Tempeltieners in Aberdeen
Voor de jeugd van de ring Aberdeen (Schotland) is het jaarlijkse tempelbezoek een ervaring die hun leven verandert.
‘Ik zou het voor geen goud willen missen’, zegt Bethany Gilmour (17) uit de wijk Bridge of Don. ‘Die ene week in de tempel versterkt mijn getuigenis meer dan wat dan ook. En ik wil er dan ook elk jaar weer naartoe. Ik heb tijdens deze tempelreizen dingen geleerd die me de rest van mijn leven zullen bijblijven — waarmee ik beter in staat ben de juiste levenskeuzes te maken.’
Dit soort uitspraken kun je volgens president Christopher Payne van de ring Aberdeen (Schotland) verwachten als je de jeugd uit zijn ring vraagt naar het jaarlijkse bezoek aan de Prestontempel (Engeland). Hij overdreef niet.
Elke zomer gaan de zestig tot zeventig jongemannen en jongevrouwen van de ring Aberdeen samen met hun leiders en leidsters en enkele jonge alleenstaanden uit de ring op weg naar Preston (Engeland) — een rit van 6½ uur. Ze brengen dan zes dagen in of bij de tempel door. Elke ochtend zijn ze in de doopruimte te vinden om dopen en bevestigingen te verrichten; in de middagen zijn er volop activiteiten en dienstbetoonprojecten; ’s avonds staan er haardvuuravonden en schriftstudie op het programma. Ze besluiten hun tempelweek met een getuigenisvergadering, die meestal een uur of vier duurt. Maar het meest opmerkelijke van deze zes dagen in de tempel is de invloed ervan op de andere 359 dagen van het jaar.
Het hele jaar een tempelaanbeveling waardig zijn
De veranderingen die de tempel in het leven van deze jongeren teweegbrengt, zijn niet slechts van korte duur, maar werken door op de lange termijn. Melanie Bews (17) uit de wijk Aberdeen brengt het als volgt onder woorden: ‘De dag waarop je de tempel achter je laat, bereid je je voor op de volgende keer. Het hele jaar ben je iets waardig. Je wilt graag waardig zijn om weer naar de tempel te gaan.’ Melanie noemt een presentatie van de leiders en leidsters uit de ring, waarin ze een poster lieten zien met acht stappen om je op de tempel voor te bereiden. ‘Ik gebruikte die stappen als een controlelijst om te zorgen dat ik er alles aan deed om me voor te bereiden. Er stonden enkele punten op de lijst die ik nog niet deed maar daarna wel ging doen, zoals het bijhouden van een speciaal dagboek voor geestelijke ervaringen. Dat doe ik nog steeds.’
Nathan Cumming (18) uit de gemeente Elgin zegt: ‘Mijn voorbereiding op de tempel valt samen met mijn voorbereiding op een zending.’ Hij legt uit dat zijn dagelijkse gebeden en schriftstudie meer betekenis hebben gekregen omdat hij ernaar streeft tempelwaardig te zijn. ‘Voor deze laatste tempelreis heb ik veel meer gebeden’, zegt hij. ‘Ik ben soms erg verlegen en twijfel ook wel eens aan mezelf. Bij de voorbereiding op deze tempelreis heb ik gebeden om het zelfvertrouwen meer met anderen om te gaan, omdat ik daar nooit zo’n ster in ben geweest.’ Hij heeft er nu vertrouwen in dat deze ervaringen hem een betere zendeling zullen maken.
Mylie Payne (15) van de wijk Aberdeen legt uit hoe haar voorbereiding op de tempel in de loop der jaren steeds persoonlijker is geworden: ‘In andere jaren gingen we als groep vasten ter voorbereiding op de tempel.’ Nu doet Mylie dit uit zichzelf. ‘Dit jaar heb ik alleen gevast om zo veel mogelijk van het tempelbezoek te leren en mijn getuigenis te versterken.’ Ze geeft ook aan hoe ze de Schriften anders is gaan bestuderen, vooral het Boek van Mormon. ‘Ik probeer mijn kennis van de Schriften veel meer te verdiepen en te verbreden. Vooral teksten over de doop probeer ik nu goed te bestuderen en te begrijpen.’
