Ο Σωτήρας θέλει να συγχωρεί
Από τον Κρεγκ Κάρντον
Των Εβδομήκοντα
Ο Κύριος μάς αγαπά και θέλει να καταλάβουμε την προθυμία Του να συγχωρεί.
Κατά τη διάρκεια της θνητής διακονίας του Σωτήρος μας πολλοί Τον ακολουθούσαν, συμπεριλαμβανομένων των γραμματέων και των Φαρισαίων, «από κάθε κωμόπολη της Γαλιλαίας… της Ιουδαίας στην Ιερουσαλήμ»1. Ένας κατάκοιτος, παραλυτικός άνδρας, ο οποίος επιθυμούσε να θεραπευθεί, μετεφέρθη σε μία μεγάλη συνάθροιση, αλλά ανίκανος να πλησιάσει τον Σωτήρα, οι φίλοι του τον πήγαν στη σκεπή του σπιτιού όπου ήταν ο Σωτήρας και τον κατέβασαν κάτω. Βλέποντας αυτήν την κατάδειξη πίστεως, με έναν μεγάλο σκοπό άγνωστο ακόμη προς τους ακροατές Του, ο Σωτήρας δήλωσε: «Άνθρωπε, οι αμαρτίες σου έχουν σε σένα συγχωρεθεί»2.
Αυτό πρέπει να εξέπληξε τον άνδρα και, μολονότι οι γραφές δεν λένε τίποτε για την αντίδρασή του, μπορεί να αναρωτιόταν αν ο Σωτήρας κατάλαβε πραγματικά γιατί είχε έλθει.
Ο Σωτήρας ήξερε ότι πολλοί άνθρωποι Τον ακολουθούσαν χάριν των ισχυρών θαυμάτων Του. Ήδη είχε μετατρέψει το νερό σε κρασί,3 είχε εκβάλει ακάθαρτα πνεύματα,4 και είχε θεραπεύσει τον γυιο του αυλικού,5 έναν λεπρό,6 την πεθερά του Πέτρου7 και πολλούς άλλους8.
Όμως με αυτόν τον παράλυτο, ο Κύριος επέλεξε να δώσει αποδείξεις τόσο στους μαθητές όσο και στους επικριτές για τον μοναδικό ρόλο Του ως Σωτήρος του κόσμου. Ακούγοντας τα λόγια του Σωτήρος, οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι είχαν αρχίσει να συνάγουν μεταξύ τους, μιλώντας αμαθώς για βλασφημία ενώ κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι μόνον ο Θεός μπορεί να συγχωρεί την αμαρτία. Αντιλαμβανόμενος τις σκέψεις τους, ο Σωτήρας απευθύνθηκε προς αυτούς, λέγοντας:
«Τι σκέπτεστε μέσα στις καρδιές σας;
»Τι είναι ευκολότερο, να πω: Οι αμαρτίες σου έχουν συγχωρεθεί ή να πω: Σήκω επάνω και περπάτα;»9
Χωρίς να περιμένει την απάντησή τους, ο Σωτήρας συνέχισε: «Αλλά, για να γνωρίσετε ότι ο Υιός τού ανθρώπου έχει εξουσία επάνω στη γη να συγχωρεί αμαρτίες (είπε στον παράλυτο): Σε σένα λέω: Σήκω επάνω, και αφού πάρεις το μικρό σου κρεβάτι, πήγαινε στο σπίτι σου»10. Και το έκανε!
Με αυτήν τη θαυμαστή σωματική ίαση, ο Σωτήρας επιβεβαίωσε σε όλους μας αυτήν την απείρως πιο δυνατή πνευματική αλήθεια: ο Υιός του Ανθρώπου συγχωρεί αμαρτίες!
Ενώ αυτή η αλήθεια είναι αμέσως αποδεκτή από όλους τους πιστούς, δεν αναγνωρίζεται τόσο εύκολα η ουσιώδης συνοδευτική αλήθεια: ο Σωτήρας συγχωρεί αμαρτίες «επάνω στη γη» και όχι μόνο κατά την τελική κρίση. Δεν μας δικαιολογεί στις αμαρτίες μας11. Δεν μας επιτρέπει να επιστρέφουμε σε παλαιές αμαρτίες12. Όμως, όταν μετανοήσουμε και υπακούσουμε στο Ευαγγέλιό Του, μας συγχωρεί13.
