Μερικές γυναίκες
Μερικές γυναίκες είναι μαθήτριες επικεντρωμένες στον Σωτήρα Ιησού Χριστό και έχουν ελπίδα μέσω της υπόσχεσης της εξιλεωτικής θυσίας Του.
Αγαπημένες μου αδελφές, πόσο σας αγαπάμε και σας ευχαριστούμε για την γενναιόδωρη και ενθουσιώδη ανταπόκρισή σας στην πρόσκληση της πρώτης Προεδρίας και στην προσπάθεια #Ξένος_ήμουν. Σας παρακαλούμε να συνεχίστε να προσεύχεστε, να ακούτε τους ψιθύρους του Αγίου Πνεύματος και να ενεργείτε επί των παροτρύνσεων που λαμβάνετε.
Είτε ταξιδεύω τοπικά είτε ανά τον κόσμο, δεν είναι ασύνηθες κάποιος να ρωτήσει: «Με θυμάσαι;» Επειδή είμαι υπερβολικά ατελής, πρέπει να παραδεχτώ ότι συχνά δεν μπορώ να θυμηθώ ονόματα. Ωστόσο, θυμάμαι την πολύ αληθινή αγάπη που ο Επουράνιος Πατέρας μού επέτρεψε να αισθανθώ καθώς συνάντησα τις πολύτιμες κόρες και υιούς Του.
Προσφάτως είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ μερικές αγαπημένες γυναίκες που είναι στην φυλακή. Καθώς είπαμε τα εγκάρδια αντίο μας, μία αγαπητή γυναίκα παρακάλεσε: «Αδελφή Μπέρτον, σε παρακαλούμε μην μας ξεχάσεις». Ελπίζω ότι εκείνη και άλλες που θέλουν να τις θυμόμαστε θα αισθανθούν ότι δεν τις έχω ξεχάσει, ενώ σας λέω κάποιες από τις σκέψεις μου.
Μερικές γυναίκες την εποχή του Σωτήρος: Επικεντρωμένες στον Σωτήρα Ιησού Χριστό
Οι αδελφές μας ανά τους αιώνες έχουν επιδείξει το πιστό σχέδιο της ιδιότητος του μαθητή για το οποίο και εμείς πασχίζουμε. «Η Καινή Διαθήκη περιλαμβάνει περιγραφές [μερικών] γυναικών, επωνύμων και ανωνύμων, οι οποίες ασκούσαν πίστη στον Ιησού Χριστό [και στην Εξιλέωσή Του], μάθαιναν και ζούσαν τις διδασκαλίες Του και κατέθεταν μαρτυρία για τη διακονία, τα θαύματα και το μεγαλείο Του. Αυτές οι γυναίκες έγιναν υποδειγματικές μαθήτριες και σημαντικές μάρτυρες στο έργο της σωτηρίας».
Συλλογισθείτε αυτές τις αφηγήσεις στο βιβλίο του Λουκά. Πρώτον, κατά τη διάρκεια της διακονίας του Σωτήρος:
«Και… [ο Ιησούς] περνούσε μέσα από κάθε πόλη και κωμόπολη, κηρύττοντας και φέρνοντας το χαρμόσυνο άγγελμα για τη βασιλεία τού Θεού· και οι δώδεκα ήσαν μαζί του·
»και μερικές γυναίκες, …η Μαρία, που λεγόταν Μαγδαληνή, …και η Ιωάννα…, και η Σουζάνα…, και πολλές άλλες, που τον υπηρετούσαν από τα υπάρχοντά τους».
Έπειτα, μετά την Ανάσταση Του:
«Και μερικές γυναίκες… οι οποίες είχαν πάει πολύ πρωί στο μνήμα·
»…καθώς δεν βρήκαν το σώμα του, ήρθαν, λέγοντας ότι είδαν και οπτασία αγγέλων, οι οποίοι λένε ότι αυτός ζει».
Έχω διαβάσει αυτές τις περιγραφές πολλές φορές πιο πριν, αλλά μέχρι πρόσφατα είχα αποτύχει να δώσω αρκετή προσοχή στον χαρακτήρα των «μερικών γυναικών», που αναφέρονται σε αυτές. Ενώ έχω συλλογισθεί αυτές τις περιγραφές πιο προσεκτικά, έχει γίνει πιο προφανές σε εμένα ότι αυτές οι γυναίκες θα μπορούσαν να αποκαλούνταν μερικές γυναίκες: «πεπεισμένες», «θετικές», «σίγουρες», «βέβαιες» και «αξιόπιστες».
