Τέσσερις τίτλοι
Από τον Πρόεδρο Ντίτερ Ούχτντορφ
Δεύτερο Σύμβουλο στην Πρώτη Προεδρία
Θα ήθελα να προτείνω τέσσερις τίτλους… που μπορούν να μας βοηθήσουν να αναγνωρίσουμε τους ατομικούς μας ρόλους στο αιώνιο σχέδιο του Θεού και τις δυνατότητές μας ως φερόντων ην ιεροσύνη.
Αγαπητοί μου αδελφοί και αγαπημένοι μου φίλοι, γεμίζει η καρδιά μου με ευγνωμοσύνη και χαρά να είμαι μαζί σας. Επαινώ εσάς, πατέρες και παππούδες, που έχετε φέρει τους υιούς και τους εγγονούς σας. Σας συγχαίρω, νέοι άνδρες, που έχετε επιλέξει να είσθε εδώ σήμερα. Αυτό είναι το μέρος να είσθε. Ελπίζω ότι μπορείτε να αισθανθείτε την αδελφότητα που μας ενώνει και προσεύχομαι ώστε εδώ, ανάμεσα στους αδελφούς σας [στο Ευαγγέλιο], να βρείτε ότι ανήκετε εδώ, να βρείτε υποστήριξη και φιλία.
Εμείς οι άνδρες ενίοτε προσδιοριζόμαστε με τίτλους. Πολλοί από εμάς έχουμε πολλαπλούς τίτλους και καθένας λέει κάτι σημαντικό για την ταυτότητά μας. Για παράδειγμα, ορισμένοι τίτλοι περιγράφουν τον ρόλο μας στην οικογένεια, όπως υιός, αδελφός, σύζυγος και πατέρας. Άλλοι τίτλοι περιγράφουν το επάγγελμά μας στον κόσμο, όπως ιατρός, στρατιώτης ή τεχνίτης. Και ορισμένοι περιγράφουν τις θέσεις μας εντός της Εκκλησίας.
Σήμερα θα ήθελα να προτείνω τέσσερις τίτλους που πιστεύω ότι ισχύουν για όλους τους φέροντες την ιεροσύνη σε όλον τον κόσμο -- τίτλοι που μπορούν να μας βοηθήσουν να αναγνωρίσουμε τους ατομικούς μας ρόλους στο αιώνιο σχέδιο του Θεού και τις δυνατότητές μας ως φερόντων την ιεροσύνη στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών.
Υιός του Επουράνιου Πατέρα
Ένας τίτλος που μας ορίζει όλους εμάς κατά τον πιο θεμελιώδη τρόπο είναι υιός του Επουράνιου Πατέρα. Άσχετα από το οτιδήποτε άλλο είμαστε ή κάνουμε στη ζωή, ποτέ δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι είμαστε στην κυριολεξία τα παιδιά-πνεύματα του Θεού. Ήμαστε τα παιδιά Του πριν έλθουμε σε τούτον τον κόσμο και θα είμαστε τα παιδιά Του παντοτινά. Η βασική αλήθεια θα πρέπει να αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας, τους αδελφούς και τις αδελφές μας και την ίδια τη ζωή.
Δυστυχώς, κανείς από εμάς δεν ζει σύμφωνα με τα πάντα που υποδηλοί αυτός ο τίτλος, «δεδομένου ότι, όλοι αμάρτησαν, και στερούνται τη δόξα τού Θεού» 1 .
Μπορεί να είναι αποθαρρυντικό ενίοτε να ξέρουμε τι σημαίνει να είμαστε υιοί του Θεού και εντούτοις να αποτυγχάνουμε να εκπληρώσουμε τις δυνατότητές μας. Ο εναντίος αρέσκεται στο να εκμεταλλεύεται αυτά τα συναισθήματα. Ο Σατανάς θα ήθελε καλύτερα να προσδιορίζεστε από τις αμαρτίες σας αντί των θείων δυνατοτήτων σας. Αδελφοί, μην τον ακούτε.