Σε αυτήν τη συγχώρηση βλέπουμε την επικουρική και λυτρωτική δύναμη της εξιλεώσεως να εφαρμόζεται αρμονικά και συμπονετικά. Αν ασκήσουμε πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό, η επικουρική δύναμη της εξιλεώσεώς Του μάς ενδυναμώνει τη στιγμή ανάγκης14 και η λυτρωτική Του δύναμη μάς καθαγιάζει καθώς «[παραμερίζουμε] τον φυσικό άνθρωπο»15. Αυτό φέρνει ελπίδα σε όλους, ειδικώς σε όσους αισθάνονται ότι η επαναλαμβανόμενη ανθρώπινη αδυναμία είναι πέρα από την προθυμία του Σωτήρος να βοηθήσει και να σώσει.
Παρέχοντας την ευκαιρία στον Σωτήρα να διαφωτίσει την κατανόησή μας,16 ο Πέτρος κάποτε ζήτησε να μάθει πόσες φορές θα πρέπει να συγχωρήσει τον αδελφό του και κατόπιν ρώτησε: «Μέχρι επτά φορές;» Ασφαλώς αυτό θα ήταν παραπάνω από αρκετό. Όμως, η απάντηση του Σωτήρος άνοιξε διάπλατα την πόρτα για να καταλάβουμε την ευσπλαχνική Του καρδιά: «Δεν σου λέω μέχρι επτά φορές, αλλά μέχρι 70 φορές επτά»17.
Ο Κύριος μάς αγαπά και θέλει να καταλάβουμε την προθυμία Του να συγχωρεί. Σε περισσότερες από 20 περιπτώσεις στο Διδαχή και Διαθήκες, ο Κύριος είπε σε εκείνους στους οποίους μιλούσε: «Οι αμαρτίες σου σού συγχωρούνται» ή παρόμοια λόγια18. Στις μισές περίπου από αυτές τις περιστάσεις, τα λόγια του Κυρίου απευθύνονταν συγκεκριμένα στον Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ, ενίοτε απευθυνόμενος προς εκείνον μόνο, ενίοτε με άλλους19. Η πρώτη εξ αυτών κατεγράφη το 1830, η τελευταία το 1843. Συνεπώς, κατά τη διάρκεια πολλών ετών, ο Κύριος έλεγε στον Τζόζεφ επανειλημμένως: «Οι αμαρτίες σου σού συγχωρούνται».
Ενώ ο Τζόζεφ δεν ήταν «ένοχος οποιασδήποτε μεγάλης ή κακοήθους αμαρτίας»,20 κάνουμε καλά που θυμόμαστε ότι με πολύ λίγες εξαιρέσεις, το «70 φορές επτά» του Κυρίου δεν περιορίζει τη συγχώρηση σύμφωνα με τη σοβαρότητα της αμαρτίας.
Ενώ μιλούσε στους πρεσβυτέρους συναθροισμένους στο Κίρτλαντ, ο Κύριος είπε: «Θέλω να υπερνικήσετε τον κόσμο. Γι’ αυτό θα σας ευσπλαχνιστώ»21. Ο Κύριος γνωρίζει τις αδυναμίες μας και τις αιώνιες συνέπειες του «κόσμου» επάνω σε ατελείς άνδρες και γυναίκες22. Η λέξη γι’ αυτό σε αυτό το εδάφιο είναι η επιβεβαίωσή Του ότι μόνο χάριν της συμπόνιας Του μπορούμε τελικώς να «υπερνικήσ[ουμε] τον κόσμο». Πώς εκδηλώνεται αυτή η συμπόνια; Προς τους ίδιους αυτούς πρεσβυτέρους στο Κίρτλαντ, είπε: «Σάς συγχώρεσα τις αμαρτίες σας»23. Ο Σωτήρας θέλει να συγχωρεί.
