ចូរកុំបោះបង់ឱកាសដើម្បីថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីព្រះគ្រីស្ទ
អំណរដ៏ពិតប្រាកដគឺអាស្រ័យលើឆន្ទៈរបស់យើងដើម្បីចូលទៅកាន់តែជិតព្រះគ្រីស្ទ ហើយបានឃើញច្បាស់ដោយខ្លួនយើងផ្ទាល់ ។
កាលពីប្រាំឆ្នាំមុន យើងបានលើកដៃគាំទ្រព្យាការីជាទីស្រឡាញ់របស់យើង គឺប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន ជាប្រធានសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ―ជាអ្នកថ្លែងរបស់ព្រះអម្ចាស់សម្រាប់ជំនាន់ដ៏អស្ចារ្យនេះ ដែលពេញដោយការរីកចម្រើន និងវិវរណៈ ។ តាមរយៈលោក យើងបានទទួលការអញ្ជើញរាប់មិនអស់ ហើយបានទទួលការសន្យាថានឹងទទួលបានពរជ័យដ៏រុងរឿង បើយើងនឹងផ្តោតជីវិតរបស់យើងទៅលើព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
នៅឆ្នាំ ២០១១ ខណៈពេលខ្ញុំកំពុងបម្រើជាមួយស្វាមីខ្ញុំជាថ្នាក់ដឹកនាំបេសកកម្មនៅទីក្រុងគូរីទីបា ប្រទេសប្រេស៊ីលដ៏ស្រស់ស្អាត នោះទូរសព្ទរបស់ខ្ញុំបានរោទិ៍អំឡុងពេលប្រជុំមួយ ។ ពេលខ្ញុំហៀបបិទសំឡេងទូរសព្ទ ខ្ញុំឃើញថា គឺឪពុកខ្ញុំទូរសព្ទមក ។ ខ្ញុំចេញពីការប្រជុំយ៉ាងរហ័សដើម្បីលើកទូរសព្ទ ៖ « ជំរាបសួរប៉ា ! »
ដោយមិនរំពឹងទុក សំឡេងគាត់ពេញដោយភាពសោកសៅ ៖ « សួស្ដី បូនី ។ ប៉ាត្រូវប្រាប់កូនរឿងមួយ ។ ពេទ្យពិនិត្យឃើញថា ប៉ាកើតជំងឺ ALS » ។
ចិត្តខ្ញុំច្របូកច្របល់ « ចាំបន្តិចប៉ា ! តើជំងឺ ALS ជាជំងឺអ្វី ? »
ប៉ាបានពន្យល់ថា « ខួរក្បាលប៉ានឹងនៅតែដឹងគ្រប់សព្វ តែរូបកាយប៉ានឹងលែងដំណើរការបន្ដិចៗម្ដង » ។
ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ពិភពលោកទាំងមូលកំពុងក្រឡាប់ចាក់ នៅពេលខ្ញុំចាប់ផ្ដើមព្យាយាមយល់ពីព័ត៌មានដ៏សោកសៅនេះ ។ ប៉ុន្តែ នៅថ្ងៃដែលមិនអាចបំភ្លេចបាននោះ ប្រយោគចុងក្រោយរបស់គាត់បានដក់ជាប់នៅក្នុងចិត្តរបស់ខ្ញុំជារៀងរហូត ។ ឪពុកជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំបាននិយាយដោយភាពបន្ទាន់ថា « បូនី កុំបោះបង់ឱកាសដើម្បីថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីព្រះគ្រីស្ទឲ្យសោះ » ។
ខ្ញុំបានពិចារណា និងអធិស្ឋានអំពីដំបូន្មានរបស់ប៉ា ។ ខ្ញុំឧស្សាហ៍សួរខ្លួនឯងថា តើខ្ញុំដឹងយ៉ាងពេញលេញពីអត្ថន័យនៃការមិនបោះបង់ឱកាសដើម្បីថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែរឬទេ ។
ដូចជាបងប្អូនដែរ ជួនកាល ខ្ញុំឡើងថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីព្រះគ្រីស្ទនៅថ្ងៃអាទិត្យទីមួយនៅដើមខែ ។ ខ្ញុំបានថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីពិតនៃដំណឹងល្អជាផ្នែកនៃមេរៀនមួយ ។ ខ្ញុំបានបង្រៀនពីសេចក្ដីពិតយ៉ាងក្លាហាន ហើយបានប្រកាសអំពីទេវភាពរបស់ព្រះគ្រីស្ទក្នុងនាមជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាម្នាក់ ។
