Uit het leven van de profeet Joseph Smith

De inspiratie van een profeet

Aangepast overgenomen uit Leringen van kerkpresidenten: Joseph Smith (leergang Melchizedekse priesterschap en Zustershulpvereniging, 2007), pp. 303–306, 310–312.

In november 1833 werden de meeste heiligen der laatste dagen in Jackson County (Missouri) vervolgd en uit hun huizen verdreven.

In 1834 gebood de Heer dat Joseph Smith een groep heiligen bijeen moest brengen, waarmee hij van Kirtland (Ohio) naar Jackson County (Missouri) moest trekken. Deze groep werd het Zionskamp genoemd.

Ik heb alle mannen nodig die mee willen. We lopen naar Jackson County en vorderen het land terug dat ons is afgepakt.

Ruim tweehonderd personen legden meer dan 1450 kilometer af. Ze hadden vaak niet genoeg te eten of te drinken. Sommige mannen begonnen met elkaar te ruziën en de profeet te kritiseren.

Ik ben moe van al dat lopen. We verdienen beter eten.

Ik had niet gedacht dat ’t zo zwaar zou zijn.

Ik mis mijn vrouw en kinderen.

Op een dag kwam een van de wagens in een moeras vast te zitten waar ze doorheen moesten trekken.

Hij zit vast.

Ik kan niet meer. Ik ga naar huis.

Geef het niet op, mannen. Pak dit touw en trek.

Enkele dagen later, toen de mannen moe waren na het oversteken van een rivier, vonden ze een prachtige kampeerplek. Ze waren eindelijk weer eens blij.

Mannen, ik heb het gevoel dat we iets verder moeten trekken. Volg Mij.

We zijn al de hele dag op pad en zijn vermoeid en hongerig.

Gaan jullie maar, wij blijven hier.

Joseph trok met een groepje getrouwe mannen ongeveer tien kilometer verder.

Ik volg je, Joseph.

Dank je, Brigham.

Misschien moeten we Joseph toch volgen.

Goed. Laten we gaan.

Later kregen de mannen van het Zionskamp iets te horen.

Er lag een bende te wachten om ons die nacht te overvallen, precies op de plek waar we eerst ons kamp wilden opslaan.

Wat ben ik dankbaar voor een profeet.

Illustraties Sal Velluto en Eugenio Mattozzi