Usa ka Pasko sa Milagro
Ang tingtugnaw mao ang mabugnaw nga panahon sa tuig sa Russia Moscow Mission. Alang sa usa ka misyonaryo kini usahay ingon og tinuod dili lamang sa panahon apan sa mga tawo usab. Sila nahimong makikaugalingon. Ang tanan ingon og nagdali nga mopauli gikan sa trabaho. Ang mga tawo masakiton, ang kadalanan dangog kaayo, ug ang kabugnaw walay kalooy nga mopahit sa nabantang nga parte sa panit. Ang mga pahiyom panagsa ra.
Ang akong kauban ug ako nakakaplag sa among mga kaugalingon nga ania niini nga mga kondisyon sa panahon sa tingtugnaw sa 2005. Gusto namo nga lipayon ang mga tawo pinagi sa pagpakigbahin sa among mensahe sa hugot nga pagtuo, paglaum, ug gugma, apan walay usa nga gustong maminaw. Ug sa tinuod lamang, ang akong buot dili kaayo maayo. Ako walay mahimo gawas sa pagbati nga nawad-an og kadasig. Kada adlaw maglakaw kami sa bugnaw nga kadalanan sa pagpangita og mga tawo nga katudloan, nagpakamig og grabe sa among mga tiil. Bisan pa sa mga kahimtang nga nawala ang kadasig, kami dili gusto nga moundang. Ang Pasko nagkaduol na, ug kami gusto nga motabang sa mga tawo nga mobati sa espiritu sa Pasko. Apan unsaon?
Usa ka gabii niana samtang kami nagsakay sa tren pauli, usa ka gamay nga pundok sa mga musikero misulod sa tren. Nindot kaayo sila nga mipatugtog, apan sa akong kasorpresa, ang ilang pasundayag walay epekto ni bisan kinsa. Tingali usa ka tawo o duha ang mihatag og pipila ka sensilyo, apan ang uban mitutok lamang sa nag-ice nga mga bintana. Gibati nako ang kaulaw alang sa mga tigpasundayag ug mihatag kanila og pipila ka mga sensilyo.
Sa wala madugay miabut kami sa estasyunan nga duol sa among apartment ug midagan pauli. Human nako masirado ang pultahan sa apartment, ang telepono mibagting. Akong gipunit ug nakaila sa tingog sa among district leader. Nianang adlawa naghunahuna unta kami og mga ideya alang sa pagsaulog sa panahon sa Pasko isip mga misyonaryo. Nakalimot gayud ako sa hingpit, apan dili ako gusto nga makahibalo siya niana. Naghunahuna pag-ayo og ideya, nahinumdom ako sa grupo sa mga musikero ug misugyot nga ang among district manganta og mga himno sa Pasko diha sa mga tren. Makaduyog ako kanila sa biyolin. Sa akong kasorpresa ug tingali kadismaya, ang among district leader giganahan sa ideya. Nagsabut kami og adlaw. “Unsay akong gihunahuna!” Akong gisultihan ang akong kaugalingon, nakahinumdom nga ang tulo ka mga misyonaryo sa among district mga yabag.
Miabut ang adlaw ug ang mga misyonaryo nag-abut sa estasyunan. Ang adlaw dugay nang misalop, ug hilabihan katugnaw. Ang akong mga tiil nangamig na. Nagpraktis kami sulod sa mga lima ka mga minuto hangtud nga ang tren miaginod og hinay hangtud sa tungtongan. Malipayon kaming misulod sa naabli nga mga pultahan, nakalikay sa kabugnaw sa hangin ug sa snow. Akong gipagawas ang akong biyolin gikan sa sudlanan ug nag-ampo sa hilom nga ang Dios motandog sa mga kasingkasing sa mga tigpaminaw.
Sa among pagsakay sa tren, kasagaran sa mga tawo dili motagad kanamo. Ang akong mga tudlo wala pa manginit, mao nga sa nagsugod ako sa pagtugtog, ang tono sa biyolin yano kaayo ang tingog apan makatuhop. Sa kalit ang palibut sa tren nausab. Ingon og hapit adunay mabati sa kahanginan. Ang mga pasahero ingon og mipugong sa ilang gininhawa. Ang ubang mga misyonaryo miapil kanako, nanganta sa mga pulong sa “Mahilum nga Gabii”:
Mahilum! Nga gabii!
Kamingaw, niini.
Tan-awa ang birhen ug bata.
Balaan, kaaghup nakita.
Natulog sa kalinaw;
Natulog sa kalinaw.1
Samtang ako nagtugtog ug ang ubang mga misyonaryo nanganta, walay usa sa tren nga misulti og usa ka pulong. Sa dihang nahuman kami sa himno, akong gitan-aw ang nawong sa mga tawo. Ang tanan nagtan-aw kanamo nga mabinantayon. Mga luha miagas sa mga aping sa daghang mga babaye. Hilom sulod sa usa ka minuto ingon nga walay usa buot mobalda sa makadiyot. Sa katapusan usa ka tawo nga nagbarug sa luyo sa tren misinggit, “Sila mga Santos, tinuod nga mga Santos!” Ang tanan nagsugod sa pagpamakpak.
Samtang kami milakaw sa agianan, daghang mga tawo buot mohatag kanamo og kwarta. Sa dihang wala namo dawata kini, silang tanan mas natingala. Ako nakadungog og tawo hilom nga miingon, “Dili lang kini sulagma.” Usa ka tawo misulay gani sa paghatag kanamo og daghang kwarta ug nahibulong sa dihang midumili kami sa pagdawat. Hinoon, gitanyagan namo siya og tarheta [pass-along card], nga malipayon niyang gidawat. Ang ubang mga pasahero nagsugod sa pagpangayo sa mga tarheta. Nangutana usab sila mahitungod sa Simbahan ug kanamo. Ingon og bisan asa kami motan-aw, ang among mga mata gisugat uban sa mapahiyumon nga mga nawong ug madasigon nga pagtimbaya. Sa tumoy sa tren, gipanghinaut namo ang mga pasahero og malipayong Pasko ug nanamilit sa among bag-ong mga higala.
Sa pikas bahin sa pultahan, nagtinan-away kami sa usag usa ingon og dili makatuo. “Unsay bag-o lang nahitabo?” kami nangutana. Dayon, uban sa doblehon nga kalagsik, misulod kami sa sunod nga pultahan Sa sinugdanan ang mga pasahero wala magtagad kanamo, apan human kami makakanta sa himno, sila adunay sama nga milagrosong reaksyon. Sa nahibilin sa gabii, miadto kami sa lain-laing bahin sa tren, nakasinati og sama nga butang sa matag usa. Wala gayud sukad ako makakita sa mao nga pagdawat ug gugma.
Mipauli nianang gabhiona, ako nakaamgo nga ako nakasinati og usa ka milagro nga nahimo pinaagi sa musika, usa ka mensahe mahitungod sa Manluluwas, ug sa espiritu sa Pasko. Bisan sa labing bugnaw nga mga panahon sa atong mga kinabuhi, kita mahupay pinaagi sa presensya sa Ginoo. Pagkabulahan nako nga nakakita kon unsa ka dali mausab ang mga tawo ubos sa impluwensya sa Espiritu. Hinumduman nako kanunay kadtong gabhiona ug gibutang kini sa akong kasingkasing. Hinaut nga ang Espiritu sa kahangturan mohimo og mga milagro!
Paghulagway ni Gregg Thorkelson