ប៉ុន្តែការអង្វរនេះមានអារម្មណ៍ផ្ទាល់ខ្លួនចំពោះខ្ញុំយ៉ាងខ្លាំង ! វាហាក់ដូចជាគាត់បាននិយាយថា « បូនី ចូរកុំឲ្យពិភពលោកនេះយកឈ្នះលើកូនឡើយ ! ចូរបន្ដនៅស្មោះពិតចំពោះសេចក្ដីសញ្ញារបស់កូនជាមួយនឹងព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ចូរខំខ្នះខ្នែងដើម្បីទទួលបានពរជ័យរបស់ទ្រង់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយអាចថ្លែងទីបន្ទាល់តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអំពីព្រះចេស្ដា និងវត្តមានរបស់ទ្រង់នៅក្នុងជីវិតរបស់កូន ! »
យើងរស់នៅក្នុងពិភពមួយដែលបានធ្លាក់ ដោយមានការរំខាននានាដែលល្បួងយើងឲ្យផ្ដោតលើរឿងខាងលោកិយ ជាជាងលើរឿងខាងវិញ្ញាណ ។ ដូចគ្នាខ្លាំងនឹងពួកសាសន៍នីហ្វៃនៅក្នុង នីហ្វៃទី៣ ១១ ដែរ យើងត្រូវការព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ តើបងប្អូនអាចស្រមៃឃើញខ្លួនឯងនៅទីនោះ ក្នុងចំណោមមនុស្សដែលបានជួបនូវភាពវិកវរ និងការបំផ្លិចបំផ្លាញយ៉ាងខ្លាំងដែរឬទេ ? តើការស្តាប់តាមការអញ្ជើញផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ព្រះអម្ចាស់មានសភាពយ៉ាងណាទៅ ៖
« ចូរក្រោកឡើង ហើយមករកយើងចុះ ដើម្បីអ្នករាល់គ្នាអាច លូក ដៃមកឯចំហៀងយើង និងដើម្បីអ្នករាល់គ្នាអាចស្ទាបនូវស្នាមដែកគោលនៅត្រង់ដៃ និងជើងយើង ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាអាច ដឹង ថា យើងគឺជា … ព្រះនៃផែនដីទាំងមូល ហើយត្រូវគេធ្វើគុតជំនួសអំពើបាបទាំងឡាយនៃមនុស្សលោក ។
« ហើយ … ហ្វូងមនុស្សបានដើរទៅមុខ … ម្ដងម្នាក់ៗ … ហើយបានឃើញដោយភ្នែកគេផ្ទាល់ ហើយបានស្ទាបដោយដៃគេផ្ទាល់ និងបានដឹងយ៉ាងជាក់ច្បាស់ … និងបានឃើញច្បាស់ដោយខ្លួនគេផ្ទាល់ » ។១
ពួកសាសន៍នីហ្វៃទាំងនេះបានខ្នះខ្នែងដើរឆ្ពោះទៅមុខដើម្បីលូកដៃគេចូលទៅចំហៀងរបស់ទ្រង់ ហើយស្ទាបស្នាមដែកគោលនៅលើព្រះហត្ថ និងព្រះបាទារបស់ទ្រង់ ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចឃើញច្បាស់ដោយខ្លួនគេផ្ទាល់ថា នេះគឺជាព្រះគ្រីស្ទពិតមែន ។ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ មនុស្សស្មោះត្រង់ជាច្រើនដែលយើងបានសិក្សានៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីនៅឆ្នាំនេះ បានរង់ចាំយ៉ាងអន្ទះសានូវការយាងមករបស់ព្រះគ្រីស្ទ ។ បន្ទាប់មក ពួកគេបានឈានជើងចេញពីវាលស្រែ កន្លែងការងារ និងតុអាហារពេលល្ងាចរបស់គេ ហើយបានដើរតាមទ្រង់ កកកុញប្រជ្រៀតគ្នាមកឯទ្រង់ ប្រជ្រៀតគ្នាលើទ្រង់ ហើយអង្គុយជាមួយទ្រង់ ។ តើយើងអន្ទះសាចង់ឃើញដោយខ្លួនឯង ដូចជាហ្វូងមនុស្សនៅក្នុងព្រះគម្ពីរដែរឬទេ ? តើពរជ័យដែលយើងខំស្វែងរកទាំងប៉ុន្មាន មិនសូវចាំបាច់ដូចពរជ័យរបស់ពួកគេទេឬ ?
