Θεμέλια πίστης
Η παράκλησή μου είναι να κάνουμε τις θυσίες και να έχουμε την αναγκαία ταπεινότητα ώστε να ενδυναμώσουμε τα θεμέλια της πίστης μας στον Κύριο Ιησού Χριστό.
Ήταν μία υπέροχη γενική συνέλευση. Πραγματικά εξυψωθήκαμε πνευματικώς. Αν υπάρχει ένας εξέχων αντικειμενικός στόχος της γενικής συνέλευσης, αυτός είναι η οικοδόμηση πίστης στον Θεό Πατέρα και στον Σωτήρα μας, τον Κύριο Ιησού Χριστό.
Οι παρατηρήσεις μου αφορούν στα θεμέλια αυτής της πίστης.
Τα προσωπικά θεμέλια, όπως πολλές άξιες επιδιώξεις, οικοδομούνται συνήθως αργά -- μία στρώση, μία εμπειρία, μία δυσκολία, μία αποτυχία και μία επιτυχία τη φορά. Μια ιδιαίτερα αγαπητή εμπειρία είναι τα πρώτα βήματα ενός μωρού. Είναι υπέροχο να το βλέπουμε. Η πολύτιμη έκφραση στο πρόσωπο --ένας συνδυασμός αποφασιστικότητας, χαράς, έκπληξης και επιτεύγματος-- πραγματικά ένα πολύ σημαντικό γεγονός.
Στην οικογένειά μας υπάρχει ένα παρόμοιο γεγονός που ξεχωρίζει. Όταν ο μικρότερος γιος μας ήταν περίπου τεσσάρων χρονών, μπήκε στο σπίτι και ανήγγειλε χαρωπά και με μεγάλη υπερηφάνεια στην οικογένεια: «Μπορώ να τα κάνω όλα τώρα. Μπορώ να δέσω, μπορώ να κάνω ποδήλατο και μπορώ να κλείσω το φερμουάρ». Καταλάβαμε ότι μας έλεγε πως μπορούσε να δέσει τα παπούτσια του, μπορούσε να ανέβει στο μεγάλο τρίκυκλο ποδήλατό του και να κλείσει το φερμουάρ του παλτού του. Όλοι γελάσαμε, όμως καταλάβαμε ότι γι’ αυτόν ήταν μνημειώδη επιτεύγματα. Πίστευε ότι είχε γίνει πραγματικά ένα πλήρως ανεπτυγμένο άτομο και ήταν μεγάλος.
Η σωματική, διανοητική και πνευματική ανάπτυξη έχουν πολλά κοινά. Τη σωματική ανάπτυξη είναι αρκετά εύκολο να την δούμε. Ξεκινάμε με μικρά βήματα και προοδεύουμε μέρα με τη μέρα, χρόνο με τον χρόνο, μεγαλώνουμε και εξελισσόμαστε για να φθάσουμε στην πλήρη σωματική ανάπτυξή μας. Η ανάπτυξη είναι διαφορετική για κάθε άτομο.
Όταν παρακολουθούμε μία σπουδαία αθλητική ή μουσική παρουσίαση, λέμε συχνά ότι το άτομο είναι πολύ προικισμένο, πράγμα που συνήθως είναι αληθινό. Όμως η παρουσίαση βασίζεται σε χρόνια προετοιμασίας και εξάσκησης. Ένας πολύ γνωστός συγγραφέας, ο Μάλκολμ Γκλάντγουελ, το ονόμασε ο κανόνας των 10.000 ωρών. Ερευνητές έχουν διαπιστώσει ότι αυτό το σύνολο εξάσκησης είναι απαραίτητο στον αθλητισμό, τις μουσικές επιδόσεις, την ακαδημαϊκή επάρκεια, τις εξειδικευμένες εργασιακές δεξιότητες, την ιατρική ή νομική εμπειρία και ούτω καθεξής. Ένας από αυτούς τους εμπειρογνώμονες στην έρευνα υποστηρίζει ότι «απαιτούνται δέκα χιλιάδες ώρες πρακτικής για να επιτευχθεί το επίπεδο της γνώσης που συνδέεται με το να είμαστε εμπειρογνώμονες παγκοσμίου επιπέδου -- σε οτιδήποτε».
