Υπερνικώντας τον κόσμο
Να υπερνικήσεις τον κόσμο δεν είναι μία καθοριστική στιγμή στη ζωή, αλλά μία ζωή από στιγμές που ορίζουν την αιωνιότητα.
Πριν από πολλά χρόνια, ο Πρόεδρος ΜακΚέι μίλησε για μία όμορφη εμπειρία που είχε ενώ ταξίδευε με πλοίο προς την Σαμόα. Αφού αποκοιμήθηκε, «είδε σε όραμα κάτι απεριόριστα μεγαλειώδες. Στο βάθος» είπε «αντίκρισα μία όμορφη λευκή πόλη. …Δένδρα με χυμώδη φρούτα… και λουλούδια ολάνθιστα αφθονούσαν παντού. …Ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων πλησίαζε την πόλη. Ο καθένας φορούσε ένα λευκό χυτό ένδυμα. …Αμέσως η προσοχή μου… επικεντρώθηκε στον ηγέτη τους και αν και μπορούσα να δω μόνο το προφίλ των χαρακτηριστικών του… τον αναγνώρισα αμέσως ως τον Σωτήρα μου! Η… ακτινοβολία της μορφής του [ήταν] λαμπρή. …[Η] γαλήνη Του… ήταν θεϊκή!»
Ο Πρόεδρος ΜακΚέι συνεχίζει: «Η πόλη… ήταν δική του… η Αιώνια Πόλη· και οι άνθρωποι που τον ακολουθούσαν επρόκειτο να κατοικήσουν εκεί με ειρήνη και αιώνια ευτυχία».
Ο Πρόεδρος ΜακΚέι αναρωτήθηκε: «Ποιοι είναι; [Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι;]»
Εξηγεί τι συνέβη μετά:
«Ωσάν ο Σωτήρας να διάβασε τις σκέψεις μου, απάντησε δείχνοντας [λέξεις σε] ένα ημικύκλιο που… εμφανίστηκαν επάνω [από τους ανθρώπους]… γραμμένες με χρυσό…:
»“Αυτοί είναι όσοι έχουν υπερνικήσει τον κόσμο--
»Αυτοί που έχουν αληθινά γεννηθεί ξανά!”».
Για δεκαετίες θυμόμουν τα λόγια: «Αυτοί είναι όσοι έχουν υπερνικήσει τον κόσμο».
Οι ευλογίες που ο Κύριος υποσχέθηκε σε εκείνους που υπερνικούν τον κόσμο κόβουν την ανάσα. Θα «ντυθ[ούν] με λευκά… και δεν θα εξαλείψ[ουν] το όνομά του[ς] από το βιβλίο της ζωής». Ο Κύριος «θα ομολογήσ[ει] το όνομά του[ς] μπροστά στον Πατέρα, και μπροστά στους αγγέλους του». Αυτοί θα «είναι εκείνοι που θα λάβουν μέρος στην πρώτη ανάσταση» θα λάβουν αιώνια ζωή, και «δε θα βγουν πλέον έξω» από την παρουσία του Θεού.
Είναι δυνατό να υπερνικήσουμε τον κόσμο και να λάβουμε αυτές τις ευλογίες; Ναι, είναι δυνατό.
Αγάπη για τον Σωτήρα
Εκείνοι που υπερνικούν τον κόσμο αναπτύσσουν μία ολοκληρωμένη αγάπη για τον Κύριο και Σωτήρα μας, Ιησού Χριστό.
Η θεϊκή Του γέννηση, η τέλεια ζωή Του, η απεριόριστη Εξιλέωσή Του στην Γεθσημανή και στον Γολγοθά εξασφαλίζουν την Ανάσταση για τον καθένα από εμάς. Και με την ειλικρινή μετάνοια μας, Εκείνος και μόνο μπορεί να μας καθαρίσει από τις αμαρτίες μας, επιτρέποντάς μας να επιστρέψουμε στην παρουσία του Θεού. «Εμείς τον αγαπάμε, επειδή αυτός πρώτος μάς αγάπησε».
Ο Ιησούς είπε: «Να έχετε θάρρος· εγώ έχω νικήσει τον κόσμο».
Αργότερα πρόσθεσε: «Θέλω να υπερνικήσετε τον κόσμο».
