บทที่ 45
กลุ่มคนร้ายที่เพิ่มขึ้นในมิสซูรี
1838–1839
แต่วิสุทธิชนมีสันติสุขอยู่ไม่นาน คนอื่นๆ ในมิสซูรีเริ่มก่อความเดือดร้อนให้พวกเขาอีกครั้ง
กลุ่มคนร้ายกลุ่มหนึ่งประชุมกันเพื่อวางแผนทำร้ายวิสุทธิชน
กลุ่มคนร้ายทำสิ่งที่ชั่วร้ายหลายอย่าง พวกเขาไล่วิสุทธิชนออกจากบ้าน
พวกเขาเผาบ้านและทำลายไร่นาของวิสุทธิชน
พวกเขาทุบตีผู้ชายที่เป็นวิสุทธิชนและจับบางคนเข้าคุก
พวกเขาทำร้ายผู้หญิง
วิสุทธิชนขอความช่วยเหลือจากผู้ว่าการบ็อกส์ของมิสซูรี แต่คนร้ายคนอื่นๆ ใส่ร้ายวิสุทธิชน ผู้ว่าการรัฐจึงไม่ยอมช่วย
ปัญหาระหว่างวิสุทธิชนกับกลุ่มคนร้ายทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ โดยที่คิดว่าต้องตำหนิวิสุทธิชนอันเนื่องมาจากปัญหาเหล่านี้ ผู้ว่าการบ็อกส์สั่งให้ทหารสังหารวิสุทธิชนหากพวกเขาไม่ยอมออกจากมิสซูรี
วิสุทธิชนบางคนอาศัยอยู่ในเมืองชื่อฮอนส์มิลล์ วันหนึ่งมีกลุ่มคนร้ายกลุ่มหนึ่งเข้ามาทำร้ายพวกเขา
วิสุทธิชนบางคนวิ่งเข้าไปในป่า บางคนวิ่งไปหลบในอาคารไม้ซุง กลุ่มคนร้ายยิงปืนผ่านรอยแตกของฝาผนัง จากนั้นจึงบุกเข้าไปในอาคารและกราดยิงอีกหลายนัด
กลุ่มคนร้ายยิงคนเสียชีวิตไปสิบเจ็ดคนที่ฮอนส์มิลล์และบาดเจ็บอีกสิบสามคน เด็กบางคนถูกยิงเสียชีวิต
จากนั้นกลุ่มคนร้ายก็ปล้นบ้านและยึดเอาเกวียนของวิสุทธิชนไป
ต่อมาทหารบางคนจับกุมโจเซฟและผู้นำศาสนจักรท่านอื่นๆ ทหารได้รับคำสั่งให้ยิงโจเซฟและเพื่อนๆ ของท่าน
แต่มีผู้นำคนหนึ่งในกองทหารที่ไม่เชื่อฟัง เขากล่าวว่าการยิงโจเซฟและคนอื่นๆ จะเป็นการฆาตกรรม
มีกำหนดการไต่สวนโจเซฟและเพื่อนๆ ของท่าน ก่อนจะถึงวันไต่สวน พวกท่านถูกจำคุกอยู่ในเมืองริชมอนด์ รัฐมิสซูรี ทหารยามตีตรวนพวกท่าน โจเซฟและเพื่อนๆ ของท่านต้องนอนหลับบนพื้นที่หนาวเย็น
ทหารยามหยาบคายมากกับนักโทษ พวกเขาพูดคำสบถและเล่าเรื่องที่โหดร้าย พวกเขาเล่าว่าพวกเขาขโมยและสังหารวิสุทธิชนอย่างไร พวกเขาเล่าว่าพวกเขาทำร้ายผู้หญิงและเด็กอย่างไร พวกเขาหัวเราะเยาะและโอ้อวดตลอดทั้งคืน
โจเซฟเกลียดสิ่งที่พวกเขาพูด ท่านไม่ต้องการได้ยินอีกต่อไป ท่านยืนขึ้นและสั่งให้พวกเขาหยุดพูด ท่านกล่าวว่า “เงียบ” “ในพระนามของพระเยซูคริสต์ ผม … สั่งให้พวกคุณหยุด ผมจะไม่ทนฟังคำพูดพวกนั้นอีกแม้แต่นาทีเดียว หยุดพูด มิฉะนั้นไม่คุณก็ผมต้องตายเดี๋ยวนี้!’” ทหารยามกลัวมากและบอกโจเซฟว่าพวกเขาขอโทษ พวกเขานั่งเงียบอยู่ที่มุมห้องตลอดทั้งคืน