Αντέξτε μέσα σας και να είστε ολόκληροι μέσα
Είθε να κάνουμε οποιεσδήποτε απαραίτητες διορθώσεις πορείας και να κοιτάξουμε εμπρός με μεγάλη ελπίδα και πίστη. Είθε να «αντέξουμε μέσα μας» με το να είμαστε γενναίοι και «ολόκληροι μέσα».
Αρκετά χρόνια πριν, η μικρή μας εγγονή έτρεξε μέχρι εμένα και ενθουσιωδώς ανακοίνωσε: «Παππού, παππού, σκόραρα και τα τρία γκολ στο παιχνίδι ποδοσφαίρου μου σήμερα!»
Με ενθουσιασμό απάντησα: «Αυτό είναι υπέροχο, Σάρα!»
Η μητέρα της τότε με κοίταξε με μια λάμψη στη ματιά της και είπε: «Το σκορ ήταν δύο προς ένα» .
Δεν τόλμησα να ρωτήσω ποιος είχε κερδίσει!
Η Συνέλευση είναι μια στιγμή συλλογισμού, αποκάλυψης και μερικές φορές ανακατεύθυνσης.
Υπάρχει μία εταιρεία ενοικιάσεως αυτοκινήτων με Παγκόσμιο Σύστημα Προσδιορισμού Θέσης (GPS) ονόματι Ποτέ δεν χάνεστε. Αν πάρεις τη λάθος στροφή μία φορά μόλις βάλεις τον επιθυμητό προορισμό σου, η κατευθυντήρια φωνή δεν λέει: «Ανόητε!» Αλλά μάλλον, με πολύ ευχάριστη φωνή λέει: «Εκ νέου υπολογισμός πορείας -- όταν είναι δυνατόν, κάντε μια στροφή 180 μοιρών όπου επιτρέπεται».
Στον Ιεζεκιήλ διαβάζουμε αυτή τη θαυμάσια υπόσχεση:
«Αν ο άνομος επιστρέψει από όλες τις αμαρτίες του που έπραξε, και φυλάξει όλα τα διατάγματά μου, και πράξει κρίση και δικαιοσύνη, θα ζήσει οπωσδήποτε, δεν θα πεθάνει·
»όλες οι ανομίες του, που έπραξε, δεν θα του μνημονευθούν».
Τι θαυμάσια υπόσχεση, αλλά απαιτεί την ολοκλήρωση δύο πράξεων, ώστε να λάβει την υπόσχεση. Επιστρέψει από όλες· φυλάξει όλα· τότε όλα είναι συγχωρεμένα. Αυτό απαιτεί να είμαστε «ολόκληροι μέσα»!
Δεν θα πρέπει να είμαστε σαν τον άνθρωπο ο οποίος, όπως ανέφερε η Wall Street Journal, έστειλε έναν φάκελο γεμάτο από μετρητά μαζί με ένα ανώνυμο γράμμα στην εφορία το οποίο έλεγε: «Αγαπητή εφορία, εσώκλειστα παρακαλώ βρείτε τα λεφτά που οφείλω για παλαιότερους φόρους. Υ.Γ. Αν μετά από αυτό δεν έχω ήσυχη την συνείδησή μου, θα σας στείλω τα υπόλοιπα».
Δεν είναι αυτός ο τρόπος που θα πρέπει να ζούμε την ζωή μας! Δεν συγκρατούμαστε για να δούμε ποιο είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για να γλιτώσουμε την κρίση. Ο Κύριος ζητά την καρδιά και πρόθυμο νου. Ολόκληρη την καρδιά μας! Όταν βαπτιζόμαστε, βυθιζόμαστε πλήρως ως σύμβολο της υπόσχεσής μας να ακολουθούμε πλήρως τον Σωτήρα, όχι με μισή καρδιά. Όταν είμαστε πλήρως δεσμευμένοι και «ολόκληροι μέσα», οι ουρανοί σείονται για το καλό μας. Όταν είμαστε χλιαροί ή μόνο εν μέρει δεσμευμένοι, χάνουμε κάποιες από τις εκλεκτότερες ευλογίες των ουρανών.