Όλοι έχουμε δει ένα νήπιο να μαθαίνει να περπατά. Κάνει ένα μικρό βήμα και ασταθές βάδισμα. Πέφτει. Μαλώνουμε μία τέτοια προσπάθεια; Ασφαλώς όχι. Ποιος πατέρας θα τιμωρούσε ένα νήπιο επειδή παραπάτησε; Ενθαρρύνουμε, χειροκροτούμε και επαινούμε, επειδή με κάθε μικρό βήμα το παιδί γίνεται περισσότερο σαν τους γονείς του.
Τώρα, αδελφοί, εν συγκρίσει με την τελειότητα του Θεού, εμείς οι θνητοί είμαστε μετά βίας περισσότερο από αδέξια, κλονιζόμενα νήπια. Όμως ο στοργικός μας Επουράνιος Πατέρας θέλει να γίνουμε περισσότερο σαν Εκείνον και, αγαπητοί αδελφοί, αυτός θα πρέπει επίσης να είναι ο αιώνιος στόχος μας. Ο Θεός καταλαβαίνει ότι δεν γινόμαστε σαν Εκείνον στη στιγμή, αλλά κάνοντας ένα βήμα κάθε φορά.
Δεν πιστεύω σε έναν Θεό που θα έθετε κανόνες και εντολές με μόνο σκοπό να περιμένει να αποτύχουμε, ούτως ώστε να μπορέσει να μας τιμωρήσει. Πιστεύω σε έναν Επουράνιο Πατέρα που είναι στοργικός και προστατευτικός και ο οποίος αγαλλιεί σε κάθε μας προσπάθεια που κάνουμε για να προοδεύσουμε και να γίνουμε σαν Εκείνον. Ακόμη και όταν παραπατούμε, μας παροτρύνει να μην αποθαρρυνόμαστε --να μην εγκαταλείπουμε ποτέ ούτε να αποφεύγουμε τις ευθύνες μας-- αλλά να παίρνουμε θάρρος, να έχουμε πίστη και να προσπαθούμε.
Ο Πατέρας μας στους Ουρανούς διδάσκει τα παιδιά Του και συχνά στέλνει αόρατη επουράνια βοήθεια σε όσους επιθυμούν να ακολουθήσουν τον Σωτήρα.
Μαθητής του Ιησού Χριστού
Και αυτό μας οδηγεί στον επόμενο τίτλο που όλοι έχουμε από κοινού: όλοι όσοι προσπαθούν ενθέρμως να ακολουθούν τον Χριστό αποκαλούνται μαθητές Του. Αν και αναγνωρίζουμε ότι κανείς από εμάς δεν είναι τέλειος, δεν χρησιμοποιούμε αυτό το γεγονός ως δικαιολογία για να μειώσουμε τις προσδοκίες μας, να μην επωφεληθούμε των προνομίων μας, να αναβάλλουμε την ημέρα της μετάνοιάς μας ή να αρνηθούμε να γίνουμε καλύτεροι, τελειότεροι, πιο εκλεπτυσμένοι οπαδοί του Διδασκάλου και Βασιλέα μας.
Να θυμάστε ότι η Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών είναι οικοδομημένη, όχι για άνδρες και γυναίκες οι οποίοι είναι τέλειοι ή ανεπηρέαστοι από θνητούς πειρασμούς, αλλά αντιθέτως είναι οικοδομημένη για ανθρώπους ακριβώς σαν εσάς και σαν εμένα. Και έχει οικοδομηθεί επάνω στον βράχο του Λυτρωτή μας, του Κυρίου Ιησού Χριστού, 2 μέσω της εξιλέωσης του οποίου μπορούμε να καθαρισθούμε και να γίνουμε «συμπολίτες… τού Θεού» 3 .