Bethany Gilmour vat het als volgt samen: ‘Ik draag elke dag wat ik in de tempel heb geleerd met me mee. Bij thuiskomst denk ik alweer aan de volgende reis. Ik denk na over wat ik van de afgelopen reis heb geleerd en wat ik het hele jaar kan doen om de gevoelens die ik in de tempel had het hele jaar door bij me te houden, tot het volgende tempelbezoek.’
Hoogtepunten van het hoogtepunt
‘De tempelreis is het hoogtepunt van het jaar’, zegt Hope Fraser (18) uit de wijk Bridge of Don. ‘Iedereen kijkt ernaar uit.’ Maar het hoogtepunt van het jaar kent individuele hoogtepunten voor elke jongere die meegaat. Hope is na het bezoek van dit jaar aan de tempel vooral de speciale bijeenkomst voor lauwermeisjes bijgebleven. ‘Het was echt heel bijzonder’, zegt ze. ‘We zouden het hebben over uitgaan en situaties die je moet vermijden. Uiteindelijk hadden we het over de dankbaarheid die we voor elkaar voelden.’ Die gebeurtenis wordt zelfs door de leidsters van de lauwermeisjes nog steeds gekoesterd.
James Bowcutt (18) uit de gemeente Elgin zegt dat zijn hoogtepunt in de tempel het dopen voor enkele van zijn voorouders was. James droeg al een tijdje vóór de reis de namen bij zich van zijn overleden familieleden voor wie hij zich zou laten dopen. ‘Ik kon de namen lezen en ze beter leren kennen. Ik voelde echt dat ze bij mij hoorden, en ik was er trots op om de namen van mijn familie in handen te hebben’, zegt hij. ‘Ik heb echt een sterkere band gevoeld met mensen aan de andere kant van de sluier.’
Mylie Payne praat enthousiast over de kans om dienstbaar te zijn in de tempel, niet alleen door binnen verordeningen te verrichten, maar ook door buiten schoon te maken en onkruid te wieden. ‘Ik vond het heerlijk om op het terrein te werken. Het was heel bijzonder om het huis van de Heer nog fraaier te maken’, zegt ze. ‘Het was geweldig.’
‘Ik heb vooral genoten van de tijd samen met mijn vriendinnen zonder te winkelen’, zegt Melanie Bews. ‘Het was erg leuk om met ze bij de tempel te zijn en ze beter te leren kennen en samen iets te beleven dat niet zo werelds is. Het mooiste vond ik de tijd samen terwijl we ons getuigenis aan het versterken waren.’
Het hoogtepunt dat het vaakst werd genoemd, was de getuigenisvergadering. Janine Gall (17) van de wijk Buchan zegt: ‘Ook al duurde de getuigenisvergadering best lang, was het helemaal geen probleem. De tijd vloog voorbij.’ Ze voegt eraan toe: ‘Het was goed om het getuigenis van anderen te horen om dat van jezelf te versterken en als jongeren dichter bij elkaar te komen. Omdat we maar zo’n klein groepje jongeren zijn, moeten we elkaar beter leren kennen. En dat lukt aardig in en bij de tempel.’
Eenheid en steun
Ook al vormen ze een klein groepje jonge heiligen der laatste dagen, de jongemannen en jongevrouwen uit de ring Aberdeen zijn sterk. Simon Robertson (18) uit de wijk Aberdeen zegt dat ze gedurende het jaar ‘allemaal verspreid leven’, maar dat ze zich in de tempel ‘één familie voelen’. We zijn allemaal erg blij als we in de tempel zijn, en voelen bijna de hele tijd de Geest. Persoonlijk voel ik me erg rustig in de tempel. Ik neem me dan ook voor om het evangelie niet alleen na te leven, maar om dat béter te doen. Ik zie wat we kunnen bereiken als we samen zijn. Ik wil proberen dat altijd te voelen.’
