அவர் மூலம் நாம் கடினமான காரியங்களைச் செய்ய முடியும்
இக்கட்டான சமயங்களில் கர்த்தரில் விசுவாசம் வைக்கும்போது, நம்முடைய சீஷத்துவத்தில் நாம் வளர்கிறோம்.
இரட்சகரின் பூலோக ஊழியத்தின் போது, அவர் பார்வையற்ற ஒரு மனிதனைக் கவனித்தார். இயேசுவின் சீஷர்கள், “ரபீ, இவன் குருடனாய்ப் பிறந்தது யார் செய்த பாவம், இவன் செய்த பாவமோ, இவனைப் பெற்றவர்கள் செய்த பாவமோ?” என்று கேட்டார்கள்.
இரட்சகரின் உறுதியான, அன்பான, நேர்மையான பதில், நம்முடைய போராட்டங்களை அவர் கவனத்தில் கொண்டிருக்கிறார் என்பதை உறுதிப்படுத்துகிறது: “அது இவன் செய்த பாவமல்ல அவனைப் பெற்றவர்கள் செய்த பாவமுமல்ல தேவனுடைய கிரியைகள் இவனிடத்தில் வெளிப்படும்பொருட்டே இப்படிப் பிறந்தான்” 1.
வேண்டுமென்றே கீழ்ப்படியாமையால் சில சவால்கள் வரலாம் என்றாலும், வாழ்க்கையின் பல சவால்கள் வேறு காரணங்களால் வருவதை நாம் அறிவோம். நமது சவால்களின் ஆதாரம் எதுவாக இருந்தாலும், அவை வளர ஒரு பொன்னான வாய்ப்பாக இருக்க முடியும்.
வாழ்க்கையின் துயரங்கள் எங்கள் குடும்பத்தை விட்டுவைக்கவில்லை. வளரும்போது, நான் பெரிய குடும்பங்களை ரசித்தேன். இத்தகைய குடும்பங்கள் என்னை மிகவும் கவர்ந்ததாக உணர்ந்தேன், குறிப்பாக கானாவிலுள்ள டகோராடியில் உள்ள எனது தாய்வழி மாமா, சர்ஃபோ மற்றும் அவரது மனைவி மூலம் எனது பதின்பருவத்தில் சபையைக் கண்டுபிடித்தபோது.
ஹன்னாவும் நானும் திருமணம் செய்துகொண்டபோது, நாங்கள் பல பிள்ளைகளுடன் ஆசீர்வதிக்கப்படுவோம் என்பதைச் சுட்டிக்காட்டிய எங்கள் கோத்திரப் பிதா ஆசீர்வாதங்களின் நிறைவேற்றத்தை நாங்கள் விரும்பினோம். எவ்வாறாயினும், எங்கள் மூன்றாவது ஆண் குழந்தை பிறப்பதற்கு முன்பே, ஹன்னாவால் இன்னொரு குழந்தையைப் பெற்றெடுக்க முடியாது என்பது மருத்துவ ரீதியாக தெளிவாகிவிட்டது. நன்றியுடன், கென்னத் அவனுக்கும் அவனது தாயாருக்கும் உயிருக்கு ஆபத்தான சூழ்நிலையில் பிறந்திருந்தாலும், அவன் பத்திரமாக வந்தடைந்தான், மேலும் அவனது தாயார் குணமடைந்தார். சபைக்குச் செல்வது, தினசரி குடும்ப ஜெபங்கள், வேதப் படிப்பு, வீட்டு மாலை மற்றும் ஆரோக்கியமான பொழுதுபோக்கு நடவடிக்கைகள் உட்பட எங்கள் குடும்ப வாழ்க்கையில் அவனால் முழுமையாக பங்கேற்க முடிந்தது.
ஒரு பெரிய குடும்பத்தின் எதிர்பார்ப்புகளை நாங்கள் சரிசெய்ய வேண்டியிருந்தாலும், எங்கள் அன்பான மூன்று குழந்தைகளுடன் “குடும்பம்: உலகிற்கு ஓர் பிரகடனத்திலிருந்து” போதனைகளை நடைமுறைப்படுத்துவது மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. அந்த போதனைகளைப் பின்பற்றியது என் வளர்ந்து வரும் விசுவாசத்திற்கு அதிக அர்த்தம் சேர்த்தது.
