Je moet bidden

Jimy Saint Louis (Haïti)

Op 12 januari 2010 toonde mijn hemelse Vader me zijn macht toen een betonnen gebouw van vier verdiepingen, als gevolg van de verschrikkelijke aardbeving die Haïti verwoestte, rondom en op me instortte.

Terwijl ik onder het puin lag te roepen, hoorde ik een zachte stem: ‘Jimy, waarom bid je niet in plaats van te roepen?’

Maar ik moest wel roepen omdat ik bang was dat ik nog maar een paar minuten te leven had. De stem klonk als een goede vriend die me erg graag wilde helpen en zei opnieuw: ‘Jimy, je moet bidden.’

De pijn in mijn benen werd ondraaglijk en ik had in de duisternis om me heen haast geen zuurstof meer. Ik hoorde de stem nogmaals: ‘Jimy, je moet bidden.’

Op dat ogenblik hield ik op met tegenstribbelen. Met een zwakke stem zei ik: ‘Hemelse Vader, U kent mijn kracht en U weet hoelang ik deze pijn kan verdragen. Ik vraag U om deze pijn alstublieft weg te nemen. In de naam van Jezus Christus. Amen.’

Meteen na dit eenvoudige gebed viel ik in slaap. Ik kan me niet meer herinneren wat er daarna gebeurde, maar toen ik uit een diepe slaap ontwaakte, was de pijn verdwenen. Kort daarna vonden de reddingswerkers me toen ze in het puin van het kantoorgebouw naar overlevenden zochten.

Ik hoorde achteraf dat ik de enige overlevende was van de vijf werknemers die op die verdieping van het gebouw in Port-au-Prince werkten. Vanwege mijn verwondingen verloor ik een been en moest ik een aantal maanden in het ziekenhuis blijven. Maar ik weet dat de Heilige Geest me influisterde te bidden en dat mijn hemelse Vader dat gebed verhoorde.

Ik getuig dat onze hemelse Vader onze gebeden op zijn manier en volgens zijn wil verhoort, ongeacht wie we zijn of wanneer we bidden.