Αυτά τα πράγματα γνωρίζω
Από τον Πρόεδρο Μπόιντ Πάκερ
Πρόεδρο της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων
Από όλα όσα έχω διαβάσει, διδαχθεί και μάθει, η πολυτιμότερη και ιερότερη αλήθεια που έχω να προσφέρω είναι η ειδική μαρτυρία μου για τον Ιησού Χριστό.
Το 1992, έχοντας υπηρετήσει εννέα χρόνια ως βοηθός στους Δώδεκα και 22 χρόνια ως μέλος των Δώδεκα, έφθασα στην ηλικία των 68 ετών. Αισθάνθηκα την παρότρυνση να ξεκινήσω αυτό που αποκαλώ «ημιτελή συγγραφή». Το πρώτο μέρος αυτού του έργου είναι ως εξής:
Είχα μια σκέψη εχθές το βράδυ,
μια σκέψη βαθυστόχαστη και διορατική.
Ήλθε όταν ήμουν πολύ εξαντλημένος,
πολύ κουρασμένος για να κοιμηθώ.
Είχα μια μέρα όλο δραστηριότητα
και συλλογίστηκα την τύχη μου.
Η σκέψη ήταν αυτή:
Όταν ήμουν νέος, δεν ήμουν 68!
Περπατούσα δίχως να κουτσαίνω.
Ο ώμος μου δεν με πονούσε.
Διάβαζα μια πρόταση δύο φορές
κι αμέσως την έλεγα απ’ έξω.
Δούλευα ώρες ατελείωτες
και δεν σταματούσα να πάρω μια ανάσα.
Και πράγματα που τώρα δεν μπορώ να κάνω
τα κατόρθωνα τότε με ευκολία.
Αν μπορούσα τώρα να γυρίσω τα χρόνια πίσω,
αν ήταν στο χέρι μου να διαλέξω,
δεν θα αντάλλασσα γηρατειά με νιότη,
θα είχα τόσα πολλά να χάσω.
Είμαι ευχαριστημένος που προχωράω μπροστά,
που παραχώρησα τη νιότη μου, όσο έξοχη κι αν ήταν.
Αυτό που θα έχανα, αν γύριζα πίσω
είναι αυτό που καταλαβαίνω.
Δέκα χρόνια αργότερα, αποφάσισα να προσθέσω μερικές ακόμα γραμμές σε εκείνο το ποίημα:
Δέκα χρόνια πέταξαν, ποιος ξέρει προς τα πού
και μαζί τους, πολύς πόνος.
Ένας μεταλλικός γοφός και έπαψα να κουτσαίνω.
Περπατάω αρκετά ίσια ξανά.
Μια άλλη λάμα κρατά γερά τα κόκαλα του αυχένα--
Ένα σπουδαίο κατασκεύασμα!
Έδιωξε τα επακόλουθα της πολιομυελίτιδας.
Προσχώρησα στην σκληροτράχηλη γενιά.
Τα σημάδια της ηλικίας είναι ορατά.
Εκείνα τα πράγματα δεν θα καλυτερέψουν.
Το μόνο που αυξάνει σε δύναμη
είναι η ικανότητά μου να ξεχνώ.
Ρωτάτε: «Σας θυμάμαι;»
Φυσικά, δεν άλλαξες από την τελευταία φορά.
Όμως, μη στενοχωριέστε
αν δεν μπορώ να θυμηθώ το όνομά σας.
Το δέχομαι, έχω μάθει κάποια πράγματα
που δεν ήθελα να ξέρω,
όμως τα χρόνια έφεραν αυτές τις πολύτιμες αλήθειες
που κάνουν το πνεύμα να αυξάνει.
Απ’ όλες τις ευλογίες που έχουν έλθει,
το καλύτερο πράγμα στη ζωή μου
είναι η συντροφικότητα και η παρηγοριά
που παίρνω από την αγαπητή μου σύζυγο.
Τα παιδιά μας, όλα παντρεύτηκαν καλά,
με οικογένειες δικές τους,
με παιδιά και με εγγόνια,
πόσο γρήγορα όλα μεγάλωσαν.
Δεν άλλαξα στο ελάχιστο τη γνώμη μου
για να ξανακερδίσω τη νιότη.
