Διασφαλίζοντας μία δίκαιη κρίση
Για να διασφαλίσει μια δίκαιη κρίση, η εξιλεωτική θυσία του Σωτήρος θα ξεκαθαρίσει τα χαμόκλαδα της άγνοιας και τα οδυνηρά αγκάθια του πόνου που προκαλείται από άλλους.
Το Βιβλίο του Μόρμον διδάσκει τη διδαχή του Χριστού
Τον περασμένο Οκτώβριο, ο Πρόεδρος Ράσσελ Νέλσον μας σύστησε να σκεφθούμε πώς η ζωή μας θα ήταν διαφορετική, αν η «γνώση που αποκτήθηκε από το Βιβλίο του Μόρμον αποσυρόταν ξαφνικά»1. Έχω συλλογισθεί αυτό το ερώτημα, όπως είμαι βέβαιος ότι έχετε κάνει και πολλοί από εσάς. Μία σκέψη επανέρχεται συνεχώς – χωρίς το Βιβλίο του Μόρμον και τη σαφήνειά του σχετικά με τη διδαχή του Χριστού και την εξιλεωτική θυσία Του, πού θα στρεφόμουν για γαλήνη;
Η διδαχή του Χριστού –η οποία αποτελείται από τις σωτήριες αρχές και διατάξεις της πίστης στον Χριστό, της μετάνοιας, του βαπτίσματος, της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος και του να υπομείνουμε μέχρι τέλους– διδάσκεται πολλές φορές σε όλες τις γραφές της Αποκατάστασης, αλλά με ιδιαίτερη δύναμη στο Βιβλίο του Μόρμον2. Η διδαχή αρχίζει με την πίστη στον Χριστό, και καθένα από τα στοιχεία της εξαρτάται από την εμπιστοσύνη στην εξιλεωτική θυσία Του.
Όπως ο Πρόεδρος Νέλσον έχει διδάξει: «Το Βιβλίο του Μόρμον παρέχει την πληρέστερη και πιο έγκυρη κατανόηση της Εξιλέωσης του Ιησού Χριστού που μπορεί να βρεθεί οπουδήποτε»3. Όσο περισσότερο κατανοούμε το θείο δώρο του Σωτήρος, τόσο περισσότερο θα γνωρίσουμε, στον νου και την καρδιά μας4, πόσο αληθινή είναι η διαβεβαίωση του Προέδρου Νέλσον ότι «οι αλήθειες του Βιβλίου του Μόρμον έχουν δύναμη να θεραπεύσουν, να ανακουφίσουν, να αποκαταστήσουν, να βοηθήσουν, να ενδυναμώσουν, να παρηγορήσουν και να χαροποιήσουν την ψυχή μας»5.
Η Εξιλέωση του Σωτήρος ικανοποιεί όλες τις απαιτήσεις της δικαιοσύνης
Μία σημαντική και γαληνευτική συνεισφορά του Βιβλίου του Μόρμον στην κατανόησή μας για την Εξιλέωση του Σωτήρος είναι ότι διδάσκει πως η ευσπλαχνική θυσία του Χριστού εκπληρώνει όλες τις απαιτήσεις της δικαιοσύνης. Όπως εξήγησε ο Άλμα: «Ο ίδιος ο Θεός εξιλεώνεται για τις αμαρτίες του κόσμου, για να πραγματοποιήσει το σχέδιο της ευσπλαχνίας, να κατευνάσει τις απαιτήσεις της δικαιοσύνης, ώστε ο Θεός να είναι τέλειος, δίκαιος Θεός, και επίσης πολυεύσπλαχνος Θεός»6. Το σχέδιο ευσπλαχνίας του Πατέρα7 –αυτό που οι γραφές αποκαλούν επίσης σχέδιο ευδαιμονίας8 ή σχέδιο σωτηρίας9– δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί αν δεν ικανοποιούνταν όλες οι απαιτήσεις της δικαιοσύνης.
