« របស់ទាំងនោះជារបស់ផងយើង ហើយយើងស្គាល់របស់ទាំងនោះ » ដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន ខែ មករា ឆ្នាំ ២០២២ ។
ចូរមកតាមខ្ញុំ
« របស់ទាំងនោះជារបស់ផងយើង ហើយយើងស្គាល់របស់ទាំងនោះ »
រូបថតមកពី Getty Images
តើប្អូនធ្លាប់មានអារម្មណ៍ថាមិនគ្រប់គ្រាន់ដែរឬទេ ? ប្អូនប្រហែលជាធ្លាប់មានអារម្មណ៍បែបនេះ នៅពេលប្អូនគិតអំពីចំនួនមនុស្សនៅលើពិភពលោកនេះ ឬមើលថាតើមានដួងតារាប៉ុន្មាននៅលើមេឃ ។ តើប្អូនធ្លាប់ឆ្ងល់ទេថាតើព្រះពិតជាជ្រាបដឹងថាប្អូនជានរណា ហើយតើជីវិតរបស់ប្អូនមានលក្ខណៈបែបណាដែរឬទេ ? ប្រសិនបើដូច្នោះ នោះម៉ូសេមានសារលិខិតមួយផ្តល់ឲ្យប្អូន ។
នៅក្នុងទស្សននិមិត្តមួយព្រះបានបង្ហាញម៉ូសេគ្រប់ផ្នែកទាំងអស់នៃផែនដី និងប្រជាជនទាំងអស់ដែលនឹងរស់នៅទីនោះ ។ ពួកគេមាន « ចំនួនសន្ធឹក គឺឥតគណនា ហាក់បីដូចជាខ្សាច់នៅឆ្នេរសមុទ្រ » ( ម៉ូសេ ១:២៨ ) ។ បន្ទាប់មកព្រះបានប្រាប់ម៉ូសេថា ទ្រង់បានបង្កើត « ពិភពលោកដ៏ច្រើនឥតគណនា » ( ម៉ូសេ ១:៣៣ )—ការបង្កបង្កើតរបស់ទ្រងមានលើសពីផែនដីនេះទៅទៀត ។
ម៉ូសេ ពេលបានឃើញអ្វីៗទាំងអស់នេះប្រហែលជារំភើបចិត្ដណាស់ ។ ប្រហែលជាលោកឆ្ងល់ ៖ តើខ្ញុំសមនឹងកន្លែងណាក្នុងចំណោមការបង្កើតជាច្រើននេះទៅ ? ហើយតើព្រះអាចតាមដានការណ៍យ៉ាងច្រើននេះដូចម្តេចទៅ ?
ចម្លើយរបស់ព្រះគឺសាមញ្ញ ៖« គ្រប់ការណ៍ទាំងអស់សុទ្ធតែបានរាប់ចំពោះយើង » ។ ដោយរបៀបណា ? « របស់ទាំងនោះជារបស់ផងយើង ហើយយើងស្គាល់របស់ទាំងនោះ » ( ម៉ូសេ ១:៣៥ ) ។ ព្រះស្គាល់ថាម៉ូសេជានរណា ក៏ដូចជាទ្រង់ស្គាល់បុត្រាបុត្រីទាំងអស់របស់ទ្រង់ ហើយក៏ដូចជាការបង្កើតទាំងអស់របស់ទ្រង់ផងដែរ ។ របស់ទាំងអស់គឺជារបស់ទ្រង់—ដួងតារា ខ្សាច់ និងជាពិសេសបុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់នៅលើផែនដី ។ ពួកយើងគឺជាហេតុផលទាំងអស់ដែលទ្រង់បានបង្កើតផែនដីនេះ ។ សេចក្តីសង្គ្រោះដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់ពួកយើងគឺជាការងារសំខាន់បំផុតរបស់ព្រះ ។
« ដ្បិតមើលចុះ នេះហើយជាកិច្ចការរបស់យើង និង សិរីល្អរបស់យើង—គឺដើម្បីនាំឲ្យមានអមតភាព និង ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចដល់មនុស្ស » ( ម៉ូសេ ១:៣៩ ) ។
ដូចជា ម៉ូសេ បានរៀនពីទីកន្លែងដែលគាត់សមនឹងក្នុងផែនការរបស់ព្រះ ប្អូនក៏អាចជឿជាក់ថាព្រះស្គាល់ប្អូនផងដែរ ! ការជួយដល់ប្អូនឲ្យត្រឡប់ទៅរកទ្រង់ និងកិច្ចការ ហើយសេរីល្អរបស់ទ្រង់ ។ ហេតុអ្វីទៅ ? ដោយសារប្អូនជាបុត្ររបស់ទ្រង់ ។ ហើយមិនមានអ្វីដែលថាមិនគ្រប់គ្រាន់នោះឡើយ !