Είναι σχεδιασμένο να γεράσουμε, γιατί μαζί μ’ αυτό
έρχεται η γνώση της αλήθειας.
Ρωτάτε: «Το μέλλον τι θα φέρει;
Ποια θα είναι η τύχη μου;»
Προχωρώ και δεν παραπονιέμαι.
Ρωτήστε όταν θα είμαι 88!
Και τον περασμένο χρόνο προσέθεσα αυτές τις γραμμές:
Και τώρα, βλέπετε, είμαι 88.
Τα χρόνια κύλησαν τόσο γοργά.
Περπάτησα, χώλαινα, κράτησα μπαστούνι,
και τώρα, επιτέλους, «οδηγώ» αναπηρική καρέκλα.
Παίρνω έναν υπνάκο πότε-πότε,
όμως η δύναμη της ιεροσύνης παραμένει.
Παρ’ όλες τις σωματικές ατέλειες
είναι μεγάλα τα πνευματικά αποκτήματα.
Έχω ταξιδέψει στον κόσμο ένα εκατομμύριο χιλιόμετρα
κι άλλο ένα εκατομμύριο ακόμα.
Και μέσα από τις δορυφορικές μεταδόσεις,
τα ταξίδια μου δεν τέλειωσαν ακόμα.
Τώρα μπορώ να πω με κάθε βεβαιότητα
ότι γνωρίζω και αγαπώ τον Κύριο.
Μπορώ να δώσω μαρτυρία μαζί με όλους τους παλιούς
καθώς κηρύττω τον άγιο λόγο Του.
Ξέρω τι ένιωσε στη Γεθσημανή
είναι πολύ μεγάλο για να κατανοηθεί.
Ξέρω ότι το έκανε για όλους μας.
Δεν έχουμε πιο μεγάλο Φίλο.
Ξέρω ότι θα έλθει ξανά
με δύναμη και δόξα.
Ξέρω ότι θα Τον δω ξανά
στο τέλος της ιστορίας της ζωής μου.
Θα γονατίσω εμπρός στα πληγωμένα πόδια Του.
Θα αισθανθώ να λάμπει το Πνεύμα Του.
Η ψιθυριστή, τρεμουλιαστή φωνή μου θα πει:
«Κύριέ μου, Θεέ μου, ξέρω»1.
Πράγματι, ξέρω!
Τα πίσω παράθυρα του σπιτιού μας βλέπουν σε έναν μικρό ανθόκηπο και στα δάση που συνορεύουν με ένα μικρό ρυάκι. Ένας τοίχος του σπιτιού συνορεύει με τον κήπο και είναι όλος σκεπασμένος από κισσό. Για πολλά χρόνια αυτός ο κισσός ήταν φωλιά των σπίνων. Οι φωλιές στις φυλλωσιές ήταν ασφαλείς από τις αλεπούδες, τα ρακούν και τις γάτες που τριγυρίζουν.
Μία ημέρα ακούστηκε μεγάλη αναταραχή μέσα στον κισσό. Φωνές απελπισίας ήλθαν καθώς 8 με 10 σπίνοι από τα τριγύρω δάση ήλθαν για να ενωθούν με αυτήν την κραυγή συναγερμού. Σύντομα είδα την πηγή της αναταραχής. Ένα φίδι είχε μισογλιστρήσει έξω από τον κισσό και κρεμόταν μπροστά από το παράθυρο, αρκετά έξω ώστε να το τραβήξω με τα χέρια. Στη μέση του σώματος του φιδιού υπήρχαν δύο εξογκώματα -- φανερή απόδειξη ότι άρπαξε δύο μικρά από τη φωλιά. Στα 50 χρόνια που είχαμε ζήσει στο σπίτι μας δεν είχαμε ξαναδεί κάτι τέτοιο. Ήταν μια εμπειρία που βιώνεις μια φορά στη ζωή -- ή έτσι νομίζαμε.
Μερικές ημέρες αργότερα, ακούστηκε πάλι αναταραχή, αυτή τη φορά στις φυλλωσιές που σκέπαζαν το μέρος όπου κρατούσαμε τα σκυλιά. Ακούσαμε τις ίδιες κραυγές συναγερμού, μαζεύτηκαν σπίνοι από τη γειτονική περιοχή. Ξέραμε ποιος ήταν ο άρπαγας. Ένας εγγονός σκαρφάλωσε στη σκεπή της μάντρας και τράβηξε ένα άλλο φίδι που κρατούσε σφιχτά τη μητέρα σπίνο που είχε αρπάξει από τη φωλιά και σκοτώσει.
