Μη φοβάσαι: Μόνον πίστευε!
Ξεκινήστε την αναζήτησή σας για ευτυχία με το να ασπασθείτε την αφθονία που έχουμε ήδη λάβει από τον δωρητή κάθε καλού δώρου.
Απευθύνω τα σχόλιά μου σήμερα στους νέους της Εκκλησίας, δηλαδή σε οποιονδήποτε από την ηλικία του Προέδρου Ράσσελ Νέλσον ή μικρότερο. Σπανίως χρησιμοποιώ οπτικά μέσα, αλλά δεν μπορώ να μη σας δείξω αυτή την εικόνα.
Αυτή η cri de coeur [κραυγή καρδιάς] προέρχεται από την οκτάχρονη φίλη μου Μάριν Άρνολντ, γραμμένη όταν ήταν επτά ετών. Θα σας μεταφράσω τα πρώτα αναμορφωμένα Αιγυπτιακά της:
Αγαπητέ Επίσκοπε
η ζενική συνέλεσυ
ήταν Βαρετή γιατί
Πρέπι να την
Κάνουμε; πέστε μου γιατί
Ειλικρεινά, Μάριν
Άρνολντ1.
Λοιπόν, Μάριν, η ομιλία που πρόκειται να εκφωνήσω, αναμφίβολα θα σε απογοητεύσει ξανά. Όμως όταν γράφεις στον επίσκοπό σου για να παραπονεθείς, είναι σημαντικό να του πεις ότι το όνομά μου είναι «Κήρον. Πρεσβύτερος Πάτρικ Κήρον».
Για σχεδόν δύο χρόνια μία βιβλικών διαστάσεων πανδημία περιέβαλε τον πλανήτη μας, και ενώ αυτή η πληγή ακινητοποίησε σχεδόν τα πάντα στις κοινωνίες, προφανώς δεν σταμάτησε την κτηνωδία, τη βία και την βάναυση επίθεση στην πολιτική αντιπαράθεση – σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο. Σαν να μην ήταν αυτό αρκετό, ακόμη αντιμετωπίζουμε μακροχρόνιες κοινωνικές και πολιτιστικές προκλήσεις, που κυμαίνονται από την οικονομική εξαθλίωση έως την περιβαλλοντική καταστροφή, τις φυλετικές διακρίσεις και άλλα.
Τέτοιοι μανιασμένοι άνεμοι και σκοτεινές ημέρες μπορούν να αποθαρρύνουν τους νέους μας, εκείνους από τους οποίους προσδοκούμε αισιοδοξία και ενθουσιασμό για το μέλλον. Έχει ειπωθεί ότι «η δύναμη των νέων είναι ο κοινός πλούτος για ολόκληρο τον κόσμο. Οι… νέοι… είναι τα πρόσωπα του… μέλλοντός μας»2. Επιπλέον, τα παιδιά μας είναι οι εντολοδόχοι, οι οποίοι θα πάρουν στα χέρια τους το μέλλον αυτής της Εκκλησίας.
Δεδομένης της παρούσας κατάστασης στον κόσμο, είναι κατανοητό γιατί ο ιδεαλισμός των νέων φθίνει. Η δόκτωρ Λόρι Σάντος, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ, πρόσφατα δημιούργησε ένα μάθημα με τίτλο Ψυχολογία και Ευζωία. «Τον πρώτο χρόνο που προσφέρθηκε το μάθημα, είχε εγγραφεί σχεδόν [το ένα τέταρτο] του [συνόλου] των σπουδαστών»3. Κατόπιν, πάνω από 64 εκατομμύρια άνθρωποι άκουσαν το podcast της. Γράφοντας για αυτό το φαινόμενο, ένας δημοσιογράφος σημείωσε πόσο οδυνηρό είναι να βλέπουμε τόσους πολλούς έξυπνους, νέους φοιτητές –και ενηλίκους– με απελπισία «να αναζητούν κάτι που έχουν χάσει» ή, ακόμα χειρότερα, να λαχταρούν κάτι που δεν είχαν ποτέ4.
Η έκκλησή μου σήμερα προς τους νέους μας, και προς εσάς γονείς και ενήλικοι που τους συμβουλεύετε, είναι να αρχίσετε την αναζήτησή σας για την ευτυχία, δείχνοντας ευγνωμοσύνη για τα δώρα που έχουμε ήδη λάβει από τον δότη κάθε καλού δώρου5. Ακριβώς τη στιγμή που πολλοί στον κόσμο απευθύνουν βαθιά κι ειλικρινή ερωτήματα, οφείλουμε να απαντούμε με τα «καλά νέα»6 του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού. Η Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, η οποία κρατά ψηλά την αποστολή και το μήνυμα του Σωτήρος του κόσμου, προσφέρει διαχρονικά τον πιο σημαντικό τρόπο τόσο για να βρούμε όσο και για να κάνουμε το καλό σε τέτοιους δύσκολους καιρούς.
