Έχοντας γίνει αποδεκτοί από τον Κύριο

Από τον Πρεσβύτερο Έριχ Κοπίσκε

Των Εβδομήκοντα

Η επιζήτηση και η λήψη της αποδοχής του Κυρίου θα οδηγήσει στη γνώση ότι έχουμε επιλεγεί και ευλογηθεί από Εκείνον.

Όταν ήμουν μικρό αγόρι, θυμάμαι που μερικές φορές ο πατέρας μου με έπαιρνε μαζί του για να δουλέψουμε επάνω σε οργανωμένα σχέδια. Είχαμε έναν μικρό κήπο λίγα χιλιόμετρα από εκεί όπου ζούσαμε και υπήρχαν πάντοτε τόσα πολλά να κάνουμε, για να προετοιμάσουμε τον κήπο κάθε εποχή. Δουλεύαμε στο κιόσκι του κήπου ή φτειάχναμε ή επιδιορθώναμε φράκτες. Στη μνήμη μου αυτό το έργο πάντοτε συνέβαινε στο τσουχτερό κρύο, στο πυκνό χιόνι ή στην καταρρακτώδη βροχή. Όμως μου άρεσε. Ο πατέρας μου με μάθαινε πώς να κάνω πράγματα με υπομονή και αποδοχή.

Μία ημέρα μου ζήτησε να σφίξω μία βίδα και προειδοποίησε: «Να θυμάσαι, αν την βάλεις πολύ σφιχτά, θα σπάσει». Με υπερηφάνεια, ήθελα να του δείξω τι μπορούσα να κάνω. Βίδωσα με όλη τη δύναμή μου και, ασφαλώς, έσπασα τη βίδα. Έκανε ένα αστείο σχόλιο και ξαναρχίσαμε. Ακόμη και όταν «τα θαλάσσωνα», πάντοτε αισθανόμουν την αγάπη του και την πεποίθησή του σε εμένα. Πέθανε πριν από περισσότερα από 10 χρόνια, αλλά ακόμη μπορώ να ακούσω τη φωνή του, να αισθανθώ την αγάπη του, να απολαύσω την ενθάρρυνσή του και να αισθανθώ την αποδοχή του.

Το αίσθημα της αποδοχής από κάποιον που αγαπούμε είναι μία βασική ανθρώπινη ανάγκη. Το να γινόμαστε αποδεκτοί από καλούς ανθρώπους μάς κινητοποιεί. Αυξάνει την αίσθηση της αυτοεκτίμησης και της αυτοπεποίθησής μας. Όσοι δεν μπορούν να βρουν αποδοχή από επιθυμητές πηγές συχνά την αποζητούν κάπου αλλού. Μπορεί να στραφούν σε ανθρώπους που δεν ενδιαφέρονται για την ευημερία τους. Μπορεί να προσκολληθούν σε ψευδείς φίλους και να κάνουν αμφισβητήσιμα πράγματα, προκειμένου να προσπαθήσουν να λάβουν την αναγνώριση που αποζητούν. Μπορεί να αποζητούν την αποδοχή φορώντας μία συγκεκριμένη μάρκα ρούχων, για να προκαλούν ένα συναίσθημα ότι ανήκουν κάπου ή μία κατάσταση. Για ορισμένους, το να πασχίζουν για ένα ρόλο ή μία θέση διάκρισης μπορεί επίσης να αποτελεί τρόπο να αποζητούν αποδοχή. Μπορεί να ορίζουν την αξία τους με μία θέση που κατέχουν ή μία κατάσταση που αποκτούν.

Ακόμη και στην Εκκλησία δεν είμαστε πάντοτε ελεύθεροι από αυτόν τον τρόπο σκέψεως. Η επιζήτηση της αποδοχής από εσφαλμένες πηγές ή για λανθασμένους λόγους μάς θέτει σε επικίνδυνο μονοπάτι -- ένα μονοπάτι που πιθανόν να μας οδηγήσει εκτός πορείας και ακόμη και στην καταστροφή. Αντί να αισθανόμαστε ότι μας αγαπούν και αντί να έχουμε αυτοπεποίθηση, τελικώς θα αισθανθούμε εγκαταλελειμμένοι και κατώτεροι.

