Το καθημερινό καθοδηγητικό Του χέρι
Ο Επουράνιος Πατέρας γνωρίζει αυτό που εσείς και εγώ χρειαζόμαστε καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον.
Ένα από τα πιο αγαπημένα εργαλεία του Επουράνιου Πατέρα στην καθοδήγηση των τέκνων Του είναι οι ενάρετοι παππούδες. Η μητέρα του πατέρα μου ήταν μία τέτοια γυναίκα. Σε μία περίπτωση που έλαβε χώρα, όταν ήμουν πολύ μικρός για να θυμάμαι, ο πατέρας μου με τιμώρησε. Παρακολουθώντας αυτή την τιμωρία, η γιαγιά μου είπε: «Μόντι, πιστεύω ότι τον επιπλήττεις πολύ αυστηρά».
Ο πατέρας μου απήντησε: «Μητέρα, θα επιπλήττω τα παιδιά μου όπως εγώ θέλω».
Και η συνετή γιαγιά μου απαλά δήλωσε: «Το ίδιο θα κάνω και εγώ».
Είμαι απολύτως βέβαιος ότι ο πατέρας μου άκουσε τη συνετή καθοδήγηση της μητέρας του εκείνη την ημέρα.
Όταν σκεπτόμαστε την καθοδήγηση, θα μπορούσαμε να σκεφτούμε έναν ύμνο που όλοι γνωρίζουμε και αγαπούμε -- «Είμαι Θεού παιδί». Στο ρεφρέν βρίσκουμε τα λόγια: «Βοήθησέ μ’ οδήγησέ με, στο δρόμο τον σωστό».
Μέχρι προσφάτως, καταλάβαινα ότι το ρεφρέν είναι η θεία κατεύθυνση προς τους γονείς. Ενώ συλλογιζόμουν αυτά τα λόγια, συνειδητοποίησα ότι ενώ περιέχουν αυτή την οδηγία, υπάρχει μία πολύ πιο μεγάλη σημασία. Ατομικά, ο καθένας μας παρακαλεί καθημερινά τον Επουράνιο Πατέρα μας να μας βοηθήσει και να μας οδηγήσει και να βαδίσει μαζί μας.
Ο Πρόεδρος Ντίτερ Ούχτντορφ εξήγησε: «Ο Πατέρας μας στους Ουρανούς γνωρίζει τις ανάγκες των τέκνων Του καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον. Είναι το έργο και η δόξα Του να μας βοηθά σε κάθε στροφή, με το να μας δίνει θαυμάσιες εγκόσμιες και πνευματικές πηγές να μας βοηθούν στο μονοπάτι μας για να επιστρέψουμε σε Εκείνον».
Ακούστε αυτά λόγια: Ο Επουράνιος Πατέρας γνωρίζει αυτό που εσείς και εγώ χρειαζόμαστε καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο. Ως αποτέλεσμα, έχει αναπτύξει ένα προσωπικό πακέτο φροντίδας που ταιριάζει στον καθένα από εμάς. Έχει πολλά στοιχεία. Συμπεριλαμβάνει τον Υιό Του και την Εξιλέωση, το Άγιο Πνεύμα, εντολές, γραφές, προσευχή, προφήτες, αποστόλους, γονείς, παππούδες, τοπικούς ηγέτες της Εκκλησίας και πολλούς άλλους -- όλοι για να μας βοηθήσουν να επιστρέψουμε για να ζήσουμε με Εκείνον κάποια ημέρα.
Μπορώ να αναφέρω σήμερα μόνο μερικά από αυτά τα στοιχεία του πακέτου φροντίδας που με έχουν κάνει να αναγνωρίζω ότι ο στοργικός Πατέρας ηγείται, καθοδηγεί και βαδίζει δίπλα σε εμένα και την οικογένειά μου; Η προσευχή μου είναι ο καθένας από εσάς να αναγνωρίσει στις εμπειρίες του ότι Επουράνιος Πατέρας ηγείται, καθοδηγεί και βαδίζει δίπλα σας και, με αυτή τη γνώση, θα προχωρήσετε με πεποίθηση, γνωρίζοντας ότι ποτέ πραγματικά δεν είστε μόνοι.