பிரகடனம் உரைப்பதைப்போல, “அவருடைய நித்திய திட்டத்தின்படி, ஆணுக்கும் பெண்ணுக்கும் இடையிலான திருமணம் அத்தியாவசியம். பிள்ளைகள் தாம்பத்தியத்தின் பந்தங்களுக்குள் பிறப்பதற்கும், திருமண உறுதிமொழிகளை முழு விசுவாசத்துடன் மதிக்கும் தகப்பன் மற்றும் தாயால் வளர்க்கப்படுவதற்கும் உரிமையுடையவர்கள்.2 இந்தக் கொள்கைகளை நாங்கள் நடைமுறைப்படுத்தியதால், நாங்கள் ஆசீர்வதிக்கப்பட்டோம்.
இருப்பினும், பிணையத் தலைவராக நான் பணியாற்றிய ஒரு வார இறுதியில், பெற்றோர்கள் எதிர்கொள்ளக்கூடிய மிக மோசமான சோதனையை நாங்கள் அனுபவித்தோம். எங்கள் குடும்பம் சபை நடவடிக்கையில் இருந்து திரும்பி வந்து மதிய உணவுக்கு கூடினோம். பின்பு எங்கள் மூன்று பையன்களும் எங்கள் வளாகத்திற்குள் விளையாடச் சென்றனர்.
ஏதோ தவறு நடக்கலாம் என்று என் மனைவி திரும்பத் திரும்ப உணர்ந்தாள். நாங்கள் பாத்திரங்களைக் கழுவிக் கொண்டிருந்தபோது, போய், பிள்ளைகளைகளைப் பார்க்க அவள் என்னிடம் சொன்னாள். அவர்களின் ஆட்டத்தில் இருந்து அவர்களின் உற்சாகக் குரல்களை நாங்கள் கேட்டதால் அவர்கள் பாதுகாப்பாக இருப்பதாக நான் உணர்ந்தேன்.
கடைசியாக நாங்கள் இருவரும் எங்கள் மகன்களைப் பார்க்கச் சென்றபோது, சிறிய 18 மாத கென்னத், அவனுடைய சகோதரர்களால் கவனிக்கப்படாமல், தண்ணீரில் ஒரு வாளியில் உதவியற்ற நிலையில் இருப்பதைக் கண்டு நாங்கள் திகைத்தோம். நாங்கள் அவனை அவசரமாக மருத்துவமனைக்கு கொண்டு சென்றோம், ஆனால் அவனை உயிர்ப்பிப்பதற்கான அனைத்து முயற்சிகளும் பயனற்றவையாயின.
இந்த அநித்திய வாழ்வில் எங்கள் விலைமதிப்பற்ற குழந்தையை வளர்க்க எங்களுக்கு வாய்ப்பு கிடைக்காது என்றறிந்து நாங்கள் நொந்து போனோம். நித்தியத்தில் கென்னத் எங்கள் குடும்பத்தின் ஒரு அங்கமாக இருப்பான் என்பதை நாங்கள் அறிந்திருந்தும், என் அழைப்பை சிறப்பாக்க என்னால் முடிந்த அனைத்தையும் செய்து கொண்டிருக்கும் போது, தேவன் ஏன் எனக்கு இந்த துயரத்தை அனுமதிக்கிறார் என்று நான் கேட்டுக்கொண்டிருந்தேன். எனது கடமைகளில் ஒன்றான, பரிசுத்தவான்களுக்கு ஊழியம் செய்வதை நிறைவேற்றிவிட்டு நான் அப்போதுதான் வீட்டிற்கு வந்திருந்தேன். என் சேவையைப் பார்த்து எங்கள் மகனையும் எங்கள் குடும்பத்தையும் இந்த சோகத்திலிருந்து ஏன் தேவனால் காப்பாற்ற முடியவில்லை? இதைப்பற்றி நான் எவ்வளவு அதிகமாக நினைக்கிறேனோ, அவ்வளவு கசப்பானேன்.
அவளது தூண்டுதலுக்கு நான் பதிலளிக்காததற்காக என் மனைவி என்னை ஒருபோதும் குற்றம் சாட்டவில்லை, ஆனால் நான் ஒரு வாழ்க்கையை மாற்றும் பாடத்தைக் கற்றுக்கொண்டேன் மற்றும் ஒருபோதும் உடைக்கப்படக்கூடாத இரண்டு விதிகளை உருவாக்கினேன்:
விதி 1: உங்கள் மனைவியின் தூண்டுதல்களைக் கேளுங்கள், செவிசாயுங்கள்.