Κανείς δεν χρειάζεται να υποθέτει ότι αυτή η συγχώρηση έρχεται χωρίς μετάνοια. Πράγματι, ο Κύριος έχει δηλώσει: «Εγώ, ο Κύριος, συγχωρώ τις αμαρτίες εκείνων που εξομολογούνται τις αμαρτίες τους ενώπιόν μου και ζητούν συγχώρεση» και κατόπιν εκείνος προσθέτει το προειδοποιητικό προσδιοριστικό «που δεν έχουν αμαρτήσει θανάσιμα»24. Ενώ ο Κύριος «δεν μπορ[εί] να αντικρύσ[ει] την αμαρτία με τον παραμικρό βαθμό ανεκτικότητας»,25 όμως διαφοροποιεί τη σχετική βαρύτητα ορισμένων αμαρτιών. Ορίζει σαφώς και κατηγορηματικώς ότι δεν θα υπάρξει συγχώρηση για «βλασφημία εναντίον του Αγίου Πνεύματος»26. Δηλώνει τη βαρύτητα του φόνου27 και τονίζει τη σοβαρότητα της σεξουαλικής αμαρτίας ως μοιχείας28. Με επαναλαμβανόμενη σοβαρή σεξουαλική αμαρτία, κάνει γνωστή την αυξημένη δυσκολία να λάβει κάποιος τη συγχώρησή Του29. Και έχει πει ότι «αυτός που αμαρτάνει κατά τού μεγαλύτερου φωτός, θα λάβει τη μεγαλύτερη καταδίκη»30. Όμως, με την ευσπλαχνία Του, επιτρέπει τη βελτίωση με τον καιρό παρά να απαιτεί άμεση τελείωση. Ακόμη και με την πληθώρα αμαρτιών που είναι το αποτέλεσμα της αδυναμίας της θνητότητας, όσο συχνά και αν μετανοούμε και επιζητούμε τη συγχώρησή Του, Εκείνος συγχωρεί, ξανά και ξανά31.
Λόγω αυτού, όλοι εμείς, συμπεριλαμβανομένων όσων παλεύουν να υπερνικήσουν εθιστικές συμπεριφορές όπως η κατάχρηση ουσιών ή η πορνογραφία και ό,τι είναι κοντά σε αυτά, μπορούν να γνωρίζουν ότι ο Κύριος θα αναγνωρίσει τις χρηστές προσπάθειές μας και θα συγχωρήσει στοργικά, όταν ολοκληρωθεί η μετάνοια «μέχρι 70 φορές επτά». Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος μπορεί προθύμως να επιστρέψει στην αμαρτία με ατιμωρησία32.
Ο Κύριος ενδιαφέρεται για την καρδιά33 μας και αιτιολόγησε ότι η ψευδής πίστη δεν δικαιολογεί την αμαρτία34. Σε αυτήν τη θεϊκή νομή, ο Κύριος προειδοποίησε έναν εκ των υπηρετών Του για μία τέτοια αιτιολόγηση, δηλώνοντας: «Να ντρέπεται για τη συμμορία των Νικολαϊτών και για όλους τους μυστικούς αποτροπιασμούς τους»35. Οι Νικολαΐτες ήταν μία αρχαία θρησκευτική αίρεση που ισχυριζόταν άδεια να διαπράττει σεξουαλική αμαρτία λόγω της χάρης του Κυρίου36. Αυτό δεν ευαρεστεί τον Κύριο37. Η συμπόνια και η χάρη Του δεν μας δικαιολογούν, όταν «η καρδιά [μας] δεν ικανοποιείται. Και δεν υπακού[με] την αλήθεια, αλλά ευχαριστ[ούμαστε] με την ανομία»38. Αντιθέτως, αφού κάνουμε τα πάντα που μπορούμε,39 η συμπόνια και η χάρις Του αποτελούν το μέσον διά του οποίου «με την πάροδο του χρόνου»40 υπερνικούμε τον κόσμο μέσω της επικουρικής δύναμης της εξιλεώσεως. Καθώς επιζητάμε ταπεινά αυτό το πολύτιμο δώρο, «τα αδύναμα γίνο[νται] δυνατά για [εμάς]»41 και με τη δύναμή Του, γινόμαστε ικανοί να κάνουμε αυτό που δεν θα μπορούσαμε ποτέ να κάνουμε μόνοι.
Ο Κύριος κοιτάζει το φως που έχουμε λάβει,42 τις επιθυμίες της καρδιάς μας43 και τις πράξεις μας44 και όταν μετανοήσουμε και ζητήσουμε τη συγχώρησή Του, συγχωρεί. Καθώς συλλογιζόμαστε τη ζωή μας και τη ζωή των αγαπημένων και των γνωστών μας, θα πρέπει να είμαστε εξίσου πρόθυμοι να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους45.
