บทที่ 60

วิสุทธิชนออกจากนอวู

กันยายน 1845–กันยายน 1846

หลังจากมรณกรรมของโจเซฟ สมิธ กลุ่มคนร้ายคิดว่าศาสนจักรจะล้มเลิกไป แต่ศาสนจักรยังคงเข้มแข็งภายใต้การนำของอัครสาวก และนอวูเติบโตขึ้นเรื่อยๆ เรื่องนี้่ทำให้กลุ่มคนร้ายพยายามมากขึ้นที่จะทำลายศาสนจักรและขับไล่วิสุทธิชน กลุ่มคนร้ายพิมพ์บทความใส่ร้ายวิสุทธิชนลงในหนังสือพิมพ์

ผู้ว่าการรัฐอิลลินอยส์ไม่ยอมห้ามปรามกลุ่มคนร้าย ต่อมาวิสุทธิชนตระหนักว่าพวกเขาคงไม่มีสันติสุขเว้นแต่พวกเขาจะออกจากนอวู ผู้ว่าการรัฐแนะนำให้พวกเขาย้ายไปทางตะวันตก ซึ่งอยู่ห่างไกลจากศัตรูและสามารถจัดตั้งรัฐบาลของตนเองได้ ในที่สุดวิสุทธิชนเห็นด้วยที่จะออกจากนอวู แต่พวกเขาขอเวลาเตรียมพร้อม

วิสุทธิชนต้องการอาหารและเสื้อผ้าสำหรับการเดินทาง พวกเขาต้องต่อเกวียน ซื้อวัว และสัตว์อื่นๆ และต้องขายบ้าน วิสุทธิชนทำงานหนักเพื่อเตรียมย้ายออกจากนอวู

กลุ่มคนร้ายไม่ต้องการให้วิสุทธิชนมีเวลาเตรียมตัว พวกเขาเข้าไปขโมยของ แล้วเผาบ้านเรือนบางหลัง

วิสุทธิชนวางแผนที่จะออกจากนอวูในเดือนเมษายนปี 1846 แต่พวกศัตรูข่มขู่ให้พวกเขาต้องเริ่มออกเดินทางในเดือนกุมภาพันธ์ ซึ่งเป็นช่วงที่อากาศหนาวมาก

วิสุทธิชนบรรทุกสิ่งของในเกวียน พวกเขาขับเกวียนลงไปบนแพและข้ามแม่น้ำมิสซิสซิปปี

ราวสองสัปดาห์หลังจากวิสุทธิชนกลุ่มแรกออกจากนอวู อากาศหนาวมากจนแม่น้ำกลายเป็นน้ำแข็ง วิสุทธิชนบางคนขับเกวียนบนน้ำแข็งข้ามแม่น้ำ

วิสุทธิชนตั้งค่ายริมแม่น้ำเป็นเวลาสองสามวัน บางคนไม่มีเสื้อผ้าเพียงพอและหนาวมาก บางคนไม่มีอาหารเพียงพอ วิสุทธิชนซึ่งมีอาหารและเสื้อผ้าเพียงพอแบ่งปันให้คนอื่นๆ จากนั้นพวกเขาจึงย้ายไปตั้งค่ายที่อื่น บริคัม ยังก์เลือกผู้นำที่จะช่วยผู้คนเตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางไปตะวันตก วิสุทธิชนที่เดินทางไปตะวันตกเรียกว่าผู้บุกเบิก

ในเดือนมีนาคมปี 1846 ผู้บุกเบิกเริ่มเดินทางข้ามไอโอวาไปทางตะวันตก พวกเขาเดินทางได้ช้าเนื่องจากอากาศหนาว ทางเดินขรุขระและปัญหาอื่นๆ บริคัม ยังก์ส่งผู้ชายเดินทางไปล่วงหน้าเพื่อหาทำเลดีๆ สำหรับตั้งค่าย ชายเหล่านี้ตัดต้นไม้ทำเป็นบ้านซุง พวกเขาปลูกพืชและสร้างสะพานข้ามลำธารด้วย พวกเขาอำนวยความสะดวกให้ผู้บุกเบิกเดินทางง่ายขึ้น

ในเดือนมิถุนายนปี 1846 ราวสี่เดือนหลังออกจากนอวู ผู้บุกเบิกกลุ่มแรกเดินทางข้ามไอโอวามาถึงแม่น้ำมิสซิสซิปปี พวกเขาหยุดพักในที่แห่งหนึ่งเรียกว่าเคาน์ซิลบลัฟส์และต่อเรือข้ามฟากเพื่อข้ามแม่น้ำ ในไม่ช้าวิสุทธิชนคนอื่นๆ ก็เดินทางมาสมทบกับพวกเขา (ดูแผนที่ หน้า 190)

ขณะวิสุทธิชนหลายคนออกจากนอวูในเดือนกุมภาพันธ์ปี 1846 บางคนยังคงประวิงเวลาอยู่ต่อไป บางคนได้รับมอบหมายให้สร้างพระวิหารให้เสร็จ บางคนพยายามขายทรัพย์สินบางอย่าง ประมาณเดือนกันยายน วิสุทธิชนเกือบทุกคนออกจากเมืองนอวู

ขณะวิสุทธิชนออกจากนอวู พวกเขาเหลียวมองข้ามแม่น้ำ เห็นเมืองที่สวยงามมีพระวิหารตั้งอยู่บนเนินเขา พวกเขาเสียใจที่ต้องจากเมืองไป แต่พวกเขาก็ดีใจที่ได้สร้างพระวิหารของพระเจ้าเสร็จ

วิสุทธิชนหลายคนที่ออกจากนอวูในหลายเดือนถัดมา พวกเขาเจ็บป่วย ยากจน หรือไม่พร้อมที่จะเดินทาง พวกเขาหลายร้อยคนกระจัดกระจายอยู่ตามริมฝั่งแม่น้ำและมีอาหารอยู่เพียงน้อยนิด แต่พระเจ้าทรงช่วยพวกเขาโดยส่งฝูงนกเล็กๆ ที่เรียกว่านกคุ่ม วิสุทธิชนสามารถจับนกเหล่านี้มากินเป็นอาหาร

เมื่อบริคัม ยังก์ทราบถึงความยากลำบากของวิสุทธิชนเหล่านี้ ท่านส่งผู้ชายบางคนไปช่วยพวกเขา ชายเหล่านี้ช่วยชีวิตพวกเขาจากความอดอยากและช่วยพวกเขาเดินทางไปยังเคาน์ซิลบลัฟส์ และที่อื่นๆ ในไอโอวาซึ่งวิสุทธิชนกลุ่มอื่นตั้งค่ายอยู่ที่นั่น