Wij spreken over Christus
Elke beproeving kan ons geloof vergroten
De auteur woont op Sardinië (Italië).
Toen ik als zevenjarige vernam dat mijn vader verongelukt was, bad ik om een wonder.
Toen ik een kind was, vond ik het erg leuk om op mijn vader te wachten tot hij na zijn werk thuiskwam. Ik keek dan door het raam, zag hem aankomen lopen en telde zijn stappen tot aan het huis. Ik keek uit naar het plezier dat hij bracht. Ik had nooit gedacht dat ik het zonder dat gevoel zou moeten stellen.
Toen ik zeven jaar was, kwam op zekere dag in plaats van mijn vader een man met een somber gezicht ons aan de deur vertellen dat mijn vader bij een ongeluk om het leven was gekomen.
Ik was die dag erg stil. Ik keek naar mijn vierjarige broertje en mijn moeder, zo jong en alleen, en ik huilde niet. Ik geloofde het niet, ging voor het raam staan en staarde naar de straat. Ik voelde een ondraagbare druk op mijn schouders, een last die me niet toestand op een normale manier adem te halen, een druk die me neerslachtig maakte.
Kort na de dood van mijn vader ging ik toen het ging schemeren alleen naar mijn kamer en bad ik, zoals het me geleerd was, tot mijn hemelse Vader. Ik smeekte Hem om me mijn dierbare vader terug te laten zien, zodat ik hem kon omhelzen. In mijn hart wist ik zeker dat mijn hemelse Vader dat wonder kon verrichten.
Ik kreeg mijn vader die dag niet te zien en kon hem niet omhelzen, maar ik kreeg zoveel meer. Het was alsof ik de handen van de Heiland op mijn schouders voelde rusten. Ik kon zijn aanwezigheid bijna voelen toen Hij de last verwijderde die me terneerdrukte.
Illustratie James Johnson
Ruim twintig jaar later voel ik die verlichting nog steeds. Ik heb me vanwege het verlies van mijn vader soms verdrietig maar nooit leeg gevoeld. Ik kijk terug en zie dat de Geest me vaak getroost en geholpen heeft, en me heeft getoond hoe ik in het lieflijke voetspoor van de Heiland kan wandelen. Dankzij die eerste beproeving voel ik zijn aanwezigheid in mijn leven, waardoor ik de alledaagse zorgen met een eeuwig perspectief bekijk. Ik weet dat we dankzij het evangelie de onzichtbare streling van de hand van de Heiland kunnen voelen.
Ik ben voor tijd en eeuwigheid met mijn man getrouwd en we hebben nu drie meisjes die van ons thuis een hemel op aarde maken. Als ik ze zie, verheug ik me in de gemoedsrust en kennis dat elk verdriet, elke beproeving en elk probleem in hun leven hun meer geloof, nieuwe geloofsbevestigingen en prachtige wonderen zal brengen. Ik verheug me in de zekerheid dat als zij iets nodig hebben wat mijn man en ik hun niet kunnen geven, ze net als ik beschermd, getroost en gered zullen worden.