នៅពេលព្រះគ្រីស្ទបានយាងទៅជួបពួកសាសន៍នីហ្វៃដោយផ្ទាល់នៅឯព្រះវិហារបរិសុទ្ធរបស់ពួកគេ នោះការអញ្ជើញរបស់ទ្រង់គឺមិនមែនឲ្យឈរនៅពីចម្ងាយ ហើយមើលទៅទ្រង់ទេ តែឲ្យប៉ះទ្រង់ ឲ្យដឹងដោយខ្លួនគេថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះមានព្រះកាយពិតដូចជាមនុស្សដទៃទៀតដែរ ។ តើយើងអាចខិតជិតឲ្យបានល្មមគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទទួលបានសាក្សីផ្ទាល់ខ្លួនអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដោយរបៀបណា ? ការណ៍នេះអាចជាផ្នែកមួយនៃអ្វីដែលឪពុកខ្ញុំបានព្យាយាមបង្រៀនខ្ញុំ ។ ខណៈយើងមិនអាចរីករាយនឹងការបាននៅក្បែរទ្រង់ខាងសាច់ឈាម ដូចអ្នកដែលបានដើរជាមួយព្រះគ្រីស្ទ អំឡុងការងារបម្រើរបស់ទ្រង់នៅលើផែនដីក៏ពិតមែន តែតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះយើងអាចទទួលបានព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ! បានច្រើនបំផុតតាមដែលយើងត្រូវការ !
យុវនារីនៅជុំវិញពិភពលោកបានបង្រៀនខ្ញុំយ៉ាងច្រើនអំពីការស្វែងរកព្រះគ្រីស្ទ និងការទទួលបានសាក្សីផ្ទាល់ខ្លួនប្រចាំថ្ងៃអំពីទ្រង់ ។ ខ្ញុំសូមចែកចាយដំណើររឿងនៃយុវនារីចំនួនពីររូប ៖
លីវវី បានមើលសន្និសីទទូទៅពេញមួយជីវិតរបស់នាង ។ តាមពិតទៅ នៅក្នុងផ្ទះរបស់នាង ពួកគេមានទម្លាប់មើលសន្និសីទទូទៅជាគ្រួសារទាំងប្រាំសម័យប្រជុំ ។ កាលពីមុន សន្និសីទសម្រាប់ លីវវី មានន័យថា ការគូររូបលេង ឬការលង់លក់ម្ដងម្កាលដោយមិនដឹងខ្លួន ។ ប៉ុន្តែ សន្និសីទទូទៅកាលពីខែតុលាកន្លងទៅនេះគឺខុសគ្នា ។ វាបានក្លាយជារឿងផ្ទាល់ខ្លួន ។
លើកនេះ លីវវី បានសម្រេចចិត្តធ្វើជាអ្នកស្ដាប់យ៉ាងសកម្ម ។ នាងបានបិទសំឡេងទូរសព្ទ ហើយបានកត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍មកពីព្រះវិញ្ញាណ ។ នាងមានការភ្ញាក់ផ្អើល ពេលនាងមានអារម្មណ៍ដឹងពីរឿងជាក់លាក់ដែលព្រះចង់ឲ្យនាងស្តាប់ និងធ្វើ ។ ការសម្រេចចិត្តនេះបានធ្វើឲ្យមានភាពខុសគ្នាក្នុងជីវិតរបស់នាងស្ទើរតែភ្លាមៗតែម្ដង ។