Ο Πρόεδρος Ράσσελ Νέλσον έχει πει ότι αυτή η γενεά νέων έχει την ικανότητα να «επηρεάσει περισσότερο [για καλό] τον κόσμο από οποιαδήποτε προηγούμενη γενεά»7. Εμείς, από όλους τους ανθρώπους, θα πρέπει να «ψάλλουμε το τραγούδι της λυτρωτικής αγάπης»8, όμως αυτό απαιτεί πειθαρχία –την «ιδιότητα του μαθητού», αν θέλετε– το είδος της πειθαρχίας που προστατεύει από αρνητικές συμπεριφορές και καταστρεπτικές συνήθειες, οι οποίες δημιουργούν παραφωνία όσο προσπαθούμε να ψάλλουμε εκείνο το τραγούδι της αιώνιας σωτηρίας.
Ακόμη και όταν παραμένουμε «στην ηλιόλουστη πλευρά του δρόμου»9, συναντάμε κάποιον, από καιρού εις καιρόν, που σκέπτεται πάντα το χειρότερο για όλα. Ξέρετε το ρητό του: «Όλα είναι μαύρα κι άραχνα». Τι άσχημη οπτική και τι δυστυχής ύπαρξη! Μάλιστα, μπορεί μερικές φορές να θέλουμε να ξεφύγουμε από εδώ που είμαστε, αλλά ασφαλώς δεν θα πρέπει ποτέ να ξεφύγουμε από αυτό που είμαστε – τέκνα του ζώντος Θεού που μας αγαπά, που είναι πάντοτε έτοιμος να μας συγχωρήσει και ποτέ, ποτέ δεν θα μας εγκαταλείψει. Είστε το πολυτιμότερο απόκτημά Του. Είστε τέκνο Του, στο οποίο έχει δώσει προφήτες και υποσχέσεις, πνευματικά χαρίσματα και αποκαλύψεις, θαύματα και μηνύματα, και αγγέλους και στις δύο πλευρές του καταπετάσματος10.
Σας έχει επίσης δώσει μια εκκλησία που ενισχύει οικογένειες στη θνητότητα και τις δένει μαζί για την αιωνιότητα. Διαθέτει περισσότερους από 31.000 τομείς και κλάδους, όπου οι άνθρωποι συγκεντρώνονται και τραγουδούν και νηστεύουν και προσεύχονται ο ένας για τον άλλον και δίνουν από τα εισοδήματά τους στους φτωχούς. Εδώ είναι όπου ο καθένας κατονομάζεται, μετριέται, του προσφέρεται διακονία και όπου φίλοι και γείτονες υπηρετούν εθελοντικά ο ένας τον άλλον σε κλήσεις που κυμαίνονται από το έργο του κληρικού έως το έργο του κηδεμόνος. Οι νέοι ενήλικοι –και τα ζευγάρια μεγαλύτερης ηλικίας επίσης– υπηρετούν ιεραποστολές κατά χιλιάδες με δικά τους έξοδα, χωρίς να έχουν λόγο για το πού θα τοποθετηθούν, και μέλη, νέοι και μεγαλύτεροι, συρρέουν στους ναούς για να τελέσουν ιερές διατάξεις απαραίτητες για να δέσουν την ανθρώπινη οικογένεια μαζί, μια τολμηρή κίνηση σε έναν τόσο διηρημένο κόσμο, αλλά μια κίνηση, η οποία διακηρύσσει ότι αυτή η διαίρεση είναι μόνον προσωρινή. Αυτοί είναι μερικοί από τους λόγους που εξηγούν «την ελπίδα που είναι μέσα [μας]»11.
Ασφαλώς, στην παρούσα εποχή, κάθε μαθητής του Ιησού Χριστού αντιμετωπίζει τρομερά δύσκολα ζητήματα. Οι ηγέτες αυτής της Εκκλησίας δίνουν τη ζωή τους αναζητώντας την καθοδήγηση του Κυρίου για την επίλυση αυτών των δυσκολιών. Εάν ορισμένα δεν επιλύονται αρκούντως ικανοποιητικά για όλους, ίσως αποτελούν μέρος του σταυρού που ο Ιησούς είπε ότι θα πρέπει να σηκώσουμε για να Τον ακολουθήσουμε12. Ακριβώς επειδή θα έρχονταν σκοτεινές ημέρες και δύσκολα προβλήματα, ο Θεός υποσχέθηκε ότι την ημέρα από στύλο νεφέλης και τη νύχτα από στύλο φωτιάς, θα καθοδηγήσει προφήτες, θα δώσει μια σιδερένια ράβδο, θα ανοίξει μία στενή πύλη που οδηγεί σε ένα στενωπό μονοπάτι, και πάνω απ’ όλα θα μας δώσει τη δύναμη να τελειώσουμε τον δρόμο13.
