Η Μελχισεδική Ιεροσύνη και τα κλειδιά
Στην Εκκλησία ασκείται η εξουσία της ιεροσύνης υπό τη διεύθυνση ενός ηγέτη της ιεροσύνης, ο οποίος φέρει τα κλειδιά αυτής της ιεροσύνης.
Έχω επιλέξει να μιλήσω περαιτέρω για την ιεροσύνη του Θεού, το θέμα για το οποίο έχουν ήδη μιλήσει άλλοι τρεις ομιλητές, οι οποίοι μας δίδαξαν πώς η ιεροσύνη ευλογεί τη ζωή γυναικών, νέων γυναικών και νέων ανδρών.
Η ιεροσύνη είναι θεϊκή δύναμη κι εξουσία, που δίδεται με την πεποίθηση ότι θα χρησιμοποιηθεί για το έργο του Θεού και προς όφελος όλων των παιδιών Του. Ιεροσύνη δεν είναι εκείνοι που έχουν χειροτονηθεί σε θέση ιεροσύνης ή που ασκούν την εξουσία της. Οι άνδρες που φέρουν την ιεροσύνη δεν είναι η ιεροσύνη. Παρόλο που δεν πρέπει να αναφερόμαστε στους χειροτονημένους άνδρες ως ιεροσύνη, ωστόσο αρμόζει να αναφερόμαστε σε αυτούς ως φέροντες την ιεροσύνη.
Η δύναμη της ιεροσύνης υπάρχει τόσο στην εκκλησιαστική όσο και στην οικογενειακή οργάνωση. Αλλά, η δύναμη και η εξουσία της ιεροσύνης λειτουργούν διαφορετικά στην Εκκλησία από ό,τι στην οικογένεια. Όλα αυτά είναι σύμφωνα με τις αρχές που έχει εγκαθιδρύσει ο Κύριος. Σκοπός του σχεδίου του Θεού είναι να οδηγήσει τα παιδιά Του στην αιώνια ζωή. Οι θνητές οικογένειες είναι σημαντικές σε αυτό το σχέδιο. Η Εκκλησία υπάρχει για να παράσχει τις διδασκαλίες, την εξουσία και τις διατάξεις που είναι απαραίτητες για να διατηρήσουν τις οικογενειακές σχέσεις στην αιωνιότητα. Έτσι, η οργάνωση της οικογένειας και η Εκκλησία του Ιησού Χριστού έχουν μία αμοιβαίως ενισχυτική σχέση. Οι ευλογίες της ιεροσύνης –όπως η πληρότητα του Ευαγγελίου και διατάξεις όπως η βάπτιση, η επικύρωση και λήψη της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος, η προικοδότηση ναού και ο αιώνιος γάμος– είναι διαθέσιμες τόσο για άνδρες όσο και για γυναίκες1.
Η ιεροσύνη για την οποία μιλάμε εδώ είναι η Μελχισεδική Ιεροσύνη, η οποία αποκαταστάθηκε στην αρχή της Αποκατάστασης του Ευαγγελίου. Ο Τζόζεφ Σμιθ και ο Όλιβερ Κάουντερυ χειροτονήθηκαν από τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, οι οποίοι διακήρυξαν ότι οι ίδιοι «κατέχουν τα κλειδιά της βασιλείας, και της θεϊκής νομής της πληρότητας των καιρών» (Διδαχή και Διαθήκες 128:20). Αυτοί οι ανώτεροι Απόστολοι έλαβαν αυτήν την εξουσία από τον ίδιο τον Σωτήρα. Όλες οι άλλες εξουσίες ή θέσεις στη ιεροσύνη είναι προσαρτήματα της Μελχισεδικής Ιεροσύνης (βλέπε Διδαχή και Διαθήκες 107:5), επειδή αυτή «κατέχει το δικαίωμα της προεδρίας και έχει δύναμη και εξουσία επί όλων των θέσεων της εκκλησίας σε όλες τις ηλικίες του κόσμου» (Διδαχή και Διαθήκες 107:8).
Στην Εκκλησία η εξουσία της ανώτερης ιεροσύνης, της Μελχισεδικής Ιεροσύνης, και της κατώτερης ή Ααρωνικής Ιεροσύνης ασκείται υπό την καθοδήγηση ενός ηγέτη ιεροσύνης, όπως ένας επίσκοπος ή πρόεδρος, ο οποίος φέρει τα κλειδιά της ιεροσύνης. Για να καταλάβουμε την άσκηση της εξουσίας ιεροσύνης στην Εκκλησία, πρέπει να καταλάβουμε την αρχή των κλειδιών της ιεροσύνης.
