Gezegend omdat ik voor mijn geloof uitkwam
Kristin McElderry, Massachusetts (VS)
Illustratie Eva Vazquez
Toen ik 19 jaar was, liet ik me dopen. Veel van mijn familieleden en vrienden waren misnoegd vanwege mijn beslissing om lid van de kerk te worden, maar dat hield me niet tegen. Twee weken later begon ik aan mijn tweede jaar aan de universiteit. Toen ik op de campus aankwam, begon ik me zorgen te maken over mijn nieuwe geloof.
Ik was bang dat het me aan moed zou ontbreken om voor mijn geloof op te komen. Ik voelde me alleen. Ik was op de universiteit nog nooit een lid van de kerk tegengekomen en wist niet waar ik naar de kerk moest gaan, als er al een wijk of gemeente in de buurt was. Ik bad mijn hemelse Vader om moed. Ik bad om zelfvertrouwen, zodat ik voor mijn nieuwe geloof kon opkomen.
Enkele dagen later hielp ik wat mensen verhuizen. Ik leerde een jonge man, Brian genaamd, kennen. We sloten vriendschap. Op een dag liepen we op de campus en vroeg hij of ik op zondag al plannen had. Ik zei dat ik naar de kerk ging.
‘O, naar welke kerk ga je?’ vroeg hij.
De zenuwen gierden door mijn lijf, maar ik raapte mijn moed bijeen en zei: ‘Ik ben lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen.’
Ik was trots op mezelf! Ik wachtte vol spanning Brians reactie af. Op dat moment zag ik de zendelingen. Voor Brian ook maar iets kon zeggen, zei ik dat ik zo terug zou zijn, en rende naar de zendelingen toe. Ze waren blij me te zien en vertelden me alles wat ik moest weten om de daaropvolgende dag naar de kerk te gaan.
Ik keerde terug naar Brian en legde de situatie uit. Ik vertelde hem ook het een en ander over de kerk terwijl we onze weg vervolgden. Er was weinig veranderd, behalve dat ik nu erg opgewekt was. Ik voelde ook de warmte en gemoedsrust die alleen de Geest ons schenkt. Ik had me zorgen gemaakt omdat ik alleen was en de locatie van de kerk niet wist. Maar ik geloof dat mijn hemelse Vader net op dat moment zendelingen naar die plek stuurde, omdat ik voor mijn geloof was uitgekomen.
Er zijn inmiddels meer dan tien jaar verstreken. Sinds die dag ben ik nooit meer bang geweest om te zeggen dat ik lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen ben.