Είπα στον εαυτό μου: «Τι συμβαίνει εδώ;» Έχουμε ξανά εισβολή στον Κήπο της Εδέμ;»
Στον νου μου ήλθαν τα προειδοποιητικά λόγια των προφητών. Δεν θα είμαστε πάντα ασφαλείς από την επιρροή του ενάντιου, ακόμα και μέσα στο σπίτι μας. Πρέπει να προστατεύσουμε τα μικρά μας.
Ζούμε σε έναν πολύ επικίνδυνο κόσμο, ο οποίος απειλεί εκείνα τα πράγματα που είναι τα πιο πνευματικά. Η οικογένεια, η θεμελιώδης οργάνωση για τον παρόντα καιρό και την αιωνιότητα, υφίσταται επίθεση από δυνάμεις ορατές και αόρατες. Ο ενάντιος είναι ενεργός. Σκοπός του είναι να προκαλέσει ζημιά. Εάν μπορέσει να αποδυναμώσει και να καταστρέψει την οικογένεια, θα έχει πετύχει.
Οι Άγιοι των Τελευταίων Ημερών αναγνωρίζουμε την υπερέχουσα σπουδαιότητα της οικογένειας και προσπαθούν να ζούμε με τρόπο ώστε να μην μπορεί ο ενάντιος να γλιστρήσει μέσα στα σπίτια μας. Βρίσκουμε ασφάλεια και βεβαιότητα για τον εαυτό μας και τα παιδιά μας, τιμώντας τις διαθήκες που έχουμε συνάψει και ζώντας σύμφωνα με τις απλές πράξεις υπακοής που απαιτούνται από τους οπαδούς του Χριστού.
Ο Ησαΐας είπε: «Το έργο της δικαιοσύνης θα είναι ειρήνη· και το αποτέλεσμα της δικαιοσύνης, ησυχία και ασφάλεια στον αιώνα»2.
Αυτή η ειρήνη επαγγέλλεται, επίσης, στις αποκαλύψεις όπου ο Κύριος διακηρύσσει: «Αν είστε έτοιμοι δεν πρέπει να φοβάστε»3.
Η υπέρτατη δύναμη της ιεροσύνης έχει δοθεί για την προστασία του σπιτικού και των κατοικούντων σε αυτό. Ο πατέρας έχει τη δικαιοδοσία και την ευθύνη να διδάσκει τα παιδιά του και να ευλογεί και να παρέχει για αυτά τις διατάξεις του Ευαγγελίου και κάθε άλλη απαραίτητη προστασία ιεροσύνης. Πρέπει να δείχνει αγάπη και αφοσίωση και να τιμά τη μητέρα, ώστε τα παιδιά τους να μπορούν να δουν εκείνη την αγάπη.
Γνωρίζω τώρα ότι εκείνη η πίστη είναι μία πραγματική δύναμη, όχι απλώς μία έκφραση πιστεύω. Λίγα πράγματα είναι ισχυρότερα από τις γεμάτες πίστη προσευχές μιας ενάρετης μητέρας.
Διδάξτε τον εαυτό σας και διδάξτε την οικογένειά σας για τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος και την εξιλέωση του Ιησού Χριστού. Θα είναι το μεγαλύτερο αιώνιο έργο που θα κάνετε μέσα στο σπιτικό σας.
Γνωρίζουμε ότι είμαστε παιδιά-πνεύματα επουράνιων γονέων, ότι είμαστε εδώ στη γη για να λάβουμε θνητό σώμα και να δοκιμαστούμε. Εμείς που έχουμε θνητό σώμα, έχουμε τη δύναμη επί των ατόμων που δεν έχουν4 . Είμαστε ελεύθεροι να επιλέγουμε αυτό που θέλουμε και να επιλέγουμε τις πράξεις μας, όμως δεν είμαστε ελεύθεροι να διαλέγουμε τις συνέπειες. Οι συνέπειες θα προκύψουν.
