Ang Pinakaimportante nga Manggad
Ang tagsa sa aton dapat magpalapit kay Cristo upod sing di-makompromiso nga katutom sa Iya ebanghelyo.
Ang balaan nga mga kasulatan nagasugid parte sa isa ka manggaranon nga lamharon nga tagdumala nga nagdalagan kay Jesus, nagluhod sa Iya tiilan, kag, upod ang sinseridad, namangkot sa Agalon, “Ano bala ang akon himuon agud mapanubli ko ang kabuhi nga walay katapusan?” Pagkatapos nga marepaso ang malaba nga lista sang mga kasugoan nga matutom nga gintuman sining tawo, si Jesus nagsugo sa iya nga ibaligya ang tanan niya nga pagkabutang, ihatag ang binaligyaan sa mga imol, pas-anon ang iya krus, kag magsunod sa Iya. Ang kaprangka sining sugo ang kabangdanan nga ang lamharon nga tagdumala—walay sapayan sang iya malahalon nga sandalyas—namugnaw ang mga tiil (nanalaw), kag naglakat sia nga masinulob-on tungod, ang balaan nga kasulatan nagasiling, “madamo gid ang iya pagkabutang.”1
Maathag gid, isa ini ka importante nga paandam parte sa paggamit sang manggad kag mga panginahanglan sang mga imol. Pero sa katapusan isa ini ka istorya parte sa bug-os tagipusuon, bug-os nga debosyon sa diosnon nga responsibilidad. May manggad ukon wala, ang tagsa sa aton dapat magpalapit kay Cristo nga may amo man nga katutom sa Iya ebanghelyo nga ginpaabot sa sining pamatan-on. Kon sa hambal pa sang mga lamharon sa karon, dapat naton ideklarar ang aton mga kaugalingon nga “all in.”2
Sa iya halandumon nga binalaybay, si C. S. Lewis nagahunahuna sa Ginuo nga nagahambal sa aton sing amo sini: “Indi ko gusto … ang imo oras … [ukon] ang imo kwarta … [ukon] ang imo obra [kundi nga] ang gusto ko [lang gid] Ikaw. [Inang kahoy nga imo ginautod.] Indi ko gusto nga utdan lang sang mga sanga, gusto ko nga … tapson [ini] tanan. [Kag inang ngipon.] Indi ko gusto barinahan [ini], ukon takpan ini, ukon [pastahan] ini. [Gusto ko] gabuton ini. [Sa pagkamatuod, gusto ko nga] ihatag mo [sa akon ang imo] bug-os nga natural nga kaugalingon. … [Kag] sa baylo hatagan ko ikaw sing bag-o nga kaugalingon. Sa pagkamatuod, ihatag ko sa imo ang Akon Kaugalingon: ang akon … pagbuot mangin [imo pagbuot].”3
Ang tanan nga magahambal sa sining pangkabilogan nga komperensya tanan magasiling, sa lain-lain nga paagi, sang ginhambal ni Cristo sa sining manggaranon nga pamatan-on: “Magpalapit sa imo Manluluwas. Magpalapit sing bug-os kag sing tinagipusuon. Pas-ana ang imo krus, bisan ano pa ini kabug-at, kag magsunod sa Iya.”4 Ihambal nila ini nga nakahibalo nga sa ginharian sang Dios, wala sing kulang-kulang nga mga panikasog, wala sing pagsugod kag pag-untat, wala sing pag-isol. Sa mga naglisensya nga maglubong sang napatay nga ginikanan ukon bisan na lang magpaalam sa iban nga miyembro sang pamilya, ang sabat ni Jesus nangin malig-on kag maathag. “Ibilin ina sa iban,” siling Niya. “Wala sing tawo nga nagaarado kag nagabalikid ang takus sa ginharian sang Dios.”5 Kon ang mabudlay nga mga butang ginapangayo sa aton, bisan pa mga butang nga batok sa luyag sang aton tagipusuon, dumduma nga ang katampad nga ginahatag naton sa kawsa ni Cristo ang dapat mangin pinakadako nga debosyon sang aton mga kabuhi. Bisan pa nga nagapasalig sa aton si Isaias nga matigayon ini nga “wala sing kwarta kag wala ini ginapabayari”6—kag amo gid man sini—kinahanglan kita nga mangin handa, nga gamit ang dinalan ni T. S. Eliot, kay magaobligar ini sa aton nga “ihatag ang tanan-tanan.”7
Siyempre, tanan kita may mga pamatasan ukon mga diperensya ukon personal nga kasaysayan nga makapugong sa aton sa lubos nga espirituwal nga pagtutok sa sining buluhaton. Apang ang Dios aton Amay kag tuman kamaayo sa pagpatawad kag pagkalipat sang mga sala nga aton ginsikway, ayhan tungod pirme naton ini ginapahimo sa Iya. Apang, may diosnon nga bulig para sa tagsa sa aton sa bisan ano nga oras nga luyag naton magbag-o sa aton pamatasan. Ang Dios “nagbalhin sang tagipusuon” ni Saul.8 Si Ezekiel nagpanawagan sa bug-os nga dumaan nga Israel nga isikway ang iya sini nagligad kag “maghimo … sing bag-ong tagipusuon kag bag-ong espiritu.”9 Si Alma nagpanawagan para sa “dako nga pagbag-o”10 nga magpasangkad sang kalag, kag si Jesus mismo nagtudlo nga “kon ang isa indi matawo liwat, indi sia makakita sang ginharian sang Dios.”11 Maathag nga ang posibilidad sang pagbag-o kag pagkabuhi sa mas mataas nga lebel isa sang mga dulot sang Dios sa mga nagatinguha para diri.
