Usa ka Wala Damha nga Leksyon
Human og balhin ngadto sa Siyudad sa New York alang sa akong panginabuhi, ako migawas usa ka gabii sa Disyembre aron sa pagpamalit og mga gamit para sa akong bag-ong apartment. Usa ka unos ang bag-o lang miigo sa siyudad, ug abot sa tuhod ang gitas-on sa snow ang mitabon sa mga kalsada. Ako nagputos sa baga ug balhiboong coat sa tingtugnaw samtang nagpadulong sa tren nga daghan kaayong nagkapuliki nga mga tawo alang sa pagpamalit sa adlaw sa pasko.
Ako wala mahimutang sa pag-abot sa tren, naghunahuna kabahin sa akong listahan sa pamaliton. Sa dihang miabut na gayud ang tren, ako misaka sa sakyanan, nangita og lingkuranan nga kalingkuran. Ang labing duol nga lingkuranan atbang gayud sa usa ka tawo nga tigulang nga walay pinuy-anan. Siya walay tingtugnaw nga coat o baga nga sapot. Diha siyay pipila lamang ka plastik nga mga bag puno og mga gagmay’ng mga butang nga may gamay o walay mga bili.
Ako dili gusto nga molingkod duol sa iyang ngil-ad nga baho, ug ang iyang bagis nga hitsura nakapahunahuna kanako nga siya kuyaw. Sa kasagaran, ako dili gusto nga pangayoan og kwarta. Ako diretsong milakaw sa pikas tumoy sa sakyanan ug milingkod. Ang tanang ubang mga pasahero nagpundok usab sa pikas bahin sa sakyanan, mibiya niining tawo nga nag-inusara.
Sa wala madugay usa ka batan-ong lalaki ang misakay sa tren ug milingkod sa lingkuran nga atbang sa tawo nga walay pinuy-anan. Sa walay pagduha-duha, ang batan-ong lalaki mihatag og usa ka maabi-abihon nga pahiyum, usa ka lamano, ug usa ka masadyaong kumusta. Ang nawong niining tawo misanag, ug nagsugod sila og usa ka maanindot nga pagsultihanay. Sila nag-istoryahanay sulod sa 15 ka mga minutos, nalingaw sa usa’g-usa.
Samtang ako nagtan-aw, ako napahinumduman sa tinuod nga espiritu niining panahon sa Pasko. Samtang sila nagsige og istoryahanay, ang batan-ong lalaki mibarug ug mihubo sa iyang saliko, polo, ug ang ikaduhang taas og bukton nga polo nga iyang gisapaw. Nagbarug nga nagsul-ob sa iyang kamisen, iyang gihatag ang taas og bukton nga polo ngadto sa tawo nga walay pinuy-anan. Ang tigulang nga tawo midawat niini nga mapasalamaton, ug ang duha nagpadayon sa ilang pag-istoryahanay. Ako nanaog sa tren sa sunod nga hunonganan, natandog sa pagkamabination sa batan-ong lalaki. Ako mibati nga sad-an tungod sa akong pagkahakog, apan ako adunay tinguha nga mahimong mas maayo nga tawo.
Ang Hari sa tanang mga hari mianhi sa kalibutan sa labing mapainubsanon nga matang, diha sa usa ka yano nga pasungan. Ang kalibutan gihatagan sa labing bililhon, makaluwas nga gasa—ang Anak sa Dios. Ako mapasalamaton sa gasa sa Manluluwas sa akong kinabuhi ug sa pahinumdom sa Iyang walay katapusan nga gugma ug kapuangod alang sa Iyang mga anak. Kadto nga panahon sa Pasko, ako mibati og kausaban sa tinguha nga mas mabination, mas manggihatagon, ug mas mahimong sama sa akong Manluluwas, nga si Jesukristo.