Χωρίς την εξιλέωση του Ιησού Χριστού, η ζωή θα ήταν ένας αδιέξοδος δρόμος χωρίς ελπίδα ούτε μέλλον. Με την εξιλέωση, η ζωή είναι ένα ανυψωτικό, γεμάτο έμπνευση ταξίδι ανάπτυξης που οδηγεί στην αιώνια ζωή στην παρουσία του Επουράνιου Πατέρα μας.
Όμως, ενώ η εξιλέωση σκοπό έχει να μας βοηθήσει όλους να γίνουμε περισσότερο σαν τον Χριστό, δεν έχει σκοπό να μας κάνει όλους το ίδιο. Ενίοτε, λανθασμένα νομίζουμε ότι προσωπικότητες που είναι διαφορετικές από τη δική μας αποτελούν ενδείξεις αμαρτίας. Μπορούμε ακόμη να κάνουμε το λάθος να σκεφθούμε ότι επειδή κάποιος είναι διαφορετικός από εμάς, πρέπει να σημαίνει ότι δεν ευαρεστεί τον Θεό. Σκέψεις σαν κι αυτή κάνουν κάποιους να πιστεύουν ότι η Εκκλησία θέλει να δημιουργήσει κάθε μέλος από το ίδιο καλούπι -- ότι καθένας θα πρέπει να μοιάζει, να αισθάνεται, να σκέπτεται και να συμπεριφέρεται σαν κάθε άλλο μέλος. Αυτό θα ήταν σε αντίθεση με τη σοφία του Θεού, ο οποίος δημιούργησε κάθε άνθρωπο διαφορετικό από τον αδελφό του, κάθε υιό διαφορετικό από τον πατέρα του. Ακόμη και οι μονοζυγωτικοί δίδυμοι δεν είναι πανομοιότυποι στην προσωπικότητα και την πνευματική τους ταυτότητα.
Επίσης είναι σε αντίθεση με τη πρόθεση και τον σκοπό της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού, η οποία αναγνωρίζει και προστατεύει την ηθική ελευθερία επιλογής --με όλες τις εκτεταμένες συνέπειές της-- καθενός εκ των τέκνων του Θεού. Ως μαθητές του Ιησού Χριστού, είμαστε ενωμένοι στη μαρτυρία μας για το αποκατεστημένο Ευαγγέλιο και στη δέσμευσή μας να τηρούμε τις εντολές του Θεού. Όμως ποικίλουμε στις πολιτιστικές, κοινωνικές και πολιτικές μας προτιμήσεις.
Η Εκκλησία ευδοκιμεί, όταν επωφελούμαστε αυτής της ποικιλομορφίας και παροτρύνουμε ο ένας τον άλλον να αναπτύξουμε και να χρησιμοποιούμε τα ταλέντα μας για να ανυψώνουμε και να ενδυναμώνουμε τους συμμαθητές μας.
Αδελφοί, η ιδιότητα του μαθητού είναι ένα διά βίου ταξίδι ακολουθώντας τον Σωτήρα μας. Μαζί με το μονοπάτι μας μεταφορικώς από τη Βηθλεέμ στον Γολγοθά, θα έχουμε πολλές ευκαιρίες να εγκαταλείψουμε το ταξίδι μας. Κάποιες φορές θα φανεί ότι το μονοπάτι απαιτεί περισσότερα από αυτά που είχαμε ευχηθεί. Όμως ως άνδρες της ιεροσύνης, πρέπει να έχουμε το θάρρος να ακολουθήσουμε τον Λυτρωτή μας, ακόμη και όταν ο σταυρός μας φαίνεται πάρα πολύ βαρύς για να τον σηκώσουμε.