Οι εντολές του Επουράνιου Πατέρα είναι σημαντικά στοιχεία του πακέτου φροντίδας. O Άλμα δήλωσε ότι «η ανομία ποτέ δεν αποτέλεσε ευτυχία». Η ανοχή σε απρεπή συμπεριφορά χωρίς στοργική επίπληξη είναι ψευδής συμπόνια και ενισχύει την κοινή αντίληψη ότι η ανομία θα μπορούσε στην πραγματικότητα να είναι ευτυχία. Ο Σαμουήλ ο Λαμανίτης ξεκάθαρα διέψευσε αυτή την αντίληψη: «Επιζητούσατε την ευτυχία στο να κάνετε ανομίες, πράγμα το οποίο είναι αντίθετο στη φύση εκείνης τής δικαιοσύνης που βρίσκεται στη μεγάλη και Αιώνια Κεφαλή».
Μέσω των προφητών Του, ο Επουράνιος Πατέρας συνεχώς μας θυμίζει ότι η δικαιοσύνη είναι ευτυχία. Ο βασιλιάς Βενιαμίν, παραδείγματος χάριν, δίδαξε ότι ο Επουράνιος Πατέρας «απαιτεί να ενεργείτε σύμφωνα με τις εντολές που σας έχει δώσει. Πράγμα το οποίο αν κάνετε, αμέσως σας ευλογεί». Από έναν άλλον ύμνο μάς έρχεται η παρόμοια υπενθύμιση:
Γύρω στα 14α γενέθλιά μου, έμαθα για μερικές από αυτές τις ευλογίες. Διέκρινα μία διαφορετική συμπεριφορά εκ μέρους των γονέων μου. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν αυτό που παρατήρησα, ρώτησα: «Θα πάμε σε μία ιεραποστολή;» Το σοκ στο πρόσωπο της μητέρας μου μού επιβεβαίωσε τις υποψίες μου. Αργότερα, σε ένα οικογενειακό συμβούλιο, τα αδέλφια μου και εγώ μάθαμε ότι οι γονείς μας είχαν κληθεί να προεδρεύσουν σε μία ιεραποστολή.
Ζούσαμε σε ένα όμορφο αγρόκτημα στο Γουαϊόμινγκ. Από την πλευρά μου, η ζωή ήταν τέλεια. Μπορούσα να έλθω σπίτι από το σχολείο, να τελειώσω τις δουλειές μου και κατόπιν να πάω για κυνήγι, για ψάρεμα ή για εξερεύνηση με τον σκύλο μου.
Λίγο αφότου έμαθα για την κλήση, συνειδητοποίησα ότι θα έπρεπε να εγκαταλείψω τον σκύλο μου, τον Μπλου. Ήλθα αντιμέτωπος με τον πατέρα μου, ρωτώντας τι θα έπρεπε να κάνω με τον Μπλου. Ήθελα να τονίσω την αδικία αυτού που ο Θεός απαιτούσε. Ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτήν την απάντηση. Είπε: «Δεν είμαι σίγουρος. Πιθανόν δεν μπορεί να έλθει μαζί μας, έτσι θα πρέπει καλύτερα να ρωτήσεις τον Επουράνιο Πατέρα». Αυτή δεν ήταν η απάντηση που προσδοκούσα.
Άρχισα να διαβάζω το Βιβλίο του Μόρμον. Προσευχήθηκα ειλικρινά να μάθω εάν έπρεπε να δώσω τον σκύλο μου. Η απάντησή μου δεν ήλθε σε μια στιγμή· μάλλον, μία συγκεκριμένη σκέψη συνέχιζε να διαπερνά τον νου μου. «Μην γίνεσαι βάρος στους γονείς σου. Μην γίνεσαι βάρος. Έχω καλέσει τους γονείς σου».
Γνώριζα αυτό που απαιτούσε ο Επουράνιος Πατέρας. Αυτή η γνώση δεν ελάττωνε τον πόνο να δώσω τον σκύλο μου. Ωστόσο, μέσω αυτής της μικρής θυσίας, η καρδιά μου μαλάκωσε και βρήκα γαλήνη στην αναζήτηση του θελήματος του Επουράνιου Πατέρα.
Ευχαρίστησα τον Επουράνιο Πατέρα μου για τις ευλογίες και την ευτυχία που βρήκα μέσω των γραφών, της προσευχής, του Αγίου Πνεύματος και ενός άξιου επίγειου πατέρα που αγκάλιασε τον ρόλο του ως κυρίου δασκάλου του Ευαγγελίου για τα παιδιά του. Με βοήθησαν, με καθοδήγησαν και ακόμη βάδισαν δίπλα μου για να με βοηθήσουν να βρω τον δρόμο -- ειδικώς όταν έπρεπε να κάνω κάτι δύσκολο.
Εκτός από το να έχουμε τα στοιχεία του πακέτου φροντίδας που έχω αναφέρει, ο καθένας μας είναι ευλογημένος με έναν ηγέτη της ιεροσύνης να μας βοηθά και να μας καθοδηγεί.