Janine Gall legt uit dat de dichtstbijzijnde jongevrouw ongeveer drie kwartier bij haar vandaan woont. ‘Het is vrijwel onmogelijk om voor activiteiten of seminarie bij elkaar te komen. Het is dan ook moeilijk om altijd geestelijk sterk te blijven. Daarom vind ik het zo fijn om naar de tempel te gaan, omdat ik er een geestelijke oppepper van krijg. Mijn vrienden en vriendinnen kunnen mij opbeuren en ik kan hen opbeuren.’
Of ze nu in het wit gekleed samen op hun beurt zitten te wachten om te worden gedoopt en bevestigd, samen in de Schriften lezen onder het beeld van de engel Moroni hoog boven op de torenspits van de tempel, of samen onkruid op het tempelterrein aan het uittrekken zijn, deze jongelui trekken met elkaar op. Paige Payne (13) uit de wijk Aberdeen vertelt over een activiteit die ze niet alleen dichter bij elkaar heeft gebracht, maar ook nog eens kletsnat maakte: ‘We waren onkruid aan het wieden. Het onkruid dat we moesten weghalen, groeide om andere planten heen — het leken er wel miljoenen. Het regende pijpenstelen, zodat we onder de modder kwamen te zitten. We waren op een helling, dus je slipte telkens weg. We hadden erg veel schik. De tempelwerkers konden niet geloven dat we door bleven werken. Maar omdat we het samen deden, voelden we ons er allemaal door gesterkt.’
Ethan Fraser (18) uit de wijk Bridge of Don voegt eraan toe dat vrienden die sterk zijn in het evangelie verschil maken in zijn dagelijks leven. ‘Het is fijn dat ik geweldige vrienden in de kerk heb’, zegt hij. ‘Als ik het ergens moeilijk mee heb, is er altijd iemand die me steunt.’
Het verschil
President Payne probeert uit te leggen wat de jongeren in de ring Aberdeen nu zo bijzonder maakt. Ze gaan naar de kerk en naar activiteiten, volgen seminarie en proberen het evangelie na te leven. Dat doen de jongeren in alle andere ringen waar hij heeft gewoond ook.
‘Toen verhuisde ik naar de ring Aberdeen en ging ik de eerste keer mee met een tempelreis’, zegt hij. ‘Nu is het iets wat ik het hele jaar door plan. En dat doe ik omdat ik zie wat er met onze jeugd gebeurt. Ik geloof dat deze tempelreis de Geest in het leven van deze jeugd blijft brengen. Ze praten het hele jaar door over de tempelreis. Als we ze vragen: “Ga je mee met de tempelreis?” is het antwoord: “Ik zou het voor geen goud willen missen.”
‘Het tempelbezoek — hun aanwezigheid op die heilige plek — verandert ze. Niet alleen op dat moment of die dag zelf, niet alleen dat uur of die week. Ze worden er eeuwig door veranderd.’
Foto’s Paul VanDenBerghe en met dank aan de ring Aberdeen (Schotland), behalve waar aangegeven; foto Prestontempel (Engeland) John Luke
Toen deze jongeren bijeenkwamen om hun jaarlijkse bezoek aan de tempel te bespreken, was iedereen het er over eens dat hun leven beter verliep als ze de geboden van de Heer probeerden na te leven. Deze jongeren hebben iets bijzonders, wat je in hun gezichten kunt zien.
De dagen in de Prestontempel (Engeland) zijn druk en geven veel voldoening. Elke ochtend zijn de jongeren in de doopruimte te vinden, daarna zijn ze bezig met dienstbetoonprojecten en haardvuuravonden. En er is ook nog tijd voor ontspanning, zoals een balletje trappen.
Foto doopruimte Prestontempel (Engeland) John Luke