Τα κλειδιά της Μελχισεδικής Ιεροσύνης του βασιλείου απονεμήθηκαν από τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, αλλά αυτό δεν ολοκλήρωσε την αποκατάσταση των κλειδιών της ιεροσύνης. Μερικά κλειδιά της ιεροσύνης ήρθαν αργότερα. Μετά την αφιέρωση του πρώτου ναού αυτής της θεϊκής νομής στο Κίρτλαντ του Οχάιο, τρεις προφήτες –ο Μωυσής, ο Ηλίας και ο Ηλίας ο Θεσβίτης– αποκατέστησαν «τα κλειδιά αυτής της θεϊκής νομής», συμπεριλαμβανομένων των κλειδιών που αφορούν στην συνάθροιση του Ισραήλ και στο έργο των ναών του Κυρίου (βλέπε Διδαχή και Διαθήκες 110), όπως ο Πρόεδρος Άιρινγκ μόλις περιέγραψε τόσο πειστικά.
Το πιο συνηθισμένο παράδειγμα της λειτουργίας των κλειδιών είναι η τέλεση διατάξεων ιεροσύνης. Μία διάταξη είναι μία ιερή πράξη που σηματοδοτεί την σύναψη διαθηκών και την υπόσχεση ευλογιών. Στην Εκκλησία, όλες οι διατάξεις τελούνται υπό την εξουσιοδότηση ενός ηγέτη ιεροσύνης, ο οποίος φέρει τα κλειδιά για εκείνη την διάταξη.
Μία διάταξη συχνά ιερουργείται από άτομα, τα οποία έχουν χειροτονηθεί σε θέση ιεροσύνης, υπό την καθοδήγηση κάποιου που φέρει τα κλειδιά της ιεροσύνης. Για παράδειγμα, οι κάτοχοι διαφόρων θέσεων της Ααρωνικής Ιεροσύνης τελούν την διάταξη της μετάληψης υπό τα κλειδιά και την καθοδήγηση του επισκόπου, ο οποίος φέρει τα κλειδιά της Ααρωνικής Ιεροσύνης. Η ίδια αρχή εφαρμόζεται στις διατάξεις ιεροσύνης στις οποίες γυναίκες ιερουργούν στον ναό. Παρόλο που οι γυναίκες δεν κατέχουν κάποια θέση στην ιεροσύνη, τελούν ιερές διατάξεις στον ναό υπό την εξουσιοδότηση του προέδρου του ναού, ο οποίος φέρει τα κλειδιά των διατάξεων του ναού.
Άλλο παράδειγμα εξουσίας της ιεροσύνης υπό την καθοδήγηση κάποιου που φέρει τα κλειδιά, είναι η διδασκαλία ανδρών και γυναικών που καλούνται να διδάξουν το Ευαγγέλιο, είτε σε τάξεις είτε στο πεδίο ιεραποστολής. Άλλα παραδείγματα αποτελούν εκείνοι που κατέχουν θέσεις ηγεσίας στον κλάδο και ασκούν εξουσία ιεροσύνης στην ηγεσία τους, λόγω της κλήσης τους και υπό την ανάθεση και καθοδήγηση του ηγέτη της ιεροσύνης, ο οποίος φέρει τα κλειδιά στον τομέα ή τον πάσσαλο. Αυτός είναι ο τρόπος που η εξουσία και η δύναμη της ιεροσύνης ασκείται και ευλογεί την Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών2.
Επίσης, η εξουσία ιεροσύνης ασκείται και οι ευλογίες της γίνονται αντιληπτές στις οικογένειες των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Με τον όρο οικογένεια εννοώ έναν άνδρα που φέρει την ιεροσύνη και μία γυναίκα, οι οποίοι παντρεύτηκαν στον ναό, και τα παιδιά τους. Επίσης, περιλαμβάνω διαφοροποιήσεις από την ιδανική σχέση, όπως αυτές λόγω θανάτου ή διαζυγίου.
Η αρχή ότι η εξουσία ιεροσύνης μπορεί να ασκηθεί μόνον υπό τη καθοδήγηση αυτού που φέρει τα κλειδιά για αυτήν τη λειτουργία, είναι βασική στην Εκκλησία, αλλά αυτό δεν εφαρμόζεται στην οικογένεια. Για παράδειγμα, ένας πατέρας προεδρεύει και ασκεί την ιεροσύνη στην οικογένειά του υπό την εξουσία της ιεροσύνης που φέρει. Δεν χρειάζεται να έχει την καθοδήγηση ή την έγκριση κάποιου που φέρει κλειδιά ιεροσύνης για να τελέσει τις διάφορες οικογενειακές λειτουργίες. Αυτές συμπεριλαμβάνουν να δίνει συμβουλές στα μέλη της οικογένειας, να συγκαλεί οικογενειακές συγκεντρώσεις, να δίνει ευλογίες ιεροσύνης στη σύζυγο και τα παιδιά του ή ευλογίες υγείας στα μέλη της οικογένειας και άλλους3. Τα μέλη εξουσίας της Εκκλησίας διδάσκουν τα μέλη της οικογένειας, αλλά δεν διευθύνουν την άσκηση της εξουσίας ιεροσύνης μέσα στην οικογένεια.