Ο Άλμα συμβούλευσε τον υιό του, Ήλαμαν: «Πρόσεξε να κοιτάξεις στον Θεό και να ζήσεις»¹. Η υπέρτατη πηγή εξουσιοδότησης και διαρκούς αποδοχής είναι ο Επουράνιος Πατέρας μας και ο Υιός Του, Ιησούς Χριστός. Μας γνωρίζουν. Μας αγαπούν. Δεν μας αποδέχονται λόγω του τίτλου ή της θέσεώς μας. Δεν κοιτάζουν την κατάστασή μας. Κοιτάζουν την καρδιά μας. Μας αποδέχονται γι’ αυτό που είμαστε και γι’ αυτό που πασχίζουμε να γίνουμε. Η επιζήτηση και η λήψη αποδοχής από Αυτούς πάντοτε θα μας ανυψώνει και θα μας ενθαρρύνει.

Θα μοιρασθώ ένα απλό πρότυπο, το οποίο αν εφαρμοσθεί, μπορεί να βοηθήσει τον καθέναν από εμάς να βρει την υπέρτατη αποδοχή. Αυτό το πρότυπο εδόθη από τον Κύριο μέσω του Προφήτου Τζόζεφ Σμιθ: «Αληθινά σας λέω, όλοι όσοι από αυτούς γνωρίζουν ότι η καρδιά τους είναι τίμια και συντετριμμένη, και το πνεύμα τους μεταμελημένο, και είναι πρόθυμοι να τηρούν τις ιερές υποσχέσεις τους με θυσία --μάλιστα, κάθε θυσία που εγώ, ο Κύριος, θα προστάξω-- γίνονται δεκτοί από εμένα»².

Το πρότυπο αυτό αποτελείται από τρία απλά βήματα:

Να γνωρίζουμε ότι η καρδιά μας είναι τίμια και συντετριμμένη.
Να γνωρίζουμε ότι το πνεύμα μας είναι μεταμελημένο, και
να είμαστε πρόθυμοι να τηρούμε τις διαθήκες μας με θυσία, όπως προσέταξε ο Κύριος.

Πρώτον, χρειάζεται να γνωρίζουμε ότι η καρδιά μας είναι τίμια και συντετριμμένη. Πώς το γνωρίζουμε αυτό; Αρχίζουμε, εξετάζοντας ειλικρινώς τη ζωή μας. Η καρδιά είναι το κέντρο των συναισθημάτων μας. Καθώς κοιτάζουμε στην καρδιά μας, αξιολογούμε τον εαυτό μας. Αυτά που κανείς γύρω μας δεν γνωρίζει, ασφαλώς τα γνωρίζουμε εμείς. Γνωρίζουμε τα κίνητρα και τις επιθυμίες μας. Όταν εξετάζουμε ειλικρινώς, εντίμως τη ζωή μας, δεν δικαιολογούμε ούτε εξαπατούμε τον εαυτό μας.

Υπάρχει επίσης ένας τρόπος να κρίνουμε, αν η καρδιά μας είναι συντετριμμένη. Η συντετριμμένη καρδιά είναι μία απαλή, μία ανοικτή και μία δεκτική καρδιά. Όταν ακούω τον Σωτήρα να λέει: «Πρόσεξε, στέκομαι στη θύρα και κρούω»³, Τον ακούω να κτυπά στη θύρα της καρδιάς μου. Αν ανοίξω αυτήν τη θύρα σε Εκείνον, είμαι πιο δεκτικός στις προσκλήσεις του Πνεύματος και αποδέχομαι περισσότερο το θέλημα του Θεού.