விதி 2: ஏதேனும் காரணத்திற்காக உங்களுக்குத் தெரியாவிட்டால், விதி எண் 1 ஐப் பார்க்கவும்.
அனுபவம் உடைந்து போனாலும், நாங்கள் தொடர்ந்து துக்கத்தில் இருந்தபோதிலும், எங்கள் பெரும் சுமை இறுதியில் குறைக்கப்பட்டது.3 எங்கள் இழப்பிலிருந்து நானும் என் மனைவியும் குறிப்பிட்ட பாடங்களைக் கற்றுக்கொண்டோம். நாங்கள் ஒன்றுபட்டவர்களாகவும், எங்கள் ஆலய உடன்படிக்கைகளுக்குக் கட்டுப்பட்டவர்களாகவும் உணர்ந்தோம்; அவன் உடன்படிக்கையில் பிறந்ததால், அடுத்த உலகில் கென்னத் நம்முடையவன் என்று உரிமை கோர முடியும் என்பது எங்களுக்குத் தெரியும். மற்றவர்களுக்கு ஊழியம் செய்வதற்கும் அவர்களின் வலியைப் புரிந்துகொள்வதற்கும் தேவையான அனுபவத்தையும் நாங்கள் பெற்றோம். நாங்கள் கர்த்தரில் விசுவாசம் வைத்ததால் எங்களுடைய கசப்பு கலைந்துவிட்டது என்று நான் சாட்சி கூறுகிறேன். எங்கள் அனுபவம் தொடர்ந்து கடினமாக இருக்கிறது, ஆனால் நாம் கிறிஸ்துவின் மீது கவனம் செலுத்தினால், “[நம்மை பலப்படுத்தும்] கிறிஸ்துவினாலே எல்லாவற்றையும் செய்ய பெலனுண்டு” என்று அப்போஸ்தலனாகிய பவுலிடம் கற்றுக்கொண்டோம்.4
தலைவர் ரசல் எம். நெல்சன் போதித்தார், “நம் வாழ்வின் கவனம் தேவனின் இரட்சிப்பின் திட்டத்திலும்… இயேசு கிறிஸ்துவிலும் அவருடைய சுவிசேஷத்திலும் இருக்கும்போது, நம் வாழ்வில் என்ன நடந்தாலும், நடக்காவிட்டாலும் மகிழ்ச்சியை நாம் உணர முடியும்.” அவர் மேலும் கூறினார், “மகிழ்ச்சி அவரிடமிருந்தும் அவராலுமே வருகிறது.”5
நம்முடைய கஷ்டகாலங்களிலும் நாம் திடனுடனிருந்து அமைதியால் நிரப்பப்படமுடியும் இரட்சகராலும் அவருடைய பாவநிவர்த்தியாலும் நாம் உணரும் அன்பு, நமது சோதனையான தருணங்களில் நமக்கு ஒரு சக்திவாய்ந்த ஆதாரமாகிறது. “வாழ்க்கையில் நியாயமற்ற [மற்றும் கடினமான] அனைத்தையும் இயேசு கிறிஸ்துவின் பாவநிவர்த்தியின் மூலம் சரிசெய்ய முடியும்.”6 “உலகத்தில் உங்களுக்கு உபத்திரவம் உண்டு, ஆனாலும் திடன்கொள்ளுங்கள், நான் உலகத்தை ஜெயித்தேன்”7 என அவர் கட்டளையிட்டார். அநித்தியத்தில் நாம் எதிர்கொள்ளும் வேதனை, நோய், சோதனைகள் எதுவாக இருந்தாலும் அதில் நிலைநிற்க அவர் நமக்கு உதவுவார்.
எரேமியா, யோபு, ஜோசப் ஸ்மித் மற்றும் நேபி போன்ற பெரிய மற்றும் உன்னத தலைவர்களின் பல வேதக் கதைகளை நாம் காண்கிறோம், அவர்கள் அநித்தியத்தின் போராட்டங்கள் மற்றும் சவால்களில் இருந்து விட்டு வைக்கப்படவில்லை. கடுமையான சூழ்நிலைகளிலும் அவர்கள் கர்த்தருக்குக் கீழ்ப்படியக் கற்றுக்கொண்ட மனிதர்கள்8.