Πολλά χρόνια πριν, πήρα τους προσκόπους σε μια κατασκήνωση στην έρημο. Τα αγόρια κοιμήθηκαν δίπλα από μια μεγάλη φωτιά που είχαν ανάψει και όπως κάθε καλός ηγέτης προσκόπων, κοιμήθηκα στο πίσω μέρος του φορτηγού μου. Το πρωί όταν κάθισα και κοίταξα τον χώρο της κατασκήνωσης, είδα έναν πρόσκοπο, τον οποίον θα αποκαλώ Παύλο, που έμοιαζε ιδιαίτερα σαν να είχε μια δύσκολη νύχτα. Ρώτησα πώς είχε κοιμηθεί και απάντησε: «Όχι πολύ καλά».
Όταν ρώτησα γιατί, είπε: «Κρύωνα, η φωτιά έσβησε».
Απάντησα: «Λοιπόν, οι φωτιές σβήνουν. Ο υπνόσακός σου δεν ήταν αρκετά ζεστός;»
Καμία απάντηση.
Τότε ένας από τους άλλους προσκόπους εξήγησε δυνατά: «Δεν χρησιμοποίησε τον υπνόσακό του».
Ρώτησα με έκπληξη: «Γιατί όχι, Παύλο;»
Σιωπή -- τότε επιτέλους ο συνεσταλμένος απάντησε: «Λοιπόν, σκέφθηκα ότι αν δεν ξεδίπλωνα τον υπνόσακό μου, δεν θα χρειαζόταν να τον διπλώσω πάλι».
Αληθινή ιστορία: ξεπάγιασε επί ώρες, επειδή προσπαθούσε να γλιτώσει δουλειά πέντε λεπτών. Ενδεχομένως να σκεφθούμε: «Τι ανόητο! Ποιος θα το έκανε ποτέ αυτό;» Λοιπόν, το κάνουμε συνέχεια με πολύ πιο επικίνδυνους τρόπους. Αρνούμαστε, στην πραγματικότητα, να ξεδιπλώσουμε τους πνευματικούς μας υπνόσακους, όταν δεν αφιερώνουμε χρόνο να προσευχηθούμε ειλικρινά, να μελετήσουμε και να ζήσουμε σοβαρά το Ευαγγέλιο κάθε μέρα· όχι μόνο θα σβήσει η φωτιά, αλλά θα είμαστε απροστάτευτοι και θα γίνουμε πνευματικώς κρύοι.
Όταν είμαστε εφησυχασμένοι με τις διαθήκες μας, είμαστε υπεύθυνοι για τις συνέπειες. Ο Κύριος μας έχει συμβουλεύσει «να προσέχετε όσον αφορά τον εαυτό σας, να δίνετε μεγάλη προσοχή στα λόγια της αιώνιας ζωής». Και επιπλέον δήλωσε: «Το αίμα μου δεν πρόκειται να τους καθαρίσει αν δε με ακούν».
Στην πραγματικότητα, είναι πολύ ευκολότερο να είμαστε «ολόκληροι μέσα» παρά εν μέρει μέσα. Όταν είμαστε εν μέρει μέσα ή καθόλου μέσα, υπάρχει στην ορολογία του Πολέμου των Άστρων, «αναταραχή στην δύναμη». Είμαστε εκτός συντονισμού με την θέληση του Θεού και συνεπώς εκτός συντονισμού με τη φύση της ευτυχίας. Ο Ησαΐας είπε:
«Οι ασεβείς είναι σαν την ταραγμένη θάλασσα, όταν δεν μπορεί να ησυχάσει· και τα κύματά της ρίχνουν έξω καταπάτημα και πηλό.
»Ειρήνη δεν υπάρχει στους ασεβείς, λέει ο Θεός μου».
Ευτυχώς, ασχέτως από πού είμαστε ή από το πού έχουμε πάει, δεν είμαστε πέρα από το σημείο που δεν μπορεί να το φτάσει ο Σωτήρας, που είπε: «Επομένως, όποιος μετανοεί και έρχεται προς εμένα σαν μικρό παιδί, αυτόν θα δεχτώ, γιατί από αυτούς είναι η βασιλεία του Θεού. Ιδέστε, γι’ αυτούς έδωσα τη ζωή μου, και την ξανά πήρα πάλι».
Καθώς μετανοούμε συνεχώς και βασιζόμαστε στον Κύριο, αποκτούμε δύναμη καθώς μας δίνει πίσω να διαθέτουμε ταπεινοφροσύνη και πίστη ενός μικρού παιδιού, εμπλουτισμένη με τη σοφία που προέρχεται από την εμπειρία μιας ζωής. Ο Ιώβ ανακήρυξε: «Και ο δίκαιος θα κρατάει τον δρόμο του, και ο καθαρός στα χέρια θα αυξήσει τη δύναμή του». Ήταν ο Τέννυσον που έγραψε: «Η δύναμή μου είναι σαν τη δύναμη δέκα, επειδή η καρδιά μου είναι αγνή». Ο Κύριος συμβούλευσε: «Σταθείτε σε άγιους τόπους, και μη μετακινηθείτε».