Με κάθε βήμα που κάνουμε ακολουθώντας τον Υιό του Θεού, μπορούμε να λαμβάνουμε την υπενθύμιση ότι δεν είμαστε ακόμη τέλειοι. Όμως ας είμαστε σταθεροί και αμετάβλητοι μαθητές. Ας μην εγκαταλείψουμε. Ας είμαστε πιστοί στις διαθήκες μας. Ας μη χάσουμε από τα μάτια μας τον Συνήγορο και Λυτρωτή μας καθώς βαδίζουμε προς Αυτόν, ένα ατελές βήμα μετά το άλλο.
Θεραπευτής ψυχών
Αδελφοί, αν ακολουθούμε αληθώς τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, πρέπει να αποδεχθούμε πλήρως έναν τρίτο τίτλο: θεραπευτής ψυχών. Εμείς οι οποίοι έχουμε χειροτονηθεί στην ιεροσύνη του Θεού καλούμαστε να ασκήσουμε «την τέχνη του θεραπευτή» 4 .
Είναι δουλειά μας να ανοικοδομούμε, να επανορθώνουμε, να ενδυναμώνουμε, να ανυψώνουμε και να θεραπεύουμε. Ανάθεσή μας είναι να ακολουθούμε το παράδειγμα του Σωτήρος και να προσεγγίζουμε όσους υποφέρουν. «Πενθ[ούμε] με εκείνους που πενθούν… ανακουφίζ[ουμε] εκείνους που έχουν ανάγκη ανακούφισης» 5 . Δένουμε τις πληγές των βασανισμένων. «Περιθάλπ[ουμε] τους αδύναμους, ενισχύ[ουμε] τα χέρια που κρέμονται κάτω, και στερεώ[νουμε] τα γόνατα που έχουν παραλύσει» 6 .
Ως οικογενειακοί διδάσκαλοι, είμαστε θεραπευτές. Ως ηγέτες της ιεροσύνης, είμαστε θεραπευτές. Ως πατέρες, υιοί, αδελφοί και σύζυγοι, θα πρέπει να είμαστε δεσμευμένοι και αφοσιωμένοι θεραπευτές. Στο ένα χέρι φέρουμε ένα φιαλίδιο αφιερωμένου ελαίου προς ευλόγηση των ασθενών· στο άλλο φέρουμε ένα καρβέλι ψωμί για να ταΐσουμε τους πεινασμένους και στην καρδιά μας φέρουμε τον ειρηνικό λόγο του Θεού «που γιατρεύει την πληγωμένη ψυχή» 7 .
Αυτή είναι η πρώτη και κύρια ευθύνη μας ως φερόντων την ιεροσύνη -- και ισχύει για τους φέροντες τόσο την Ααρωνική όσο και τη Μελχισεδική Ιεροσύνη. Το αποκατεστημένο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού ευλογεί ζωές όχι μόνον όταν το πιστεύουμε -- αλλά πολύ περισσότερο όταν το ζούμε. Στην εφαρμογή των ευαγγελικών αρχών ανυψώνονται τα άτομα και ενδυναμώνονται οι οικογένειες. Είναι προνόμιο και ευθύνη μας όχι απλώς να λέμε τα σωστά, αλλά επίσης και να κάνουμε τα σωστά.
Ο Σωτήρας κάνει θαύματα. Είναι ο μέγας Θεραπευτής. Είναι το παράδειγμά μας, το φως μας, ακόμη και κατά τις πιο σκοτεινές στιγμές και μας δείχνει τον σωστό δρόμο.
Ας Τον ακολουθούμε. Ας εκπληρώσουμε τον ρόλο μας και ας γίνουμε θεραπευτές, υπηρετώντας τον Θεό και τους συνανθρώπους μας.
Κληρονόμος αιώνιας ζωής
Ο τέταρτος τίτλος που όλοι έχουμε από κοινού μάς γυρίζει πίσω στον πρώτο τίτλο στον κατάλογό μας. Ως υιοί του Επουράνιου Πατέρα μας, είμαστε κληρονόμοι όλων όσα έχει Εκείνος.
«Το ίδιο το Πνεύμα δίνει μαρτυρία, μαζί με το πνεύμα μας, ότι είμαστε παιδιά του Θεού.