គ្រាន់តែប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមក មិត្តភក្តិរបស់នាងបានអញ្ជើញនាងឲ្យចូលរួមមើលភាពយន្តមិនសមរម្យមួយ ។ នាងបានពិចារណាថា « ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ពាក្យសម្ដី និងស្មារតីនៃសន្និសីទបានចូលមកក្នុងដួងចិត្តខ្ញុំម្ដងទៀត ហើយខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំគួរតែបដិសេធការអញ្ជើញរបស់ពួកគេ » ។ នាងក៏មានភាពក្លាហានចែកចាយទីបន្ទាល់របស់នាងអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងវួដរបស់នាងផងដែរ ។
បន្ទាប់ពីព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះ នាងបានថ្លែងថា « រឿងដ៏អស្ចារ្យនោះគឺ នៅពេលដែលខ្ញុំឮខ្លួនឯងថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះគ្រីស្ទ នោះខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបញ្ជាក់វាម្ដងទៀតមកកាន់ខ្ញុំ » ។
លីវវី មិនបានមើលសន្និសីទនៅចុងសប្ដាហ៍លំៗនោះទេ នាងបានជ្រមុជក្នុងសន្និសីទទាំងគំនិត និងវិញ្ញាណ ហើយបានរកឃើញព្រះអង្គសង្រ្គោះនៅទីនោះ ។
ហើយបន្ទាប់ទៀត គឺ មេតឌី ។ នៅពេលគ្រួសាររបស់នាងឈប់មកព្រះវិហារ មេតឌី បានច្របូកច្របល់ ហើយមិនដឹងថាត្រូវធ្វើយ៉ាងម៉េចនោះទេ ។ នាងបានដឹងថាមានអ្វីសំខាន់មួយបានបាត់ ។ ដូច្នេះ នៅអាយុ ១៣ ឆ្នាំ មេតឌីបានចាប់ផ្ដើមទៅព្រះវិហារតែម្នាក់ឯង ។ ទោះបីជាពេលខ្លះ ការធ្វើជាសមាជិកតែឯងពិបាក និងមិនស្រណុកចិត្តក៏ដោយ ក៏នាងបានដឹងថា នាងអាចរកឃើញព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅព្រះវិហារ ហើយនាងចង់នៅកន្លែងដែលទ្រង់គង់នៅ ។ នាងបាននិយាយថា « នៅឯព្រះវិហារ ព្រលឹងខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាដូចជាបាននៅផ្ទះដូច្នោះដែរ » ។
មេតឌី បានប្រកាន់ខ្ជាប់ទៅនឹងការពិតដែលថា គ្រួសាររបស់នាងបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយគ្នាសម្រាប់ភាពអស់កល្បជានិច្ច ។ នាងបានចាប់ផ្ដើមនាំប្អូនប្រុសរបស់នាងមកព្រះវិហារជាមួយនាង ហើយសិក្សាបទគម្ពីរជាមួយពួកគេនៅផ្ទះ ។ ទីបំផុត ម៉ាក់របស់នាងបានចាប់ផ្ដើមចូលរួមជាមួយពួកគេដែរ ។ មេតឌី បានប្រាប់ម៉ាក់របស់នាងអំពីបំណងប្រាថ្នារបស់នាងក្នុងការបម្រើបេសកកម្ម ហើយបានសួរថា តើម្តាយរបស់នាងអាចត្រៀមខ្លួនដើម្បីចូលរួមព្រះវិហារបរិសុទ្ធជាមួយនាងបានដែរឬទេ ។
សព្វថ្ងៃនេះ មេតឌី នៅក្នុង អិម.ធី.ស៊ី. ។ នាងកំពុងបម្រើ ។ នាងកំពុងធ្វើជាសាក្សីអំពីព្រះគ្រីស្ទ ។ គំរូរបស់នាងបានជួយដឹកនាំ ទាំង ឪពុក និងម្ដាយរបស់នាងឲ្យត្រឡប់មកព្រះវិហារបរិសុទ្ធវិញ ហើយត្រឡប់មកកាន់ព្រះគ្រីស្ទវិញ ។