Ο μεγαλύτερος μας γιος Τζάστιν πέθανε στην ηλικία των 19 ετών, αφού πάλεψε με μια μακροχρόνια αρρώστια. Σε μια ομιλία συγκεντρώσεως μεταλήψεως που έδωσε όχι πολύ καιρό πριν μας αφήσει, διηγήθηκε μια ιστορία που θα πρέπει να ήταν σημαντική για εκείνον σχετικά με έναν πατέρα και τον γιο του που πήγαν σε ένα μαγαζί παιχνιδιών όπου υπήρχε ένας φουσκωτός σάκος για γροθιές στο σχήμα ενός άνδρα. Το αγόρι έριξε γροθιά στον φουσκωτό άνδρα που ήταν αναποδογυρισμένος και αμέσως ανέκαμπτε μετά από κάθε γροθιά. Ο πατέρας ρώτησε τον μικρό του γιο γιατί ο άνδρας συνέχιζε να ανακάμπτει. Το αγόρι σκέφτηκε για ένα λεπτό και μετά είπε: «Δεν ξέρω. Μάλλον επειδή αντέχει μέσα του». Για να είμαστε «ολόκληροι μέσα», χρειάζεται να «αντέχουμε μέσα μας», «ό,τι και να συμβεί».
Αντέχουμε μέσα μας όταν περιμένουμε υπομονετικά τον Κύριο να απομακρύνει ή να μας δώσει τη δύναμη να αντέξουμε τους μπελάδες μας στη σάρκα. Τέτοιοι μπελάδες μπορεί να είναι η ασθένεια, η αναπηρία, η νοητική αρρώστια, ο θάνατος ενός αγαπημένου και τόσα πολλά άλλα θέματα.
Αντέχουμε μέσα μας, όταν ενισχύουμε τα χέρια που κρέμονται κάτω. Αντέχουμε μέσα μας, όταν υπερασπιζόμαστε την αλήθεια ενάντια σε μια πονηρή και κοσμική ανθρωπότητα που γίνεται ολοένα και πιο αμήχανη με το φως, που λένε το κακό καλό και το καλό κακό και «καταδικάζουν τους δίκαιους ένεκα της χρηστότητάς τους».
Το να αντέχουμε μέσα μας παρά τις δυσκολίες είναι δυνατόν λόγω καθαρής συνείδησης, της ενισχυτικής και καθησυχαστικής διαβεβαίωσης από το Άγιο Πνεύμα και της αιώνιας προοπτικής η οποία υπερέχει κάθε νου. Στην προγήινη ζωή μας αλαλάζαμε στην ευκαιρία να βιώσουμε τη θνητότητα. Ήμαστε «ολόκληροι μέσα» καθώς ενθουσιωδώς πήραμε την απόφαση να είμαστε γενναίοι υπερασπιστές του σχεδίου του Επουράνιου Πατέρα μας. Ήρθε η ώρα να αντέξουμε μέσα μας και να υπερασπιστούμε το σχέδιο Του ξανά!
Ο 97χρονος πατέρας μου προσφάτως απεβίωσε. Όποτε κάποιος τον ρωτούσε πώς ήταν, η σταθερή απάντησή του ήταν «Με κλίμακα από το 1–10, είμαι γύρω στο 25!» Ακόμη κι όταν αυτός ο αξιαγάπητος άνδρας δεν μπορούσε πια να σταθεί ή ακόμα και να καθίσει, και είχε μεγάλη δυσκολία να μιλήσει, η απάντησή του ήταν ακόμη η ίδια. Άντεχε πάντοτε μέσα του.
