அன்பின் நித்திய கொள்கை

மூப்பர் ஹூகோ மொன்டோயா

எழுபதின்மர்

நம்முடைய பரலோக பிதா தம் பிள்ளைகள் ஒவ்வொருவரிடமும் வைத்திருக்கும் அன்பு உண்மையானது. ஒவ்வொருவருக்கும் அவர் இருக்கிறார்.

அன்பின் நித்திய கொள்கை இரண்டு பெரிய கட்டளைகளின்படி வாழ்வதன் மூலம் வெளிப்படுத்தப்படுகிறது: தேவனை முழு இருதயம், ஆத்துமா, மனம் மற்றும் பெலத்துடன் நேசி, உன்னைப் போலவே உன் அயலானையும் நேசி.¹

யூட்டாவில் எனது முதல் குளிர்கால வாழ்க்கை எனக்கு நினைவிருக்கிறது, எல்லா இடங்களிலும் பனி. சோனோரன் பாலைவனத்தில் இருந்து வந்த நான், முதல் நாட்களில் அதை ரசித்துக்கொண்டிருந்தேன், ஆனால் சில நாட்களுக்குப் பிறகு, பாதையில் இருந்து பனியை அகற்ற நான் முன்னதாகவே எழுந்திருக்க வேண்டும் என்பதை உணர்ந்தேன்.

ஒரு நாள் காலை, ஒரு பனிப்புயலின் நடுவில், நான் வியர்த்து, பனியை வாரிக் கொண்டிருந்தேன், என் எதிர் வீட்டுக்காரர் தனது கேரேஜைத் திறப்பதைக் கண்டேன். அவர் என்னை விட மூத்தவர், எனவே நான் விரைவில் முடித்தால், அவருக்கு உதவலாம் என்று நினைத்தேன். அதனால் என் குரலை உயர்த்தி, “சகோதரா, உங்களுக்கு உதவி தேவையா?” என்று கேட்டேன்.

அவர் புன்னகைத்து, “நன்றி, மூப்பர் மொன்டோயா” என்றார். பின்னர் அவர் தனது கேரேஜிலிருந்து ஒரு பனி புளோயரை வெளியே இழுத்து, இயந்திரத்தை இயக்கினார், சில நிமிடங்களில் அவர் தனது வீட்டின் முன் இருந்த அனைத்து பனியையும் அகற்றினார். பின்னர் அவர் தனது இயந்திரத்துடன் தெருவைக் கடந்து வந்து என்னிடம், “மூப்பரே, உங்களுக்கு உதவி தேவையா?” என்று கேட்டார்.

நான் புன்னகையுடன், “ஆம், நன்றி” என்றேன்.

நாம் ஒருவரையொருவர் நேசிப்பதால் ஒருவருக்கொருவர் உதவ தயாராக இருக்கிறோம், மேலும் என் சகோதரனின் தேவைகள் எனது தேவைகளாகவும் என்னுடையது அவருடையதாகவும் ஆகிறது. என் சகோதரன் எந்த மொழி பேசினாலும், எந்த நாட்டிலிருந்து வந்தாலும், நாங்கள் ஒருவரையொருவர் நேசிக்கிறோம், ஏனென்றால் நாங்கள் சகோதரர்கள், ஒரே தந்தையின் குழந்தைகள்.

ஊழியம் செய்தல் அறிவிக்கப்பட்டபோது, தலைவர் நெல்சன், “மற்றவர்களைக் கவனித்துக்கொள்வதற்கும் அவர்களுக்குச் சேவை செய்வதற்கும் ஒரு புதிய, பரிசுத்தமான அணுகுமுறையை நாம் செயல்படுத்துவோம்” என்றார்.² என்னைப் பொறுத்தவரை, பரிசுத்தமானது என்பது மிகவும் தனிப்பட்டது, ஆழமானது, அதிகமாக இரட்சகரின் வழியைப் போன்றது: “ஒருவர் மீது ஒருவர் அன்பாக இருங்கள்,”³ ஒவ்வொருவராக.

பிறருக்கு முட்டுக்கட்டையாக இருப்பதைத் தவிர்த்தால் மட்டும் போதாது; சாலையில் தேவைப்படுபவர்களைக் கவனித்து கடந்து செல்வது போதாது. நம் அண்டை வீட்டாரை இந்த வாழ்க்கையில் சந்திக்கும் முதல் மற்றும் ஒரே தடவையாக இருந்தாலும், அவருக்கு உதவ ஒவ்வொரு வாய்ப்பையும் சாதகமாக்கிக் கொள்வோமாக.