Το Να κηρύττετε το Ευαγγέλιό μου κάνει λόγο για τη δυσκολία στην υπερνίκηση της εθιστικής συμπεριφοράς και παροτρύνει τους ηγέτες της ιεροσύνης και τα μέλη να «μη σοκάρονται ούτε να αποθαρρύνονται», αν ερευνητές ή νέα μέλη εξακολουθούν να παλεύουν με τέτοια προβλήματα. Αντιθέτως, έχουμε λάβει τη συμβουλή να «δείχνουμε πεποίθηση στο άτομο και να μην κρίνουμε… [αντιμετωπίζοντάς] το ως παροδικό και κατανοητό κώλυμα»46. Θα μπορούσαμε να κάνουμε λιγότερα με τα δικά μας παιδιά ή τα μέλη της οικογένειας που παλεύουν με παρόμοια προβλήματα, έχοντας παροδικώς παρεκκλίνει του μονοπατιού της χρηστότητος; Ασφαλώς αξίζουν τη σταθερότητα, την υπομονή και την αγάπη μας -- και ναι, τη συγχώρησή μας.
Κατά τη γενική συνέλευση, μόλις τον τελευταίο Οκτώβριο, ο Πρόεδρος Μόνσον συμβούλευσε:
«Πρέπει να έχουμε στον νου ότι οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν. Μπορούν να αφήσουν πίσω τους τις κακές συνήθειες. Μπορούν να μετανοήσουν από τις παραβάσεις τους…
»…Μπορούμε να τους βοηθήσουμε να υπερνικήσουν τις αδυναμίες τους. Πρέπει να αναπτύξουμε την ικανότητα να βλέπουμε τους ανθρώπους όχι όπως είναι τώρα, αλλά όπως μπορούν να γίνουν»47.
Σε μία αρχική συνέλευση της Εκκλησίας, παρόμοια με αυτή τη συνέλευση, ο Κύριος είπε στα μέλη:
«Αληθινά σας λέω, είστε καθαροί, όμως όχι όλοι…
»Γιατί κάθε σάρκα είναι διεφθαρμένη ενώπιόν μου…
»…Γιατί αληθινά μερικοί από εσάς είστε ένοχοι εμπρός μου, όμως θα φανώ πολυεύσπλαχνος προς την αδυναμία σας»48.
Το μήνυμά Του είναι το ίδιο σήμερα.
Ο Επουράνιος Πατέρας μας γνωρίζει τι αντιμετωπίζουμε, ότι όλοι αμαρτάνουμε και «στερού[μαστε] τη δόξα τού Θεού»49 ξανά και ξανά. Έστειλε τον Υιό Του, ο οποίος «γνωρίζει την αδυναμία τού ανθρώπου και πώς να βοηθάει αυτούς που μπαίνουν σε πειρασμό»50. Ο Υιός Του μας διδάσκει να «προσε[υχόμαστε] πάντα για να μην μπ[ούμε] σε πειρασμό»51. Μας έχει ειπωθεί να «αναφων[ούμε] προς [τον Θεό] για την ευσπλαχνία του, γιατί είναι τόσο ισχυρός στο να σώζει»52. Ο Σωτήρας μάς προστάζει να μετανοήσουμε53 και να συγχωρήσουμε54. Και μολονότι η μετάνοια δεν είναι εύκολη, καθώς πασχίζουμε με όλη μας την καρδιά να υπακούσουμε στο Ευαγγέλιό Του, μας δίδει αυτήν την υπόσχεση: «Αληθινά σας λέω, παρ’ όλες τις αμαρτίες [σας], τα σπλάχνα μου είναι γεμάτα με συμπόνια για [σας]. Δε θα [σας] διώξω ολοκληρωτικά. Και κατά την ημέρα της οργής θα θυμηθώ την ευσπλαχνία»55. Ο Σωτήρας θέλει να συγχωρήσει.
Κάθε εβδομάδα η Μορμονική Χορωδία του Ταμπερνάκλ αρχίζει την εμπνευσμένη μετάδοσή της με τα ανυψωτικά λόγια του οικείου ύμνου τού Ουίλιαμ Φελπς, «Τραγουδήστε ευγενώς το ιερό άσμα». Όχι τόσο οικεία είναι τα παρηγορητικά λόγια του τέταρτου στίχου:
Άγιος, άγιος είναι ο Κύριος.
Πολύτιμος, πολύτιμος είναι ο λόγος του:
Μετανοήστε και ζήστε.
Αν και οι αμαρτίες σας είναι σαν το πορφυρούν,
ω, μετανοήστε και εκείνος θα συγχωρήσει56.
Σας προσκαλώ να θυμηθείτε και να πιστέψετε τα λόγια του Κυρίου και να ασκήσετε πίστη σε Αυτόν προς μετάνοια57. Σας αγαπά. Θέλει να συγχωρήσει. Δίδω μαρτυρία για αυτό, στο ιερό όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.