Όταν ο μπαμπάς μου ήταν 90, ήμασταν σε ένα αεροδρόμιο και τον ρώτησα αν θα μπορούσα να του φέρω ένα αναπηρικό αμαξίδιο. Είπε: «Όχι, Γκάρυ -- ίσως όταν γεράσω». Και μετά πρόσθεσε: «Άλλωστε, αν κουραστώ να περπατάω, μπορώ πάντα να τρέξω». Αν δεν μπορούμε να είμαστε «ολόκληροι μέσα» με τον τρόπο που περπατούμε επί του παρόντος, τότε ίσως χρειάζεται να τρέξουμε· ίσως χρειάζεται να υπολογίσουμε εκ νέου την πορεία μας. Ίσως ακόμη να χρειάζεται να κάνουμε στροφή 180 μοιρών. Ίσως να χρειάζεται να μελετήσουμε πιο προσεκτικά, να προσευχηθούμε πιο ειλικρινά ή απλά να αφήσουμε κάποια πράγματα ώστε να μπορούμε να κρατηθούμε σε εκείνα τα πράγματα που έχουν πραγματική αξία. Ίσως χρειαστεί να αφήσουμε τον κόσμο, ώστε να μπορούμε να κρατηθούμε στην αιωνιότητα. Ο πατέρας μου το καταλάβαινε αυτό.
Όταν ήταν στο ναυτικό κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, υπήρχαν εκείνοι στο μέγα και εκτεταμένο κτήριο που περιγελούσαν τις αρχές του, αλλά δύο από τους ναύτες συναδέλφους του, ο Ντέιλ Μαντόξ και ο Ντον Ντέιβιντσον, έδωσαν προσοχή και δεν περιγέλασαν. Ρώτησαν: «Σάμπιν, γιατί είσαι τόσο διαφορετικός από όλους τους άλλους; Έχεις δυνατή ηθική και δεν πίνεις, δεν καπνίζεις, ούτε βρίζεις, αλλά φαίνεσαι ήρεμος και ευτυχισμένος».
Η θετική εντύπωσή τους για τον πατέρα μου δεν ταίριαζε με αυτό που είχα διδαχτεί για τους μορμόνους και ο πατέρας μου μπόρεσε να διδάξει και να βαπτίσει και τους δύο ναύτες συναδέλφους. Οι γονείς του Ντέιλ ήταν πολύ αναστατωμένοι και τον προειδοποίησαν ότι αν προσχωρούσε στην Εκκλησία, θα έχανε την αγαπημένη του, Μαίρη Όλιβ, αλλά εκείνη συναντήθηκε με τους ιεραποστόλους κατόπιν αιτήματός του και βαπτίσθηκε επίσης.
Κοντά στο τέλος του πολέμου, ο Πρόεδρος Χήμπερ Γκραντ κάλεσε ιεραπόστολους, συμπεριλαμβανομένων κάποιων παντρεμένων ανδρών. Το 1946 ο Ντέιλ και η σύζυγός του, Μαίρη Όλιβ, αποφάσισαν ότι ο Ντέιλ θα πρέπει να υπηρετήσει αν και περίμεναν το πρώτο τους παιδί. Τελικά έκαναν εννιά παιδιά -- τρία αγόρια και έξι κορίτσια. Και τα εννιά υπηρέτησαν ιεραποστολές, μετά τον Ντέιλ και την Μαίρη Όλιβ που υπηρέτησαν τρεις ιεραποστολές δικές τους. Δεκάδες εγγόνια έχουν υπηρετήσει επίσης. Δύο από τους γιους τους, ο Τζων και ο Μάθιου Μάντοξ, είναι αυτή τη στιγμή μέλη της Χορωδίας του Ταμπερνάκλ, όπως είναι και ο γαμπρός του Μάθιου, ο Ράιαν. Η οικογένεια Μάντοξ τώρα απαριθμεί 144 και είναι υπέροχα παραδείγματα του να «είναι ολόκληροι μέσα».
Καθώς ψάχναμε στα χαρτιά του μπαμπά μου, βρήκαμε ένα γράμμα από την Τζέννιφερ Ρίτσαρντς, μια από τις πέντε κόρες του άλλου συναδέλφου στο ναυτικό, του Ντον Ντέιβιντσον. Έγραψε: «Η χρηστότητά σου άλλαξε την ζωή μας. Είναι δύσκολο να κατανοήσουμε πώς θα ήταν οι ζωές μας χωρίς την Εκκλησία. Ο μπαμπάς μου πέθανε αγαπώντας το Ευαγγέλιο και προσπαθώντας να το ζήσει μέχρι το τέλος».
Είναι δύσκολο να μετρήσουμε την επιρροή για το καλό που κάθε άτομο μπορεί να έχει όταν αντέχουμε μέσα μας. Ο πατέρας μου και οι δύο ναύτες συνάδελφοί του αρνήθηκαν να ακούσουν εκείνους στο μέγα και εκτεταμένο κτήριο που έτειναν το δάχτυλο της περιφρόνησης. Ήξεραν ότι είναι πολύ καλύτερο να ακολουθούν τον Δημιουργό παρά το πλήθος.
