សៀវភៅ​សិក្សា​អង្គការ​បឋម​សិក្សា និង​ពេលវេលា​ចែកចាយ
ការបង្រៀន​កុមារ​ពិការ


ការបង្រៀន​កុមារ​ពិការ

ព្រះអង្គ​សង្រ្គោះ បាន​បង្រៀន​ថា « ឯ​កូនចៅ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​របស់​អ្នក នឹង​ធ្វើ​ជា​សិស្ស​របស់​ព្រះ​អម្ចាស់ ហើយ​វា​រាល់​គ្នា​នឹង​មាន​សន្តិសុខ​ជា​បរិបូរណ៍ »( ​នីហ្វៃទី3 22:13 )។

ពួក​អ្នក​ដឹកនាំ​ក្នុង​ថ្នាក់​កុមារ មាន​ទំនួល​ខុស​ត្រូវ​សំខាន់​មួយ​ដើម្បី​បង្រៀន​ដំណឹង​ល្អ​របស់​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ​ដល់​កុមារ​ទាំង​អស់ រួម​ទាំង​កុមារ​ដែល​ពិការ​ទាំង​នោះ ។ ថ្នាក់​កុមារ​គឺ​ជា​កន្លែង​ដែល​កុមារ​ត្រូវ​បាន​ស្វាគមន៍ ស្រឡាញ់ បំពាក់​បំប៉ន និងរាប់​បញ្ចូល ។ នៅ​ក្នុង​បរិយាកាស​នេះ វា​ងាយ​ស្រួល​ជាង​សម្រាប់​កុមារ​គ្រប់រូប យល់​ពី​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ​វរបិតា​សួគ៌ និង​ព្រះ​យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ​របស់យើង ហើយ​ដើម្បី​មាន​អារម្មណ៍ និង​ស្គាល់​ពី​ឥទ្ធិពល​របស់​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ។

កុមារ​ម្នាក់ៗ គឺ​មាន​តម្លៃ​ចំពោះ​ព្រះ ។ កុមារ​ម្នាក់ៗ​ត្រូវការ​ក្តី​ស្រឡាញ់ ការ​គោរព និង​ការ​គាំ​ទ្រ ។

សូម​ប្រឹក្សា​ជាមួយ​នឹង​អ្នក​ដទៃ នៅ​ពេល​អ្នក​ធ្វើ​ការសម្របសម្រួល​ពី​សេចក្តី​ត្រូវការ របស់​កុមារ​ពិការ​នៅ​ក្នុង​អង្គការ​បឋមសិក្សា​របស់​អ្នក ។

  1. ប្រឹក្សា​ជា​មួយ​នឹង​ឪពុក​ម្តាយ​របស់​កុមារ ។ជាធម្មតា ឪពុក​ម្តាយ​ស្គាល់​កូន​របស់ខ្លួន​ជាង​នរណាៗ​ទាំង​អស់ ។ ពួក​គាត់​អាច​បង្រៀន​អ្នក អំពី​របៀប​ដើម្បី​ស្គាល់​ពី​សេចក្តី​ត្រូវ​ការ ចំណាប់​អារម្មណ៍ និង​វិធី​ដែល​កូន​គាត់​ចូល​ចិត្ត​រៀន ។ ឧទាហរណ៍ កុមារ​ខ្លះ ឆ្លើយ​តប​យ៉ាង​ល្អ​ពេល​មាន​តន្រ្តី កុមារ​ខ្លះ​ជា​មួយ​សាច់​រឿង រូបភាព និង​ព្រះ​គម្ពីរ ឬ​សកម្មភាព​នានា ។ សូម​ប្រើ​វិធីសាស្រ្ត​ផ្សេងៗ​ដើម្បី​បង្រៀន សូម​កុំ​ភ្លេច​ដើម្បី​បញ្ចូល​នូវ​វិធី​ដែល​កុមារ​រៀន​បាន​ប្រសើរ​បំផុត ។

