บทที่ 52

สมาคมสงเคราะห์

มีนาคม 1842

วิสุทธิชนกำลังสร้างพระวิหารในนอวู เสื้อผ้าของพวกผู้ชายเก่าจนขาด บรรดาสตรีต้องการช่วยพวกเขา สตรีคนหนึ่งกล่าวว่าเธอจะเย็บเสื้อผ้าให้พวกเขา แต่เธอไม่มีเงินซื้อผ้า

ซาราห์ คิมบัลล์กล่าวว่าเธอจะให้ผ้าแก่สตรีคนนั้น ซิสเตอร์คิมบัลล์ขอให้สตรีคนอื่นๆ มาช่วยกัน สตรีเหล่านั้นมาประชุมกันที่บ้านของซิสเตอร์คิมบัลล์และตัดสินใจเริ่มต้นสมาคมสำหรับสตรีในศาสนจักร

บรรดาสตรีขอให้เอไลซา อาร์. สโนว์เขียนกฎสำหรับสมาคมนี้ เธอนำกฎไปให้โจเซฟ สมิธดู ท่านพูดว่ากฎเหล่านั้นดีมาก แต่ท่านกล่าวด้วยว่าพระเจ้าทรงมีแผนที่ดีกว่าสำหรับสตรี

โจเซฟ สมิธขอให้สตรีมาร่วมประชุม ท่านกล่าวว่าผู้นำฐานะปุโรหิตจะช่วยสตรีในเรื่องสมาคมของพวกเธอ เอมมา สมิธได้รับเลือกเป็นผู้นำสตรี พวกเขาเรียกสมาคมนี้ว่าสมาคมสงเคราะห์

โจเซฟ สมิธบอกให้สตรีช่วยเหลือผู้เจ็บป่วยหรือคนยากจน พวกเธอควรให้ความช่วยเหลือทุกอย่างตามที่พวกเขาต้องการ อธิการจะช่วยให้สตรีรู้ว่าจะต้องทำอะไร

สตรีมีการประชุมเพื่อเรียนรู้สิ่งที่พวกเธอจำเป็นต้องรู้ พวกเธอดีใจมากที่สามารถช่วยสมาชิกของศาสนจักรได้

พวกเธอเย็บเสื้อผ้าให้ผู้ชายที่สร้างพระวิหาร พวกเธอทำสิ่งของเครี่องใช้ที่ต้องใช้ในพระวิหาร

พวกเธอนำอาหารไปให้คนที่ต้องการ พวกเธอดูแลผู้ป่วยและทำสิ่งอื่นๆ อีกมากมายเพื่อช่วยวิสุทธิชน

สตรีทุกคนในศาสนจักรเป็นส่วนหนึ่งของสมาคมสงเคราะห์ พวกเธอช่วยเหลือผู้คน พวกเธอเรียนรู้พระกิตติคุณ พวกเธอเรียนรู้จากหนังสือที่ดี ดนตรี และศิลปะ พวกเธอเรียนรู้วิธีเสริมสร้างความเข้มแข็งให้ครอบครัว (แหล่งอ้างอิงสำหรับบทนี้: History of Relief Society, 1842–1966 [1967].)