லிபர்ட்டி சிறையில் இருந்த பயங்கரமான நாட்களில், ஜோசப் ஸ்மித் கூக்குரலிட்டார்: “தேவனே, நீர் எங்கே இருக்கிறீர்? உம்முடைய மறைவான இடத்தை மூடியிருக்கிற கூடாரம் எங்கே?”9 கர்த்தர் ஜோசப்புக்கு “அதில் நன்றாக நிலைத்திருக்கக் கற்றுக் கொடுத்தார்” 10 மேலும் அவர் அவ்வாறு செய்தால், இவை அனைத்தும் அவருக்கு அனுபவத்தைத் தரும் என்றும் அவருடைய நன்மைக்காகவும் இருக்கும் என்றும் வாக்குறுதி அளித்தார்11.
எனது சொந்த அனுபவங்களைப் பிரதிபலிக்கும் போது, கடினமான காலங்களில், எனது வசதி மண்டலத்திலிருந்து என்னை வெளியேற்றிய காலங்களில் எனது சிறந்த பாடங்களில் சிலவற்றை நான் கற்றுக்கொண்டேன் என அறிந்தேன். இளைஞனாக, வேதபாட வகுப்பு மூலம் சபையைப்பற்றி கற்றுக்கொண்டபோது, சமீபத்தில் மனமாறியவனாக, முழுநேர ஊழியக்காரனாக நான் சந்தித்த சிரமங்கள் மற்றும் எனது கல்வியில் நான் எதிர்கொண்ட சவால்கள், எனது அழைப்புகளை நிறைவாக்க முயற்சிப்பதில், மற்றும் குடும்பத்தை வளர்ப்பதில் வருங்காலத்திற்காக என்னை ஆயத்தப்படுத்தியது. கடினமான சூழ்நிலைகளுக்கு நான் எவ்வளவு மகிழ்ச்சியுடன் கர்த்தரின் மீது விசுவாசம் கொண்டு பதிலளிக்கிறேனோ, அவ்வளவு அதிகமாக நான் சீஷத்துவத்தில் வளர்கிறேன்.
நெருக்கமும் இடுக்கமுமான வழியில் நுழைந்தவுடன் நம் வாழ்வில் உள்ள கடினமான காரியங்கள் வரவேண்டுமென்பதில் ஆச்சரியப்பட வேண்டியதில்லை 12. இயேசு கிறிஸ்து, தான் “பட்டபாடுகளினாலே கீழ்ப்படிதலைக்” கற்றுக்கொண்டார்13. நாம் அவரைப் பின்பற்றும்போது, குறிப்பாக நம்முடைய கடினமான காலங்களில், நாம் அவரைப் போலவே வளரலாம்.
ஆலயத்தில் கர்த்தருடன் நாம் செய்யும் உடன்படிக்கைகளில் ஒன்று பலியின் பிரமாணத்தில் வாழ்வது. பலி எப்போதும் இயேசு கிறிஸ்துவின் சுவிசேஷத்தின் ஒரு பகுதியாகும். பூமியில் வாழ்ந்த அல்லது வாழப்போகும் அனைவருக்கும் இயேசு கிறிஸ்துவின் மாபெரும் பாவநிவாரண பலியை இது நினைவூட்டுகிறது.
கர்த்தர் எப்பொழுதும் நம்முடைய நீதியான விருப்பங்களை ஈடுசெய்கிறார் என்பதை நான் அறிவேன். எனது கோத்திரப் பிதா ஆசீர்வாதத்தில் எனக்கு வாக்களிக்கப்பட்ட பல பிள்ளைகளை நினைவிருக்கிறதா? அந்த ஆசீர்வாதம் நிறைவேறுகிறது. நானும் என் மனைவியும் கானா கேப் கோஸ்ட் ஊழியத்தில் 25க்கும் மேற்பட்ட நாடுகளைச் சேர்ந்த பல நூறு ஊழியக்காரர்களுடன் சேவை செய்தோம். அவர்கள் நம் சொந்தப் பிள்ளைகளைப் போலவே எங்களுக்குப் பிரியமானவர்கள்.
இக்கட்டான சமயங்களில் கர்த்தரில் விசுவாசம் வைக்கும்போது, நம்முடைய சீஷத்துவத்தில் நாம் வளர்கிறோம் என்று நான் சாட்சி கூறுகிறேன். நாம் அவ்வாறு செய்யும்போது, அவர் இரக்கத்துடன் நம்மைப் பலப்படுத்தி நமது சுமைகளை சுமக்க நமக்கு உதவுகிறார். இயேசு கிறிஸ்துவின், நாமத்தினாலே, ஆமென்.