Καθώς συλλογίστηκα αυτούς τους ισχυρούς περιγραφικούς όρους, θυμήθηκα δύο από εκείνες τις μερικές γυναίκες της Καινής Διαθήκης που κατέθεταν θετικές, σίγουρες, βέβαιες, αξιόπιστες μαρτυρίες για τον Σωτήρα. Αν και εκείνες, όπως εμείς, ήταν ατελείς γυναίκες, η μαρτυρία τους είναι συγκλονιστική.
Θυμάστε την ανώνυμη γυναίκα στο πηγάδι που προσκάλεσε άλλους να έρθουν και να δουν αυτά που είχε μάθει από τον Σωτήρα; Κατέθεσε την βέβαιη μαρτυρία της σε μορφή ερώτησης: «Μήπως είναι αυτός ο Χριστός;» Η μαρτυρία και πρόσκλησή της ήταν τόσο πειστικές που «πολλοί… πίστεψαν σ’ αυτόν».
Μετά τον θάνατο του αδελφού της, Λαζάρου, η Μάρθα, η αγαπητή μαθήτρια και φίλη του Κυρίου, δήλωσε με αυτό που θα πρέπει να ήταν μεγάλο συναίσθημα: «Κύριε, αν ήσουν εδώ, δεν θα πέθαινε ο αδελφός μου». Συλλογισθείτε τη βεβαιότητά της καθώς συνέχισε: «Όμως, και τώρα ξέρω ότι, όσα ζητήσεις από τον Θεό, ο Θεός θα σου τα δώσει». Περαιτέρω κατέθεσε μαρτυρία: «Εγώ πίστεψα ότι, εσύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, αυτός που έρχεται στον κόσμο».
Μαθαίνουμε από αυτές τις αδελφές ότι μερικές γυναίκες είναι μαθήτριες επικεντρωμένες στον Σωτήρα Ιησού Χριστό και έχουν ελπίδα μέσω της υπόσχεσης της εξιλεωτικής θυσίας Του.
Μερικές γυναίκες της Αποκαταστάσεως που τηρούν τις διαθήκες: Πρόθυμες να θυσιάσουν
Τα παλιά χρόνια, μερικές γυναίκες θυσίασαν ενώ κατέθεταν μαρτυρία και ζούσαν τις διδασκαλίες του Ιησού. Μερικές γυναίκες τις πρώτες μέρες της αποκαταστάσεως έκαναν το ίδιο. Η Ντρουσίλλα Χέντρικς και η οικογένειά της ήταν ανάμεσα σε εκείνους που, ως νεοφώτιστοι, υπέφεραν κατά τη διάρκεια διωγμών των Αγίων στο Κλέι Κάουντυ του Μιζούρι. Ο σύζυγός της ήταν μόνιμα παράλυτος κατά τη διάρκεια της μάχης του Κρουκτ Ρίβερ. Έμεινε να φροντίζει εκείνον, όπως επίσης να παράσχει τα αναγκαία για την οικογένειά της.
«Σε μια συγκεκριμένα δύσκολη στιγμή, όταν η οικογένεια είχε ξεμείνει από φαγητό, θυμήθηκε ότι μια φωνή τής είπε: “Έχε υπομονή, επειδή ο Κύριος θα δώσει”».
Όταν ο υιός της χρειαζόταν να προσφέρει εθελοντική εργασία για το Μορμονικό Τάγμα, στην αρχή η Ντρουσίλλα αντιστάθηκε και βίωσε πνευματική πάλη ενώ προσευχόταν μέχρι που «ήταν σαν μια φωνή να της είπε: “Δεν θέλεις την ανώτατη δόξα;” Απάντησε φυσικά: “Ναι” και η φωνή συνέχισε: “Πώς νομίζεις ότι θα την κερδίσεις εκτός από το να κάνεις τις μεγαλύτερες θυσίες;”»
Μαθαίνουμε από αυτή την ακλόνητη γυναίκα ότι η ιδιότητα του μαθητού ως προς την τήρηση των διαθηκών απαιτεί την προθυμία μας να θυσιάσουμε.
