Τα λόγια που λέμε
Από την Ρόζμαρυ Γουίξομ
Γενική Πρόεδρο της Προκαταρκτικής
Ο τρόπος που μιλάμε στα παιδιά μας και τα λόγια που χρησιμοποιούμε, μπορούν να τα ενθαρρύνουν και να τα ανυψώνουν και να ενδυναμώνουν την πίστη τους.
Ένας νέος πατέρας πρόσφατα έμαθε για τον θάνατο της καταπληκτικής δασκάλας του στη δευτέρα δημοτικού. Σε ανάμνησή της, έγραψε: «Από όλα τα συναισθήματα και εμπειρίες που θυμάμαι, το συναίσθημα που επικρατεί στο μυαλό μου είναι η ‘παρηγοριά’. Μπορεί να μου έμαθε ορθογραφία, γραμματική και μαθηματικά, αλλά κάτι πολύ πιο σημαντικό, μου έμαθε να αγαπώ να είμαι παιδί. Στην τάξη της, ήταν εντάξει να συλλαβίζουμε μία λέξη λανθασμένα εδώ κι εκεί. ‘Θα το δουλέψουμε’, έλεγε. Ήταν εντάξει να λερώνουμε ή να σχίσουμε ή να μουτζουρώνουμε. Απαντούσε: ‘Θα το φτιάξουμε και θα το καθαρίσουμε’. Ήταν εντάξει να προσπαθούμε, εντάξει να απλωνόμαστε, εντάξει να ονειρευόμαστε και εντάξει να απολαμβάνουμε τις χαρές που έρχονται από ασήμαντα πράγματα που μόνο τα παιδιά βρίσκουν συναρπαστικά».
Μία από τις μεγαλύτερες επιρροές που μπορεί να έχει ένα άτομο σε αυτόν τον κόσμο είναι να επηρεάζει ένα παιδί. Οι πεποιθήσεις και η ατομική αξία των παιδιών πλάθονται στα πρώτα χρόνια της ζωής τους. Όλοι όσοι μπορούν να ακούσουν τη φωνή μου, έχουν τη δύναμη να ενισχύσουν την αυτοπεποίθηση ενός παιδιού και να ενισχύσουν την πίστη του παιδιού στον Επουράνιο Πατέρα και στον Ιησού Χριστό μέσω των λόγων που λένε.
Στο Ήλαμαν κεφάλαιο 5, διαβάζουμε: «Τώρα λοιπόν, γιοι μου, να θυμάστε, να θυμάστε ότι επάνω στο βράχο τού Λυτρωτή μας, που είναι ο Χριστός, ο Υιός τού Θεού, εκεί πρέπει να χτίσετε το θεμέλιό σας» 1 .
Αυτά ήταν τα λόγια που δίδαξε ο Ήλαμαν στους γιους του. Και συνεχίζουμε να διαβάζουμε: «Και αυτοί θυμούνταν τα λόγια του, και… πήγαν… να διδάξουν το λόγο τού Θεού σε όλο το λαό» 2 .
Παρόλο που οι γιοι του Ήλαμαν καταδιώχτηκαν και φυλακίστηκαν, αυτά τα λόγια που είχαν ακούσει δεν τους απογοήτευσαν ποτέ. Προστατεύτηκαν και περιτριγυρίστηκαν από μια στήλη φωτιάς. Έπειτα ακούστηκε μια φωνή, λέγοντας σε αυτούς που τους φυλάκισαν:
«Μετανοήστε, μετανοήστε, και μην ζητάτε πια να αφανίσετε τους δούλους μου…
»…Δεν ήταν φωνή κεραυνού, ούτε ήταν φωνή μεγάλου θυελλώδους θορύβου, αλλά ιδέστε, ήταν μια σιγαλή φωνή τέλεια απαλότητας, σαν ψίθυρος, και τους διαπέρασε ακόμα και την ίδια την ψυχή» 3 .
Μπορούμε να μάθουμε από εκείνη τη φωνή από τον ουρανό. Δεν ήταν δυνατή, δεν μάλωνε ούτε απαιτούσε. Ήταν μια σιγαλή φωνή τέλειας απαλότητας, δίνοντας μια σταθερή καθοδήγηση καθώς έδινε ελπίδα.
Ο τρόπος που μιλάμε στα παιδιά μας και τα λόγια που χρησιμοποιούμε, μπορούν να τα ενθαρρύνουν και να τα ανυψώνουν και να ενδυναμώνουν την πίστη τους, για να παραμείνουν στο μονοπάτι που οδηγεί πίσω στον Επουράνιο Πατέρα. Έρχονται σε αυτή τη γη έτοιμα να ακούσουν.
