Vanaf het spreekgestoelte

Eensgezind het goede doen

Emma Hale Smith

Deze rubriek gaat over het leven van toegewijde vrouwen en hun boodschap, en bevat uittreksels uit het boek At the Pulpit: 185 Years of Discourses by Latter-day Saint Women (2017). Een selectie uit de hoofdstukken is beschikbaar op churchhistorianspress.org/at-the-pulpit.

Over zuster Smith

Emma Hale Smith (1804–1879) leerde haar man, Joseph, kennen toen die op de boerderij van haar ouders in Harmony (Pennsylvania, VS) logeerde. Ze traden op 18 januari 1827 in het huwelijk. Josephs moeder, Lucy Mack Smith, had lovende woorden voor Emma: ‘Ik heb in mijn leven nog nooit een vrouw gezien die […] zoveel vermoeidheid en moeilijkheden heeft doorstaan, altijd met onbevreesde moed, ijver en geduld.’¹ Emma was bij de vertaling van het Boek van Mormon kort als schrijfster werkzaam. Ze stelde haar huis open voor zieken, wezen en andere bezoekers.

In juli 1830 dicteerde Joseph Smith een openbaring die tot haar gericht was en nu in Leer en Verbonden 25 staat. Ze werd op 17 maart 1842 als presidente van de vrouwenhulpvereniging van Nauvoo verkozen. Hoewel Emma slechts twaalf keer in 1842 en vier keer in 1844 met de vereniging bijeenkwam, speelde haar leiderschap een cruciale rol in de opbouw van de organisatie.

In de vrouwenhulpvereniging van Nauvoo werden geen lessen gegeven, maar gesprekken gehouden. Door de woorden van Emma, die u hier kunt lezen, krijgen we een idee van haar leiderschap.² Emma toonde haar geestelijke gezag door de vrouwen aan te sporen om zich te bekeren, elkaar te sterken en naastenliefde te ontwikkelen. Ze riep op tot eenheid en onderwees de vrouwen in medeleven en zorg voor de armen.

Het goede nastreven

[17 maart 1842]

‘Presidente³ Emma Smith verklaarde dat we iets bijzonders tot stand zouden brengen. Als een boot op de rotsen is vastgelopen, met veel mormonen aan boord, beschouwen wij dat als een luide kreet om hulp. Dan verwachten we uitzonderlijke omstandigheden en urgente oproepen. […]

‘[Ze sprak] over het doel van de vereniging, over haar plichten tegenover anderen en elkaar, namelijk de noodlijdenden opzoeken en helpen, en dat ieder lid het goede dient na te streven [en] eerlijk met anderen moet omgaan.’

In juli en augustus 1839 heerste er in de stad Commerce (later Nauvoo) in Illinois (VS) een malaria-epidemie. Emma wordt in dit schilderij te midden van malariaslachtoffers afgebeeld. Ze helpt en troost hen.

Emma Smith, uitverkoren vrouw, Theodore S. Gorka; kader Getty Images

Eensgezind zijn

[24 maart 1842]

‘Presidente E. Smith […] stond op en zei dat de eenheid in de vereniging veel aandacht moest krijgen. Dat ieder lid volledig in de vereniging opgenomen moest worden. [Ze] hoopte dat de leden van de vereniging zich van alle eventuele jaloerse en kwade gevoelens voor elkaar zouden ontdoen. […]

‘Niemand hoeft aarzelend op vragen naar deze vereniging te antwoorden. We hebben geen geheimen. Haar doel is louter welwillend […]. Haar doel is liefdadig: niemand kan bezwaar hebben tegen het vertellen van het goede en het verzwijgen van het kwade. Ze hoopte dat ieder zich verplicht zou voelen om die regel in acht te nemen. […] Het [is] de plicht van ieder persoon om naar het welzijn van de armen te vragen en de ernst van hun toestand door te geven.’

Thuis beginnen

[14 april 1842]

‘Presidente E. Smith wilde het goede doen. Ze wilde dat alle leden van deze vereniging haar daarbij hielpen. Ze zei dat we daar thuis mee moeten beginnen en al het kwade uit ons hart moeten bannen. […] Ze beklemtoonde dat het belangrijk is om een levenswandel te hebben die God goedkeurt.’

Bekeren en verzaken

[19 mei 1842]

‘Mevrouw de president riep iedereen die gezondigd had op om zich te bekeren en de zonde te verzaken. Ze zei dat Satans leger tegen deze kerk was.’

In de ogen van God het goede doen

[23 juni 1842]

‘Mevrouw de president zei dat ze verheugd was door de toegenomen eenheid in de vereniging. Ze hoopte dat we in de ogen van God, voor elkaar en voor de wereld het goede zouden doen. […] Ze zei dat we alleen God moesten vrezen en de geboden onderhouden. Dan zou het wel met ons zijn.’

Elkaar sterken

[16 maart 1844]

‘Mevrouw de president […] sprak over de noodzaak van onderlinge eenheid. Ze zei dat we elkaar moesten sterken, zodat we veel goeds voor de armen konden doen. […] We moeten mensen die zich bekeren en niet meer willen zondigen met naastenliefde behandelen. […] Ze gaf iedereen de raad om naar de leer in het Boek van Mormon en de Leer en Verbonden te leven.’

Noten

1. ‘Lucy Mack Smith, History, 1845’, 190, josephsmithpapers.org.

2. Uittreksels uit het Nauvoo Relief Society Minute Book, 17 maart 1842–16 maart 1844, 8–[126].

3. Negentiende-eeuwse leidsters hadden vaak verschillende titels. In de notulen van Nauvoo werd Emma presidente, presidente Emma Smith, mevrouw de president en presidente Smith genoemd om haar van haar man te onderscheiden.