Το σπίτι: το σχολείο της ζωής

Από τον Πρεσβύτερο Ενρίκε Φαλαμπέγια

Των Εβδομήκοντα

Μαθήματα μαθαίνονται στο σπίτι -- το μέρος που μπορεί να γίνει ένα κομμάτι του ουρανού εδώ στη γη.

Ορισμένοι γονείς δικαιολογούν τον εαυτό τους για λάθη που έχουν κάνει στο σπίτι, δηλώνοντας ότι ο λόγος για αυτά είναι ότι δεν υπάρχει ένα σχολείο για να μάθει κανείς να είναι γονέας.

Στην πραγματικότητα, αυτό το σχολείο υπάρχει και είναι το καλύτερο απ’ όλα. Αυτό το σχολείο ονομάζεται σπίτι.

Καθώς θυμάμαι προηγούμενες εποχές από τη ζωή μου, ανακαλώ αγαπημένες στιγμές που έχω ζήσει μαζί με την σύζυγό μου. Καθώς μοιράζομαι αυτές τις μνήμες με εσάς, μπορεί να θυμηθείτε δικές σας εμπειρίες -- τόσο χαρούμενες όσο και λυπητερές. Μαθαίνουμε από όλες αυτές.

1. Ο ναός είναι το μέρος.

Όταν επέστρεψα από την ιεραποστολή μου, γνώρισα μια όμορφη νεαρή γυναίκα με μακριά μαλλιά μέχρι τη μέση της. Είχε όμορφα μεγάλα μελένια μάτια και ένα μεταδοτικό χαμόγελο. Με γοήτευσε από την πρώτη στιγμή που την είδα.

Η γυναίκα μου είχε θέσει ένα στόχο να παντρευτεί στον ναό, παρόλο που παλιά, ο κοντινότερος ναός απαιτούσε ένα ταξίδι πάνω από 6.400 χλμ.

Η τελετή του πολιτικού γάμου μας ήταν τόσο χαρούμενη όσο και λυπητερή, γιατί είχαμε παντρευτεί με ημερομηνία λήξεως. Ο κατέχων υπεύθυνη θέση ανακοίνωσε τα λόγια: «Και τώρα σας ανακηρύσσω συζύγους», αλλά αμέσως μετά, είπε, «Μέχρι να σας χωρίσει ο θάνατος».

Έτσι με θυσία αποταμιεύσαμε χρήματα για να αγοράσουμε ένα εισιτήριο για μια διαδρομή προς τον ναό της Μέσα στην Αριζόνα.

Στο ναό, ενώ ήμασταν γονατισμένοι στον βωμό, ένας εξουσιοδοτημένος υπηρέτης ανακοίνωσε τα λόγια που τόσο επιθυμούσα να ακούσω, τα οποία μας ανακήρυσσαν συζύγους για τον παρόντα καιρό και την αιωνιότητα.

Ένας φίλος μάς πήγε στο σχολείο Κυριακής. Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης, στάθηκε και μας παρουσίασε στην τάξη. Καθώς τελείωσε η συγκέντρωση, ένας αδελφός με πλησίασε και μου έσφιξε το χέρι, αφήνοντας ένα χαρτονόμισμα των 20 δολαρίων σε αυτό. Λίγο μετά, ένας άλλος αδελφός με πλησίασε επίσης και προς έκπληξή μου, άφησε και εκείνος επίσης ένα χαρτονόμισμα στο χέρι μου. Γρήγορα αναζήτησα τη γυναίκα μου, η οποία στεκόταν στην άλλη πλευρά του δωματίου και φώναξα: «Μπλάνκι, χαιρέτα τους πάντες διά χειραψίας!»

Σύντομα είχαμε συγκεντρώσει αρκετά χρήματα για να επιστρέψουμε στη Γουατεμάλα.

«Στη σελέστια δόξα υπάρχουν τρεις ουρανοί δηλαδή βαθμοί.

»Και προκειμένου να αποκτήσει τον υψηλότερο, ο άνθρωπος πρέπει να μπει σ’ αυτήν την τάξη της ιεροσύνης»¹.

2. Για να φιλονικήσεις, χρειάζεσαι δύο άτομα.

Ένα από τα ρητά της γυναίκας μου υπήρξε το «Για να φιλονικήσεις, χρειάζεσαι δύο άτομα και εγώ δεν θα είμαι ποτέ ένα από αυτά».

Ο Κύριος έχει περιγράψει ξεκάθαρα τα χαρακτηριστικά που θα πρέπει να καθοδηγούν τις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους. Αυτά είναι η πειθώ, η μακροθυμία, η ηπιότητα, η πραότητα και η γνήσια αγάπη².

