Dienen in de kerk
Waar we nodig waren
De auteurs wonen tegenwoordig in Massachusetts (VS).
We kregen de ingeving om naar Brooklyn (New York) te verhuizen. Daar konden we anderen van dienst zijn en werden we op volkomen onverwachte wijze gezegend.
Foto van de familie Eyi
In 2013 woonden we in Manhattan (New York, VS). We hielden van onze wijk. Onze eerste baby was op komst. We gingen dan ook op zoek naar een groter appartement in de wijk. We vonden er een die perfect leek, maar het voelde niet goed.
Laura kreeg dat voorjaar het gevoel dat we misschien naar Brooklyn moesten verhuizen. Wil was daar niet zo zeker van. We wisten niets over Brooklyn. Bovendien kwam het Wil beter uit om dicht bij zijn werk bij een investeringsbank te wonen. Hij maakte lange dagen en pendelde het liefst snel tussen werk en thuis. We besloten er een gebed aan te wagen en tijdens de algemene conferentie op te letten of we een antwoord hoorden.
We volgden de toespraken op een laptop in ons appartement. Op een gegeven moment vertelde ouderling Stanley G. Ellis van de Zeventig iets wat hij als lid van een ringpresidium meegemaakt had. Hij zei dat gezinnen die naar zijn ring in Texas (VS) verhuisden vaak vroegen welke wijk de beste was. In zestien jaar tijd kreeg hij maar één keer de vraag welke wijk hulp nodig had.1
Zijn verhaal raakte ons. Het was een antwoord op onze gebeden. We namen ouderling Ellis’ advies ter harte en baden waar we naartoe moesten verhuizen. We waren bereid uit de wijk te vertrekken waar we van hielden en waar we ons thuis voelden; een wijk met een geweldige kinderkamer en een fantastisch jeugdwerk.
We waren in die tijd verordeningswerker in de Manhattantempel (New York). Een van de werkers daar kende New York City goed. Hij noemde twee wijken die onze hulp naar zijn idee wel konden gebruiken – beide in Brooklyn.
De eerste wijk was te ver van Wils werk. De tweede was dichterbij. We voelden dat we op onze plek waren toen we de avondmaalsdienst van die wijk bijwoonden. Veel leden daar waren immigranten uit Haïti. Wil is afkomstig uit Gabon en spreekt Frans. We hadden het idee dat we ons in de wijk goed thuis zouden voelen.
Geweldige ervaringen
Een paar weken later vonden we een appartement en trokken erin. Wil werd al snel voor zinvolle taken geroepen. Het duurde wel even om de taal te begrijpen. Maar hij voelde zich gezegend dat hij het Haïtiaans Creools al snel genoeg onder de knie kreeg om tijdens bijeenkomsten en interviews voor leden te kunnen tolken. Laura kon anderen ook op diverse manieren van dienst zijn. We raakten allebei eveneens bij het zendingswerk betrokken.
We sloten onder meer vriendschap met een jonge onderzoeker, Normil Romelus. Hij was uit Haïti gekomen om hier een opleiding te volgen. Hij kwam bij ons over de vloer met de zendelingen. We brachten de boodschappen in het Frans en Creools over. Na Normils doop hielpen we hem financieel op weg in het Pathway-programma van de kerk. In die bijeenkomsten leerde hij zijn toekomstige vrouw kennen. Wil woonde hun huwelijk in de Manhattantempel met een dankbaar hart bij.
We maakten ook kennis met een trouwe zuster uit Haïti die in New York kankerbehandelingen onderging. De keren dat ze in New York verbleef, stond de wijkraad haar zo goed mogelijk bij. Ze kon op alles rekenen wat ze nodig had, waaronder vervoer van en naar haar behandelingen. Het was voor ons een zegen om haar in die periode te dienen en te bezoeken. We hoopten op een betere afloop, maar ze overleed.
Die twee ervaringen zijn typerend voor wat de wijk voor mensen deed: ze helpen en opbeuren. We zijn dankbaar voor deze en andere geweldige ervaringen.
Waar het echt om gaat
We hebben gemerkt dat de Heer voor ons zorgt als wij Hem en zijn kinderen van dienst zijn. Onze belevenissen in Brooklyn hebben voor standvastigheid gezorgd. Wil heeft zich in elk geval minder door de poespas van Wall Street laten meeslepen. Hij leerde stilstaan bij waar het echt om gaat. Het is bij investeringsbanken heel gewoon dat medewerkers op zondag werken. Wil moest thuis weliswaar af en toe wat werk inhalen. Maar de Heer zegende ons zodat hij nooit op zondag naar kantoor hoefde.
Toen we naar Brooklyn verhuisden, dachten we dat er maar één ander gezin met jonge kinderen in de wijk zou zijn. Maar twee weken na onze verhuizing werden de wijkgrenzen veranderd. Daardoor kwamen er nog meer jonge gezinnen bij.
Ons plan is om uiteindelijk naar Gabon te verhuizen. Onze ervaringen in Brooklyn hebben ons naar ons gevoel voorbereid om de kerk en de mensen in Afrika beter van dienst te zijn. We zijn dankbaar dat we de ingeving om te verhuizen hebben opgevolgd. De Heer heeft ons op volkomen onverwachte wijze gezegend – en blijft dat doen.