Η ελεύθερη βούληση ορίζεται στις γραφές ως «ηθική αυτοβουλία», πράγμα που σημαίνει ότι μπορούμε να επιλέξουμε ανάμεσα στο καλό και το κακό. Ο ενάντιος επιζητεί να μας βάλει σε πειρασμό για να κάνουμε κακή χρήση της ελεύθερης ηθικής βούλησής μας.
Οι γραφές μάς διδάσκουν ότι «κάθε άνθρωπος να μπορεί να ενεργεί κατά το δόγμα και το θεσμό που αφορά το μέλλον, σύμφωνα με την ηθική αυτοβουλία που του έχω δώσει, ώστε κάθε άνθρωπος να είναι υπόλογος για τις δικές του αμαρτίες κατά την ημέρα της κρίσεως»5.
Ο Άλμα δίδαξε ότι: «Ο Κύριος δεν μπορεί να κοιτάζει την αμαρτία με τον παραμικρό βαθμό ανεκτικότητας»6. Για να το καταλάβουμε αυτό, θα πρέπει να διαχωρίσουμε την αμαρτία από τον αμαρτωλό.
Για παράδειγμα, όταν έφεραν ενώπιον του Σωτήρος μία γυναίκα μοιχαλίδα, προφανώς ένοχη, Εκείνος έκλεισε την υπόθεση με λίγες λέξεις: «Πήγαινε, και στο εξής μη αμάρτανε»7. Αυτό είναι το πνεύμα της διακονίας Του.
Η ανεκτικότητα είναι μια αρετή, όμως, όπως όλες οι αρετές, όταν υπερβάλλουμε, μετατρέπεται σε φαυλότητα. Πρέπει να προσέχουμε την «παγίδα ανεκτικότητας», ώστε να μην πέσουμε σε αυτήν. Η ανεκτικότητα που υπάρχει από την αποδυνάμωση των νόμων του κράτους, να είναι ανεκτές νομιμοποιημένες πράξεις ανηθικότητας δεν μειώνει την σοβαρή πνευματική συνέπεια που είναι το αποτέλεσμα της παραβίασης του νόμου αγνότητας του Θεού.
Όλοι έχουν γεννηθεί με το Φως του Χριστού, μία καθοδηγητική επιρροή, η οποία επιτρέπει σε κάθε άτομο να αναγνωρίζει το σωστό από το λάθος. Αυτό που κάνουμε με εκείνο το φως και το πώς ανταποκρινόμαστε σε εκείνες τις προτροπές να ζούμε ενάρετα, αποτελεί μέρος της δοκιμασίας στη θνητότητα.
«Γιατί ιδέστε, το Πνεύμα του Χριστού δίνεται σε κάθε άνθρωπο, για να γνωρίζει το καλό από το κακό. Επομένως, σας δείχνω τον τρόπο για να κρίνετε, γιατί καθετί που μας προσκαλεί να κάνουμε καλό, και να πείθουμε άλλους να πιστεύουν στο Χριστό, μας στέλνεται με τη δύναμη και τη δωρεά του Χριστού. Επομένως, μπορείτε να ξέρετε με τέλεια γνώση ότι είναι του Θεού»8.
Ο καθένας μας πρέπει να παραμένει σε κατάσταση ώστε να ανταποκριθεί στην έμπνευση και τις παροτρύνσεις του Αγίου Πνεύματος. Ο Κύριος έχει έναν τρόπο να εκχέει καθαρή διάνοια στον νου μας, για να μας παροτρύνει, να μας καθοδηγεί, να μας διδάσκει και να μας προειδοποιεί. Κάθε γιος ή κόρη του Θεού μπορεί να γνωρίζει τα πράγματα που χρειάζονται να ξέρει αυτομάτως. Μάθετε να λαμβάνετε και να ενεργείτε κατά την έμπνευση και την αποκάλυψη.
Από όλα όσα έχω διαβάσει, διδαχθεί και μάθει, η πολυτιμότερη και ιερότερη αλήθεια που έχω να προσφέρω είναι η ειδική μαρτυρία μου για τον Ιησού Χριστό. Ζει. Το ξέρω ότι ζει. Είμαι μάρτυράς του. Και για Εκείνον μπορώ να καταθέσω μαρτυρία. Είναι ο Σωτήρας μας, ο Λυτρωτής μας. Για αυτό είμαι βέβαιος. Για αυτό καταθέτω μαρτυρία στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.