Η σωματική κακοποίηση στην οικογένεια είναι μια πρακτική που συμβαίνει λιγότερο σε ορισμένες κοινωνίες και χαιρόμαστε για αυτό. Παρόλα αυτά, ακόμα απέχουμε από το να εξαλείψουμε την συναισθηματική κακοποίηση. Το κακό που προκαλείται από αυτού του είδους την κακοποίηση παραμένει στη μνήμη μας για πολύ καιρό, τραυματίζει την προσωπικότητά μας, σπέρνει μίσος μέσα στην καρδιά μας, υποβιβάζει την αυτοεκτίμησή μας και μας γεμίζει με φόβο.

Το να λάβουμε μέρος σε μια τελετή σελέστιου γάμου δεν είναι αρκετό. Πρέπει επίσης να ζήσουμε μια σελέστια ζωή.

3. Ένα παιδί που τραγουδά είναι ένα χαρούμενο παιδί.

Αυτό είναι ένα άλλο ρητό της γυναίκας μου που αναφέρει συχνά.

Ο Σωτήρας καταλάβαινε την σπουδαιότητα της ιερής μουσικής. Αφού τήρησε το Πάσχα με τους μαθητές Του, οι γραφές αναφέρουν: «Και αφού ύμνησαν, βγήκαν έξω στο βουνό των Ελαιών»³.

Και μιλώντας μέσω του Προφήτη Τζόζεφ, είπε: «Γιατί η ψυχή μου ευφραίνεται με το τραγούδι της καρδιάς. Μάλιστα, το τραγούδι του δικαίου αποτελεί προσευχή προς εμένα, και θα εισακουστεί με ευλογία επάνω στο κεφάλι τους»⁴.

Πόσο συγκινητικό είναι να ακούω το τραγούδι ενός παιδιού που έχει διδαχθεί από τους γονείς του να τραγουδά: «Είμαι Θεού παιδί»⁵.

4. Σε χρειάζομαι να με αγκαλιάσεις.

Οι λέξεις «σε αγαπώ», «σε ευχαριστώ πάρα πολύ» και «συγχώρεσε με» είναι σαν το βάλσαμο για την ψυχή. Μετατρέπουν τα δάκρυα σε χαρά. Παρέχουν παρηγοριά στην καταβεβλημένη ψυχή και επιβεβαιώνουν τα τρυφερά αισθήματα της καρδιάς μας. Ακριβώς όπως τα φυτά μαραίνονται από την έλλειψη του πολύτιμου νερού, η αγάπη μας μαραζώνει και πεθαίνει καθώς τελειώνουν τα λόγια και οι πράξεις αγάπης.

Θυμάμαι τις μέρες όταν στέλναμε ερωτικές επιστολές μέσω ταχυδρομείου ή όταν μαζεύαμε μερικά κέρματα για να καλέσουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα από ένα τηλεφωνικό θάλαμο ή όταν ζωγραφίζαμε και γράφαμε ερωτικά ποιήματα πάνω σε απλό χαρτί.

Σήμερα όλα αυτά ακούγονται σαν υλικό μουσείου!

Η τεχνολογία τη σήμερον ημέρα και εποχή μάς επιτρέπει να κάνουμε θαύματα. Πόσο εύκολο είναι να στείλουμε ένα γραπτό μήνυμα αγάπης και ευγνωμοσύνης! Οι νέοι το κάνουν όλη την ώρα. Αναρωτιέμαι αν αυτές και άλλες όμορφες πρακτικές θα συνεχιστούν, αφού έχει εδραιωθεί το σπίτι μας. Ένα από τα πρόσφατα γραπτά μηνύματα που έλαβα από την γυναίκα μου λέει περίπου το εξής: «Μια αγκαλιά σαν τον ουρανό, ένα φιλί σαν τον ήλιο και ένα απόγευμα σαν το φεγγάρι. Χαρούμενη ημέρα, σε αγαπώ».

Δεν μπορώ να μην αισθανθώ ότι είμαι στα ουράνια, όταν λαμβάνω ένα μήνυμα σαν και αυτό.

Ο Επουράνιος Πατέρας μας είναι το τέλειο παράδειγμα έκφρασης αγάπης. Καθώς παρουσίασε τον Υιό Του, χρησιμοποίησε τα λόγια: «Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, στον οποίο ευαρεστήθηκα»⁶.

5. Αγαπώ το Βιβλίου του Μόρμον και τον Σωτήρα μου, Ιησού Χριστό.

Γεμίζω με συναισθήματα, όταν βλέπω την γυναίκα μου να διαβάζει το Βιβλίο του Μόρμον κάθε μέρα. Καθώς το κάνει αυτό, μπορώ να αισθανθώ την μαρτυρία της μόνο με το να βλέπω την χαρά στην όψη της καθώς διαβάζει τα εδάφια που καταθέτουν μαρτυρία για την αποστολή του Σωτήρος.

Πόσο σοφά είναι τα λόγια του Σωτήρος μας: «Ερευνάτε τις γραφές, επειδή εσείς νομίζετε ότι μέσα σ’ αυτές έχετε αιώνια ζωή: κι εκείνες είναι που δίνουν μαρτυρία για μένα»⁷.