Η ίδια αρχή εφαρμόζεται όταν ο πατέρας λείπει και η μητέρα είναι η επικεφαλής της οικογένειας. Προεδρεύει στο σπίτι της και συμβάλλει καθοριστικά, φέρνοντας τη δύναμη και τις ευλογίες της ιεροσύνης στην οικογένειά της μέσω της προικοδότησης και της επισφράγισής της στον ναό. Παρόλο που δεν έχει την εξουσία να δώσει ευλογίες ιεροσύνης, οι οποίες μπορούν να δοθούν μόνο από ένα άτομο που έχει μία συγκεκριμένη θέση στην ιεροσύνη, εκείνη μπορεί να τελέσει όλες τις άλλες λειτουργίες της οικογενειακής ηγεσίας. Κάνοντας αυτό, ασκεί τη δύναμη της ιεροσύνης προς όφελος των παιδιών, στα οποία προεδρεύει λόγω της θέσης ως επικεφαλής στην οικογένειά της4.
Αν οι πατέρες μεγάλυναν την ιεροσύνη τους στην ίδια τους την οικογένεια, τότε αυτό θα προήγαγε την αποστολή της Εκκλησίας όσο τίποτε άλλο. Οι πατέρες που φέρουν τη Μελχισεδική Ιεροσύνη θα πρέπει να ασκούν την εξουσία τους «με την πειθώ, με μακροθυμία, με ηπιότητα και πραότητα, και με αγάπη γνήσια» (Διδαχή και Διαθήκες 121:41). Αυτό το υψηλό πρότυπο άσκησης κάθε εξουσίας της ιεροσύνης είναι σημαντικότατο μέσα στην οικογένεια. Οι φέροντες την Μελχισεδική Ιεροσύνη θα πρέπει να τηρούν τις εντολές, ώστε να έχουν την δύναμη της ιεροσύνης για να δίνουν ευλογίες στα μέλη της οικογένειάς τους. Θα πρέπει επίσης να καλλιεργούν στοργικές οικογενειακές σχέσεις, ώστε τα μέλη της οικογένειας να θέλουν να τους ζητούν ευλογίες. Και οι γονείς θα πρέπει να παροτρύνουν περισσότερες ευλογίες ιεροσύνης στην οικογένεια5.
Σε αυτές τις συγκεντρώσεις συνελεύσεως, καθώς αναζητούμε προσωρινό καταφύγιο από τις θνητές ανησυχίες μας για μία καταστροφική πανδημία, διδαχθήκαμε σπουδαίες αρχές της αιωνιότητας. Ενθαρρύνω όλους μας να έχουμε το μάτι μας «καθαρό» για να λάβουμε αυτές τις αλήθειες της αιωνιότητας, ώστε το σώμα μας «να είναι φωτεινό» (Νεφί Γ΄13:22).
Στην ομιλία του προς τα πλήθη που έχει καταγραφεί στην Αγία Γραφή και στο Βιβλίο του Μόρμον, ο Σωτήρας δίδαξε ότι τα θνητά σώματα μπορούν να είναι γεμάτα φως ή γεμάτα σκοτάδι. Εμείς, βεβαίως, θέλουμε να είμαστε γεμάτοι φως και ο Σωτήρας μας μάς δίδαξε πώς μπορούμε να το κάνουμε πραγματικότητα. Πρέπει να ακούμε τα μηνύματα για τις αλήθειες της αιωνιότητας. Αυτός χρησιμοποίησε το παράδειγμα του ματιού μας, μέσω του οποίου εισάγουμε φως στο σώμα μας. Αν το «μάτι μας είναι καθαρό» –με άλλα λόγια, αν επικεντρωνόμαστε στο να λάβουμε αιώνιο φως και κατανόηση– εξηγεί: «ολόκληρο το σώμα σου θα είναι φωτεινό» (Κατά Ματθαίον 6:22, Νεφί Γ΄ 13:22). Αλλά αν «το μάτι [μας] είναι πονηρό» –δηλαδή, αν επιζητούμε το πονηρό και το εισάγουμε στο σώμα μας– προειδοποίησε: «ολόκληρο το σώμα σου θα είναι σκοτεινό» (εδάφιο 23). Με άλλα λόγια, το φως και το σκοτάδι στο σώμα μας εξαρτάται από το πώς βλέπουμε –ή λαμβάνουμε– τις αιώνιες αλήθειες τις οποίες διδασκόμαστε.