Όμως ποιες ακριβώς είναι οι «απαιτήσεις της δικαιοσύνης»; Σκεφθείτε την εμπειρία του Άλμα. Θυμηθείτε ότι ως νέος άνδρας ο Άλμα επιζητούσε «να καταστρέψει την εκκλησία»10. Στην πραγματικότητα, ο Άλμα είπε στον υιό του τον Ήλαμαν ότι «τυραννιό[ταν] με τους πόνους της κόλασης» επειδή είχε «δολοφονήσει πολλά από τα τέκνα του [Θεού]» παρασύροντάς τα «στον όλεθρο»11.
Ο Άλμα εξήγησε στον Ήλαμαν ότι ένιωσε τελικά γαλήνη, όταν «πιάστηκε το μυαλό [του]» στη διδασκαλία του πατέρα του «σχετικά με τον ερχομό [του]… Ιησού Χριστού… για να εξιλεωθεί για τις αμαρτίες του κόσμου»12. Ο μεταμελημένος Άλμα ικέτευσε για την ευσπλαχνία του Χριστού13 και μετά ένιωσε αγαλλίαση και ανακούφιση, όταν συνειδητοποίησε ότι ο Χριστός είχε πραγματοποιήσει την Εξιλέωση για τις αμαρτίες του και πλήρωσε όλα όσα απαιτούσε η δικαιοσύνη. Και πάλι, τι θα απαιτούσε η δικαιοσύνη από τον Άλμα; Όπως δίδαξε ο ίδιος ο Άλμα αργότερα, «τίποτε ακάθαρτο δεν μπορεί να κληρονομήσει τη βασιλεία του Θεού»14. Έτσι, μέρος της βοήθειας προς τον Άλμα πρέπει να ήταν ότι, αν δεν παρεμβαλλόταν ευσπλαχνία, η δικαιοσύνη θα τον εμπόδιζε να επιστρέψει για να ζήσει με τον Επουράνιο Πατέρα15.
Ο Σωτήρας θεραπεύει τις πληγές που δεν μπορούμε να θεραπεύσουμε
Όμως ήταν η χαρά του Άλμα επικεντρωμένη αποκλειστικά και μόνο στον εαυτό του – στην αποφυγή της δικής του τιμωρίας και στη δυνατότητά του να επιστρέψει στον Πατέρα; Ξέρουμε ότι ο Άλμα επίσης αγωνιούσε για εκείνους τους οποίους είχε παρασύρει μακριά από την αλήθεια16. Όμως ο Άλμα δεν μπορούσε να θεραπεύσει και να επαναφέρει όλους εκείνους που είχε οδηγήσει μακριά. Δεν μπορούσε ο ίδιος να διασφαλίσει ότι θα τους δοθεί μία δίκαιη ευκαιρία να μάθουν τη διδαχή του Χριστού και να ευλογηθούν ζώντας τις χαρμόσυνες αρχές της. Δεν μπορούσε να φέρει πίσω όσους μπορεί να είχαν πεθάνει όσο ήταν ακόμα τυφλωμένοι από την ψευδή διδασκαλία του.
Όπως δίδαξε κάποτε ο Πρόεδρος Μπόυντ Πάκερ: «Η σκέψη που έσωσε τον Άλμα… είναι αυτή: Το να αποκαταστήσεις αυτό που δεν μπορείς να αποκαταστήσεις, να θεραπεύσεις την πληγή που δεν μπορείς να θεραπεύσεις, να διορθώσεις αυτό που χάλασες και δεν μπορείς να το διορθώσεις είναι ο ίδιος ο σκοπός της Εξιλέωσης του Χριστού»17. Η χαρμόσυνη αλήθεια στην οποία το μυαλό του Άλμα «πιάστηκε» δεν ήταν απλώς ότι ο ίδιος θα μπορούσε να καθαρθεί, αλλά επίσης ότι εκείνοι που είχε βλάψει, θα μπορούσαν να θεραπευθούν και να αποκατασταθούν.