தேவன் மீதான அன்பு ஏன் முதல் பிரதான கட்டளை?

ஏனெனில் அவர் நமக்கு முக்கியமானவராயிருக்கிறார். நாம் அவருடைய பிள்ளைகள், அவர் நம் நலனைக் கண்காணிக்கிறார், நாம் அவரைச் சார்ந்து இருக்கிறோம், அவருடைய அன்பு நம்மைப் பாதுகாக்கிறது. அவரது திட்டத்தில் சுயாதீனம் அடங்கும்; எனவே, நாம் சில தவறுகளை செய்யலாம்.

அவர் நம்மை சோதிக்கப்படவும் தூண்டப்படவும் அனுமதிக்கிறார். ஆனால் நாம் சில தவறுகளைச் செய்தாலும் அல்லது சோதனையில் விழுந்தாலும், திட்டம் ஒரு இரட்சகரை வழங்குகிறது, எனவே நாம் மீட்கப்பட்டு தேவனின் பிரசன்னத்திற்குத் திரும்பலாம்.

நம் வாழ்வில் ஏற்படும் துன்பங்கள், நமக்கு அளிக்கப்பட்ட வாக்குத்தத்தங்கள் நிறைவேறுமா என்ற சந்தேகத்தை ஏற்படுத்தலாம். தயவுசெய்து நமது பிதாவை நம்புங்கள். அவர் எப்பொழுதும் அவருடைய வாக்குறுதிகளை நிறைவேற்றுகிறார், மேலும் அவர் நமக்கு என்ன கற்பிக்க விரும்புகிறார் என்பதை நாம் கற்றுக்கொள்ளலாம்.

சரியானதைச் செய்தாலும், நம் வாழ்க்கையின் சூழ்நிலைகள் நன்மையிலிருந்து கெட்டதாக, மகிழ்ச்சியிலிருந்து சோகமாக மாறலாம். தேவன் தம்முடைய அளவற்ற இரக்கத்தின்படி, அன்பின்படி, அவருடைய சொந்த நேரத்தில் நம்முடைய ஜெபங்களுக்குப் பதிலளிக்கிறார்.

எலியா தண்ணீர் குடித்த ஓடை வற்றியது.⁴
நேபியின் நேர்த்தியான எஃகு வில் உடைந்தது.⁵
ஒரு சிறுவன் பாகுபாடு காட்டப்பட்டு பள்ளியிலிருந்து வெளியேற்றப்பட்டான்.
நீண்ட நாட்களாக காத்திருந்து பெற்ற குழந்தை பிறந்த சில நாட்களிலேயே இறந்து விட்டது.

சூழ்நிலைகள் மாறலாம்.

சூழ்நிலைகள் நல்லதாகவும் நேர்மறையாகவும் இருந்து கெட்டதாகவும் எதிர்மறையாகவும் மாறும்போது, நாம் இன்னும் மகிழ்ச்சியாக இருக்க முடியும், ஏனென்றால் மகிழ்ச்சி என்பது சூழ்நிலைகளைப் பொறுத்தது அல்ல, மாறாக சூழ்நிலைகளைப் பற்றிய நமது மனநிலையைப் பொறுத்தது. தலைவர் நெல்சன் சொன்னார், “நாம் அடைகிற மகிழ்ச்சி, நமது வாழ்க்கை சூழ்நிலைகளைப் பொருத்தது அல்ல, எல்லாம் நமது வாழ்க்கையின் நோக்கத்தைப் பொருத்ததே.”⁶

சூழ்நிலைகள் தானாக மாறும் வரை நாம் உட்கார்ந்து காத்திருக்கலாம் அல்லது புதிய சூழ்நிலைகளைத் தேடிக் கொண்டு வரலாம்.

