Ons gezin, ons thuis
Het gebed: geschenk van een moeder
De auteur woont in Guatemala.
Hoewel mijn zoon opstandig was, ben ik altijd voor hem blijven bidden.
Gebed, Walter Rane
Ik heb nog nooit zo hard gebeden als toen een van mijn zoons zeventien werd. Hij begon het evangelie in twijfel te trekken, was soms opstandig en wilde niet luisteren. Mijn man en ik drongen erop aan dat hij naar de kerk zou gaan, maar dat weigerde hij vaak. We hielden gezinsavond, lazen in de Schriften en baden samen, maar hij koos er vaak voor om er niet aan deel te nemen. Ik ben ontelbare keren in gebed neergeknield om onze hemelse Vader te vragen zijn hart te raken en hem op het rechte pad te houden.
In de daaropvolgende twee jaar had hij veel ups en downs. De leiders van de kerk steunden me en praatten met hem, maar niets leek te werken. Uiteindelijk ging hij op zichzelf wonen.
Ik ben al die tijd voor hem blijven bidden. Soms was mijn man het beu en zei: ‘Laat hem toch. Hij heeft zijn morele keuzevrijheid.’ Maar ik antwoordde telkens: ‘Nee. Ik geef de hoop niet op.’
Na een tijdje kwam onze zoon bij ons langs. Hij vroeg me om vergeving en zei: ‘Mama, ik wil weer thuis komen wonen.’ Mijn man en ik waren op onze hoede, maar bespraken het en stemden toe. Toen hij weer thuis was, zagen we dat hij vastberaden was om te veranderen. Hij werd actief in de kerk en ging naar activiteiten. Hij werd later als jeugdwerkleerkracht geroepen, wat hij heel bijzonder vond.
Op een dag hing ik een poster uit de Liahona op, met de tekst: ‘Laat twijfels en zorgen je er niet van weerhouden een voltijdzending te vervullen.’1 De poster hing een paar maanden in zijn slaapkamer. Op een dag vertelde hij me plots: ‘Mama, ik wil aan het eind van het jaar op zending.’ Dat was fantastisch. Mijn man en ik huilden tranen met tuiten, en natuurlijk steunden we hem in zijn voorbereiding op de tempel en zijn zending. Ik bleef bidden en dankte mijn hemelse Vader omdat Hij het hart van mijn zoon geraakt had.
Toen hij een tijdje op zending was, vertelde hij me in een brief: ‘Mama, ik heb dankzij u een sterk getuigenis van het gebed. Ik weet dat u de hele tijd voor me hebt gebeden, en nu ben ik op zending omdat de Heer mijn hart geraakt heeft, niet omdat ik zo goed ben. Bedankt, mama. Vertel de zusters over dit beginsel dat mijn leven veranderd heeft.’
Mijn zoon heeft inmiddels een eervolle zending vervuld en aan een wonderbaar werk meegewerkt. Ik ben mijn hemelse Vader dankbaar dat Hij al die jaren naar mijn gebeden geluisterd heeft en het hart van mijn zoon geraakt heeft, waardoor hij weer op het rechte pad gekomen is.