บทที่ 48
โจเซฟ สมิธขอความช่วยเหลือจากประธานาธิบดี
มีนาคม–พฤศจิกายน1839
โจเซฟ สมิธเขียนจดหมายถึงวิสุทธิชนขณะที่ท่านอยู่ในคุกลิเบอร์ตี้ ท่านบอกให้พวกเขาเขียนเล่าเรื่องราวความชั่วร้ายที่กลุ่มคนร้ายทำกับพวกเขา ท่านกล่าวว่าพวกเขาควรส่งจดหมายนั้นไปยังผู้นำของประเทศ
โจเซฟบอกให้วิสุทธิชนเขียนชื่อของคนที่ทำร้ายพวกเขา ท่านกล่าวว่าพวกเขาควรเล่าว่าบ้านและไร่นาของพวกเขาถูกทำลายอย่างไร
หลังจากโจเซฟและเพื่อนๆ ของท่านอยู่ในคุกลิเบอร์ตี้นานกว่าสี่เดือน ทหารยามบางคนพาท่านไปไต่สวนในเมืองอีกเมืองหนึ่ง โจเซฟและเพื่อนๆ ซื้อม้าสองตัวจากทหารยาม พวกท่านให้เสื้อผ้าแลกกับม้าตัวหนึ่งและสัญญาว่าจะจ่ายเงินเป็นค่าม้าอีกตัวหนึ่งในภายหลัง
คืนหนึ่งทหารบางคนเมาเหล้าและนอนหลับไป ทหารยามอีกคนหนึ่งช่วยโจเซฟและเพื่อนๆ หนีไปได้
โจเซฟกับเพื่อนๆ ผลัดกันขี่ม้า หลังจากเดินทางสิบวัน พวกท่านมาถึงเมืองควินซี รัฐอิลลินอยส์ โจเซฟกับเพื่อนๆ พบครอบครัวที่นั่น
โจเซฟและเพื่อนๆ ของท่านมีความสุขที่ได้อยู่กับครอบครัวอีกครั้ง
วิสุทธิชนต้องการหาสถานที่ในอิลลินอยส์เพื่อสร้างเมืองของพวกเขาเอง พวกเขาซื้อที่ดินมีน้ำขังและเป็นโคลนใกล้แม่น้ำมิสซิสซิปปี โจเซฟและวิสุทธิชนทำงานหนักเพื่อระบายน้ำ ทั้งนี้เพื่อพวกเขาจะสร้างบ้านและปลูกพืชสวนได้ พวกเขาเริ่มสร้างเมืองที่สวยงาม และตั้งชื่อเมืองนี้ว่านอวูนอวู แปลว่าเมืองสวย
ขณะที่วิสุทธิชนกำลังเริ่มสร้างนอวู โจเซฟ สมิธเดินทางไปพบประธานาธิบดีของสหรัฐ โจเซฟเล่าให้ประธานาธิบดีฟังเกี่ยวกับกลุ่มคนร้ายในมิสซูรี ท่านเล่าว่าคนร้ายเผาบ้านของวิสุทธิชนและขโมยสัตว์เลี้ยงของพวกเขาไปและบังคับให้พวกเขาออกจากเมือง
โจเซฟเล่าว่าวิสุทธิชนบางคนเสียชีวิต บางคนถูกจำคุก ท่านนำเอารายงานที่วิสุทธิชนเขียนเรื่องราวความชั่วร้ายที่เกิดขึ้นกับพวกเขาให้ประธานาธิบดีอ่าน โจเซฟกล่าวว่าผู้นำในมิสซูรีไม่ยอมช่วยวิสุทธิชน ท่านขอให้ประธานาธิบดีช่วยเหลือวิสุทธิชน
ประธานาธิบดีกล่าวว่าท่านรู้ว่าวิสุทธิชนต้องทนทุกข์ทรมาน แต่ท่านจะไม่ทำอะไรเพื่อช่วยเหลือพวกเขา เพราะถ้าท่านช่วยวิสุทธิชน ผู้คนในมิสซูรีจะโกรธท่าน
โจเซฟเสียใจที่ประธานาธิบดีไม่ยอมช่วยวิสุทธิชน ท่านเดินทางกลับไปนอวู