Οι περισσότεροι άνθρωποι αναγνωρίζουν ότι για να αποκτήσουν την ανώτατη σωματική και διανοητική απόδοση είναι απαραίτητη αυτού του είδους η προετοιμασία και εξάσκηση.
Δυστυχώς, σε έναν όλο και περισσότερο κοσμικό κόσμο, δίνεται λιγότερη έμφαση στο ποσόν της πνευματικής ανάπτυξης, απαραίτητης για να γίνουμε περισσότερο σαν τον Χριστό και να θέσουμε τα θεμέλια που οδηγούν στην πίστη που διαρκεί. Τείνουμε να δίνουμε έμφαση σε στιγμές υπέρτατης πνευματικής κατανόησης. Αυτές είναι πολύτιμες περιστάσεις, όπου γνωρίζουμε ότι το Άγιο Πνεύμα έχει δώσει μαρτυρία μοναδικής πνευματικής εσώτερης γνώσης στην καρδιά και τον νου μας. Αγαλλιάζουμε γι’ αυτά τα συμβάντα. Δεν θα πρέπει να υποτιμούνται με κανέναν τρόπο. Όμως για πίστη που διαρκεί και για να έχουμε τη συνεχή συντροφιά του Πνεύματος, δεν υπάρχει υποκατάστατο για την ατομική θρησκευτική τήρηση που να συγκρίνεται με τη σωματική και διανοητική εξέλιξη. Πρέπει να οικοδομήσουμε επάνω στις εμπειρίες αυτές, οι οποίες μερικές φορές μοιάζουν με τα πρώτα βήματα του μωρού. Αυτό το κάνουμε με ιερή υπόσχεση στις ιερές συγκεντρώσεις μεταλήψεως, στη μελέτη των γραφών, την προσευχή και την υπηρέτηση όπως καλούμεθα. Σε μία πρόσφατη νεκρολογία για τον πατέρα 13 παιδιών, αναφέρθηκε ότι η «αφοσίωσή του στην καθημερινή προσευχή και τη μελέτη των γραφών, επηρέασε βαθιά τα παιδιά του, δίνοντάς τους ακλόνητο θεμέλιο πίστης στον Κύριο Ιησού Χριστό».
Μία εμπειρία που είχα όταν ήμουν 15 ετών ήταν θεμελιώδους σημασίας για εμένα. Η γεμάτη πίστη μητέρα μου είχε προσπαθήσει με θάρρος να με βοηθήσει να θέσω τα θεμέλια της πίστης στη ζωή μου. Παρευρισκόμουν στη συγκέντρωση μεταλήψεως, στην Προκαταρκτική, κατόπιν στους Νέους Άνδρες και στο σεμινάριο. Είχα διαβάσει το Βιβλίο του Μόρμον και πάντοτε προσευχόμουν ατομικά. Εκείνη την εποχή συνέβη ένα σημαντικό γεγονός στην οικογένειά μου, όταν ο αγαπημένος μεγαλύτερος αδελφός μου σκεπτόταν μια πιθανή κλήση για ιεραποστολή. Ο υπέροχος πατέρας μου, ένα λιγότερο ενεργό μέλος της Εκκλησίας, ήθελε να συνεχίσει την εκπαίδευσή του και να μην υπηρετήσει μία ιεραποστολή. Αυτό έγινε σημείο τριβής.
