Ik herkende de stem van de profeet

Miriam Ruiz (Utah, VS)

Zo’n drie maanden nadat ik voor mijn studie uit mijn geboorteland, Mexico, naar de Verenigde Staten verhuisd was, zocht ik op de radio naar wat goede zondagse muziek. Ik luisterde naar verschillende plaatselijke zenders en hoorde plots een vertrouwde stem.

Ik dacht dat het de stem van president Gordon B. Hinckley (1910−2008), de toenmalige president van de kerk, was. Ik besefte dat het raar was dat ik zijn stem kon herkennen. Ik luisterde bij de algemene conferentie, CES-haardvuuravonden en andere kerkuitzendingen altijd naar de stem van de Spaanstalige tolk die de spreker vertolkte. Maar toch wist ik op de een of andere manier dat de stem op de radio die van president Hinckley was.

Mijn Engels was nog niet goed genoeg om te verstaan wat hij zei, maar ik bleef toch naar de toespraak op de radio luisteren. Zijn stem gaf me een vredig gevoel. Na de toespraak zei de omroeper: ‘Zojuist heeft president Gordon B. Hinckley tot ons gesproken.’

Ik weet dat de Heer bij monde van zijn dienstknechten spreekt en dat het geen verschil maakt of Hij door zijn eigen stem of door die van zijn profeten spreekt (zie LV 1:38).

Ik dacht na over hoe ongewoon het was dat ik de stem van president Hinckley herkend had. Daardoor besefte ik dat ik de stem die de Heer gebruikt om met zijn kinderen te communiceren altijd wil herkennen, ongeacht de bron.

‘Mijn schapen horen Mijn stem en Ik ken ze en zij volgen Mij’, heeft de Heiland gezegd (Johannes 10:27).

In deze wereld met zoveel stemmen, zoveel ‘zenders’ die we kunnen afgaan, hoop ik dat ik altijd zo afgestemd ben dat ik de stem van mijn Herder en zijn dienstknechten kan horen en hun raad kan opvolgen.