Mga abyan, sa aton karon nga panahon makita naton ang tanan nga klase sang pagbinahinbahin kag mga pagbinahinbahin pa gid, mga grupo kag mas ginagmay nga grupo, digital nga mga tribo kag mga politikal nga pagkakilala, nga tuman ang kinagamo sa palibot. Pamangkuton naton ang aton mga kaugalingon kon ang “mas mataas kag mas balaan”12 nga kabuhi, kon sa pulong pa ni Pangulong Russell M. Nelson, butang nga dapat naton tinguhaan? Sa paghimo sini, madumduman naton inang makatilingala nga kasaysayan sa Libro ni Mormon sa diin yadtong mga tawo namangkot kag nagsabat sinang pamangkot sing positibo:
“Kag natabo ini nga wala sing pagbinaisay sa tunga sang tanan nga katawhan, sa bug-os nga kadutaan … tungod sang gugma sa Dios nga nagpuno sa mga tagipusuon sang katawhan.
“Kag wala sing mga paghinisaay, ukon mga pagsinuay, … ukon mga pagkamakihilawason; kag pat-od gid nga wala na sing isa ka mas malipayon pa nga katawhan sa tunga sang tanan nga katawhan nga gintuga sang kamot sang Dios.
“Wala sing mga tulisan, ukon mga manugpatay-tawo, ukon wala man sing mga Lamanhon, ukon ano nga sari sang mga -hon; kundi nagakaisa sila, ang mga anak ni Cristo, kag mga manunubli sang ginharian sang Dios.
“Kag daw ano kabulahan sa ila!”13
Ano ang yabi sa sining pag-uswag sa kontento, malipayon nga pagkabuhi? Nahamtang ini dira sa teksto sa isa ka dinalan: “Ang gugma sa Dios … nagpuno sa mga tagipusuon sang katawhan.”14 Kon ang gugma sa Dios nagapahamtang sang amo nga balatyagon sa aton mga kabuhi, sa aton mga kaangtanan sa kada isa kag dayon ang aton balatyagon para sa tanan nga katawhan, ang dugay na nga mga pagkatuhay, di-maayo nga mga pagbansag, kag artipisyal nga mga pagbinahinbahin magasugod nga madula, kag magaluntad ang paghidaet. Amo gid sina ang natabo sa halimbawa sa aton Libro ni Mormon. Wala na sing mga Lamanhon, ukon Jacobnon, ukon mga Josefnon, ukon mga Zoramnon. Wala na gid sing “-hon”. Ang mga tawo naggamit sing isa na lang ka mas maayo nga pagkilala. Tanan sila, ginasiling sini, makilala nga “mga anak ni Cristo.”15
Siyempre, nagahambal kita diri parte sa una nga dako nga kasugoan nga ginhatag sa tawhanon nga pamilya—nga palanggaon ang Dios sing tinagipusuon, nga wala sing pagpangduhaduha ukon sing kompromiso, kon sayuron, sa bug-os naton nga tagipusuon, ikasarang, hunahuna, kag kusog.16 Ining gugma sa Dios amo ang una nga dakong kasugoan sa uniberso. Apang ang una nga dakong kamatuoran sa uniberso amo nga palangga kita sang Dios mismo sa sini nga paagi—sing tinagipusuon, nga wala sing pagpangduhaduha ukon sing kompromiso, sa Iya bug-os nga tagipusuon, ikasarang, hunahuna, kag kusog. Kag kon ang dako nga mga puwersa halin sa Iya tagipusuon kag sang aton magtingob sing hilway, may matabo nga matuod-tuod nga pagsangkad sang espirituwal kag moral nga gahum. Dayon, sa ginsulat ni Teilhard de Chardin, “sa ika-duha nga tion sa kasaysayan sang kalibutan, matukiban sang tawo ang kalayo.”17
Kag sa amo gid lamang nga higayon nga matuman gid naton ang ika-duha nga dako nga kasugoan nga indi hapaw lamang. Kon palangga gid naton ang Dios agud lubos kita nga mangin tampad sa Iya, hatagan Niya kita sang ikasarang, sang kapasidad, sang kahanda, kag sang paagi nga palanggaon naton ang aton isigkatawo kag aton mga kaugalingon. Ayhan makasiling na kita sa liwat nga, “Wala na sing isa ka mas malipayon pa nga katawhan sa tunga sang tanan nga katawhan nga gintuga sang kamot sang Dios.”18
Mga kauturan, ginapangamuyo ko nga magmadinalag-on kita sa kon diin nagpalta ang manggaranon nga lamharon nga tawo, nga pas-anon naton ang krus ni Cristo, bisan ano pa ini kabudlay, walay sapayan sang isyu kag sang sakripisyo. Nagapamatuod ako nga kon magpangako kita nga magsunod sa Iya, ang banas, sa lain-lain nga paagi, maagyan nga may korona sang mga tunok kag mamingaw nga Romano nga krus. Bisan ano pa ka manggaranon sadtong aton lamharon nga tagdumala, kulang ang iya manggad para malikawan niya ang importansya sang pagbaton sang Pagbayad-Sala sang Manluluwas, kag amo man kita. Para sa bugay sang pagbaton sang pinakaimportante sa tanan nga manggad—ang dulot sang kabuhi nga walay katapusan—gamay lang man ang ginapangayo sa aton nga magpabillin sa banas sang pagsunod sa Pinakamataas nga Sacerdote sang aton Pagtuad, aton Kabugwason, Mananabang, kag Hari. Nagapamatuod ako upod sa indi gawa kilala nga si Amaleki sadto nga ang tagsa sa aton dapat nga “maghatag sang [aton] bug-os nga mga kalag bilang halad sa iya.”19 Nga may amo ka determinado, mapag-on nga debosyon, kita nagakanta:
Sa sagrado nga ngalan ni Jesucristo, amen.