Ένα παράδειγμα ενός παιδιού που άκουσε, συνέβη σε ένα μαγαζί υφασμάτων. Το μαγαζί ήτα κατάμεστο από αγοραστές, όταν έγινε προφανές σε όλους ότι μια μητέρα πανικοβλήθηκε, επειδή είχε χάσει τον μικρό γιο της. Στην αρχή, φώναζε το όνομά του. «Κόνορ», έλεγε καθώς περπατούσε γρήγορα στο μαγαζί. Καθώς πέρναγε η ώρα, η φωνή της έγινε πιο δυνατή και πιο ανήσυχη. Σύντομα οι φύλακες του καταστήματος ειδοποιήθηκαν και όλοι στο μαγαζί έψαχναν το παιδί. Μερικά λεπτά πέρασαν χωρίς να τον βρουν. Η μητέρα τού Κόνορ, δικαιολογημένα, γινόταν πιο ανήσυχη με κάθε λεπτό και γρήγορα φώναζε και ξαναφώναζε το όνομά του.
Μια πελάτισσα, αφού είπε μια σιγανή προσευχή, είχε τη σκέψη ότι πιθανόν ο Κόνορ να φοβόταν καθώς άκουγε τη μητέρα του να φωνάζει το όνομά του. Το ανέφερε σε μια άλλη γυναίκα που επίσης έψαχνε και έκαναν γρήγορα ένα σχέδιο. Μαζί περπάτησαν ανάμεσα στα τραπέζια των υφασμάτων, επαναλαμβάνοντας συχνά τις λέξεις: «Κόνορ, αν ακούς τη φωνή μου, πες: ‘Εδώ είμαι’». Καθώς περπατούσαν αργά προς τα πίσω του μαγαζιού, επαναλαμβάνοντας τη φράση, βέβαια, άκουσαν μια συνεσταλμένη, απαλή φωνή να λέει: «Εδώ είμαι». Ο Κόνορ κρυβόταν ανάμεσα στους σωρούς υφασμάτων κάτω από ένα τραπέζι. Ήταν μια φωνή τέλειας απαλότητας που έδωσε θάρρος στον Κόνορ να απαντήσει.
Προσευχηθείτε για να ξέρετε τις ανάγκες ενός παιδιού
Για να μιλήσουμε στην καρδιά ενός παιδιού, πρέπει να γνωρίζουμε τις ανάγκες του παιδιού. Αν προσευχόμαστε να ξέρουμε αυτές τις ανάγκες, τα ίδια τα λόγια που λέμε θα έχουν τη δύναμη να αγγίξουν τις καρδιές τους. Οι προσπάθειές μας μεγαλώνουν, όταν αναζητούμε την κατεύθυνση του Αγίου Πνεύματος. Ο Κύριος είπε:
«Πέστε τις σκέψεις που θα σας βάλω μέσα στην καρδιά σας…
»Γιατί θα σας δοθεί την ίδια ώρα, μάλιστα, το ίδιο λεπτό, τι να πείτε» 4 .
Αποσυνδεθείτε και ακούστε με αγάπη
Δυστυχώς, οι περισπασμοί αυτού του κόσμου εμποδίζουν τα παιδιά να ακούσουν ενθαρρυντικά λόγια, τα οποία μπορούν να διαμορφώσουν το πως βλέπουν τον εαυτό τους.
Ο δόκτωρ Νιλ Χάλφον, ένας γιατρός, ο οποίος διευθύνει το Κέντρο για υγιέστερα παιδιά, οικογένειες και κοινότητες του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, αναφέρεται στη «γονική καλοκάγαθη αμέλεια». Ένα παράδειγμα αφορούσε σε ένα μωρό 18 μηνών και τους γονείς του:
«Ο γιος τους φαινόταν χαρούμενος, δραστήριος και απασχολημένος, προφανώς απολαμβάνοντας τον χρόνο και την πίτσα με τους γονείς του. …Στο τέλος του γεύματος, η μαμά σηκώθηκε και πήγε σε κάποιες δουλειές, αναθέτοντας τη φροντίδα του παιδιού στον μπαμπά.
»Ο μπαμπάς… άρχισε να διαβάζει τα μηνύματα του τηλεφώνου του καθώς το νήπιο προσπαθούσε να αποσπάσει την προσοχή του με το να του πετάει κομμάτια ζύμης της πίτσας. Έπειτα ο μπαμπάς ξαναέδωσε προσοχή, κοιτάζοντας το παιδί του και παίζοντας μαζί του. Ωστόσο, σύντομα επέστρεψε στο να βλέπει ένα βίντεο στο τηλέφωνό του αντί [να ασχοληθεί με] το παιδί του μέχρι να γυρίσει η γυναίκα του.
»…[ο δρ.] Χάλφον παρατήρησε να ελαττώνεται το εσωτερικό φως του παιδιού, μια μείωση στον δεσμό μεταξύ του γονέα και του παιδιού»5.