Μερικές γυναίκες σήμερα: Όταν θυμόμαστε και προετοιμαζόμαστε για να γιορτάσουμε την επιστροφή Του
Έχω αναφέρει μερικές γυναίκες στην εποχή του Σωτήρος και στην αρχή της Αποκαταστάσεως του Ευαγγελίου, αλλά τι γίνεται με παραδείγματα ιδιότητος του μαθητού και μαρτυριών μερικών γυναικών στις μέρες μας;
Στην πρόσφατή μου ανάθεση στην Ασία, εμπνεύσθηκα για ακόμη μία φορά από πολλέςακλόνητες γυναίκες που γνώρισα. Ήμουν συγκεκριμένα εντυπωσιασμένη με μέλη πρώτης γενιάς στην Ινδία, τη Μαλαισία και την Ινδονησία, που πασχίζουν να ζήσουν την νοοτροπία του Ευαγγελίου στο δικό τους σπίτι, μερικές φορές με μεγάλη θυσία, καθώς το να ζούμε το Ευαγγέλιο συχνά συγκρούεται με την οικογένεια και την νοοτροπία της χώρας. Μερικές γυναίκες που γνώρισα στο Χονγκ Κονγκ και στην Ταϊβάν, των οποίων οι οικογένειές τους είναι μέλη της Εκκλησίας για περισσότερο από μία γενιά, συνεχίζουν να ευλογούν τη ζωή της οικογένειάς τους, των μελών της Εκκλησίας και τις κοινωνίες, παραμένοντας επικεντρωμένες στον Σωτήρα και θυσιάζοντας πρόθυμα για να τηρήσουν διαθήκες. Παρόμοιες μερικές γυναίκες βρίσκονται παντού στη Εκκλησία.
Μία ακλόνητη γυναίκαπου έχει ευλογήσει τη ζωή μου για δεκαετίες έχει παλέψει τα τελευταία 15 χρόνια την εξουθενωτική, δύσκολη και καλπάζουσα ασθένεια που λέγεται μυοσίτιδα. Αν και περιορισμένη στο αναπηρικό αμαξίδιό της, πασχίζει να είναι ευγνώμων και να συνεχίσει τη «λίστα, μπορώ»: μια τρεχούμενη λίστα πραγμάτων που μπορεί να κάνει, όπως μπορώ να αναπνεύσω, μπορώ να καταπιώ, μπορώ να προσευχηθώ και μπορώ να αισθανθώ την αγάπη του Σωτήρα μου. Καταθέτει την ακλόνητη με επίκεντρο τον Χριστό μαρτυρία της σχεδόν κάθε μέρα σε οικογένεια και φίλους.
Προσφάτως άκουσα την ιστορία της Τζένης. Είναι μια επιστρέψασα ιεραπόστολος της οποίας οι γονείς χώρισαν ενώ εκείνη υπηρετούσε την ιεραποστολή της. Είπε πώς η ιδέα να επιστρέψει στο σπίτι «την φόβιζε μέχρι θανάτου». Αλλά στο τέλος της ιεραποστολής της στην Ιταλία, όταν επισκέφτηκε το ιεραποστολικό οίκημα στον δρόμο επιστροφής της στις Η.Π.Α., μια ακλόνητη γυναίκα η γυναίκα του προέδρου ιεραποστολής, ευγενικά εκτέλεσε διακονία προς αυτήν, χτενίζοντας τα μαλλιά της.
Χρόνια μετά, μια άλλη ακλόνητη γυναίκα, η Τέρρυ --μία πρόεδρος Ανακουφιστικής Εταιρείας πασσάλου και μαθήτρια του Χριστού-- ευλόγησε τη ζωή της Τζένης όταν η Τζένη κλήθηκε ως Πρόεδρος της Ανακουφιστικής Εταιρείας τομέως. Εκείνη την εποχή, η Τζένη εργαζόταν στην διατριβή της για το διδακτορικό της. Η Τέρρυ όχι μόνο υπηρέτησε ως σύμβουλος στην Τζένη ως ηγέτιδα, αλλά επίσης κάθισε μαζί της για 10 ώρες στο νοσοκομείο όταν η Τζένη έλαβε την ανησυχητική διάγνωση της λευχαιμίας. Η Τέρρυ επισκέφτηκε το νοσοκομείο και πήγε τη Τζένη με το αυτοκίνητο σε ραντεβού. Η Τζένη εξομολογήθηκε: «Νομίζω ότι θα πρέπει να έχω κάνει εμετό αρκετές φορές στο αυτοκίνητό της».
Παρά την ασθένεια της, η Τζένη συνέχισε να υπηρετεί θαρραλέα ως πρόεδρος της Ανακουφιστικής Εταιρείας τομέως. Ακόμη και στις πολύ δύσκολες συνθήκες της, τηλεφωνούσε και έστελνε γραπτά και ηλεκτρονικά μηνύματα από το κρεβάτι της και προσκαλούσε αδελφές να έλθουν να την δουν. Ταχυδρομούσε κάρτες και σημειώματα σε ανθρώπους, αγαπώντας τις αδελφές της από απόσταση. Όταν ο τομέας της ζήτησε μια φωτογραφία της προεδρίας της για το ιστορικό τομέως τους, αυτό έλαβαν. Επειδή η Τζένη είναι η ίδια μια ακλόνητη γυναίκα , προσκάλεσε όλους να μοιραστούν τα βάρη των άλλων, μαζί και το δικό της.