எலியா சாரபாத்துக்கு நடந்தான், அங்கு ஒரு விதவை அவனுக்கு உணவும் பானமும் கொடுத்தாள்.⁷
நேபி ஒரு மர வில் செய்து சாப்பிடுவதற்காக விலங்குகளை வேட்டையாடினான்.⁸
சிறுவன் ஜன்னல் வழியாகக் கேட்டுக் கொண்டும் குறிப்புகள் எடுத்துக்கொண்டும் அமர்ந்திருந்தான், இன்று அவன் ஆரம்பப் பள்ளி ஆசிரியராக இருக்கிறான்.
இரட்சகராகிய இயேசு கிறிஸ்து மீது மிகுந்த விசுவாசமும், இரட்சிப்பின் திட்டத்தில் நம்பிக்கையையும் தம்பதியினர் வளர்த்துக் கொண்டனர். நீண்டகாலமாக எதிர்பார்க்கப்பட்டு திடீரென்று இறந்துபோன பிள்ளையின் மீது அவர்களது அன்பு அவர்களின் துக்கத்தை விட பெரியது.

“பரலோக பிதாவே, நீங்கள் உண்மையாகவே இருக்கிறீரா? என்ற கேள்விகளை நான் கேள்விப்படும்போது மேலும் [ஒவ்வொரு] குழந்தையின் ஜெபத்தையும் நீங்கள் கேட்டு பதிலளிக்கிறீர்களா?⁹ நான் பதிலளிக்க விரும்புகிறேன், “அவர் இருந்தார், அவர் இருக்கிறார், அவர் உங்களுக்கும் எனக்கும் எப்போதும் இருப்பார். நான் அவருடைய மகன், அவர் என் தந்தை, நான் அவரைப் போலவே ஒரு நல்ல தந்தையாக இருக்க கற்றுக்கொள்கிறேன்.”

நானும் என் மனைவியும் எப்போதும் எங்கள் குழந்தைகளுக்காக எந்த நேரத்திலும், எந்த நிலையிலும், எந்த வகையிலும் இருக்க முயற்சி செய்கிறோம். ஒவ்வொரு குழந்தையும் தனித்துவமானது; தேவனுக்கு அவர்களின் மதிப்பு பெரியது, அவர்களுக்கு என்ன சவால்கள், பாவங்கள் மற்றும் பலவீனங்கள் இருந்தாலும், தேவன் அவர்களை நேசிக்கிறார், நாமும் நேசிக்கிறோம்.

நான் ஒரு பொது அதிகாரியாக இந்த அழைப்பைப் பெற்றபோது, சால்ட் லேக்கிற்கான எங்கள் பயணத்திற்கு முந்தைய கடைசி நாளில், எனது பிள்ளைகள் மற்றும் அவர்களது குடும்பத்தினர் அனைவரும் எங்கள் வீட்டில் ஒரு குடும்ப இல்ல மாலையில் ஒன்றாக இருந்தனர், அங்கு நாங்கள் எங்கள் அன்பையும் நன்றியையும் தெரிவித்தோம். பாடம் முடிந்ததும் என் பிள்ளைகள் ஒவ்வொருவருக்கும் ஆசாரியத்துவ ஆசீர்வாதம் கொடுத்தேன். ஒவ்வொருவரும் கண்ணீரில் மூழ்கினர். ஆசீர்வாதங்களுக்குப் பிறகு, எனது மூத்த மகன் அவர்கள் பிறந்த நாள் முதல் அதுவரை அவர்களுக்கு நாங்கள் அளித்த அளப்பரிய அன்பிற்கு அனைவரின் சார்பாக நன்றியைத் தெரிவித்தான்.

உங்கள் பிள்ளைகள் 5 அல்லது 50 வயதாக இருந்தாலும் அவர்களை ஆசீர்வதியுங்கள். அவர்களுடன் இருங்கள், அவர்களுக்காக இருங்கள். வழங்குவது தெய்வீக வடிவமைப்பால் நிறுவப்பட்ட ஒரு பொறுப்பு என்றாலும், நம் குழந்தைகளுடன் மகிழ்ச்சியான நேரத்தை பகிர்ந்து கொள்ள மறந்துவிடக் கூடாது.

நம்முடைய பரலோக பிதா தம் பிள்ளைகள் ஒவ்வொருவரிடமும் வைத்திருக்கும் அன்பு உண்மையானது. ஒவ்வொருவருக்கும் அவர் இருக்கிறார். அவர் அதை எப்படி செய்கிறார் என்று எனக்குத் தெரியவில்லை, ஆனால் அவர் செய்கிறார். அவரும் அவருடைய முதற்பேறானவரும் பிதாவின் பணியையும் மகிமையையும் செய்வதில் ஒன்றாக இருக்கிறார்கள், “மனுஷனின் அழியாமையையும் நித்திய ஜீவனையும் கொண்டுவர.”¹⁰ நம்மை வழிநடத்தவும், எச்சரிக்கவும், தேவைப்பட்டால் ஆறுதலளிக்கவும் பரிசுத்த ஆவியானவரை அனுப்பியிருக்கிறார்கள்.

