“Si Giulia ug ang Linog” Higala, Agosto 2024, 4–5.
Si Giulia ug ang Linog
Tungang gabii kadto, ug ang kwarto ni Giulia miuyog!
Kini nga istorya nahitabo sa Italy.
“Giulia! Marco! Kanaog alang sa gabii sa panimalay [home evening]!” Si Mama mitawag diha sa hagdanan.
“Padulong na!” Mitubag si Giulia.
Minaog siya sa hagdanan. Human sa pag-ampo, nakita ni Giulia nga ang iyang mga ginikanan nagdala og mga backpack, pagkaon, tubig, ug ubang mga kinahanglanon.
“Para unsa ni?” Nangutana si Giulia.
“Aduna kitay buhatong importante atol sa gabii sa pamilya,” misulti si Papa. “Adunay pipila ka gagmayng mga linog, bag-ohay lang. Gusto namo nga mahimong andam kon pananglitan adunay kusog nga linog nga moabot. Maghimo kita og mga bag alang sa emerhensiya.”
Si Giulia mitan-aw sa iyang igsoon nga lalaki, si Marco. Nabalaka siya. Nabati niya ang hinay nga mga pag-uyog kaniadto. Apan ang paghunahuna sa usa ka kusog nga linog nakapahadlok niya.
Gikuptan ni Mama ang kamot ni Giulia. “Ayaw kabalaka. Atong buhaton ang atong labing maayo sa pagpangandam, ug ang Ginoo motabang kanato. Sa dili pa nato buhaton ang mga bag, magbasa kita og pipila ka kasulatan.”
Ang iyang mga ginikanan mibasa nila og usa ka istorya gikan sa 3 Nephi. Adunay dakong unos nga adunay mga kalayo ug mga linog sa wala pa mobisita si Jesukristo sa Amerika. Ang katawhan mibati og kahadlok ug kaguol. Apan si Jesus miingon nga Siya moayo ug mohupay niadtong moduol Kaniya.
“Si Jesukristo mipanalangin sa matag gagmayng bata,” misulti si Papa. “Siya nakaila ug nahigugma kaninyong duha sama sa Iyang paghigugma kanila.”
Ang mga kasulatan naghimo ni Giulia nga mobati nga kalma ug malinawon. Siya adunay hugot nga pagtuo nga ang Langitnong Amahan mohupay kaniya ug sa iyang pamilya.
Samtang sila mihimo sa mga bag, gisultihan sila ni Mama unsay buhaton kon adunay linog nga mahitabo. “Hupo ngadto sa usa ka hawan nga lugar o anha sa ilalom sa usa ka lig-on nga lamesa. Dayon taboni inyong ulo ug liog sa inyong mga kamot. Pagpuyo lang kon asa ka nga dapit hangtod mohunong ang pag-uyog.”
Si Giulia mibuhat sa unsay gitudlo ni Mama. Nalipay siya nga sila andam. Kon mahitabo ang usa ka linog, aduna sila sa ilang gikinahanglan.
Pipila ka semana sa wala madugay, nabati ni Guilia nga ang iyang kwarto miuyog diha sa tungang gabii. Milingkod siya sa iyang higdaanan. Ang kwarto nag-uyog gihapon. Usa kadto ka linog!
Sa sinugdanan, nahadlok siya. Apan mitan-aw siya sa iyang Basahon ni Mormon diha sa lamesa tapad sa iyang higdaanan. Naghunahuna siya kon sa unsang paagi si Jesukristo misaad sa paghupay sa katawhan sa Amerika. Usa ka kalma nga pagbati ang milukop kaniya.
Nakahinumdom si Giulia sa unsay gisulti ni Mama nga iyang buhaton. Naghupo siya ilalom sa iyang lamesa, gitabonan iyang ulo ug liog sa iyang mga kamot. Human moundang ang pag-uyog, midagan siya sa kwarto sa iyang mga ginikanan.
“OK ra ka?” Nangutana si Mama. Ang iyang mga ginikanan hugot nga migakos ni Giulia ug Marco. Si Marco migakos usab niya.
“Oo, OK ra ko! Nakahibalo ko kon unsay buhaton,” misulti si Giulia. Apan nakita niya ang mga luha diha sa nawong sa iyang igsoong lalaki. Nahadlok siya, sama sa iyang gibati.
Nasayod ko kon unsay makatabang niya, naghunahuna siya. Gikuha ni Giulia ang iyang Basahon ni Mormon ug miabli ngadto sa usa ka litrato sa Manluluwas.
“Tan-awa, Marco. Si Jesus makahupay kanato, bisan kon kita nahadlok.” Gigakos ni Giulia ang iyang igsoon nga lalaki. “Ang tanan mahimong OK ra.”
Mga Paghulagway pinaagi ni Marina Pessarrodona