Εμπνευσμένος από αυτό, ρώτησα την εγγονή μου την Ρακέλ, που πρόσφατα είχε μάθει πώς να διαβάζει: «Τι θα έλεγες αν έβαζες στόχο να διαβάσεις το Βιβλίο του Μόρμον;»

Η απάντησή της ήταν: «Αλλά, παππού, είναι τόσο δύσκολο. Είναι ένα μεγάλο βιβλίο».

Και τότε της ζήτησα να μου διαβάσει μια σελίδα. Έβγαλα ένα χρονόμετρο και την χρονομέτρησα. Είπα: «Έκανες μόνο τρία λεπτά και η ισπανική έκδοση του Βιβλίου του Μόρμον έχει 642 σελίδες, άρα χρειάζεσαι 1.926 λεπτά».

Αυτό θα μπορούσε να την είχε φοβίσει ακόμα περισσότερο, έτσι διαίρεσα αυτό το νούμερο διά 60 λεπτά και της είπα ότι θα χρειαζόταν μόνο 32 ώρες για να το διαβάσει, λιγότερο από μιάμιση μέρα!

Τότε εκείνη μου είπε: «Αυτό είναι πολύ εύκολο, παππού».

Στο τέλος, η Ρακέλ, ο αδελφός της ο Εστέβαν και τα άλλα εγγόνια μας πήραν περισσότερο χρόνο από αυτό, επειδή αυτό είναι ένα βιβλίο που πρέπει να διαβαστεί με ένα πνεύμα προσευχής και στοχασμού.

Με τον καιρό, καθώς μαθαίνουμε να απολαμβάνουμε τις γραφές, θα αναφωνήσουμε όπως ο Ψαλμωδός: «Πόσο γλυκά είναι τα λόγια σου στον ουρανίσκο μου! Είναι περισσότερο από μέλι στο στόμα μου!»⁸

6. Δεν είναι αρκετό να γνωρίζουμε τις γραφές. Πρέπει να τις ζούμε.

Θυμάμαι όταν είχα γυρίσει από την ιεραποστολή και αφού είχα ερευνήσει τις γραφές με επιμέλεια, πίστευα ότι ήξερα τα πάντα. Κατά τη διάρκεια της σχέσης μας πριν από τον γάμο, η Μπλάνκι και εγώ μελετούσαμε τις γραφές μαζί. Χρησιμοποίησα πολλές από τις σημειώσεις και αναφορές μου για να μοιρασθώ τη γνώση μου του Ευαγγελίου με εκείνη. Αφού παντρευτήκαμε αντιλήφθηκα με σοβαρότητα πράγματα καθώς μάθαινα ένα μεγάλο μάθημα από εκείνη: Μπορεί να είχα προσπαθήσει να την διδάξω το Ευαγγέλιο, αλλά εκείνη με έμαθε πώς να το ζω.

Όταν ο Σωτήρας τελείωσε την επί του Όρους Ομιλία, έδωσε την ακόλουθη σοφή συμβουλή: «Καθένας, λοιπόν, που ακούει τα λόγια μου αυτά, και τα πράττει, θα τον εξομοιώσω με έναν φρόνιμο άνθρωπο, που οικοδόμησε το σπίτι του επάνω στην πέτρα»⁹.

Εκείνοι που ζουν τις σελέστιες αρχές που βρίσκονται στις γραφές, δίνουν παρηγοριά σε εκείνους που υποφέρουν. Φέρνουν χαρά σε εκείνους που είναι σε κατάθλιψη, κατεύθυνση σε εκείνους που είναι χαμένοι, ειρήνη σε εκείνους που είναι τεθλιμμένοι και σίγουρη καθοδήγηση σε εκείνους που αναζητούν την αλήθεια.

Εν περιλήψει:

Ο ναός είναι το μέρος.
Για να φιλονικήσεις, χρειάζεσαι δύο άτομα και δεν θα είμαι ποτέ το ένα από αυτά.
Ένα παιδί που τραγουδά είναι ένα χαρούμενο παιδί.
Σε χρειάζομαι να με αγκαλιάσεις.
Αγαπώ το Βιβλίο του Μόρμον και τον Σωτήρα μου, Ιησού Χριστό.
Δεν είναι αρκετό να γνωρίζουμε τις γραφές. Πρέπει να τις ζούμε.

Αυτά και πολλά άλλα μαθήματα μαθαίνονται στο σπίτι -- το μέρος που μπορεί να γίνει ένα κομμάτι του ουρανού εδώ στη γη¹⁰. Καταθέτω μαρτυρία ότι το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού και το σχέδιο του Επουράνιου Πατέρα μας παρέχει μια σίγουρη κατεύθυνση σε αυτήν τη ζωή και την υπόσχεση της αιώνιας ζωής, στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.