Voor jonge kinderen
Slapen op zaterdag, glimlachen op zondag
De auteur woont in Utah (VS).
‘Ik ben altijd blij als ik naar de kerk ga’ (Children’s Songbook, p. 157).
Mara liet andere mensen graag glimlachen. Ze liet haar leerkracht op school glimlachen door haar hand op te steken en vragen te stellen. Ze liet haar zus, Marcella, glimlachen door haar complimentjes te geven.
En dan moest Mara ook glimlachen. Het voelde goed om anderen gelukkig te maken.
Maar er was elke week een moment waarop Mara zelden glimlachte. En dat was zondagochtend. Mara en Marcella waren altijd erg moe op zondagochtend. Ze waren extra knorrig omdat ze zich moesten haasten om zich klaar te maken voor de kerk. En dan was er nog die lange wandeling naar de kerk. Dat was wel anderhalve kilometer! Mara en Marcella waren vaak te laat. Dan misten ze het eerste uur van het jeugdwerk.
‘We missen jullie als jullie niet op tijd zijn’, zei zuster Lima op een dag. Zij was de jeugdwerkpresidente van hun wijk in Brazilië.
Mara wist dat ze op tijd moest zijn. Maar hoe? Toen kreeg Mara een idee. De volgende zaterdagavond probeerde Mara iets nieuws uit.
In plaats van na het avondeten nog wat snoepjes te eten, poetste Mara haar tanden. Meestal moest mama de meisjes zeggen de tv af te zetten en naar bed te gaan. En dan nog speelden en fluisterden ze tot heel laat onder de lakens. Soms bleven ze zolang op dat ze hun ogen niet meer open konden houden. Dan moesten ze bewegen om wakker te blijven.
Deze avond deed Mara haar pyjama aan en sprong ze meteen het bed in. Mama hoefde het haar zelfs niet vragen. Ze begon naar de afbeeldingen vooraan in haar boek-van-mormon te kijken.
‘Wat doe je?’ vroeg Marcella.
‘Ik probeer iets uit’, zei Mara. Ze dacht alleen maar aan leuke dingen. En ze was al slaperig aan het worden.
Voor ze het wist, scheen de zon door haar raam. Het was bijna tijd om haar klaar te maken voor de kerk. Mara voelde zich niet slecht, maar geweldig. Haar hoofd was niet draaierig. Haar lichaam was niet moe.
Ze kwam zelfs vóór enkele leidsters in het jeugdwerk aan.
‘Bedankt dat je zo’n goed voorbeeld voor de andere kinderen bent’, zei zuster Lima.
Nu was het Mara’s beurt om te glimlachen. Ze besloot om elke zaterdag vroeg naar bed te gaan. Zo kon ze op zondag de hele dag een glimlach op het gezicht van anderen toveren.