Να υπερνικήσεις τον κόσμο δεν είναι μία καθοριστική στιγμή στη ζωή, αλλά μία ζωή από στιγμές που ορίζουν την αιωνιότητα.
Μπορεί να ξεκινήσει καθώς ένα παιδί μαθαίνει να προσεύχεται και να τραγουδά με ευλάβεια: «Θα προσπαθήσω να μοιάσω στον Ιησού». Συνεχίζεται καθώς κάποιος μελετά τη ζωή του Σωτήρα στην Καινή Διαθήκη και διαλογίζεται τη δύναμη της Εξιλέωσης του Σωτήρα στο Βιβλίο του Μόρμον.
Όταν προσευχόμαστε, μετανοούμε, ακολουθούμε τον Σωτήρα και λαμβάνουμε τη χάρη Του, μας οδηγεί να κατανοούμε καλύτερα γιατί είμαστε εδώ και ποιοι πρέπει να γίνουμε.
Ο Άλμα το περιέγραψε με αυτόν τον τρόπο: «Μια μεγάλη αλλαγή επήλθε και στη δική τους καρδιά, και ταπεινώθηκαν και στήριξαν την ελπίδα τους στον αληθινό και ζώντα Θεό… [παραμένοντας] γεμάτοι πίστη μέχρι τέλους».
Εκείνοι που υπερνικούν τον κόσμο ξέρουν πως θα βρεθούν υπόλογοι μπροστά στον Επουράνιο Πατέρα τους. Η ειλικρινής αλλαγή και η μετάνοια για τις αμαρτίες δεν είναι πια περιοριστική αλλά απελευθερωτική, καθώς «οι αμαρτίες σαν το πορφυρούν, θα γίνουν άσπρες σαν χιόνι».
Υπευθυνότητα στον Θεό
Οι του κόσμου έχουν δυσκολία με την υπευθυνότητα προς τον Θεό -- σαν παιδί που διασκεδάζει στο σπίτι των γονιών του όταν εκείνοι λείπουν εκτός πόλης, απολαμβάνει τη φασαρία, αρνούμενο να σκεφθεί τις συνέπειες όταν επιστρέψουν οι γονείς 24 ώρες μετά.
Ο κόσμος ενδιαφέρεται περισσότερο να καλοπιάνει τον φυσικό άνθρωπο παρά να τον υποτάσσει.
Η νίκη επί του κόσμου δεν είναι μία εξωτερική εισβολή, αλλά ένας ιδιωτικός, προσωπικός πόλεμος, που απαιτεί σώμα με σώμα μάχη με τους ίδιους μας τους εσωτερικούς εχθρούς.
Να υπερνικήσουμε τον κόσμο σημαίνει να κρατούμε σαν θησαυρό τη μεγαλύτερη εντολή: «Και θα αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου με όλη την καρδιά σου, και με όλη την ψυχή σου, και με όλη τη διάνοιά σου, και με όλη τη δύναμή σου».
Ο χριστιανός συγγραφέας Κλάιβ Στέιπλς Λιούις το περιέγραψε κατ’ αυτόν τον τρόπο: «Ο Χριστός λέει: “Δώσε μου τα όλα. Δεν θέλω τόσο πολύ από τον χρόνο σου, ούτε τόσα πολλά από τα χρήματά σου, ούτε τόση πολλή από την εργασία σου· θέλω εσένα”».
Να υπερνικούμε τον κόσμο είναι να τηρούμε τις υποσχέσεις μας προς τον Θεό -- τις διαθήκες μας του βαπτίσματος και του ναού και τον όρκο πίστης μας στον αιώνιό μας σύντροφο. Όταν υπερνικούμε τον κόσμο οδηγούμαστε ταπεινά στο τραπέζι της μετάληψης κάθε εβδομάδα, ζητώντας συγχώρεση και δίνοντας υπόσχεση να «τον θυμ[όμαστε] πάντοτε, και να τηρ[ούμε] τις εντολές του» ώστε «να έχ[ουμε] πάντοτε το Πνεύμα του μαζί [μας]».