Η θυσία του Σωτήρος διασφαλίζει μία δίκαιη κρίση
Χρόνια προτού διασωθεί ο Άλμα από αυτήν την καθησυχαστική διδαχή, ο βασιλιάς Βενιαμίν είχε διδάξει για το εύρος της ίασης που προσφέρεται από την εξιλεωτική θυσία του Σωτήρος. Ο βασιλιάς Βενιαμίν κήρυξε ότι «χαρμόσυνα νέα μεγάλης αγαλλίασης» του δόθηκαν «από έναν άγγελο του Θεού»18. Ανάμεσα σε αυτά τα χαρμόσυνα νέα ήταν η αλήθεια ότι ο Χριστός θα υπέφερε και θα πέθαινε για τις αμαρτίες και τα λάθη μας, ώστε να διασφαλίσει ότι [θα] «επέλθει δίκαιη κρίση στα τέκνα των ανθρώπων»19.
Τι ακριβώς απαιτεί η «δίκαιη κρίση»; Στο επόμενο εδάφιο, ο βασιλιάς Βενιαμίν εξήγησε ότι για να διασφαλισθεί η δίκαιη κρίση, το αίμα του Σωτήρος εξιλέωσε «τις αμαρτίες εκείνων που έπεσαν με την παράβαση του Αδάμ» και εκείνων που «πέθαναν χωρίς να ξέρουν το θέλημα του Θεού γι’ αυτούς ή που αμάρτησαν από άγνοια»20. Δίδαξε ότι μία δίκαιη κρίση επίσης απαιτούσε το «αίμα του Χριστού να εξιλεώνει για» τις αμαρτίες των μικρών παιδιών21.
Αυτές οι γραφές διδάσκουν μία ένδοξη διδαχή: η εξιλεωτική θυσία του Σωτήρος θεραπεύει, ως δώρο προς όλους, όσους αμαρτάνουν λόγω άγνοιας – σε εκείνους στους οποίους, όπως το έθεσε ο Ιακώβ, «δεν έχει δοθεί νόμος»22. Η ανάληψη ευθύνης για την αμαρτία εξαρτάται από το φως που μας έχει δοθεί και βασίζεται στην ικανότητά μας να ασκούμε την ελεύθερη βούλησή μας23. Γνωρίζουμε αυτήν την θεραπευτική και παρηγορητική αλήθεια μόνον χάρη στο Βιβλίο του Μόρμον και άλλες γραφές της Αποκατάστασης24.
Ασφαλώς, εκεί όπου έχει δοθεί ένας νόμος, εκεί όπου δεν αγνοούμε το θέλημα του Θεού, είμαστε υπόλογοι. Όπως τόνισε ο βασιλιάς Βενιαμίν: «Όμως αλίμονο, αλίμονο σε εκείνον που ξέρει ότι εξεγείρεται εναντίον του Θεού! Γιατί σωτηρία δεν έρχεται σε κανέναν παρά μόνον αν γίνει μέσω της μετάνοιας και της πίστης προς τον Κύριο Ιησού Χριστό»25.
Και αυτά επίσης είναι χαρμόσυνα νέα της διδαχής του Χριστού. Ο Σωτήρας όχι μόνον θεραπεύει και επαναφέρει όσους αμαρτάνουν λόγω άγνοιας, αλλά επίσης σε εκείνους που αμαρτάνουν εναντίον του φωτός, ο Σωτήρας προσφέρει ίαση, υπό την προϋπόθεση της μετάνοιας και της πίστης σε Εκείνον26.
Ο Άλμα πρέπει να «πιάστηκε» και από τις δύο αυτές αλήθειες. Θα είχε ο Άλμα πραγματικά αισθανθεί αυτό που περιγράφει ως «έντον[η]… αγαλλίαση»27 αν νόμιζε ότι ο Χριστός έσωσε εκείνον, αλλά άφησε για πάντα ζημιωμένους αυτούς που είχε παρασύρει μακριά από την αλήθεια; Ασφαλώς όχι. Για να αισθανθεί ο Άλμα απόλυτη γαλήνη, όσοι έβλαψε χρειάζονταν επίσης την ευκαιρία να αποκατασταθούν.