இந்த அழகான பூமியைப் படைக்கும்படி அவர் தனது அன்பு குமாரனுக்கு அறிவுறுத்தினார். அவர் ஆதாமுக்கும் ஏவாளுக்கும் அறிவுரை கூறி, அவர்களுடைய சுயாதீனத்தை அவர்களுக்குக் கொடுத்தார். அவருடைய அன்பையும் அவருடைய கட்டளைகளையும் நாம் பெறுவதற்கு அவர் பல ஆண்டுகளாக தூதர்களை அனுப்பிக்கொண்டிருக்கிறார்.

அவர் பரிசுத்த தோப்பில் இளம் ஜோசப்பின் நேர்மையான கேள்விக்கு பதிலளித்து அவரை பெயர் சொல்லி அழைத்தார். அவர் சொன்னார்: “இவர் என் நேச குமாரன். அவருக்குச் செவிகொடு!”¹¹

தேவன் நம்மீது கொண்ட அன்பின் உச்ச நிரூபணம் கெத்செமனேயில் நடந்தது என்று நான் நம்புகிறேன், அங்கு ஜீவனுள்ள தேவகுமாரன் ஜெபித்தார், “என் பிதாவே, இந்தப்பாத்திரம் என்னைவிட்டு நீங்கக்கூடுமானால் நீங்கும்படிசெய்யும்; ஆகிலும் என் சித்தத்தின்படியல்ல, உம்முடைய சித்தத்தின்படியே ஆகக்கடவது.”¹²

இயேசு கிறிஸ்துவின் பாவநிவர்த்தி பற்றி நான் புரிந்து கொள்ளக்கூடிய சிறிய பகுதி, பிதா மற்றும் அவருடைய குமாரன் மீதான என் அன்பை அதிகரிக்கிறது, பாவம் மற்றும் கீழ்ப்படியாமைக்கான என் விருப்பத்தை குறைக்கிறது, மேலும் மேலும் சிறப்பாகச் செய்யவும் என் விருப்பத்தை அதிகரிக்கிறது.

இயேசு தாம் மட்டும் தான் திராட்சை ஆலையை மிதிக்க வேண்டும் என்பதை அறிந்து, தம் பிதாவின் மீது நம்பிக்கை வைத்து, எந்த பயமும் சந்தேகமும் இன்றி கெத்செமனேக்கு நடந்தார். எல்லா வேதனைகளையும் அவமானங்களையும் சகித்துக்கொண்டார். அவர் குற்றம் சாட்டப்பட்டார், தீர்க்கப்பட்டார், சிலுவையில் அறையப்பட்டார். சிலுவையில் தம்முடைய சொந்த வேதனை மற்றும் துன்பத்தின் போது, இயேசு தம் தாய் மற்றும் தம் அன்பான சீடரின் தேவைகளில் கவனம் செலுத்தினார். அவர் தனது ஜீவனைக் கொடுத்தார்.

மூன்றாம் நாள் அவர் உயிர்த்தெழுந்தார். கல்லறை காலியாக உள்ளது; அவர் பிதாவின் வலது பாரிசத்தில் நிற்கிறார். நாம் நமது உடன்படிக்கைகளைக் கைக்கொண்டு அவர்களின் பிரசன்னத்துக்குத் திரும்புவோம் என்று அவர்கள் நம்புகிறார்கள். இந்த இரண்டாவது இருப்பிடம் நமது இறுதி வசிப்பிடம் அல்ல; நாம் இந்த பூமிக்குரிய வீட்டிற்கு சொந்தமானவர்கள் அல்ல, மாறாக நாம் தற்காலிக அனுபவங்களுடன் வாழும் நித்திய மனிதர்கள்.

இயேசுவே கிறிஸ்து, ஜீவனுள்ள தேவனுடைய குமாரன். அவர் ஜீவிக்கிறார், அவர் ஜீவிப்பதால், தேவனின் பிள்ளைகள் அனைவரும் என்றென்றும் வாழ்வார்கள். அவருடைய பாவநிவாரண பலிக்காக நன்றி, நாம் அனைவரும் அவர்களுடன் ஒன்றாக வாழ முடியும். இயேசு கிறிஸ்துவின், நாமத்தினாலே, ஆமென்.