Σε μία αξιοσημείωτη συζήτηση με τον αδελφό μου, ο οποίος ήταν πέντε χρόνια μεγαλύτερος και διηύθυνε τη συζήτηση, καταλήξαμε ότι η απόφασή του για το αν θα υπηρετούσε μία ιεραποστολή εξαρτάτο από τρία ζητήματα: (1) Ήταν ο Ιησούς Χριστός θείο άτομο; (2) Ήταν το Βιβλίο του Μόρμον αληθινό; (3) Ήταν ο Τζόζεφ Σμιθ ο προφήτης της Αποκατάστασης;
Καθώς προσευχόμουν ειλικρινά εκείνο το βράδυ, το Πνεύμα μού επιβεβαίωσε την αλήθεια και των τριών ερωτημάτων. Επίσης κατάλαβα ότι σχεδόν κάθε απόφαση που θα έπαιρνα για το υπόλοιπο της ζωής μου θα βασιζόταν στις απαντήσεις στα τρία εκείνα ερωτήματα. Ιδιαίτερα κατάλαβα ότι ήταν θεμελιώδες η πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό. Κοιτάζοντας πίσω, αναγνωρίζω ότι, κυρίως χάρη στη μητέρα μου, τα θεμέλια ήταν εκεί για εμένα να λάβω την πνευματική επιβεβαίωση εκείνο το βράδυ. Ο αδελφός μου που είχε ήδη μια μαρτυρία, πήρε την απόφαση να υπηρετήσει μία ιεραποστολή και τελικά κέρδισε την υποστήριξη του πατέρα μας.
Η πνευματική καθοδήγηση λαμβάνεται όταν την χρειαζόμαστε, κατά τον χρόνο του Κυρίου και σύμφωνα με το θέλημά Του. Το Βιβλίο του Μόρμον: Άλλη μία μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό, είναι ένα εξαίρετο παράδειγμα. Είδα πρόσφατα μία πρώτη έκδοση του Βιβλίου του Μόρμον. Ο Τζόζεφ Σμιθ ολοκλήρωσε τη μετάφραση όταν ήταν 23 ετών. Γνωρίζουμε κάτι για τη διαδικασία και τα όργανα που χρησιμοποίησε στη μετάφραση εκείνη. Σε εκείνη την πρώτη εκτύπωση του 1830, ο Τζόζεφ συμπεριέλαβε έναν σύντομο πρόλογο και με τρόπο απλό και ξεκάθαρο δήλωσε ότι το βιβλίο μεταφράστηκε «με τη δωρεά και δύναμη του Θεού». Και σχετικά με τα βοηθήματα για τη μετάφραση -- το Ουρίμ και Θουμμίμ, τις πέτρες του βλέποντος; Ήταν απαραίτητες ή ήταν σαν τους τροχούς εξάσκησης σε ένα ποδήλατο, μέχρι να μπορέσει ο Τζόζεφ να ασκήσει την απαραίτητη πίστη ώστε να λάβει πιο άμεση αποκάλυψη;
Όπως ακριβώς απαιτείται η επανάληψη και η διαρκής προσπάθεια για να αποκτήσουμε σωματική ή διανοητική ικανότητα, το ίδιο ισχύει για τα πνευματικά θέματα. Θυμηθείτε ότι ο Προφήτης Τζόζεφ δέχθηκε τον ίδιο επισκέπτη, τον Μορόνι, με ακριβώς το ίδιο μήνυμα τέσσερις φορές για να προετοιμαστεί ώστε να λάβει τις πλάκες. Πιστεύω ότι η εβδομαδιαία συμμετοχή σε ιερές συγκεντρώσεις μεταλήψεως έχει πνευματικές συνέπειες τις οποίες δεν καταλαβαίνουμε πλήρως. Συλλογιζόμενοι τις γραφές τακτικά --αντί να τις διαβάζουμε περιστασιακά-- μπορεί να υποκαταστήσει μία επιφανειακή κατανόηση με έναν ανυπέρβλητο, που θα αλλάξει τη ζωή, εμπλουτισμό της πίστης μας.