Επομένως, σας παρακαλώ πολύ μείνετε ενεργοί στην Εκκλησία ακόμα και αν δεν σας αρέσουν ορισμένα πράγματα. Απολαύστε το φως Του και δώστε το δικό σας λυχνάρι στον σκοπό14. Έχουν δίκιο στην Προκαταρκτική: Ο Ιησούς πράγματι «[σ]ε θέλει για ηλιαχτίδα»15.
Όταν ο Εβραίος ηγέτης Ιάειρος ικέτευσε τον Ιησού να θεραπεύσει την 12χρονη κόρη του, η οποία πέθαινε στο σπίτι, τα πλήθη γύρω του συμπίεζαν τον Σωτήρα τόσο πολύ, που ένας υπηρέτης ήλθε σύντομα και είπε σε αυτόν τον ανυπόμονο πατέρα: «H θυγατέρα σου πέθανε· μη ενοχλείς τον δάσκαλο».
«Και ο Ιησούς, ακούγοντας, απάντησε σ’ αυτόν, λέγοντας: Μη φοβάσαι· μόνον πίστευε, και θα σωθεί»16.
Και θεραπεύτηκε. Κι εσείς το ίδιο. «Μη φοβάσαι· μόνον πίστευε».
Επειδή καθένας από εσάς σε αυτό το ακροατήριο είναι πολύτιμος στον Θεό και σε αυτήν την Εκκλησία, κλείνω με αυτήν την ιδιαίτερη αποστολική διακήρυξη. Προτού λάβετε τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, είχατε το Φως του Χριστού φυτεμένο στην ψυχή σας17, εκείνο το «φως που είναι μέσα στα πάντα… που δίνει ζωή στα πάντα»18, και είναι η επιρροή προς το καλό μέσα στην καρδιά όλων των ανθρώπων που έχουν ήδη ζήσει ή που θα ζήσουν ποτέ. Αυτό το φως δόθηκε για να σας προστατεύσει και να σας διδάξει. Ένα από τα κύρια μηνύματά του είναι ότι η ζωή είναι το πολυτιμότερο δώρο, ένα δώρο που αποκτάται στην αιωνιότητα μόνον μέσω της Εξιλέωσης του Κυρίου Ιησού Χριστού. Επειδή είναι το Φως και η Ζωή του κόσμου19, ο Μονογενής Υιός του Θεού ήλθε για να μας δώσει ζωή νικώντας τον θάνατο.
Πρέπει να δεσμευθούμε πλήρως στο δώρο εκείνο της ζωής και να τρέξουμε να βοηθήσουμε εκείνους που κινδυνεύουν να παραδώσουν αυτό το ιερό δώρο. Ηγέτες, σύμβουλοι, φίλοι, οικογένεια – προσέχετε για ενδείξεις κατάθλιψης, απόγνωσης ή οτιδήποτε υπαινίσσεται πιθανό αυτοτραυματισμό. Προσφέρετε τη βοήθειά σας. Ακούστε με προσοχή. Κάντε κάποια παρέμβαση ανάλογα με την περίπτωση.
Προς όλους τους νέους μας εκεί έξω οι οποίοι αγωνίζεστε, όποιες κι αν είναι οι ανησυχίες ή οι δυσκολίες σας, σίγουρα η αυτοκτονία δεν είναι η απάντηση. Δεν θα ανακουφίσει τον πόνο που νιώθετε ή που νομίζετε ότι προκαλείτε. Σε έναν κόσμο που τόσο απεγνωσμένα χρειάζεται όλο το φως που μπορεί να πάρει, παρακαλώ μην ευτελίζετε το αιώνιο φως που ο Θεός έβαλε στην ψυχή σας από καταβολής κόσμου. Μιλήστε με κάποιον. Ζητήστε βοήθεια. Μην καταστρέψετε μια ζωή που ο Χριστός έδωσε τη ζωή Του για να σώσει. Μπορείτε να αντέξετε τους αγώνες αυτής της θνητής ζωής, διότι εμείς θα σας βοηθήσουμε να τους αντέξετε. Είστε δυνατότεροι απ’ ό,τι νομίζετε. Η βοήθεια είναι διαθέσιμη, από άλλους ανθρώπους και ιδιαιτέρως από τον Θεό. Σας αγαπούν, σας εκτιμούν και σας χρειάζονται. Σας χρειαζόμαστε! «Μη φοβάσαι· μόνον πίστευε».
Κάποιος που αντιμετώπισε καταστάσεις πολύ πιο απελπιστικές από ότι εσείς κι εγώ, κάποτε φώναξε: «Προχωρήστε [αγαπημένοι μου νεαροί φίλοι]. Κουράγιο… και εμπρός, εμπρός προς τη νίκη! Ας αγαλλιάσει η καρδιά σας, και ας έχετε υπέρμετρη χαρά»20. Έχουμε τόσα πολλά για να χαιρόμαστε. Έχουμε ο ένας τον άλλον, και έχουμε Εκείνον. Μην μας αρνηθείτε την ευκαιρία να σας έχουμε, παρακαλώ, στο ιερό και άγιο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού, του Διδασκάλου μας, αμήν.