Ons thuis, ons gezin
Overleg in het huwelijk
Als huwelijkstherapeut en gezinsconsulent in Victoria (Canada) ging ik in gesprek met een echtpaar Bob en Mary (namen veranderd), die het vaak niet met elkaar eens waren wanneer ze een beslissing moesten nemen. Tijdens een van die gesprekken zei Bob tegen me: ‘Ik probeer te presideren en dingen gedaan te krijgen, maar als ik aan kom zetten met ideeën over hoe het moet, steunt ze mij niet in mijn priesterschap!’
Ik kon daaruit opmaken dat hij niet volledig begreep wat het betekent om te presideren. Als twee mensen trouwen, vormen ze een gelijkwaardige partnerschap waarin ze beiden in een geest van eenheid beslissingen proberen te nemen.
Ik legde dat echtpaar enkele beginselen uit over samen in overleg gaan die ik door het patroon van priesterschapsraden had geleerd. Hoewel een gezinsraad iets anders te werk gaat dan raden in de kerk, blijven veel beginselen hetzelfde. Als we deze beginselen thuis proberen toe te passen, kan ons huwelijk erdoor versterkt worden op een manier die de Heer behaagt.
Beginsel 1: eensgezind besluiten nemen
In priesterschapsraden
Presidiums, raden, bisschappen werken allemaal op basis van eensgezinde, harmonieuze overeenstemming. Ouderling M. Russell Ballard legde uit dat de leden van het Quorum der Twaalf Apostelen tot een eendrachtig besluit komen voordat ze tot actie overgaan: ‘We bespreken eerlijk en openhartig heel wat onderwerpen, van kerkbestuur tot wat er allemaal in de wereld gebeurt. Soms komen onderwerpen wekenlang, maandenlang of zelfs jarenlang aan de orde voordat er een besluit wordt genomen.’1 Eensgezindheid is zo belangrijk dat ze geen beslissing nemen totdat iedereen ermee instemt.
De Heer onderwees hetzelfde beginsel van eensgezindheid in de raad aan Joseph Smith: ‘En ieder besluit dat door één van deze quorums wordt genomen, moet door de eenparige stemming daarvan tot stand komen; dat wil zeggen: elk lid van ieder quorum moet met de genomen besluiten instemmen, om hun besluiten onderling van gelijke kracht of geldigheid te laten zijn’ (LV 107:27).
Oudering David A. Bednar van het Quorum der Twaalf Apostelen benadrukte het belang van dit beginsel: ‘We kunnen geen inspiratie ontvangen als we niet verenigd zijn.’2 Als we één zijn in doel en gebed, staan we open voor de leiding en inspiratie van de Heilige Geest.
Thuis
Het beginsel eenheid geldt voor priesterschapsraden, maar ook voor het huwelijk. Kerkleiders hebben onderwezen dat de gezinsraad de basis van de kerk vormt.3 Let erop dat ze niet hebben onderwezen dat de man of de vrouw de basis van de kerk vormt, maar dat de gezinsraad uit hen beiden bestaat.
Het komt dikwijls voor dat echtparen moeite hebben om tot een eenparig besluit te komen, vooral als het om iets belangrijks gaat. Daarnaast komt het voor dat een partner het belangrijker vindt om zijn gelijk te halen dan om tot overeenstemming te komen, zodat de ‘communicatie met onze hemelse Vader ophoudt, [en dan] houdt ook de communicatie tussen echtgenoten op. En onze hemelse Vader zal niet tussenbeide komen. Meestal bemoeit Hij Zich er niet mee als Hem dat niet gevraagd wordt.’4 De sleutel is om onze hemelse Vader bij onze gesprekken te betrekken — in plaats van Hem buiten te sluiten.Als we nederig samenwerken en naar elkaar luisteren, worden we gezegend met de leiding van de Heer, wat van essentieel belang is.
Het is van belang om eenparig besluiten te nemen onder leiding van de Geest — vooral als het misschien niet de meest logische keuze is. President George Q. Cannon (1827–1901), eerste raadgever in het Eerste Presidium, heeft uitgelegd dat de Heer de raad van eengezinde leiders ondersteunt en dat Hij hun onvolmaakte plan beter zal maken en ‘het zal aanvullen met zijn wijsheid en macht zodat het effectief wordt.’5 Deze belofte geldt voor alle raden, ook echtparen.
Toch hoeft een besluit niet altijd na een officiële beraadslaging genomen te worden. Ouderling Ballard onderwees dat ‘Als er twee of meer gezinsleden bij elkaar zijn en er een discussie ontstaat, is dat een gezinsraad!’6
Daarnaast is het ook nog zo dat echtparen niet voor elk besluit hoeven te overleggen, net als de Heer ons niet in alle dingen gebiedt. Echtelieden behoren elkaar het nemen van kleine dagelijkse beslissingen die geen eeuwige gevolgen hebben toe te vertrouwen. Onder leiding van de Heer, en naar aanleiding van de Schriften en de woorden van de profeet, bepalen ze voor welke beslissingen ze een gezamenlijk gesprek nodig hebben.
