Moest ik mijn studie opgeven voor een zending?
Ik haalde in 1992 op de middelbare school mijn eindexamen en diende onmiddellijk mijn aanvraag voor een voltijdzending in. Toen mijn zendingsoproep kwam, was ik net toegelaten tot een van de beste universiteiten van Nigeria om daar medicijnen te studeren.
In Nigeria wordt er hevig gewedijverd om toelating tot een medicijnenstudie, en het is niet iets wat je vervolgens laat varen. Toen ik door enkele vrienden en familieleden onder druk werd gezet om mijn zending op te geven, legde ik uit dat het mijn plicht was en dat ik er al naar had uitgekeken sinds ik zes jaar daarvoor lid van de kerk was geworden. Ik was ervan overtuigd dat ik na mijn zending opnieuw toegelaten zou worden, maar velen dachten dat ik spijt zou krijgen van mijn beslissing.
Ik ben mijn huisonderwijzers, familieleden en vrienden in de kerk dankbaar die mij steunden in mijn beslissing om op zending te gaan. Doordat ik naar het seminarie was gegaan, de Schriften bestudeerde en het evangelie naleefde, was ik in staat om achter mijn overtuiging te staan.
Als zendeling stelde ik persoonlijke doelen en werkte ik hard. Twee jaar later werd ik eervol ontheven. De Heer zegent voormalige zendelingen maar heeft ze geen immuniteit voor beproevingen beloofd. Voor een teruggekeerde zendeling uit Nigeria omvatten die beproevingen werkloosheid en gebrek aan geld voor een opleiding.
De eerste drie jaar na mijn zending deed ik drie keer toelatingsexamen en slaagde elke keer, maar ik werd niet toegelaten tot de universiteit. Gedurende die drie jaren kon ik geen werk vinden. Ik kwam in de verleiding om te denken dat mijn vrienden en familieleden wel eens gelijk konden hebben gehad en dat het een vergissing was geweest om geen gebruik te maken van mijn toelating tot de universiteit.
Op zending had ik geleerd om mijn last op de Heer te leggen, dus ik liet Hem mijn leven richting geven volgens zijn wil. Zo gauw ik dat deed, begon een en ander beter te gaan — maar niet zoals ik had gepland.
Op een vastenzondag besloot ik te vasten en vurig te bidden om hulp van de Heer. Die avond werd er op de deur geklopt. Toen ik opendeed, zag ik tot mijn verbazing iemand die ik had ontmoet bij een beveiligingstraining die ik een half jaar daarvoor had bijgewoond. Hij vertelde me dat een bedrijf waarvoor zijn oudere broer had gewerkt een vacature had en dat ze die dringend moesten vervullen. Ik was de enige persoon die hem te binnen schoot.
De volgende dag nam het bedrijf me in dienst. Door die unieke ervaring kreeg ik de bevestiging dat mijn hemelse Vader me niet in de steek had gelaten en dat ik op Hem moest vertrouwen. Die baan bleek een springplank naar andere banen te zijn.
Goddelijke zegeningen worden niet alleen afgemeten aan wereldse prestaties. Ik had het jaren na mijn zending moeilijk om financiële stabiliteit te bereiken, maar de Heer zegende me in geestelijk opzicht. In mijn patriarchale zegen stond dat ik moest trouwen en was er sprake van de kans op een hogere opleiding. En die kreeg ik inderdaad.
Hoewel ik nooit meer medicijnen heb gestudeerd, heb ik gelijkwaardige graden behaald in wiskunde en boekhouden. De Heer heeft me uiteindelijk gezegend met voldoende materiële stabiliteit om te trouwen.
Als we een eervolle zending vervullen, is de Heer gebonden om ons te zegenen in ons streven om daarna een hogere opleiding te volgen. Niets in het leven van een jonge man of vrouw kan de ervaring, lering en zegeningen van een voltijdzending evenaren.