Καθώς συλλογιζόμαστε ειλικρινώς και με προσευχή τον βαθμό στον οποίον η καρδιά μας είναι τίμια και συντετριμμένη, θα διδαχθούμε από το Άγιο Πνεύμα. Θα λάβουμε μία γλυκιά επιβεβαίωση ή ευγενή διόρθωση, προσκαλώντας μας να ενεργήσουμε.

Δεύτερον, πρέπει να γνωρίζουμε ότι το πνεύμα μας είναι μεταμελημένο. Η λέξη μεταμελημένος στο λεξικό ορίζεται ως «αισθανόμενος ή εκφράζοντας τύψεις, όταν αναγνωρίζει ότι κάποιος έχει κάνει λάθος»⁴. Αν έχουμε πνεύμα μεταμελημένο, αναγνωρίζουμε τις αμαρτίες μας και τα μειονεκτήματά μας. Είμαστε επιδεκτικοί διδασκαλίας «σχετικά με εκείνα που αφορούν τη χρηστότητα»⁵. Αισθανόμαστε λύπη κατά Θεόν και είμαστε πρόθυμοι να μετανοήσουμε. Το μεταμελημένο πνεύμα είναι πρόθυμο να ακούει «στις προτροπές του Αγίου Πνεύματος»⁶.

Το μεταμελημένο πνεύμα εκδηλώνεται από την προθυμία και την αποφασιστικότητά μας να ενεργούμε. Είμαστε πρόθυμοι να ταπεινωθούμε ενώπιον του Θεού, πρόθυμοι να μετανοούμε, πρόθυμοι να μαθαίνουμε και πρόθυμοι να αλλάξουμε. Είμαστε πρόθυμοι να προσευχηθούμε: «Όχι το δικό μου θέλημα, αλλά το δικό σου ας γίνει»⁷.

Το τρίτο βήμα για να γίνουμε αποδεκτοί από τον Κύριο, είναι η συνειδητή απόφαση να τηρήσουμε τις διαθήκες μας μέσω θυσίας, «μάλιστα, κάθε θυσία που εγώ, ο Κύριος, θα προστάξω»⁸. Πάρα πολύ συχνά νομίζουμε ότι η λέξη θυσία αναφέρεται σε κάτι μεγάλο ή δύσκολο να κάνουμε. Σε ορισμένες περιπτώσεις αυτό μπορεί να ισχύει, αλλά κυρίως αναφέρεται στο να ζει κανείς καθημερινώς ως πιστός μαθητής του Χριστού.

Ένας τρόπος με τον οποίον τηρούμε τις διαθήκες μας με θυσία είναι με το να μεταλαμβάνουμε αξίως κάθε εβδομάδα. Συνειδητώς προετοιμαζόμαστε για την ιερά διάταξη. Ανανεώνουμε και επιβεβαιώνουμε τις ιερές μας υποσχέσεις προς τον Κύριο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο αισθανόμαστε την αποδοχή Του και λαμβάνουμε τη διαβεβαίωσή Του ότι οι προσπάθειές μας αναγνωρίζονται και ότι οι αμαρτίες μας συγχωρούνται μέσω της εξιλέωσης του Ιησού Χριστού. Κατά τη διάρκεια αυτής της διατάξεως, ο Κύριος μάς υπόσχεται ότι καθώς είμαστε πρόθυμοι να πάρουμε επάνω μας το όνομα του Υιού Του και να Τον θυμόμαστε πάντοτε και να τηρούμε τις εντολές Του, θα έχουμε πάντοτε το Πνεύμα Του μαζί μας. Το να έχουμε το Άγιο Πνεύμα ως συνεχή σύντροφό μας είναι η απώτατη ένδειξη ότι μας έχει αποδεχθεί ο Θεός.