Η πίστη είναι μία αρχή της δύναμης. Επιτρέψτε μου να σας δώσω ένα παράδειγμα: Όταν ήμουν νέος ιεραπόστολος, ένας σπουδαίος πρόεδρος ιεραποστολής μού παρουσίασε με βαθυστόχαστο τρόπο την αφήγηση των γραφών που βρίσκουμε στο Κατά Λουκάν 8 για τη γυναίκα η οποία αιμορροούσε επί 12 έτη και είχε δαπανήσει ό,τι είχε στους γιατρούς οι οποίοι δεν μπορούσαν να την θεραπεύσουν. Έχει παραμείνει μέχρι σήμερα μια από τις αγαπημένες μου γραφές.
Θα θυμάστε ότι εκείνη είχε την πίστη ότι αν άγγιζε έστω και την άκρη του ιματίου του Σωτήρα, θα θεραπευόταν. Όταν το έκανε, θεραπεύθηκε αμέσως. Ο Σωτήρας, ο οποίος περπατούσε μαζί με τους μαθητές Του είπε: «Ποιος με άγγιξε;»
Η απάντηση του Πέτρου ήταν πως όλοι τους, περπατώντας μαζί, Τον συμπίεζαν.
«Και ο Ιησούς είπε: Κάποιος με άγγιξε· Επειδή, εγώ κατάλαβα ότι δύναμη βγήκε από μένα».
H ρίζα της λέξης αρετή θα μπορούσε εύκολα να μεταφραστεί ως «δύναμη». Στα Ελληνικά μεταφράζεται ως «ηθική αριστεία». Ανεξαρτήτως αυτού, όμως, ο Σωτήρας δεν την είδε. Δεν είχε επικεντρώσει στην ανάγκη της. Αλλά η πίστη της ήταν τόσο μεγάλη, ώστε το άγγιγμα του ιματίου χρησίμευσε για να λάβει τη δύναμη ίασης του Υιού του Θεού.
Όπως της είπε ο Σωτήρας: «Θυγατέρα μου, έχε θάρρος, η πίστη σου σε έσωσε· πήγαινε, σε ειρήνη».
Συλλογιζόμουν αυτήν την αφήγηση σε όλη την ενήλικη ζωή μου. Καταλαβαίνω ότι οι προσωπικές προσευχές και ικεσίες προς έναν στοργικό Πατέρα στους Ουρανούς στο όνομα του Ιησού Χριστού, μπορούν να φέρουν ευλογίες στη ζωή μας, πέρα από τη δυνατότητά μας να κατανοήσουμε. Τα θεμέλια της πίστης, το είδος της πίστης που έδειξε αυτή η γυναίκα, θα πρέπει να είναι η μεγαλύτερη επιθυμία της καρδιάς μας.
Παρ’ όλα αυτά, τα αρχικά θεμέλια της πίστης, ακόμα και με πνευματική επιβεβαίωση, δεν σημαίνουν ότι δεν θα αντιμετωπίσουμε δυσκολίες. Η μεταστροφή στο Ευαγγέλιο δεν σημαίνει ότι θα επιλυθούν όλα τα προβλήματά μας.
Η πρώιμη ιστορία της Εκκλησίας και καταγεγραμμένες αποκαλύψεις στο Διδαχή και Διαθήκες περιλαμβάνουν εξαίρετα παραδείγματα δημιουργίας θεμελίων της πίστης και αντιμετώπισης αλλαγών και δυσκολιών που αντιμετωπίζουν όλοι.
Η ολοκλήρωση του Ναού στο Κίρτλαντ υπήρξε θεμελιώδης για ολόκληρη την Εκκλησία. Συνοδεύτηκε από πνευματικές εκδηλώσεις, αποκαλύψεις διδαχών και αποκατάσταση των βασικών κλειδιών για τη διαρκή εδραίωση της Εκκλησίας. Όπως οι αρχαίοι Απόστολοι την ημέρα της Πεντηκοστής, πολλά μέλη βιώνουν θαυμαστές πνευματικές εμπειρίες σε συσχετισμό με την αφιέρωση του Ναού στο Κίρτλαντ. Όμως, όπως στη ζωή μας, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα αντιμετώπιζαν δυσκολίες ή κακουχίες προχωρώντας εμπρός. Λιγοστά πράγματα γνώριζαν εκείνα τα πρώτα μέλη για αυτά που θα αντιμετώπιζαν με την οικονομική κρίση στις Ηνωμένες Πολιτείες --τον πανικό του 1837-- τα οποία θα έθεταν σε δοκιμασία την ψυχή τους.