Η αγάπη μας για την Ημέρα του Κυρίου δεν τελειώνει όταν κλείνουν οι πόρτες της εκκλησίας πίσω μας, αλλά αντιθέτως ανοίγουν οι πόρτες σε μία όμορφη ημέρα αναπαύσεως από τις δουλειές ρουτίνας, τη μελέτη, την προσευχή και την προσέγγιση της οικογένειας και άλλων που χρειάζονται την προσοχή μας. Αντί να αναστενάζουμε από ανακούφιση, όταν τελειώνει η εκκλησία και μανιωδώς να τρέχουμε στην αναζήτηση της τηλεόρασης προτού αρχίσει ο αγώνας ποδοσφαίρου, η εστίαση μας ας παραμείνει στον Σωτήρα και στην αγία ημέρα Του.
Ο κόσμος μαγνητίζεται χωρίς σταματημό από μία πλημμύρα δελεαστικών και γοητευτικών φωνών.
Να υπερνικούμε τον κόσμο σημαίνει να εμπιστευόμαστε τη φωνή που προειδοποιεί, παρηγορεί, φωτίζει και φέρνει γαλήνη «όχι όπως δίνει ο κόσμος».
Ανιδιοτέλεια
Να υπερνικούμε τον κόσμο σημαίνει να στρεφόμαστε προς τα έξω, ενθυμούμενοι τη δεύτερη εντολή: «Κι ο μεγαλύτερος από σας, θα είναι υπηρέτης σας». Η ευτυχία του συζύγου μας είναι πιο σημαντική από τη δική μας ευχαρίστηση. Είναι πρωταρχική προτεραιότητα να βοηθάμε τα παιδιά μας να αγαπούν τον Θεό και να τηρούν τις εντολές Του. Προθύμως μοιραζόμαστε τις υλικές ευλογίες μας μέσω δεκάτων, προσφορών νηστείας και προσφοράς στους έχοντας ανάγκη. Και καθώς οι πνευματικές μας κεραίες έχουν κατεύθυνση προς τους ουρανούς, ο Κύριος μάς καθοδηγεί σε όσους μπορούμε να βοηθήσουμε.
Ο κόσμος οικοδομεί το σύμπαν του γύρω από τον εαυτό του, διακηρύσσοντας με υπερηφάνεια: «Κοίτα με σε σύγκριση με τον γείτονά μου! Κοίτα τι είναι δικό μου! Δες πόσο σημαντικός είμαι!»
Ο κόσμος εύκολα ενοχλείται, χάνει το ενδιαφέρον του, απαιτεί, αγαπά τις επευφημίες του πλήθους, ενώ η υπερνίκηση του κόσμου φέρνει ταπεινοφροσύνη, ενσυναίσθηση, υπομονή και συμπόνια για όσους είναι διαφορετικοί από σένα.
Ασφάλεια στους προφήτες
Να υπερνικούμε τον κόσμο θα σημαίνει πάντα πως θα έχουμε κάποιες πεποιθήσεις που ο κόσμος θα χλευάζει. Ο Σωτήρας είπε:
«Αν ο κόσμος σάς μισεί, να ξέρετε ότι πρωτύτερα από σας μίσησε εμένα.
»Αν ήσασταν από τον κόσμο, ο κόσμος θα αγαπούσε το δικό του».
Ο Πρόεδρος Ράσσελ Νέλσον είπε αυτό το πρωινό: «Οι αληθινοί μαθητές του Ιησού Χριστού είναι πρόθυμοι να βγουν μπροστά, να μιλήσουν ανοικτά και να είναι διαφορετικοί από τους ανθρώπους του κόσμου».
Μία μαθήτρια του Χριστού δεν ανησυχεί αν μία ανάρτηση για την πίστη της δεν παίρνει 1.000 “μου αρέσει” ή ακόμη και λίγες φιλικές φατσούλες.
Η υπερνίκηση του κόσμου έχει να κάνει με το να ανησυχούμε λιγότερο για τις διαδικτυακές συνδέσεις μας και να ανησυχούμε περισσότερο με την επουράνια σύνδεσή μας με τον Θεό.
Ο Κύριος μας δίνει ασφάλεια καθώς ακολουθούμε την καθοδήγηση από τους ζώντες προφήτες και αποστόλους Του.
Ο Πρόεδρος Τόμας Μόνσον έχει πει: «Ο κόσμος μπορεί να είναι… δύσκολος. …[Καθώς πηγαίνουμε στον ναό]… θα είμαστε περισσότερο εις θέσιν να υπομένουμε κάθε δοκιμασία και να υπερνικούμε κάθε πειρασμό. …Θα ανανεωθούμε και θα ενδυναμωθούμε».