ដូច លីវវី និង មេតឌី ដែរ ពេលយើងជ្រើសរើសស្វែងរកព្រះគ្រីស្ទ នោះព្រះវិញ្ញាណនឹងធ្វើជាសាក្សីអំពីទ្រង់នៅក្នុងស្ថានភាពផ្សេងៗជាច្រើន ។ សាក្សីនៃព្រះវិញ្ញាណទាំងនេះកើតឡើង នៅពេលយើងតមអាហារ អធិស្ឋាន រង់ចាំ និងបន្តទៅមុខទៀត ។ យើងនឹងមានភាពជិតស្និទ្ធនឹងព្រះគ្រីស្ទកាន់តែខ្លាំងឡើង តាមរយៈការថ្វាយបង្គំជាញឹកញាប់នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ការប្រែចិត្តជារៀងរាល់ថ្ងៃ ការសិក្សាបទគម្ពីរ ការមកព្រះវិហារ និងចូលរៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលា ការពិចារណាពីពររបស់លោកអយ្យកោយើង ការទទួលបានពិធីបរិសុទ្ធដោយមានភាពស័ក្ដិសម និងការគោរពតាមសេចក្តីសញ្ញាដ៏ពិសិដ្ឋ ។ ទាំងអស់នេះយាងអញ្ជើញព្រះវិញ្ញាណឲ្យបំភ្លឺគំនិតរបស់យើង ហើយវានាំឲ្យមាន សេចក្តីសុខសាន្ត និងការការពារបន្ថែមទៀត ។ ប៉ុន្ដែ តើយើងចាត់ទុកទង្វើទាំងនេះថាជាឱកាសដ៏ពិសិដ្ឋដើម្បីថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីព្រះគ្រីស្ទដែរឬទេ ?
ខ្ញុំបានចូលរួមក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធជាច្រើនដង ប៉ុន្តែពេលខ្ញុំ ថ្វាយបង្គំនៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះអម្ចាស់ វាផ្លាស់ប្ដូរខ្ញុំ ។ ពេលខ្លះនៅពេលតមអាហារ ខ្ញុំឃើញថាខ្លួនឯងឃ្លាន ហើយគ្មានបានអ្វីខាងវិញ្ញាណទេ តែពេលខ្លះទៀតខ្ញុំ រីករាយ ហើយទទួលបានប្រយោជន៍ខាងវិញ្ញាណដោយមានគោលបំណង ។ ពេលខ្លះ ខ្ញុំបានពោលពាក្យអធិស្ឋានដោយមិនបានគិតអ្វីទេ ជាការអធិស្ឋានដដែលៗតាមទម្លាប់ ប៉ុន្តែខ្ញុំក៏បាន ក៏មានចិត្តចង់ទទួលឱវាទពីព្រះអម្ចាស់តាមរយៈការអធិស្ឋានផងដែរ ។
មានអំណាចក្នុងការបង្កើតទម្លាប់ដ៏បរិសុទ្ធទាំងនេះឲ្យក្លាយជាសាក្សីអំពីព្រះ ហើយមិនមែនជាបញ្ជីដែលត្រូវធ្វើនោះទេ ។ ដំណើរការនេះនឹងមានបន្ដិចម្ដងៗ ប៉ុន្តែនឹងរីកចម្រើនពេលមានការចូលរួមយ៉ាងសកម្មជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយដកពិសោធន៍ប្រកបដោយគោលបំណងជាមួយព្រះគ្រីស្ទ ។ នៅពេលយើងធ្វើសកម្មភាពយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួនលើការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ នោះយើងនឹងទទួលបានទីបន្ទាល់អំពីទ្រង់ យើងស្ថាបនាទំនាក់ទំនងជាមួយទ្រង់ និងជាមួយព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង ។ យើងចាប់ផ្ដើមក្លាយដូចជាទ្រង់ទាំងទ្វេ ។