Ένα παράδειγμα των δυσκολιών αναφορικά με αυτή την οικονομική κρίση βίωσε ο Πρεσβύτερος Πάρλυ Πρατ, ένας από τους σπουδαιότερους ηγέτες της Αποκατάστασης. Υπήρξε αρχικό Μέλος της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων. Στις αρχές του 1837, η αγαπητή σύζυγός του, Θένκφουλ, απεβίωσε μετά τη γέννηση του πρώτου παιδιού τους. Ο Πάρλυ και η Θένκφουλ ήταν παντρεμένοι σχεδόν 10 χρόνια και ο θάνατός της τον συγκλόνισε.
Μερικούς μήνες αργότερα, ο Πρεσβύτερος Πρατ βρέθηκε σε μία από τις δυσκολότερες εποχές που είχε γνωρίσει η Εκκλησία. Στο μέσον της εθνικής κρίσης, τοπικά οικονομικά ζητήματα --συμπεριλαμβανομένων κερδοσκοπίας της γης και του αγώνα για ένα οικονομικό ίδρυμα που είχε ιδρύσει ο Τζόζεφ Σμιθ και άλλα μέλη της Εκκλησίας-- δημιούργησαν ασυμφωνίες και έριδες στο Κίρτλαντ. Οι ηγέτες της Εκκλησίας δεν έπαιρναν πάντοτε συνετές εγκόσμιες αποφάσεις στη ζωή τους. Ο Πάρλυ υπέστη σημαντικές οικονομικές απώλειες και για ένα διάστημα αποξενώθηκε από τον Προφήτη Τζόζεφ. Έκανε μία γραπτή αιχμηρή κριτική στον Τζόζεφ και μίλησε εναντίον του από τον άμβωνα. Συγχρόνως, ο Πάρλυ έλεγε ότι εξακολουθούσε να πιστεύει στο Βιβλίο του Μόρμον και στο Διδαχή και Διαθήκες.
Ο Πρεσβύτερος Πρατ είχε χάσει τη σύζυγό του, τη γη του και το σπίτι του. Ο Πάρλυ, χωρίς να το πει στον Τζόζεφ, έφυγε για το Μιζούρι. Καθ’ οδόν συνάντησε απροσδόκητα τους συναδέλφους Αποστόλους Τόμας Μαρς και Ντέιβιντ Πάτεν που επέστρεφαν στο Κίρτλαντ. Αισθάνθηκαν τη μεγάλη ανάγκη να αποκατασταθεί η αρμονία στην Απαρτία και έπεισαν τον Πάρλυ να επιστρέψει μαζί τους. Εκείνος κατάλαβε ότι κανένας δεν είχε χάσει περισσότερα από τον Τζόζεφ Σμιθ και την οικογένειά του.
Ο Πάρλυ αναζήτησε τον Προφήτη, έκλαψε με λυγμούς και εξομολογήθηκε ότι όσα είχε κάνει ήταν λανθασμένα. Τους μήνες μετά τον θάνατο της συζύγου του, Θένκφουλ, ο Πάρλυ ζούσε σε ένα «σκοτεινό σύννεφο» και τον κυρίευαν φόβοι και απογοητεύσεις. Ο Τζόζεφ, ξέροντας πώς είναι να παλεύεις με την εναντίωση και τον πειρασμό, «συγχώρησε ειλικρινά» τον Πάρλυ προσευχόμενος γι’ αυτόν και ευλογώντας τον. Ο Πάρλυ και άλλοι οι οποίοι παρέμειναν πιστοί, ωφελήθηκαν από τις δυσκολίες στο Κίρτλαντ. Αυξήθηκαν σε σοφία και έγιναν ευγενέστεροι και πιο ενάρετοι. Η εμπειρία έγινε μέρος των θεμελίων της πίστης τους.
