“Ang Kaanindot sa Pagkatigulang,” Liahona, Sept. 2022.
Nagkatigulang nga Matinud-anon
Ang Kaanindot sa Pagkatigulang
Mas palabihon nako ang adunay nawong nga makita ang mga linya tungod sa pagkatawa ug sa mga luha.
Nakahinumdom ko isip usa ka bata nga nagtan-aw sa kunot na nga mga aping sa akong lola. Kunot nga mga linya mimarka sa kilid sa iyang mga mata, ug gagmay nga mga linya mipatahom sa ibabaw nga bahin sa iyang ngabil. Nangutana ko niya unsaon nga dili ko mangunot.
“Ayaw og pahiyom,” miingon siya. “Ug ayaw og hilak.”
Gisunod nako ang iyang tambag—sulod sa usa ka adlaw. Dayon mihunong ko. Sa unsang paagi nga si bisan kinsa magpakabuhi nga dili mopahiyom o mohilak? Nakahukom ko nga mas palabihon nako ang adunay nawong nga nagpakita sa mga linya tungod sa pagkatawa ug sa mga luha.
Sa Basahon ni Mormon, si Lehi mitudlo sa iyang anak nga si Jacob nga kita ania dinhi sa pagkamortal aron makabaton og hingpit nga kalipay (tan-awa sa 2 Nephi 2:25). Apan mitudlo usab siya nga aron makatagamtam og hingpit nga kalipay, kita kinahanglan gayod nga makasinati og kasubo (tan-awa sa 2 Nephi 2:22–23). Akong nakita ang edidensya sa hingpit nga kalipay ug kasubo, samtang kini nahulma diha sa mga nawong niadtong kinsa dugay nang nagpakabuhi. Ang ilang mga nawong nagdala sa mga istorya sa ilang mga kinabuhi.
Uyon ko sa tawo nga miingon nga, “Ang matahom nga tigulang nga mga tawo mao ang buhat sa arte.”1 Ang pipila ka tawo nakapalambo og kinaiya sa pagtaas sa pangidaron nga nakapahimo nila nga talagsaon. Pananglitan, nakatutok ko sa mga mata sa puti og buhok, puti og sinina nga mga matron sa templo ug nadani ko sa talagsaong kahayag nga mihayag sa ilang mga mata ug midan-ag sa ilang mapahiyomon nga mga nawong.
Karon nga ako nagkatigulang na usab, ako nakat-on nga adunay piho nga hingpit nga kalipay nga moabot sa pagkatigulang. Pananglitan, mas nahimo akong komportable sa akong kaugalingon nga lawas. Mapasalamaton gihapon ko nga makalihok pa kini! Tingali ako mas hinay nga molakaw ug mas hinay nga mosulti kay sa kaniadto. Ang akong paa tingali mas nanambok, ug ang akong mga bukton mas humok. Apan gusto kong maghunahuna nga ang akong paghikap mas malumo usab.
Nasayod ko nga ako sa gihapon mouswag ug makat-on, nga “bisan unsa nga baroganan sa salabotan nga kita makakab-ot niini nga kinabuhi, kini madala uban kanato sa pagkabanhaw” (Doktrina ug mga Pakigsaad 130:18). Ug mao nga, naghandom ko sa mga leksiyon nga makat-onan gihapon nako. Labaw pa, ako makatabang sa uban—sama sa akong mga apo—nga makat-on sa mga istorya sa akong kinabuhi nga akong mapaaambit kanila.
Giposingan sa mga modelo
Ang akong bana ug ako mas makahimo pa sa pagdawat sa usag usa ug sa pagkahibalo nga kami, usab, makakat-on gihapon ug dungan nga mouswag. Ang among kaminyoon mas nahimong malamboon tungod sa mga hagit nga among giatubang. Ang among mga anak nagtubo nga dunay panahon nga nakapahimo namo nga mapagarbuhon o nakapabalaka namo. Ang mga apo nakahatag og tinuod nga kalipay ug pagmaya.
Ug tungod sa edad, moabot ang pagkaamgo nga ang mortal nga kinabuhi dili mohangtod. Karon mao ang panahon sa pagbuhat sa mga butang nga dugay na nakong gitinguha nga buhaton. Kon dili karon, nan kanus-a pa man? “Tan-awa ang adlaw niini nga kinabuhi mao ang adlaw alang sa mga tawo sa paghimo sa ilang mga buluhaton” (Alma 34:32). Hinaot, nga tungod sa edad kita makaamgo nga karon mao ang panahon sa pagsulti sa wala masulti nga mga pulong, pag-ayo sa mga relasyon, ug pagtuman sa nahabilin nga mga tumong.
Samtang nagkatigulang ko, ako naghunahuna mahitungod sa kabilin nga akong ikabilin sa akong kaliwatan. Ako manghinaot nga ang kabahin niini mao nga samtang ako nakasinati og hingpit nga kalipay ug kasubo, akong nakaplagan ang kaalam. Ug tungod niana, akong nakaplagan ang katahom sa pagkatigulang.
Ang tagsulat nagpuyo sa California, USA.