Voorvechters van de sabbat
De auteur woont in Washington (VS).
Ik had nooit kunnen raden dat onze keuze om de sabbatdag te heiligen op zoveel mensen van invloed zou zijn.
Foto’s geplaatst met toestemming van Women’s cougar rugby (BYU) en Paul Meyers.
Toen mijn rugbycoach ons team vertelde dat onze wedstrijd van het nationale toernooi op een zondag was ingepland, dacht ik alleen maar: waarom nu?
Mijn team, het Brigham Young University damesrugbyteam van 2010, had zich het hele seizoen op die kampioenschappen voorbereid. We keken ernaar uit om tegen het team te spelen dat ons het jaar daarvoor op dat toernooi had verslagen. Ik had er vertrouwen in dat we konden winnen. We hadden de beste speelsters van het land. We wilden onszelf aan de rugbywereld bewijzen door een nationaal kampioenschap te winnen, maar het bleek dat onze hemelse Vader ons een ander pad wilde laten bewandelen.
Vasthouden aan onze normen
De functionarissen van het toernooi hadden ons ervan verzekerd dat onze wedstrijden op vrijdag of zaterdag zouden zijn, maar door een fout werden ze in plaats daarvan op zaterdag en zondag ingepland. We hoorden pas vijf dagen vóór het toernooi, dat in Sanford (Florida, VS) plaatsvond, van die fout. Aangezien het damesrugbyteam toen nog geen officieel team was, moesten wij zelf beslissen of we zouden spelen of niet. We besloten niet te spelen. Het was een unaniem besluit en niemand klaagde.
Op zondag spelen was voor ons geen optie. Dat was het voor mij ook nooit geweest. Mijn ouders hadden me geleerd de sabbat te heiligen en ik had dat gebod mijn hele leven onderhouden. De geboden van onze hemelse Vader gehoorzamen was belangrijker dan een rugbywedstrijd.
Maar weten dat we de juiste keuze maakten, maakte het niet gemakkelijker. We waren bedrukt toen we naar Florida vlogen en wisten dat, of we nu wonnen of verloren, zaterdag onze laatste wedstrijd zou zijn.
Toen we in Florida waren aangekomen, werden we door een verslaggever van de New York Times gebeld die ons verhaal wilde schrijven. We waren stomverbaasd. We hadden nooit gedacht dat het ook maar iemand iets kon schelen dat wij de sabbat wilden heiligen, laat staan een nationale krant.
Op vrijdag, rond de tijd dat we hadden moeten spelen als de planningsfout niet was gemaakt, gingen we naar de Orlandotempel (Florida) om ons voor de doden te laten dopen. Toen we de verordeningen hadden verricht, sprak de tempelpresident ons toe. Hij haalde een artikel dat over ons geschreven was tevoorschijn en las een paar positieve reacties voor die lezers online hadden gezet.
Later las onze coach ons nog meer binnengekomen reacties voor. Heiligen der laatste dagen en anderen bedankten ons voor ons voorbeeld en zeiden dat het verfrissend was om te zien hoe mensen zich aan hun normen hielden. Door hun woorden werden we opgebouwd. En toen begonnen we in te zien hoeveel invloed we konden hebben zonder dat we landskampioen waren geworden.
Ik wist dat mijn hemelse Vader naar ons omzag, maar ik had nooit gedacht dat er nog anderen op ons letten. De reacties op onze keuze gaven ons een nieuw doel voor ons verblijf in Florida: we waren er niet om te winnen, maar om vast te houden aan onze normen.
Een beter pad
De zaterdag kwam en we wonnen de wedstrijd met 46 tegen 7. Daarna gingen we naar de functionarissen en zeiden dat we afzagen van de wedstrijd die op zondag voor ons was ingepland — juist de wedstrijd tegen het team dat ons het jaar daarvoor had verslagen. Ik was teleurgesteld dat ons seizoen zo eindigde. Ik had graag tegen dat team willen spelen, maar ik had niet tegen hen, of tegen wie dan ook, willen spelen op de sabbat.
Er werden tientallen artikels over ons geschreven en er bleven maar bemoedigende brieven en e-mails binnenkomen. Door aan onze normen vast te houden, bereikten we meer mensen dan we ooit hadden bereikt als we kampioen waren geworden.
Ik heb geleerd erop te vertrouwen dat onze hemelse Vader me langs een beter pad leidt dan ik voor mezelf in gedachte heb. Mijn team wilde zich bewijzen door kampioen te worden, maar nu zie ik in dat onze hemelse Vader wilde dat we iets heel anders duidelijk maakten. Hij bood ons de gelegenheid om een voorbeeld te zijn toen we dachten dat niemand keek en Hij was in staat ons ten goede te gebruiken doordat we besloten te gehoorzamen.