in dit boek geciteerde bronnen

De leringen van de profeet Joseph Smith zijn uit verschillende bronnen gekomen, waaronder de History of the Church. Het onderstaande biedt u wellicht meer inzicht in die bronnen.

Bronnen van de leringen van de profeet

De leringen van de profeet Joseph Smith die in dit boek staan komen uit de volgende soorten bronnen.

Leerredes. In dit boek wordt uitgebreid geciteerd uit de leerredes die de profeet Joseph Smith heeft gehouden. Deze leerredes zijn heel anders vastgelegd dan de toespraken van de latere presidenten van de kerk. De kerkpresidenten die na Joseph Smith kwamen gebruikten schrijvers, die hun toespraken aan de leden van de kerk in steno bijhielden. Toen de elektronische opnameapparatuur, zoals bandrecorders en film, hun intrede deden, werden die gebruikt om de precieze bewoordingen van de kerkleiders vast te leggen.

Maar in de tijd van Joseph Smith werd steno over het algemeen weinig gebruikt. Daarom werden de leerredes die hij hield globaal uitgeschreven, doorgaans door schrijvers, kerkleiders en andere kerkleden. Joseph Smith heeft haast al zijn toespraken voor de vuist weg uitgesproken, zonder voorbereide tekst, vandaar dat de notities die in het publiek werden bijgehouden, het enige is wat we op schrift hebben van zijn toespraken. Hoewel er wel uitvoerige versies van zijn toespraken bestaan, zijn de meeste toch een samenvatting van de boodschap die de profeet bracht. Helaas is er van veel leerredes van Joseph Smith niets op schrift gesteld. Van de naar schatting 250 toespraken die hij heeft gehouden, zijn er voor niet meer dan vijftig door schrijvers of anderen een uittreksel gemaakt of notities bijgehouden.

Artikelen. Een deel van de leringen van de profeet in dit boek komen uit artikelen die Joseph Smith schreef voor publicatie in tijdschriften van de kerk, zoals de Evening and Morning Star, Latter Day Saints’ Messenger and Advocate, Elders’ Journal en Times and Seasons.¹ Joseph Smith schreef of dicteerde bepaalde artikelen voor publicatie. Ook gaf hij een schrijver, een ander lid van het Eerste Presidium, of een ander vertrouwenswaardig persoon vaak de opdracht een artikel te schrijven over een onderwerp dat hij behandeld wilde zien. De profeet keurde vervolgens de tekst goed als zijnde een goede weergave van zijn denkbeelden en publiceerde die onder zijn eigen naam. Zo wordt er in dit boek uit verschillende redactionele artikelen geciteerd die in 1842 in Times and Seasons zijn verschenen. In dat jaar was Joseph Smith acht maanden lang, van februari tot oktober, redacteur van dat tijdschrift, waarin hij veelvuldig artikelen publiceerde en ondertekende met ‘Red.’ Hoewel anderen veel van die artikelen schreven, keurde de profeet ze goed en publiceerde ze onder zijn naam.

Brieven. In dit boek wordt uit veel brieven geciteerd die door de profeet zijn geschreven of gedicteerd. Ook wordt er geciteerd uit brieven die waren goedgekeurd of ondertekend door Joseph Smith, maar die op zijn aanwijzing gedeeltelijk of volledig door anderen waren geschreven.

Dagboeken. De dagboeken van de profeet zijn een rijke bron van zijn leringen. Hoewel er veel dagboeken van hem zijn, schreef hij er zelf zelden in. In plaats daarvan had hij schrijvers aangewezen om op zijn aanwijzing zijn dagboeken bij te houden, zodat hij zich geheel en al kon bezighouden met zijn zware taak. Kort vóór hij een gewelddadige dood stierf, verklaarde hij: ‘Van de afgelopen drie jaar heb ik al mijn daden en handelingen op schrift staan, want ik heb verschillende goede, toegewijde en efficiënte klerken in dienst, die mij overal volgen en mijn geschiedenis bijhouden. Zij hebben nauwkeurig opgeschreven wat ik heb gedaan, waar ik ben geweest en wat ik heb gezegd.’² De schrijvers van de profeet schreven in de derde persoon en in de eerste persoon, alsof Joseph Smith het zelf had geschreven.

Herinneringen van anderen. Dit boek citeert herinneringen van hen die de profeet hoorden spreken en zijn woorden in hun dagboeken en andere geschriften vastlegden. Na de dood van de profeet hebben de kerkleiders en historici zich ingespannen om die geschriften bijeen te brengen en te bewaren. Ook werden niet eerder vastgelegde herinneringen aan de profeet op schrift gesteld. Dergelijke bronnen zijn alleen gebruikt als de desbetreffende persoon de woorden die hij of zij opschreef met eigen oren had gehoord.