Ως ακλόνητη γυναίκα, η Τζένη κατέθεσε μαρτυρία: «Δεν είμαστε εδώ μόνο να σώσουμε άλλους, αλλά για να σώσουμε τον εαυτό μας. Και αυτή η σωτηρία έρχεται από την συνεργασία με τον Ιησού Χριστό· κατανοώντας την χάρη Του και την Εξιλέωσή Του και τα συναισθήματα αγάπης Του για τις γυναίκες της Εκκλησίας. Αυτό συμβαίνει μέσω απλών πραγμάτων όπως χτενίζοντας τα μαλλιά κάποιου, στέλνοντας ένα σημείωμα με ένα εμπνευσμένο, ξεκάθαρο μήνυμα που αποκαλύπτει ελπίδα και χάρη ή επιτρέποντας σε γυναίκες να μας υπηρετούν».
Αδελφές, όταν γινόμαστε αφηρημένες, αβέβαιες, αποθαρρυμένες, αμαρτωλές, θλιμμένες ή καταβεβλημένες στην ψυχή, είθε να δεχτούμε την πρόσκληση του Σωτήρα να πιούμε από το ζωντανό νερό Του, όπως έκανε η ακλόνητη γυναίκα στο πηγάδι, προσκαλώντας άλλους να κάνουν το ίδιο καθώς καταθέτουμε την δική μας ακλόνητη μαρτυρία: «Μήπως είναι αυτός ο Χριστός;»
Όταν η ζωή μοιάζει άδικη, όπως θα πρέπει να φαινόταν για την Μάρθα στον θάνατο του αδελφού της --όταν βιώνουμε τις λύπες της μοναξιάς, της στειρότητας, της απώλειας αγαπημένων, χαμένες ευκαιρίες για γάμο και οικογένεια, χαλασμένα σπίτια, ανυπόφορη κατάθλιψη, σωματική ή νοητική αρρώστια, ακατανίκητο άγχος, νευρικότητα, εθισμό, οικονομικές δυσκολίες ή πληθώρα άλλων πιθανοτήτων-- είθε να θυμόμαστε την Μάρθα και να δηλώνουμε την παρόμοια ακλόνητη μαρτυρία μας: «Αλλά ξέρω… [και] πιστεύω ότι είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού».
Είθε να θυμόμαστε τις μερικές γυναίκες που αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν τον πολύτιμο Σωτήρα μας κατά την διάρκεια της σφοδρής εμπειρίας που υπέφερε επάνω στον σταυρό και όμως ώρες αργότερα είχαν το προνόμιο να είναι ανάμεσα στις ακλόνητες μάρτυρες της ένδοξης Ανάστασής Του. Ας βρεθούμε να είμαστε κοντά Του σε προσευχή και μελέτη των γραφών. Ας φέρουμε τον εαυτό μας κοντά Του προετοιμαζόμενες στα ιερά σύμβολα της Εξιλεωτικής θυσίας Του και συμμετέχοντας σε αυτά εβδομαδιαίως κατά τη διάρκεια της διάταξης της μεταλήψεως και καθώς τηρούμε διαθήκες υπηρετώντας άλλους στην ώρα της ανάγκης τους. Ίσως τότε να είμαστε μέρος των ακλόνητων γυναικών, μαθητριών του Ιησού Χριστού, που θα γιορτάσουν την ένδοξη επιστροφή Του, όταν θα έρθει πάλι.
Αδελφές, καταθέτω μαρτυρία για τους στοργικούς Επουράνιους Γονείς· για τον Σωτήρα μας, Ιησού Χριστό· και για την αιώνια Εξιλέωση Του για λογαριασμό μας. Ξέρω ότι ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ ήταν προ-διορισμένος ως ο προφήτης της Αποκατάστασης. Ξέρω ότι το βιβλίο του Μόρμον είναι αληθινό και μεταφράστηκε με τη δύναμη του Θεού. Έχουμε ευλογηθεί με έναν ζώντα προφήτη στην εποχή μας, τον Πρόεδρο Τόμας Μόνσον. Για αυτές τις αλήθειες, είμαι βέβαιη! Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.
Σημείωση: Την 1η Απριλίου 2017, η αδελφή Μπέρτον απηλλάγη ως Γενική Πρόεδρος της Ανακουφιστικής Εταιρείας.