Ο Απόστολος Παύλος θα μπορούσε να περιέγραφε τις μέρες μας, όταν είπε στον Τιμόθεο ότι «μερικοί, επειδή αποπλανήθηκαν, εκτράπηκαν σε ματαιολογία». Υπάρχει πολύ «ματαιολογία» που συμβαίνει στον κόσμο σήμερα. Είναι τα λόγια εκείνων στο μέγα και εκτεταμένο κτήριο. Συχνά εμφανίζεται σαν μια μορφή εκλογίκευσης για να δικαιολογήσει την ανομία ή εκδηλώνεται όταν οι άνθρωποι χάνουν τον δρόμο τους και επιταχύνουν. Μερικές φορές έρχεται από εκείνους που δεν έχουν πληρώσει το τίμημα να είναι «ολόκληροι μέσα» και προτιμούν να ακολουθούν τον φυσικό άνθρωπο όπως αυτό έρχεται σε αντίθεση με τον προφήτη.
Ευτυχώς, γνωρίζουμε πώς τελειώνει για τους πιστούς. Όταν είμαστε «ολόκληροι μέσα», έχουμε την διαβεβαίωση που τα συμπεριλαμβάνει όλα ότι «όλα συνεργούν προς το αγαθό σ’ αυτούς που αγαπούν τον Θεό». Όπως είπε ο Πρεσβύτερος Νηλ Μάξουελ: «Μη φοβάστε, απλώς ζήστε σωστά».
Ο πεθερός μου δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Μπρίγκαμ Γιανγκ (Π.Μ.Γ.) και του άρεσε πολύ το ποδόσφαιρο του Π.Μ.Γ., αλλά δεν μπορούσε να παρακολουθήσει τους αγώνες τους επειδή ήταν τόσο αγχωμένος για το αποτέλεσμα. Τότε κάτι θαυμάσιο συνέβη -- εφευρέθηκε το βίντεο, που έκανε δυνατό για εκείνον να μαγνητοσκοπεί τους αγώνες. Αν το Π.Μ.Γ. κέρδιζε, θα έβλεπε την εγγραφή με απόλυτη πεποίθηση, απόλυτα βέβαιος για το τέλος! Αν είχαν πάρει πέναλτι αδίκως, αν τραυματίζονταν ή φαίνεται να έχαναν κοντά στο τέλος του παιχνιδιού, δεν ήταν αγχωμένος επειδή ήξερε ότι θα κέρδιζαν! Θα μπορούσατε να πείτε ότι είχε «απόλυτη λαμπρή ελπίδα!»
Τα ίδιο ισχύει για εμάς. Καθώς είμαστε πιστοί, μπορούμε να έχουμε ισάξια σιγουριά ότι τα πράγματα θα πάνε καλά για εμάς στο τέλος. Οι υποσχέσεις του Κυρίου είναι βέβαιες. Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτό το θνητό πανεπιστήμιο θα είναι εύκολο και δίχως πολλά δάκρυα, αλλά όπως ο Παύλος έγραψε: «Εκείνα που μάτι δεν είδε, και αυτί δεν άκουσε, και σε καρδιά ανθρώπου δεν ανέβηκαν, τα οποία ο Θεός ετοίμασε γι’ αυτούς που τον αγαπούν».
Αδελφοί και αδελφές, κανείς δεν έχει αμαρτήσει αύριο. Είθε να κάνουμε οποιεσδήποτε απαραίτητες διορθώσεις πορείας και να κοιτάξουμε εμπρός με μεγάλη ελπίδα και πίστη. Είθε να «αντέξ[ουμε] μέσα σας» με το να είμαστε γενναίοι και «ολόκληροι μέσα». Είθε να είμαστε αγνοί και θαρραλέοι στη υπεράσπιση του σχεδίου του Επουράνιου Πατέρα μας και της αποστολής του Υιού Του, του Σωτήρα μας. Σας δίνω τη μαρτυρία μου ότι ο Πατέρας μας ζει, ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός και για την πραγματικότητα του μεγάλου σχεδίου ευδαιμονίας. Προσεύχομαι οι εκλεκτότερες ευλογίες να είναι μαζί σας και το κάνω αυτό στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.