Η απάντηση στις προσευχές μας στο πώς να αντιμετωπίζουμε τις ανάγκες των παιδιών μας μπορεί να είναι να αποσυνδεόμαστε από την τεχνολογία πιο συχνά. Πολύτιμες ευκαιρίες αλληλεπίδρασης και συζήτησης με τα παιδιά μας χάνονται, όταν απασχολούμαστε με πράγματα που μας αποσπούν την προσοχή. Γιατί να μην επιλέξετε μια ώρα κάθε μέρα για να αποσυνδεθείτε από την τεχνολογία και να επανασυνδεθείτε μεταξύ σας; Απλώς κλείστε τα πάντα. Όταν το κάνετε αυτό, το σπίτι σας μπορεί να φανεί ήσυχο στην αρχή. Μπορεί να αισθανθείτε ακόμη μια απώλεια ως προς το τι να κάνετε ή τι να πείτε. Έπειτα, καθώς δίνετε όλη την προσοχή σας στα παιδιά σας, μια συζήτηση θα ξεκινήσει και θα μπορείτε να απολαύσετε να ακούτε ο ένας τον άλλον.
Γράψτε για να πείσετε τα παιδιά μας
Επίσης μπορούμε να επηρεάσουμε τα παιδιά μας μέσω λέξεων που γράφουμε σε αυτά. Ο Νεφί έγραψε: «Εργαζόμαστε εντατικά για να γράψουμε, να πείσουμε τα παιδιά μας… να πιστέψουν στο Χριστό, και να συμφιλιωθούν με το Θεό» 6 .
Ο Πρόεδρος Μόνσον μοιράστηκε μια εμπειρία του Τζέι Χες, ενός αεροπόρου, τον οποίον πυροβόλησαν στο Βόρειο Βιετνάμ τη δεκαετία του 1960: «Για δυο χρόνια η οικογένειά του δεν είχε καμία ιδέα αν ήταν νεκρός ή ζωντανός. Αυτοί που τον φυλάκισαν στο Ανόι τελικά του επέτρεψαν να γράψει στην οικογένειά του, αλλά να περιορίσει το μήνυμα του σε λιγότερες από 25 λέξεις». Ο Πρόεδρος Μόνσον ρωτά: «Τι θα λέγαμε εσείς κι εγώ στην οικογένειά μας, αν ήμασταν σε αυτήν την κατάσταση -- χωρίς να τους έχουμε δει για πάνω από δύο χρόνια και χωρίς να ξέρουμε αν θα τους ξαναβλέπαμε; Θέλοντας να παράσχει στην οικογένειά του κάτι που θα μπορούσε να αναγνωρίσει σαν να έχει έλθει από εκείνον και επίσης θέλοντας να της δώσει μια συμβουλή με αξία, ο αδελφός Χες έγραψε [τα ακόλουθα]: ‘Αυτά τα πράγματα είναι σημαντικά: γάμος στον ναό, ιεραποστολή, πανεπιστήμιο. Συνεχίστε, βάλτε στόχους, γράψτε ιστορία, βγάλτε φωτογραφίες δύο φορές τον χρόνο’»7.
Τι θα γράφατε στα παιδιά σας, αν είχατε 25 ή λιγότερες λέξεις;
Ο νέος πατέρας για τον οποίον μίλησα νωρίτερα, ο οποίος έγραψε σχετικά με τις αναμνήσεις του για την δασκάλα του της δευτέρας δημοτικού, τώρα μεγαλώνει ένα όμορφο μωρό, μία κόρη. Νιώθει την ουράνια εμπιστοσύνη που του έχει δοθεί. Καθώς μεγαλώνει, ποιο θα είναι το μέλλον της; Τι θα της πει που θα μπει βαθιά μέσα στην καρδιά της; Ποια λόγια θα την ενθαρρύνουν, θα την ανυψώσουν και θα την βοηθήσουν να μείνει στο μονοπάτι; Θα έχει καμία διαφορά, αν εκείνος αφιερώσει χρόνο να της πει: «Είσαι παιδί του Θεού;» Θα θυμάται κάποια ημέρα τον πατέρα που συχνά της έλεγε τα λόγια: «Αγαπάω τα πάντα σχετικά με εσένα»;
Δεν ήταν αυτό που έλεγε ο Επουράνιος Πατέρας στον Υιό του και σε όλους εμάς, όταν είπε: «Αυτός είναι ο Υιός μου ο Αγαπητός» και έπειτα προσέθεσε «στον οποίον ευαρεστήθηκα» 8 ;
Είθε τα λόγια που μιλάμε και γράφουμε στα παιδιά μας να αντανακλούν την αγάπη που έχει ο Επουράνιος Πατέρας για τον Υιό του, Ιησού Χριστού, και για εμάς. Και μετά είθε να κάνουμε μία παύση για να ακούσουμε, γιατί ένα παιδί είναι ικανότατο να μιλήσει για μεγάλα και καταπληκτικά πράγματα σε αντάλλαγμα. Τα λέω αυτά στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.