Θα πρέπει να ακολουθούμε την πρόσκληση του Σωτήρα να επιδιώκουμε και να ζητούμε να καταλάβουμε τις αλήθειες της αιωνιότητας. Υπόσχεται ότι ο Πατέρας μας στους Ουρανούς είναι διατεθειμένος να διδάξει στον καθένα τις αλήθειες που επιζητεί (βλέπε Νεφί Γ΄ 14:8). Αν το επιθυμούμε και έχουμε το μάτι μας καθαρό για τις να λάβουμε, ο Σωτήρας υπόσχεται ότι οι αλήθειες της αιωνιότητας «θα ανοιχτ[ούν]» σε εμάς (βλέπε Νεφί Γ΄ 14:7-8).
Αντιθέτως, ο Σατανάς ανυπομονεί να μπερδέψει την σκέψη μας ή να μας παραπλανήσει σε σημαντικά θέματα, όπως οι λειτουργίες της ιεροσύνης του Θεού. Ο Σωτήρας μάς προειδοποιεί για τέτοιους «ψευδοπροφήτες, οι οποίοι έρχονται σε σας με ένδυμα προβάτων, αλλά όμως από μέσα είναι αρπακτικοί λύκοι» (Νεφί Γ΄ 14:15). Μας έδωσε αυτήν τη δοκιμασία για να μας βοηθήσει να επιλέξουμε την αλήθεια ανάμεσα από διαφορετικές διδασκαλίες που μπορεί να μας μπερδέψουν: «Από τους καρπούς τους θα τους γνωρίσετε» δίδαξε (Νεφί Γ΄ 14:16). «Δεν μπορεί ένα καλό δέντρο να κάνει κακούς καρπούς ούτε ένα σαπρό δέντρο [μπορεί] να κάνει καλούς καρπούς» (εδάφιο 18). Επομένως, θα πρέπει να βλέπουμε τα αποτελέσματα –«τους καρπούς»– των αρχών που διδάσκονται και τα άτομα τα οποία τις διδάσκουν. Αυτή είναι η καλύτερη απάντηση για τις τόσες αντιρρήσεις που ακούμε εναντίον της Εκκλησίας και των διδαχών, της πολιτικής και της ηγεσίας της. Ακολουθήστε τη δοκιμασία που ο Σωτήρας δίδαξε. Κοιτάξτε τους καρπούς – τα αποτελέσματα.
Όταν σκεφτόμαστε τους καρπούς του Ευαγγελίου και της αποκατεστημένης Εκκλησίας του Ιησού Χριστού, χαιρόμαστε πολύ με τον τρόπο που η Εκκλησία, στη διάρκεια της ζωής των ζώντων μελών της, έχει εξαπλωθεί από τοπικά εκκλησιάσματα στις Δυτικές Μεσοπολιτείες, έως εκεί που διαμένουν τα περισσότερα από τα 16 εκατομμύρια μέλη της, σε χώρες εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών. Χάρη σε αυτήν την ανάπτυξη, έχουμε διαπιστώσει την αυξημένη ικανότητα της Εκκλησίας να βοηθά τα μέλη της. Βοηθάμε στην τήρηση των εντολών, στην εκπλήρωση των ευθυνών της κήρυξης του αποκατεστημένου Ευαγγελίου, στη συνάθροιση του Ισραήλ και στην ανέγερση ναών ανά τον κόσμο.
Καθοδηγούμαστε από έναν προφήτη, τον Πρόεδρο Ράσσελ Νέλσον, την ηγεσία του οποίου ο Κύριος έχει χρησιμοποιήσει για να πετύχει την πρόοδο που έχουμε γνωρίσει κατά την διάρκεια της ηγεσίας του, για περισσότερο από δύο χρόνια. Τώρα, θα ευλογηθούμε να ακούσουμε από τον Πρόεδρο Νέλσον, ο οποίος θα μας διδάξει πώς να συνεχίσουμε την πρόοδό μας σε αυτήν την αποκατεστημένη Εκκλησία του Ιησού Χριστού σε αυτές τις δύσκολες εποχές.
Καταθέτω μαρτυρία για την αλήθεια αυτών των πραγμάτων και προσεύχομαι μαζί σας για τον προφήτη μας, από τον οποίον θα ακούσουμε στη συνέχεια, στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.