Η αντιξοότητα δεν θα πρέπει να θεωρείται είτε ως δυσμένεια από τον Κύριο είτε ως απόσυρση των ευλογιών Του. Η εναντίωση σε όλα τα πράγματα είναι μέρος της εξευγενιστικής φωτιάς για να μας προετοιμάσει για έναν αιώνιο σελέστιο προορισμό. Όταν ο Προφήτης Τζόζεφ ήταν στη φυλακή Λίμπερτυ, τα λόγια του Κυρίου προς αυτόν περιέγραφαν κάθε είδους δυσκολίες --συμπεριλαμβανομένων δοκιμασιών, ψευδών κατηγοριών-- και καταλήγει:
«Αν οι ίδιες οι σιαγόνες της κόλασης ανοίξουν διάπλατα το στόμα για σένα, να ξέρεις, γιε μου, ότι όλα αυτά θα σου δώσουν πείρα, και θα είναι για το καλό σου.
»Ο Υιός του Ανθρώπου τα υπέστη όλα αυτά. Είσαι εσύ ανώτερος απ’ αυτόν;»
Ο Κύριος, στη διδασκαλία του αυτή προς τον Τζόζεφ Σμιθ, έκανε επίσης σαφές ότι οι ημέρες του είναι γνωστές και τα χρόνια του δεν θα λιγοστέψουν. Ο Κύριος κατέληξε: «Μη φοβάσαι για το τι μπορεί ο άνθρωπος να κάνει, γιατί ο Θεός θα είναι μαζί σου στον αιώνα τού αιώνα».
Ποιες είναι, λοιπόν, οι ευλογίες της πίστης; Τι επιτυγχάνει η πίστη; Ο κατάλογος είναι σχεδόν ατελείωτος:
Οι αμαρτίες μας μπορούν να συγχωρηθούν χάρη στην πίστη στον Χριστό.
Όποιος έχει πίστη, έχει επικοινωνία με το Άγιο Πνεύμα.
Η σωτηρία έρχεται μέσω της πίστης στο όνομα του Χριστού.
Λαμβάνουμε δύναμη σύμφωνα με την πίστη μας στον Χριστό.
Κανένας δεν εισέρχεται στην ανάπαυση του Κυρίου, εκτός από εκείνους που πλένουν τα ενδύματά τους στο αίμα του Χριστού, εξαιτίας της πίστης τους.
Οι προσευχές λαμβάνουν απάντηση σύμφωνα με την πίστη.
Χωρίς πίστη ανάμεσα στους ανθρώπους, ο Θεός δεν μπορεί να κάνει κανένα θαύμα ανάμεσά τους.
Τελικά, η πίστη μας στον Ιησού Χριστό είναι το απαραίτητο θεμέλιο για την αιώνια σωτηρία και υπερύψωσή μας. «Όπως δίδαξε τους γιους του ο Ήλαμαν: «Να θυμάστε ότι επάνω στο βράχο του Λυτρωτή μας, που είναι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, εκεί πρέπει να χτίσετε το θεμέλιό σας… που είναι γερό θεμέλιο, θεμέλιο επί του οποίου αν χτίσουν οι άνθρωποι δεν μπορούν να πέσουν».
Είμαι ευγνώμων για την οχύρωση των θεμελίων της πίστης που έχει έλθει από αυτή τη συνέλευση. Η παράκλησή μου είναι να κάνουμε τις θυσίες και να έχουμε την αναγκαία ταπεινότητα ώστε να ενδυναμώσουμε τα θεμέλια της πίστης μας στον Κύριο Ιησού Χριστό. Για Εκείνον, καταθέτω τη βέβαιη μαρτυρία μου, στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.