Si Miguel ug ang Wati
Si Miguel ganahan motabang ni Mama diha sa tanaman. Iyang gitabonan ang gagmayng liso og yuta. Iya kining gibuboan og tubig. Apan dili kaayo daghan.
“Maayo ang imong gibuhat,” miingon si Mama. “Sa dili madugay kita aduna nay daghang maayo nga makaon.”
Mipahiyom si Miguel. Malipayon siya nga nakatabang.
Sa pipila ka adlaw, ang gagmayng mga turok migimaw diha sa yuta. Gibuboan ni Miguel ang mga tanom. Iyang giibtan og mga sagbot nga nanubo sa tupad niini. Sa matag adlaw ang mga tanom mitubo og ginagmay.
Usa ka adlaw, nakakita siya og wati. Wala siya kahibalo unsa ang buhaton. Dili siya gusto nga pasakitan kini. Apan dili ba kini mopasakit sa mga tanom? Ang iyang pamilya mokuha sa ilang pagkaon gikan sa tanaman.
“Mama, tan-awa!” Siya mitudlo ngadto sa wati. Mikitiw-kitiw kini diha sa yuta. “Mopasakit ba kini sa mga tanom?”
Milingo-lingo siya nga dili ug mipahiyom. “Ang mga wati makaayo para sa tanaman.”
Nagtan-aw si Miguel sa wati nga misuksok ngadto sa yuta. “Naghimo kini og mga lungag sa yuta!” miingon siya.
“Mao na ang dapat niyang buhaton. Buakon niini ang yuta aron ang mga gamot makatubo nga lig-on. Usa kini sa mga nilalang sa Langitnong Amahan. Aduna kini iyang kaugalingong lahi nga katuyoan.” Gihagkan ni Mama si Miguel sa iyang ulo. “Sama nimo.”
Gikawtan ni Miguel ang yuta libot sa mga tanom. Nag-amping siya nga dili maunsa ang mga wati. Nakakita siya og uban pang mga wati. Mipahiyom siya samtang naglungag kini.
Ganahan si Miguel sa mga wati. Gusto niya nga tratohon nga adunay pagtahod ang tanang mga nilalang sa Langitnong Amahan.
Mga paghulagway ni Mark Stephens