ពួកមារសត្រូវបង្កើតសំឡេងរំខានយ៉ាងខ្លាំង ដែលធ្វើឲ្យយើងអាចពិបាកស្ដាប់ឮព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះអម្ចាស់។ ពិភពលោករបស់យើង ឧបសគ្គរបស់យើង កាលៈទេសៈរបស់យើងនឹងមិនមានភាពស្ងប់ស្ងាត់ជាងមុនទេ ប៉ុន្តែយើងអាច ហើយយើងត្រូវតែមានបំណងប្រាថ្នាដ៏មោះមុតដើម្បីធ្វើតាមកិច្ចការរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ដើម្បី « ស្ដាប់ទ្រង់ » ដោយភាពច្បាស់លាស់ ។២ យើងចង់បង្កើតឲ្យមានទម្លាប់នៃភាពជាសិស្ស និងទីបន្ទាល់ដែលនឹងនាំឲ្យយើងផ្តោតទៅលើការពឹងផ្អែករបស់យើងលើព្រះអង្គសង្គ្រោះជារៀងរាល់ថ្ងៃ ។
ឥឡូវនេះ ឪពុកខ្ញុំបានលាចាកទៅអស់រយៈពេលជាង ១១ ឆ្នាំហើយ ប៉ុន្តែពាក្យសម្តីរបស់គាត់នៅរស់ក្នុងចិត្តខ្ញុំ ។ « បូនី កុំបោះបង់ឱកាសដើម្បីថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីព្រះគ្រីស្ទឲ្យសោះ » ។ ខ្ញុំសូមអញ្ជើញបងប្អូនឲ្យចូលរួមជាមួយខ្ញុំក្នុងការទទួលយកការអញ្ជើញរបស់គាត់ ។ សូមរកមើលព្រះគ្រីស្ទនៅគ្រប់ទីកន្លែង―ខ្ញុំសន្យាថា ទ្រង់គង់នៅទីនោះ !៣ អំណរដ៏ពិតប្រាកដគឺអាស្រ័យលើឆន្ទៈរបស់យើងដើម្បីចូលទៅកាន់តែជិតព្រះគ្រីស្ទ ហើយបានឃើញច្បាស់ដោយខ្លួនយើងផ្ទាល់ ។
យើងដឹងថា នៅថ្ងៃចុងក្រោយ « គ្រប់ជង្គង់នឹងលុតចុះ ហើយគ្រប់អណ្ដាតនឹងទទួលថ្លែងប្រាប់ »៤ថាព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះគ្រីស្ទ ។ ខ្ញុំអធិស្ឋានថា សាក្សីនេះនឹងក្លាយជាបទពិសោធន៍ធម្មតា និងតាមធម្មជាតិមួយសម្រាប់យើង នៅពេលឥឡូវនេះ—ថាយើងនឹងចាប់យកគ្រប់ឱកាសដើម្បីថ្លែងទីបន្ទាល់ដោយអំណរ ៖ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានព្រះជន្មរស់ !
ខ្ញុំពិតជាស្រឡាញ់ទ្រង់ខ្លាំងណាស់ ។ ឱ យើងមានអំណរគុណណាស់ចំពោះដង្វាយធួនដ៏និរន្ដររបស់ទ្រង់ ដែលបាន « ធ្វើឲ្យជីវិតអស់កល្បជានិច្ច និងអតមភាពអាចកើតមានដល់ [ យើង ] គ្រប់គ្នា » ។៥ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីល្អសប្បុរស និងសិរីរុងរឿងដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃយើង នៅក្នុងព្រះនាមដ៏ពិសិដ្ឋរបស់ទ្រង់ គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ៕