Ο Πρόεδρος Μπόυντ Πάκερ είπε: «Οι επίσκοποι είναι εμπνευσμένοι! Καθένας από εμάς έχει την ελευθέρα βούληση να αποδεχθεί ή να απορρίψει τη συμβουλή από τους ηγέτες μας, αλλά ποτέ μην αγνοείτε τη συμβουλή του επισκόπου σας, είτε δίδεται από τον άμβωνα είτε ατομικώς».
Αυτοί οι άνδρες προσπαθούν να αντιπροσωπεύουν τον Κύριο. Είτε είμαστε ηλικιωμένοι είτε νέοι, όταν ο Σατανάς θέλει να σκεφτούμε ότι όλα έχουν χαθεί, οι επίσκοποι είναι εκεί για να μας καθοδηγούν. Όταν μιλώ με άλλους επισκόπους, έχω βρει ένα κοινό θέμα σχετικά με τις εξομολογήσεις ανυπακοής ή με τους αθώους που υποφέρουν από φοβερές αδικίες. Οι επίσκοποι αμέσως θέλουν να εκφράσουν την αγάπη του Επουράνιου Πατέρα για το άτομο και την επιθυμία να βαδίσουν δίπλα του καθώς βρίσκει τον δρόμο για το σπίτι.
Ίσως το μεγαλύτερο στοιχείο του πακέτου φροντίδας περιγράφεται με αυτές τις λέξεις: «Επειδή, ο Θεός με τέτοιον τρόπο αγάπησε τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Υιό του τον μονογενή».
Για να μας διδάξει όλα όσα πρέπει να κάνουμε, ο Ιησούς Χριστός ηγείται του δρόμου δίδοντας το τέλειο παράδειγμα που εμείς πρέπει να προσπαθούμε να μιμηθούμε. Μας παρακαλεί με βραχίονες απλωμένους να έλθουμε, να Τον ακολουθήσουμε. Και όταν αποτύχουμε, που το κάνουμε όλοι, μας υπενθυμίζει: «Γιατί ιδές, εγώ ο Θεός, υπέφερα όλα αυτά για όλους, ώστε να μην υποφέρουν αν μετανοήσουν».
Τι υπέροχο δώρο! Η μετάνοια δεν είναι τιμωρία, είναι προνόμιο. Είναι προνόμιο που μας βοηθά και μας καθοδηγεί. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι γραφές δηλώνουν ότι δεν θα πρέπει να διδάξουμε τίποτα εκτός από τη μετάνοια.
Ο Επουράνιος Πατέρας έχει πολλές πηγές, αλλά συχνά χρησιμοποιεί ένα άλλο άτομο για να Τον βοηθήσει. Καθημερινά μας δίνει ευκαιρίες να βοηθούμε, να καθοδηγούμε και βαδίζουμε δίπλα σε κάποιον που έχει ανάγκη. Πρέπει να ακολουθούμε το παράδειγμα του Σωτήρος. Και εμείς επίσης πρέπει να είμαστε για το έργο του Επουράνιου Πατέρα.
Ως Γενική Προεδρία Νέων Ανδρών, γνωρίζουμε ότι οι νέοι είναι ευλογημένοι όταν έχουν γονείς και ηγέτες που ενεργούν για τον Επουράνιο Πατέρα με το να βοηθούν, να καθοδηγούν και να βαδίζουν δίπλα τους. Τρεις αρχές που θα μας βοηθήσουν να γίνουμε μέρος του πακέτου φροντίδας του Επουράνιου Πατέρα για άλλους είναι:
Πρώτον, να είσθε με τους νέους. Ο Πρόεδρος Χένρυ Άιρινγκ τόνισε αυτό το σημείο: «Υπάρχουν ορισμένα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε τα οποία μπορούν να έχουν πιο μεγάλη σημασία. Ακόμη πιο δυνατά από να χρησιμοποιούμε λέξεις στη διδασκαλία μας της διδαχής θα είναι τα παραδείγματά μας να ζούμε τη διδαχή». Για να ηγείσθε των νέων απαιτείται να είσθε μαζί τους. Ο αφιερωμένος χρόνος είναι μία έκφραση αγάπης που μας επιτρέπει να διδάσκουμε με λόγο και παράδειγμα.