Schriften. Dit boek citeert uit Joseph Smiths leringen en geschriften die later zijn gecanoniseerd tot schriftuur in de Leer en Verbonden en de Parel van grote waarde. Deze gecanoniseerde geschriften bestaan uit instructies aangaande leerstellige onderwerpen, door hem opgetekende visioenen, en brieven en andere documenten die hij schreef. Dit boek citeert uit deze gecanoniseerde leringen en geschriften wanneer ze inzicht geven in de leerstellingen die in dit boek aan de orde komen.

History of the Church

Veel van de leerredes en geschriften van de profeet Joseph Smith die in dit boek zijn opgenomen zijn afkomstig uit de History of The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints, waarnaar in dit boek verwezen wordt met History of the Church.³ De eerste zes delen van de History of the Church beslaan de geschiedenis van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen tot aan de dood van Joseph Smith. Deze geschiedenis beschrijft hoofdzakelijk gebeurtenissen en ervaringen die verband houden met het leven en de bediening van Joseph Smith. Het is een van de belangrijkste bronnen met historische informatie over het leven en de leringen van de profeet en over de ontwikkeling van de prille kerk.

Joseph Smith begon in de lente van 1838 met deze geschiedenis, die zou uitgroeien tot de publicatie History of the Church om valse beschuldigingen te weerleggen die in de kranten en elders opdoken. Er was hem veel aan gelegen dat zijn geschie-denis op schrift werd gesteld. In 1843 zei hij: ‘Er zijn maar weinig onderwerpen waar ik meer over heb ingezeten dan mijn geschiedenis, wat een heel moeilijke taak is geweest.’⁴

De History of the Church is gebaseerd op de herinneringen, dagboeken en andere documenten van de profeet. Er wordt van dag tot dag gewag gemaakt van de bezigheden van de profeet en de belangrijkste gebeurtenissen in de kerkgeschiedenis. Ook zijn er leerredes van de profeet in opgenomen, alsmede ontvangen openbaringen, artikelen uit kerkelijke tijdschriften, notulen van bijeenkomsten, en andere documenten.

Joseph Smith bleef tot aan zijn dood betrokken bij de samenstelling en revisie van zijn geschiedenis. Hoewel het hele project onder zijn leiding stond, liet hij het werk echter wel grotendeels aan anderen over. De belangrijkste redenen daarvan waren dat hij er de voorkeur aan gaf, eigenlijk altijd al, om zijn gedachten uit te spreken of te dicteren in plaats van ze op te schrijven. Op 5 juli 1839 staat er in de geschiedenis van de profeet: ‘Ik was mijn geschiedenis aan het dicteren, ik zeg dicteren, want ik neem zelden zelf de pen ter hand.’⁵

In juni 1844 stond de geschiedenis tot en met 5 augustus 1838 op papier. In de gevangenis van Carthage belastte de profeet, vlak voordat hij stierf, ouderling Willard Richards, zijn hoofdschrijver in die tijd, met de samenstelling van de geschiedenis.⁶ Ouderling Richards en andere mannen die de profeet goed hadden gekend, bleven tot de dood van ouderling Richards in 1854 aan de geschiedenis werken. Daarna ging het werk hoofdzakelijk verder onder leiding van ouderling George A. Smith, een neef en goede vriend van de profeet, die in 1839 tot apostel was geordend en in 1854 kerkhistoricus werd. Uiteraard kreeg hij daarbij assistentie van de vele medewerkers die in het kantoor van de kerkhistoricus werkzaam waren.

Een belangrijke taak van de samenstellers van de History of the Church was de originele documenten die in de geschiedenis werden opgenomen te redigeren en klaar te maken. Dat bestond uit een minieme redactionele revisie van bijna alle originele documenten die hun weg vonden naar de History of the Church. De samenstellers corrigeerden verkeerd gespelde woorden en trokken interpunctie, gebruik van hoofdletters en grammatica gelijk. Bovendien weken de samenstellers van de geschiedenis hier en daar van de oorspronkelijke documenten af. Die wijzigingen kunnen in drie categorieën worden verdeeld:

Samenvoeging van versies. Veel van de leerredes van Joseph Smith zijn door meer dan een schrijver opgetekend. In sommige gevallen, brachten de samenstellers van de History of the Church twee of meer versies van dezelfde leerrede terug tot één versie.
Verandering van derde naar eerste persoon. Veel beschrijvingen van de leringen en bezigheden van de profeet waren in de derde persoon opgeschreven. Die verslagen waren hoofdzakelijk door zijn schrijvers geschreven, maar sommige verslagen kwamen uit de geschriften van anderen die de profeet kenden en uit krantenartikelen. De samenstellers van de History of the Church besloten de geschiedenis al doende in de eerste persoon te schrijven. Daarvoor moesten sommige documenten van de derde persoon naar de eerste persoon worden herschreven.
Toevoeging of verandering van woorden of zinsneden. Veel van de oorspronkelijke aantekeningen van de toespraken van de profeet zijn kort, onvolledig en onsamenhangend. Wanneer dat noodzakelijk was reconstrueerden de kerkhistorici de toespraken van de profeet op basis van de beschikbare documenten, hun eigen geheugen, en ervaringen met de profeet. Dat leidde er soms toe dat er woorden of zinsneden toegevoegd of veranderd werden om hiaten op te vullen of te verduidelijken.

De hele History of the Church is samengesteld en geschreven onder toezicht en ter beoordeling van de Twaalf. De geschiedenis is voorgelezen aan de leden van het Eerste Presidium, inclusief president Brigham Young, en het Quorum der Twaalf Apostelen, van wie enigen de profeet zeer goed kenden en de oorspronkelijke leerredes hadden gehoord. Het manuscript waaraan deze leiders hun goedkeuring hechtten, werd de officiële geschiedenis van de kerk voor de periode die het beslaat.

In augustus 1856 was de geschiedenis voltooid tot aan de dood van Joseph Smith. De geschiedenis werd in de 19e eeuw als feuilleton in de kerkelijke tijdschriften gepubliceerd onder de titel ‘History of Joseph Smith’.⁷ De geschiedenis is later geredigeerd door ouderling B. H. Roberts, lid van het Presidium der Zeventig, en is tussen 1902 en 1912 in zes delen gepubliceerd. Het kreeg de titel History of The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints.

De mannen die het werk hadden samengesteld verklaarden dat het correct was. Ouderling George A. Smith heeft gezegd: ‘We hebben er alles aan gedaan om de ideeën zo goed mogelijk in de trant van de profeet te verwoorden; en bij mijn weten is er in geen enkel geval afgeweken van de strekking, en ik heb de meeste van zijn leerredes zelf gehoord, kende hem heel goed, weet nog heel goed waar zijn toespraken over gingen, en ben zeer goed op de hoogte van zijn beginselen en motieven.’⁸

Ouderling George A. Smith en ouderling Wilford Woodruff hebben verklaard: ‘De Geschiedenis van Joseph Smith is nu een feit, en we zijn ervan overtuigd dat er nooit een geschiedenis is gepubliceerd die nauwgezetter is dan deze. Daartoe hebben de betrokken historici en klerken zich allerlei moeiten getroost. Zij waren oog- en oorgetuige bij haast alle verwikkelingen die in de geschiedenis zijn opgenomen, waarvan de meeste op de tijd van handeling zijn opgetekend, en waar ze niet persoonlijk aanwezig waren, konden zij terugvallen op wie er wel was. Bovendien is de geschiedenis na de dood van de profeet Joseph zorgvuldig nagekeken en nauwkeurig geïnspecteerd door president Brigham Young en door hem goedgekeurd.

‘Daarom verklaren wij aan de hele wereld, aan wie deze woorden onder ogen krijgen, dat de Geschiedenis van Joseph Smith waar is en dat het een van de betrouwbaarste geschiedenissen ooit geschreven is.’⁹

In dit boek komen de leerredes en geschriften van de profeet Joseph Smith uit de History of the Church, tenzij de oorspronkelijke versies er niet in zijn opgenomen. Wanneer in dit boek wordt geciteerd uit de History of the Church bevatten de eindnoten informatie over de oorspronkelijke leerrede of publicatie, inclusief de namen van wie de toespraken van de profeet hebben opgetekend. De eindnoten geven ook aan wanneer de samenstellers van de History of the Church woorden of zinsneden hebben veranderd of toegevoegd op basis van hun herinneringen aan en ervaringen met Joseph Smith. Dergelijke aanvullingen of veranderingen worden alleen vermeld als ze van invloed zijn op de betekenis van het citaat. Minieme redactionele wijzigingen worden niet vermeld.

Het boek Geschiedenis van Joseph Smith, dat in de Parel van grote waarde is opgenomen, is een uittreksel van de eerste vijf hoofdstukken van het eerste deel van de History of the Church.