Beginsel 2: volledige deelname
In priesterschapsraden
In de wereldwijde instructiebijeenkomst voor leidinggevenden in november 2010 deelde Julie B. Beck, algemeen president van de ZHV, de volgende schrifttekst: ‘Wijst onder u een leraar aan, en laten niet allen tegelijkertijd spreken; maar laat één tegelijk spreken en laten allen luisteren naar wat hij zegt, opdat wanneer allen gesproken hebben, allen door allen opgebouwd zullen zijn, en opdat eenieder een gelijke gelegenheid zal hebben’ (LV 88:122). Ouderling Walter F. González van het Presidium der Zeventig zei daarop dat men inspiratie verkrijgt door observatie en deelname.7 Als iedereen een gelijke kans krijgt om bij te dragen, worden de gecombineerde afzonderlijke ideeën van ieder samen sterker.
Thuis
Door het beginsel van deelname leren we dat beide echtgenoten hun bijdrage aan het beslissingsproces behoren te leveren. Het is niet goed als eentje alle beslissingen neemt en de ander het er alleen maar mee eens is. Echtparen bereiken meer succes als ze beiden open staan voor inspiratie en dan naar elkaars gedachten en gevoelens luisteren.
President Howard W. Hunter (1907–heeft gezegd: ‘Een man die het priesterschap draagt aanvaardt zijn vrouw als een leiderschapspartner van hun gezin. Zij behoort volledige kennis en zeggenschap met betrekking tot alle beslissingen te hebben. (…) De Heer wil dat de vrouw een hulpe is voor de man (hulpe betekent hier een gelijkwaardige steun) —en dus is ze een gelijkwaardige partner die nodig is voor volledige samenwerking.’8 We zijn gemaakt om elkaar bij te staan. Als we onze partner vragen om zijn of haar deelname en die aanvaarden, kunnen we de geweldige zegeningen van het huwelijk genieten.
Beginsel 3: rechtvaardig presideren
In priesterschapsraden
De juiste betekenis van het woord presideren begrijpen, is van essentieel belang wanneer men de leiding heeft over een effectieve priesterschapsraad. Zij die presideren, ‘waken’ over de kerk (Alma 6:1) en zijn er verantwoordelijk voor dat er eenheid heerst, gelijke deelname is en dat andere raadsbeginselen worden uitgevoerd. Ouderling Ballard herinnert ons eraan dat ‘zij die het priesterschap dragen nooit moeten vergeten dat ze niet het recht hebben om hun priesterschapsgezag te gebruiken om de baas te spelen over anderen. (…) Priesterschap betekent dienen, niet gediend worden, mededogen, niet dwang, zorg dragen, niet controle uitoefenen. Als iemand daar anders over denkt, werkt hij buiten de grenzen van priesterschapsgezag.’9
Thuis
De rol van de man als presiderend patriarch in huis betekent niet dat hij over anderen moet heersen, maar dat hij ervoor moet zorgen dat zijn huwelijk en gezin goed gaat. President David O. McKay (1873–1970) legde uit dat elke man op zekere dag een persoonlijk priesterschapsgesprek met de Heiland zal hebben: ‘Eerst zal Hij om een aansprakelijkheidsverslag vragen met betrekking tot uw relatie met uw vrouw. Bent u actief bezig geweest om haar gelukkig te maken en ervoor te zorgen dat er in haar persoonlijke behoeften wordt voorzien?’10
De man zal aansprakelijk worden gehouden voor de groei en het geluk in zijn huwelijk, maar dat geeft hem geen gezag over zijn vrouw. Beiden bepalen evenveel in het huwelijk. In een rechtschapen huwelijksgesprek hebben beide huwelijkspartners enkele deugden waarmee ze zich op hun partner kunnen richten.
Sommige van die deugden vinden we in Leer en Verbonden 121:41: ‘Geen macht of invloed kan of dient krachtens het priesterschap te worden gehandhaafd dan alleen door overreding, door lankmoedigheid, door mildheid en zachtmoedigheid, en door ongeveinsde liefde.’
We mogen het priesterschap niet gebruiken om macht en invloed uit te oefenen. We mogen dus niet onrechtvaardige middelen gebruiken om ons dominant te gedragen in ons huwelijk. Ware macht komt alleen als we samenwerken in rechtschapenheid en daardoor in aanmerking komen voor de zegeningen van de Heer.
Bouwen aan een eeuwig huwelijk
Echtparen die worstelen met controleproblemen of meningsverschillen over tijd, geld, kinderen, schoonfamilie of iets anders zouden er goed aan doen om opnieuw de fundamentele beginselen te evalueren waarvan ze besloten hadden om die in hun huwelijk na te leven. Kunnen ze hun huwelijk beter maken door een patroon te volgen waarin ze vol ongeveinsde liefde met elkaar in overleg gaan?
Door de beginselen van eenheid, deelname en presideren in rechtvaardigheid kunnen we met onze partner tot overeenstemming komen, waardoor we de Geest in ons leven uitnodigen. Als we deugden zoals liefde en vriendelijkheid toepassen, zullen er minder hevige ruzies voorkomen, en zullen beide partners meer voldoening in hun huwelijk vinden en aan een relatie bouwen die de rest van de eeuwigheid voort kan duren.
Net zoals het belangrijk is dat men in priesterschapsraden naar eensgezindheid bij besluiten streeft, is die eenheid in het huwelijk ook belangrijk.
In een rechtschapen huwelijksoverleg proberen beide partners — door respect, vriendelijkheid en volledige deelname — aan een relatie te bouwen en eenheid te scheppen.
Foto-illustraties Robert Casey, behalve wanneer anders aangegeven; rechts: foto-illustratie Craig Dimond