‘Zou het de kosten waard zijn?’, Liahona, augustus 2023.
Onder heiligen der laatste dagen
Zou het de kosten waard zijn?
Ik herkende de stem van de Heilige Geest en aanvaardde de prijs van de taxichauffeur om ons naar de kerk te brengen.
Familiefoto met dank aan de auteur
Om werkgerelateerde redenen liet ik mijn drie dochters vijftien dagen bij mijn moeder in het dorpje Itarema in de Braziliaanse staat Ceará logeren. De dichtstbijzijnde unit van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen is ongeveer 90 kilometer verderop – een gemeente in Itapipoca.
Ik was bang dat mijn dochters twee zondagen niet aan het avondmaal zouden kunnen deelnemen. Mijn moeder is een trouw lid, maar ze zou niet naar de kerk kunnen afreizen met mijn drie dochters en de drie dochters van mijn zus, die ook op bezoek waren.
Na twee weken kwam ik op zaterdag naar Itarema om mijn dochters op te halen. Toen ik er was, vroeg ik een taxichauffeur: ‘Hoeveel zou je in rekening brengen om mijn moeder, zes kinderen en mij morgen naar Itapipoca en terug te brengen?’
Zijn antwoord bedroefde me. Het zou bijna al het geld kosten dat ik meegebracht had. Toen ik over de kosten nadacht, kwam er een vraag in me op: ‘Wat is deelname aan het avondmaal je waard?’ Ik herkende de stem van de Geest en aanvaardde de prijs van de taxichauffeur.
Ik heb mijn dochters geleerd dat het avondmaalsbrood en -water, bedekt met een wit kleed, ons helpen om te denken aan het lichaam en het bloed van de Heiland, wat Hij voor ons heeft gedaan en hoe belangrijk het is om Hem indachtig te zijn. Het avondmaal herinnert me eraan dat Hij er voor mij is en dat ik bij Hem wil zijn.
Toen we de volgende dag met zes kinderen de jeugdwerkkamer van de gemeente in Itapipoca binnenkwamen, leek de jeugdwerkpresidente erg dankbaar. Een paar minuten later kwamen vrienden uit mijn thuiswijk in Fortaleza met hun vier kinderen aan.
Na het jeugdwerk genoten we van de zegeningen van deelname aan het avondmaal en het hernieuwen van onze verbonden met de Heer. Na het avondmaal kwamen we erachter waarom de jeugdwerkpresidente zo blij was om ons te zien. Die zondag zou het jeugdwerkprogramma in de avondmaalsdienst gepresenteerd worden, maar er waren maar een paar jeugdwerkkinderen in de gemeente.
‘God heeft mijn gebeden verhoord’, zei de jeugdwerkpresidente tijdens haar introductie van het programma. ‘Hij heeft nog tien kinderen gestuurd die bereid zijn om te zingen en aan het programma deel te nemen.’
Ik was blij dat ik de avond ervoor naar de influisteringen van de Geest had geluisterd. Aan het avondmaal deelnemen en die kostbare geestelijke gebeurtenis hebben, was het financiële offer waard.