Άλλοι τρόποι να τηρούμε τις διαθήκες μας με θυσία είναι κάτι τόσο απλό όσο το να αποδεχόμαστε μία κλήση στην Εκκλησία και να υπηρετούμε πιστώς σε αυτήν την κλήση ή να ακολουθούμε την πρόσκληση του προφήτου μας Τόμας Μόνσον να προσεγγίζουμε όσους στέκονται στην άκρη του δρόμου και χρειάζονται πνευματική διάσωση. Τηρούμε τις διαθήκες μας με θυσία, δίδοντας σιωπηλή υπηρέτηση στη γειτονιά ή την κοινότητά μας ή βρίσκοντας ονόματα των προγόνων μας και κάνοντας το έργο ναού γι’ αυτούς. Τηρούμε τις διαθήκες μας με θυσία, απλώς πασχίζοντας για χρηστότητα, όντες ανοικτοί και ακούγοντας με προσοχή τις προτροπές του Πνεύματος καθώς ζούμε την καθημερινή μας ζωή. Ενίοτε το να τηρούμε τις διαθήκες μας δεν σημαίνει τίποτε περισσότερο από το να στεκόμαστε σταθερά και πιστά, όταν μαίνονται τριγύρω μας οι καταιγίδες της ζωής.

Μετά την επεξήγηση του προτύπου βάσει του οποίου γινόμαστε αποδεκτοί από Εκείνον, ο Κύριος χρησιμοποιεί μία υπέροχη επεξήγηση για να δείξει πώς επωφελούμαστε ως άτομα και ως οικογένειες καθώς επιζητούμε την αποδοχή Του. Είπε: «Γιατί, εγώ, ο Κύριος, θα τους κάνω να παράγουν σαν ένα πολύ καρπερό δέντρο το οποίο έχει φυτευτεί σε εύφορη γη, δίπλα σε καθαρό ρυάκι, που παράγει πολύν πολύτιμο καρπό»⁹.

Καθώς είμαστε προσωπικώς σε αρμονία με το Πνεύμα του Κυρίου και αισθανόμαστε την αποδοχή Του, θα ευλογηθούμε υπεράνω της κατανοήσεώς μας και θα παράγουμε πολλούς καρπούς χρηστότητος. Θα είμαστε ανάμεσα σε αυτούς στους οποίους έχει πει: «Εύγε, δούλε αγαθέ, και πιστέ· στα λίγα φάνηκες πιστός, επάνω σε πολλά θα σε καταστήσω· μπες μέσα στη χαρά τού κυρίου σου»¹⁰.

Η επιζήτηση και η λήψη της αποδοχής του Κυρίου θα οδηγήσει στη γνώση ότι έχουμε επιλεγεί και ευλογηθεί από Εκείνον. Θα κερδίσουμε αυξημένη πεποίθηση ότι Εκείνος θα μας οδηγήσει και θα μας διευθύνει με ευεργετικό τρόπο. Τα τρυφερά ελέη Του θα γίνουν έκδηλα στην καρδιά μας, στη ζωή μας και την οικογένειά μας.

Με όλη μου την καρδιά σάς προσκαλώ να επιζητήσετε την αποδοχή του Κυρίου και να απολαύσετε τις υπεσχημένες ευλογίες Του. Καθώς ακολουθούμε το απλό πρότυπο που έχει παράσχει ο Κύριος, θα φθάσουμε στο σημείο να γνωρίσουμε ότι έχουμε γίνει αποδεκτοί από Εκείνον, ασχέτως της θέσεως, της καταστάσεως ή των θνητών περιορισμών μας. Η στοργική Του αποδοχή θα μας παρακινήσει, θα αυξήσει την πίστη μας και θα μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε με τα πάντα που αντιμετωπίζουμε στη ζωή. Παρά τις δυσκολίες μας, θα είμαστε επιτυχείς, θα ευημερήσουμε¹¹ και θα είμαστε εν ειρήνη¹². Θα είμαστε ανάμεσα σε αυτούς στους οποίους ο Κύριος είπε:

«Μη φοβάστε, μικρά παιδιά, γιατί είστε δικά μου, και εγώ υπερνίκησα τον κόσμο, και εσείς είστε από εκείνους που μου έχει δώσει ο Πατέρας.

»Και κανένας από εκείνους που μού έχει δώσει ο Πατέρας δε θα χαθεί»¹³.

Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.