Όμως πώς ακριβώς θα μπορούσαν αυτοί –ή όσοι βλάπτουμε– να αποκατασταθούν; Μολονότι δεν κατανοούμε πλήρως τους ιερούς μηχανισμούς με τους οποίους θεραπεύει και αποκαθιστά η εξιλεωτική θυσία του Σωτήρος, ωστόσο γνωρίζουμε ότι για να εξασφαλίσει μία δίκαιη κρίση, ο Σωτήρας θα παραμερίσει την άγνοια, τον πνευματικό πόνο και την αδυναμία που προκλήθηκαν από άλλους28. Με αυτό διαβεβαιώνει ότι σε όλα τα τέκνα του Θεού θα δοθεί η ευκαιρία, με φανερό τρόπο, να επιλέξουν να Τον ακολουθήσουν και να αποδεχθούν το μεγάλο σχέδιο ευδαιμονίας29.
Ο Σωτήρας θα διορθώσει όλα όσα έχουμε χαλάσει
Αυτές είναι οι αλήθειες που θα έφερναν γαλήνη στον Άλμα. Και είναι αυτές οι αλήθειες που θα πρέπει να μας φέρνουν επίσης μεγάλη γαλήνη. Ως φυσικοί άνθρωποι, όλοι σκοντάφτουμε ή ενίοτε συγκρουόμαστε ο ένας με τον άλλον και προκαλούμε κακό. Όπως οποιοσδήποτε γονέας μπορεί να καταθέσει μαρτυρία, ο πόνος που σχετίζεται με τα λάθη μας δεν είναι απλώς ο φόβος της δικής μας τιμωρίας, αλλά ο φόβος ότι μπορεί να έχουμε περιορίσει τη χαρά των παιδιών μας ή με κάποιον τρόπο να τα έχουμε εμποδίσει να δουν και να καταλάβουν την αλήθεια. Η ένδοξη υπόσχεση της εξιλεωτικής θυσίας του Σωτήρος είναι ότι όσον αφορά στα λάθη μας ως γονέων, Αυτός θεωρεί τα παιδιά μας αθώα και υπόσχεται ίαση γι’ αυτά30. Ακόμη και όταν έχουν αμαρτήσει εναντίον του φωτός –όπως όλοι μας– ο βραχίονας της ευσπλαχνίας Του εκτείνεται31 και θα τα λυτρώσει, αν στραφούν προς Εκείνον και ζήσουν32.
Αν και ο Σωτήρας έχει τη δύναμη να διορθώσει αυτό που εμείς δεν μπορούμε να διορθώσουμε, μας προστάζει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να αποτελέσει η επανόρθωση μέρος της μετάνοιάς μας33. Οι αμαρτίες και τα λάθη μας δεν παρεμποδίζουν μόνο τη σχέση μας με τον Θεό, αλλά επίσης τις σχέσεις μας με τους άλλους. Ενίοτε οι προσπάθειές μας να θεραπεύσουμε και να αποκαταστήσουμε μπορεί να είναι τόσο απλές όσο μία συγγνώμη, αλλά άλλες φορές η επανόρθωση μπορεί να απαιτεί χρόνια ταπεινής προσπάθειας34. Ωστόσο, για πολλές από τις αμαρτίες και τα λάθη μας απλώς δεν είμαστε σε θέση να θεραπεύσουμε πλήρως εκείνους που έχουμε βλάψει. Η μεγαλοπρεπής και γαληνευτική υπόσχεση του Βιβλίου του Μόρμον και του αποκατεστημένου Ευαγγελίου είναι ότι ο Σωτήρας θα διορθώσει όλα όσα έχουμε χαλάσει35. Και θα διορθώσει εμάς επίσης, αν στραφούμε σε Εκείνον με πίστη και μετανοήσουμε για το κακό που προκαλέσαμε36. Αυτός προσφέρει και τα δύο αυτά δώρα επειδή μας αγαπά όλους με τέλεια αγάπη37 και επειδή έχει δεσμευθεί να διασφαλίσει μία δίκαιη κρίση, που τιμά τόσο τη δικαιοσύνη όσο και την ευσπλαχνία. Καταθέτω μαρτυρία ότι αυτό είναι αληθινό, στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.