    អនុវត្តជាក់​ស្តែង

    កុមារ​ពិការ​ខ្លះ​រៀន​ឆ្លាត ជា​មួយ​នឹង​ការ​អនុវត្ត​ជាក់​ស្តែង ។ សូម​ប្រើ​ប្រាស់​ការ​អនុវត្ត​ជាក់​ស្តែង ដូច​ជា​ការ​អនុវត្ត​មួយ​ដែល​បង្ហាញ​នៅ​ទីនេះ ដើម្បី​បង្ហាញ​នៅ​ពេល ដល់​ពេល​ដើម្បី​អធិស្ឋាន ពេល​ស្ងប់​ស្ងាត់ ឬ​ពេល​ច្រៀង ។

    រូបភាព​មាន​នៅsharingtime.lds.org

    សូម​ចុចនៅទី​នេះ​ដើម្បី​ទទួល​បាន​រូបភាព ។

  2. ប្រឹក្សា​ជា​មួយ​អ្នក​ដឹកនាំ និង​គ្រូ​បង្រៀន​ទាំងឡាយ​របស់​អង្គការបឋមសិក្សា ។សូម​អធិស្ឋាន ហើយ​ធ្វើ​ការ​រួម​គ្នា​ដើម្បី​ស្វែង​រក​វិធី​ជួយ​ដល់​កុមារ​គ្រប់​រូប​ឲ្យ​រៀន​ពី​ដំណឹង​ល្អ​របស់​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង​ទទួល​អារម្មណ៍​ពី​​សេចក្តីស្រឡាញ់ ។

  3. ប្រឹក្សា​ជា​មួយ​ក្រុម​ប្រឹក្សា​វួដ ។ ថ្នាក់​ដឹកនាំ​បព្វជិតភាព និង​អង្គការ​ជំនួយ​ដទៃ​ទៀត​អាច​មាន​គំនិត​ផ្សេង​អំពី​ការជួយ​កុមារ​ដែល​មាន​តម្រូវការ​ជា​ពិសេស ។ នៅ​ក្នុង​វួដ​មួយ មាន​ក្រុម​សង្ឃ​ជាន់​ខ្ពស់​ធ្វើ​ជា « ជីតា​សម្រាប់​កុមារ » ជា​រៀង​រាល់​សប្តាហ៍ ដើម្បី​អង្គុយ​ជា​មួយ​នឹង​ក្មេង​ប្រុស​ម្នាក់​ដែល​មាន​ភាព​ខុស​ប្រក្រតី ។ ( តាម​គំនិត ការ​ធ្វើ​បែប​នេះ​គួរ​តែ​ជា​មនុស្ស​ដដែលៗ​ជា​រៀង​រាល់សប្តាហ៍ ) ។ ការ​ធ្វើ​បែប​នេះ​ជួយ​ក្មេង​ប្រុស​នោះ ផ្តោត​ការយក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ទៅ​លើ​មេរៀន ហើយ​មាន​អារម្មណ៍​ថា​ទទួល​បាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ។

អែលឌើរ អិម រ័សល បាឡឺដ បាន​បង្រៀន​ថា « ច្បាស់​ណាស់​ថា យើង​ទាំង​អស់​គ្នា ដែល​ត្រូវ​បាន​ប្រគល់​ឲ្យ​មើល​កុមារ​ដ៏​មាន​តម្លៃ គឺ​ត្រូវ​បាន​ប្រគល់​ឲ្យ​នូវ​កិច្ចការ​ដ៏​ពិសិដ្ឋ និង​ដ៏​ថ្លៃថ្នូរ​មួយ ត្បិត​យើង​គឺ​ជា​មនុស្ស​ដែល​ព្រះ​ត្រូវ​បាន​តែងតាំង​ឲ្យឱបក្រសោប​ដល់​កុមារតូចៗ​នា​សព្វថ្ងៃ​នេះ ដោយ​ក្តី​ស្រឡាញ់ និងដោយ​ភ្លើង​នៃ​សេចក្តី​ជំនឿ និង​ការយល់ដឹង អំពី​អត្តសញ្ញាណ​ថា​ពួកគេ​ជា​នរណា » ( « Great Shall Be the Peace of Thy Children » ខែ មេសា ឆ្នាំ 1994 ទំព័រ 60 ។

កុមារ