»Κι αν είμαστε παιδιά, είμαστε και κληρονόμοι· κληρονόμοι μεν τού Θεού, συγκληρονόμοι δε τού Χριστού· αν συμπάσχουμε, για να γίνουμε και συμμέτοχοι της δόξας του» 8 .
Σκεφθείτε το, αγαπημένοι μου αδελφοί. Είμαστε συγκληρονόμοι του Χριστού!
Επομένως, έχει νόημα που πολλοί από εμάς δαπανούμε τόσο πολύ από τον πολύτιμο χρόνο, τις σκέψεις, τα μέσα και την ενέργειά μας στην επιδίωξη του γοήτρου ή των επίγειων αγαθών ή να ψυχαγωγηθούμε από τις πιο νέες και τέλειες ηλεκτρονικές συσκευές;
Ο Κύριος μάς έχει δώσει την ουράνια υπόσχεση ότι «όσοι είναι πιστοί ώστε να αποκτήσουν αυτές τις δύο ιεροσύνες… να μεγαλύνουν την κλήση τους… [θα] δέχονται εμένα, λέει ο Κύριος… και αυτός που δέχεται εμένα δέχεται τον Πατέρα μου… σ’ αυτόν λοιπόν θα δοθούν όλα όσα έχει ο Πατέρας μου» 9 .
Είναι πέραν της δυνάμεως σκέψης μου να φαντασθώ όλα όσα εμπεριέχει αυτή η υπόσχεση. Όμως γνωρίζω όντως ότι είναι μεγαλοπρεπής, είναι θεία, είναι αιώνια και ότι αξίζει όλες τις προσπάθειές μας στη ζωή.
Γνωρίζοντας αυτό, είναι φυσικό να μετάσχουμε προθύμως και χαρωπά στην υπηρέτηση του Κυρίου και των συνανθρώπων μας και να ζούμε σύμφωνα με τις ευθύνες μας στην ιεροσύνη του Θεού.
Το να υπηρετούμε και να ζούμε σύμφωνα με τις ευθύνες μας είναι ένα πολύ ευγενές έργο που θα μας δυσκολέψει με κάθε τρόπο και θα απαιτήσει από εμάς να χρησιμοποιήσουμε όλες μας τις ικανότητες. Επιθυμούμε να δούμε τους ουρανούς ανοικτούς και να βιώσουμε τις προτροπές του Αγίου Πνεύματος να μας δείχνουν την οδό; Τότε ας πάρουμε το δρεπάνι μας και ας καταβάλλουμε προσπάθειες σε αυτό το μέγα έργο -- έναν σκοπό που είναι πολύ σπουδαιότερος από εμάς.
Το να υπηρετούμε τον Θεό και τους συνανθρώπους μας θα μας δοκιμάσει και θα μας μεταμορφώσει σε κάτι μεγαλύτερο απ’ αυτό που θεωρούσαμε ποτέ δυνατόν.
Ίσως σκεφθείτε ότι δεν σας χρειάζονται, ότι σας παραβλέπουν ή ότι δεν σας θέλουν, ότι δεν είσθε κανένας.
Ειλικρινώς λυπάμαι αν κάποιος φέρων την ιεροσύνη αισθάνεται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Ασφαλώς, δεν σας παραβλέπει ούτε δεν σας θέλει ο Επουράνιος Πατέρας σας. Σας αγαπά. Και σας λέω μετά βεβαιότητος ότι η Εκκλησία σας σάς χρειάζεται.
Ξέρετε ότι «ο Θεός διάλεξε τα μωρά τού κόσμου, για να καταντροπιάσει τούς σοφούς· και τα ασθενή τού κόσμου διάλεξε ο Θεός για να καταντροπιάσει τα ισχυρά;» 10
Ίσως αληθεύει ότι είμαστε αδύναμοι. Ίσως δεν είμαστε σοφοί ούτε δυνατοί. Όμως όταν ο Θεός εργάζεται μέσω ημών, κανείς και τίποτε δεν μπορεί να σταθεί εναντίον μας 11 .