Με αυξανόμενους πειρασμούς, αποσπάσεις και διαστρεβλώσεις, ο κόσμος επιχειρεί να ξεγελάσει τον πιστό ώστε να εγκαταλείψει τις πλούσιες πνευματικές εμπειρίες του παρελθόντος, επαναπροσδιορίζοντάς τις ως ανόητες εξαπατήσεις.
Η υπερνίκηση του κόσμου είναι να θυμόμαστε, ακόμη και όταν είμαστε αποθαρρυμένοι, τις φορές που έχουμε νιώσει την αγάπη και το φως του Σωτήρος. Ο Πρεσβύτερος Νιλ Μάξουελ εξήγησε μία από αυτές τις εμπειρίες με αυτόν τον τρόπο: «Είχα ευλογηθεί και ήξερα πως ο Θεός ήξερε πως ήξερα πως είχα ευλογηθεί». Αν και προσωρινά μπορεί να νιώσουμε ξεχασμένοι, δεν ξεχνούμε.
Να υπερνικούμε τον κόσμο δεν σημαίνει να ζούμε μία ζωή απομονωμένη, προστατευμένη από την αδικία και τις δυσκολίες της θνητότητας. Μάλλον ανοίγει προς την πιο ευρεία θέα της πίστης, έλκοντάς μας προς τον Σωτήρα και τις υποσχέσεις Του.
Ενώ η τελειότητα δεν είναι ολοκληρωμένη σε αυτή τη ζωή, η προσπάθεια να υπερνικήσουμε τον κόσμο κρατά ζωντανή την ελπίδα πως μία ημέρα «θα σταθ[ούμε] εμπρός του [Λυτρωτή]. [Και] Τότε θα αντικρίσ[ουμε] το πρόσωπό του με ευχαρίστηση» και θα ακούσουμε τη φωνή Του: «Ελάτε, οι ευλογημένοι τού Πατέρα μου, κληρονομήστε τη βασιλεία, που είναι ετοιμασμένη σε σας».
Το παράδειγμα του Πρεσβυτέρου Μπρους Πόρτερ
Στις 28 Δεκεμβρίου του προηγούμενου έτους, ο αγαπητός μας φίλος και λατρευτό Μέλος της Γενικής Εξουσίας, Πρεσβύτερος Μπρους Πόρτερ εγκατέλειψε τα εγκόσμια. Ήταν 64 ετών.
Συνάντησα για πρώτη φορά τον Μπρους, όταν ήμασταν φοιτητές στο Πανεπιστήμιο Μπρίγκαμ Γιανγκ. Ήταν ένας από τους καλύτερους και τους εξυπνότερους. Αφού έλαβε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, με έμφαση στις ρωσικές υποθέσεις, το σκεπτικό και το γράψιμο του Μπρους έφερε διάκριση που θα μπορούσε να τον εκτροχιάσει, αλλά ο πλούτος και ο έπαινος του κόσμου ποτέ δεν σκοτείνιασαν τη θέα του. Η αφοσίωσή του ήταν στον Σωτήρα του, Ιησού Χριστό· στην αιώνια σύντροφό του Σούζαν· στα παιδιά και τα εγγόνια του.
Ο Μπρους είχε γεννηθεί με ένα ελάττωμα στο νεφρό. Χειρουργήθηκε, αλλά με τον καιρό τα νεφρά του συνέχισαν να χειροτερεύουν.
Λίγο μετά την κλήση του Μπρους ως Μέλους της Γενικής Εξουσίας το 1995, υπηρετήσαμε μαζί με τις οικογένειές μας στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας, όπου το έργο του επικεντρωνόταν στη Ρωσία και την Ανατολική Ευρώπη.
Η ζωή για τον Πρεσβύτερο Πόρτερ άλλαξε δραματικά το 1997, όταν η λειτουργία του νεφρού και η υγεία του άρχισαν να μην πηγαίνουν καλά. Η οικογένεια Πόρτερ επέστρεψε στη Σωλτ Λέηκ Σίτυ.
