Hoe kon ik mijn kleindochter helpen?

Christy Monson

Ik probeerde op Gods wil te vertrouwen omdat Heather bij onze hemelse Vader hoorde voordat ze bij ons hoorde.

Onze kleindochter (ik noem haar Heather) was altijd een gelukkig, enthousiast kind. Ze had altijd een glimlach op haar gezicht. Maar toen ze 12 werd, veranderde alles. Ze was angstig, raakte soms in paniek en begon zichzelf pijn te doen. Ze ging niet naar school en verstopte zich op haar kamer.

Haar ouders belden mij bezorgd op. Ik luisterde en voelde met ze mee. Maar ik kon ze niet vertellen wat ze moesten doen. Dat was hun taak als ouders. Als grootouder was het mijn taak om te luisteren en ideeën aan te dragen terwijl zij besloten wat ze zouden doen.

Ze regelden medische hulp en therapie voor Heather. De daaropvolgende maanden leek haar vooruitgang langzaam te gaan. Haar moeder regelde online les omdat Heather zoveel van school miste. Heather bleef zich in haar kamer opsluiten en zich met niets anders dan haar kunstwerken bezighouden.

Wat kon ik doen?

Bidden

Ik knielde dagelijks in gebed voor Heather neer. De hele familie bad voor haar, maar Heather zonderde zich nog steeds af. Ik wilde dat God haar weer zou veranderen in het gelukkige meisje dat ze was geweest.

Toen ik weer bad, herinnerde de Geest me aan een lering van president Gordon B. Hinckley (1910–2008): ‘Vergeet nooit dat deze kinderen de zoons en dochters van God zijn, en dat u in feite hun voogd bent. God was al een ouder voordat u ouders was, en Hij heeft geen afstand van zijn ouderlijke rechten en belangen gedaan.’¹

Op God vertrouwen

Ik begon om Gods wil, timing en leiding te bidden, niet om de mijne. Ik moest respecteren dat Hij Heathers Vader in de hemel was. Ik probeerde naar de Geest te luisteren en niet alleen maar paniekerig te bidden dat mijn wil zou gebeuren. Ik wist dat Hij voor Heather zou zorgen. Ik las steeds opnieuw 3 Nephi 18:20: ‘Wat u de Vader ook in mijn naam vraagt dat goed is, in geloof dat u zult ontvangen, zie, het zal u gegeven worden.’ Mijn hemelse Vader had het beloofd, dus ik besloot Hem te vertrouwen.

Liefhebben

De Geest herinnerde me eraan dat ik Heather als grootouder op een andere manier dan haar ouders kon liefhebben. Ik moest haar gewoon laten zien dat ik van haar gezelschap genoot. We stuurden elkaar berichtjes. We spraken erover dat we allebei dochters van God zijn en hadden gesprekken over het evangelie. Ze maakte een aantal kunstwerken speciaal voor mij. Ik gaf haar zo vaak mogelijk een knuffel. We kookten samen, gingen samen winkelen en keken samen haar lievelingsfilms.

In de maanden daarna maakte ze een beetje vooruitgang. Met de hulp van haar moeder gaf ze een les uit Kom dan en volg Mij tijdens een videogesprek met onze familie. Op andere momenten las ze een Schrifttekst voor. Ze bakte koekjes met haar tante en speelde met haar neefjes en nichtjes.

Heathers leven begon langzaamaan te veranderen. Ze sloot vriendschap met een meisje in de buurt terwijl ze haar hond uitliet. Haar ouders moedigden haar aan om op zondag ook voor de jongevrouwenklas te blijven en niet alleen de avondmaalsdienst bij te wonen. Op een jongerenactiviteit kreeg ze een nieuwe vriendin. Toen Heather zich sterker voelde, besloot ze dat ze weer naar school wilde gaan. Ze doet het nu goed op school en gaat graag naar het seminarie.

Illustraties, Carolyn Vibbert

Dankbaar zijn

Bij elke stap vooruit van Heather was ik enorm dankbaar. Ik ben dankbaar voor haar ouders, haar familieleden, de jongevrouwen en hun leidsters, en een toegewijde seminarieleerkracht. Ik uit mijn dankbaarheid voor deze engelen op aarde in mijn dagelijkse gebeden.

Heathers leven is niet volmaakt, maar ze heeft door deze beproeving wijsheid, kracht en moed opgedaan. Ze kan opnieuw haar vrolijke, stralende glimlach aan de mensen om haar heen laten zien. Ze groeit nu uit tot een productieve, oplossingsgerichte tiener. God is Heathers hemelse Vader en Hij zal haar helpen om haar beste zelf te worden. Haar aardse ouders staan open voor de Geest en proberen haar met zijn hulp te leiden. Ik luister nog steeds wanneer ze willen praten en ik toon altijd liefde.

Ieder leven is anders. En onze hemelse Vader weet hoe Hij ieder van ons het beste kan zegenen.

Ik ben dankbaar dat we de kans hebben om ‘voortdurend over elkaar [te] waken’.² Familiebeproevingen zijn een zegen voor mij, omdat mijn hemelse Vader mij daardoor onderwijst. ‘Wees nederig; en de Heer, uw God, zal u aan de hand leiden en u antwoord geven op uw gebeden’ (Leer en Verbonden 112:10).

Hij is zowel mijn liefdevolle hemelse Vader als die van Heather.

De auteur woont in Utah (VS).