Δεύτερον, για να καθοδηγούμε αληθινά τους νέους, πρέπει να τους συνδέσουμε με τους ουρανούς. Ο χρόνος έρχεται πάντα, όταν ο καθένας πρέπει να σταθεί μόνος. Μόνον ο Επουράνιος Πατέρας μπορεί να είναι εκεί για να καθοδηγεί σε όλες τις στιγμές και σε όλους τους τόπους. Η νέοι μας πρέπει να γνωρίζουν πώς να αναζητούν την καθοδήγηση του Επουράνιου Πατέρα.
Τρίτον, πρέπει να αφήνουμε τους νέους να ηγούνται. Όπως ο στοργικός γονέας που κρατά το χέρι του νηπίου που μαθαίνει να βαδίζει, πρέπει να τους αφήσουμε ώστε οι νέοι να προοδεύσουν. Το να αφήσουμε τους νέους να ηγούνται απαιτεί υπομονή και αγάπη. Είναι πιο δύσκολο και χρειάζεται περισσότερο χρόνο από ό,τι να το κάναμε μόνοι μας. Μπορεί να σκοντάψουν κατά μήκος του δρόμου, αλλά βαδίζουμε δίπλα τους.
Αδελφοί και αδελφές, θα υπάρξουν φορές στη ζωή μας κατά τις οποίες οι ευλογίες της καθοδήγησης φαίνονται μακρινές ή λείπουν. Για τέτοιες στιγμές δυστυχίας, ο Πρεσβύτερος Τοντ Κριστόφερσον υποσχέθηκε: «Ας είναι οι διαθήκες σας το πιο σημαντικό πράγμα για εσάς και ας είναι η υπακοή σας ακριβής. Τότε μπορείτε να ζητήσετε με πίστη, χωρίς να διστάζετε, σύμφωνα με τις ανάγκες σας και ο Θεός θα απαντήσει. Θα σας υποστηρίξει, καθώς εργάζεσθε και φυλάτε. Στον καιρό και με τον τρόπο Του θα εκτείνει τη χείρα του, λέγοντας: “Εδώ είμαι”».
Σε τέτοια στιγμή, αναζήτησα τη συμβουλή του Επουράνιου Πατέρα μέσω συνεχούς και ειλικρινούς προσευχής για περισσότερο από έναν χρόνο για να βρω τη λύση σε μία δύσκολη κατάσταση. Γνώριζα λογικά ότι ο Επουράνιος Πατέρας απαντά σε όλες τις ειλικρινείς προσευχές. Ωστόσο έφθασα σε τέτοια απελπισία μία ημέρα, ώστε παρευρέθηκα στον ναό με μία ερώτηση: «Επουράνιε Πατέρα, ενδιαφέρεσαι αληθινά;»
Καθόμουν κοντά στο πίσω μέρος της αίθουσας αναμονής του Ναού του Λόγκαν της Γιούτας όταν, προς έκπληξή μου, αυτός που εισήλθε στην αίθουσα εκείνη την ημέρα ήταν ο πρόεδρος του ναού Βον Φέδερστοουν, ένας στενός οικογενειακός φίλος. Στάθηκε μπροστά στο εκκλησίασμα και μας καλωσόρισε όλους. Όταν με παρατήρησε μεταξύ των επισκεπτών του ναού, σταμάτησε να μιλά, με κοίταξε στα μάτια και κατόπιν είπε: «Αδελφέ Μπραφ, χαίρομαι που σας βλέπω στον ναό σήμερα».
Δεν θα ξεχάσω ποτέ το συναίσθημα εκείνης της απλής στιγμής. Ήταν σαν --με εκείνον τον χαιρετισμό-- ο Επουράνιος Πατέρας να άπλωνε εμπρός το χέρι Του λέγοντας: «Εδώ είμαι».
Ο Επουράνιος Πατέρας πραγματικά ενδιαφέρεται και ακούει και απαντά στην προσευχή κάθε παιδιού. Ως ένα από τα τέκνα του, γνωρίζω ότι η απάντηση στις προσευχές μου ήλθε στον χρόνο του Κυρίου. Και μέσω εκείνης της εμπειρίας, κατάλαβα περισσότερο από ποτέ ότι είμαστε τέκνα του Θεού και ότι μας έχει στείλει εδώ ώστε να μπορέσουμε να αισθανθούμε την παρουσία Του τώρα και να επιστρέψουμε να ζήσουμε με Εκείνον κάποια ημέρα.
Καταθέτω μαρτυρία ότι ο Επουράνιος Πατέρας μάς βοηθά, μας καθοδηγεί και βαδίζει μαζί μας. Καθώς ακολουθούμε τον Υιό Του και δίνουμε προσοχή στους δούλους Του, τους αποστόλους και τους προφήτες, θα βρούμε τον δρόμο προς την αιωνία ζωή. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.