Κατά τα 22 χρόνια υπηρεσίας του ως Μέλους των Εβδομήκοντα, ο Μπρους εισήχθη στο νοσοκομείο πολλές φορές μαζί με 10 εγχειρήσεις. Οι γιατροί είπαν στη Σούζαν σε δύο περιπτώσεις ότι ο Μπρους δεν θα έβγαζε τη νύχτα, αλλά τα κατάφερε.
Για περισσότερα από 12 χρόνια της υπηρεσίας του ως Μέλους της Γενικής Εξουσίας, ο Μπρους ήταν σε αιμοκάθαρση για να καθαρίζει το αίμα του. Τον περισσότερο καιρό, χρειαζόταν για αιμοκάθαρση πέντε απογεύματα την εβδομάδα επί τέσσερεις ώρες κάθε θεραπεία, ώστε να μπορεί να υπηρετεί την κλήση του κατά τη διάρκεια της ημέρας και να δέχεται αναθέσεις συνέλευσης τα Σαββατοκύριακα. Όταν η υγεία του δεν βελτιώθηκε ύστερα από αρκετές ευλογίες της ιεροσύνης, ο Μπρους προβληματίστηκε, αλλά ήξερε σε ποιον στηρίχτηκε.
Το 2010 ο Μπρους έλαβε ένα νεφρό από τον γιο του Ντέιβιντ. Αυτή τη φορά το σώμα του δεν απέρριψε το μόσχευμα. Ήταν ένα θαύμα, ανανεώθηκε η υγεία του και τελικά επέτρεψε σε αυτόν και τη Σούζαν να επιστρέψουν στην αγαπημένη τους Ρωσία, με εκείνον να υπηρετεί στην Προεδρία Περιοχής.
Στις 26 Δεκεμβρίου 2016 πέρυσι, αφού είχε καταπολεμήσει πολλαπλές μολύνσεις σε ένα νοσοκομείο στη Σωλτ Λέηκ Σίτυ, ζήτησε από τους γιατρούς να εγκαταλείψουν το δωμάτιο. Ο Μπρους είπε στη Σούζαν «πως ήξερε μέσω του Πνεύματος πως δεν υπήρχε τίποτε που θα μπορούσαν να κάνουν οι γιατροί για να σώσουν τη ζωή του. Ήξερε… πως ο Επουράνιος Πατέρας θα τον έπαιρνε σπίτι. Ήταν γεμάτος γαλήνη».
Στις 28 Δεκεμβρίου ο Μπρους γύρισε στο σπίτι της οικογενείας του. Λίγες ώρες αργότερα, περιτριγυρισμένος από αγαπημένα του πρόσωπα, γαλήνια επέστρεψε στο επουράνιο σπίτι του.
Πριν από χρόνια, ο Μπρους Πόρτερ έγραψε αυτά τα λόγια στα παιδιά του:
«Η μαρτυρία που έχω για την ύπαρξη και την αγάπη του Ιησού Χριστού υπήρξε η πυξίδα της ζωής μου. …Είναι η αγνή, διακαής μαρτυρία του Πνεύματος πως ζει, πως είναι ο Λυτρωτής και ο Φίλος μου σε κάθε στιγμή ανάγκης».
«Η πρόκλησή μας… είναι να φτάσουμε να γνωρίσουμε [τον Σωτήρα] και μέσω της πίστης προς αυτόν να υπερνικήσουμε τις δοκιμασίες και τους πειρασμούς αυτού του κόσμου».
«Ας είμαστε πιστοί και αληθινοί, στηριζόμενοι σε Εκείνον».
Ο Μπρους Ντάγκλας Πόρτερ υπερνίκησε τον κόσμο.
Ας βάλει ο καθένας μας λίγη περισσότερη προσπάθεια για να υπερνικήσει τον κόσμο, χωρίς να δικαιολογεί σοβαρές παραβάσεις αλλά δείχνοντας υπομονή για τα μικρά παραστρατήματα και τις αποτυχίες, πρόθυμα σπεύδοντας και γενναιόδωρα βοηθώντας άλλους. Καθώς στηρίζεστε περισσότερο στον Σωτήρα, σας υπόσχομαι ευλογίες μεγαλύτερης γαλήνης σε αυτή τη ζωή και μεγαλύτερης βεβαιότητας στον αιώνιο προορισμό σας, στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.