Γι’ αυτόν τον λόγο είσθε απαραίτητοι. Έχετε τη δική σας ειδική συνεισφορά να κάνετε και ο Θεός μπορεί να μεγαλύνει αυτήν τη συνεισφορά με δυνατό τρόπο. Η ικανότητά σας να συνεισφέρετε δεν εξαρτάται από την κλήση σας στην Εκκλησία. Οι ευκαιρίες σας για υπηρέτηση είναι ατελείωτες. Αν περιμένετε στο περιθώριο, σας παροτρύνω να μπείτε στο παιχνίδι.
Μην περιμένετε μία συγκεκριμένη κλήση προτού μετάσχετε πλήρως στην οικοδόμηση της βασιλείας του Θεού. Ως φέρων την ιεροσύνη, έχετε ήδη κληθεί στο έργο. Μελετάτε τον λόγο του Θεού καθημερινώς, προσεύχεστε στον Επουράνιο Πατέρα κάθε ημέρα, εσωτερικοποιήστε τις αρχές του αποκατεστημένου Ευαγγελίου, δίδετε ευχαριστίες στον Θεό και ζητείτε την καθοδήγησή Του. Κατόπιν ζήστε αυτά που μαθαίνετε, πρώτα στην οικογένειά σας αλλά επίσης σε όλες τις καταστάσεις της ζωής σας.
Στη συμφωνία του μεγάλου Συνθέτη, έχετε το δικό σας ξεχωριστό μέρος να παίξετε -- τις δικές σας νότες να τραγουδήσετε. Και να αποτύχουμε ακόμη να τις παίξουμε, η συμφωνία ασφαλώς θα συνεχισθεί. Όμως αν ενεργήσετε και συμμετάσχετε με τη χορωδία και επιτρέψετε στη δύναμη του Θεού να εργασθεί μέσα από εσάς, θα δείτε «τους καταρράκτες τού ουρανού» ανοικτούς και Εκείνος θα «εκχέ[ει] την ευλογία σε σας, ώστε να μη επαρκεί τόπος γι’ αυτή» 12 . Εκπληρώστε τις αληθινές δυνατότητές σας ως υιού του Θεού και μπορείτε να γίνετε δύναμη για καλό στην οικογένειά σας, στο σπίτι σας, στην κοινότητά σας, στο έθνος σας και όντως στον κόσμο.
Και στη διαδικασία, καθώς «χά[σετε] τη ζωή [σας]» στην υπηρέτηση των άλλων 13 , θα μεγαλώσετε και θα αναπτυχθείτε πνευματικώς έως ότου φθάσετε «σε μέτρο ηλικίας τού πληρώματος του Χριστού» 14 . Τότε θα προετοιμασθείτε να κληρονομήσετε, με τον Χριστό, τα πάντα που έχει ο Πατέρας σας.
Είσθε σημαντικοί για τον Θεό
Αγαπητοί αδελφοί μου, αγαπητοί φίλοι μου, είσθε σημαντικοί. Σας αγαπούν. Είσθε απαραίτητοι. Αυτό το έργο είναι αληθινό. Η ιεροσύνη την οποίαν έχετε το προνόμιο να φέρετε είναι όντως του Θεού.
Προσεύχομαι ώστε καθώς συλλογίζεστε τους πολλούς τίτλους ενός άξιου φέροντος την ιεροσύνη, θα ανακαλύψετε έναν ουράνιο άνεμο πίσω σας, υψώνοντάς σας προς τα επάνω, προς τη μεγάλη κληρονομία που έχει φυλάξει για εσάς ο Επουράνιος Πατέρας σας. Σας αφήνω αυτήν την ευλογία και τη μαρτυρία μου στο ιερό όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.