Ik keek in de spiegel
Gesprek met Linda Vergauwen-Buysse naar aanleiding van haar recentelijk gepubliceerde boek
Linda heeft enige tijd geleden in een boekbespreking haar eerste boek voor volwassenen met de titel ‘Ik keek in de spiegel’ gepresenteerd. David Geens interviewde haar kort daarna voor de 19e aflevering van de podcast ‘De kast van Mormon’.
Wat zien we in de spiegel als we dit boek lezen? ‘Het gaat over een oude man die de diagnose ziekte van Parkinson heeft gekregen. Er wordt hem een spiegel voorgehouden wat de ziekte inhoudt. Niet alleen voor hem maar ook voor zijn familie en vrienden, hoe zij allen met dit aftakelingsproces omgaan. Het is een waar verhaal, gebaseerd op de ervaringen met mijn vader, die 4 jaar geleden aan Parkinson is overleden’.
Was het therapeutisch voor je om hierover te schrijven? ‘Mijn vader had Parkinson voordat wij het beseften. Moeder heeft heel lang voor hem gezorgd totdat zij het niet langer aankon en hij uiteindelijk in een zorgcentrum werd opgenomen. Wij gingen daar vaak op bezoek en door deze bezoeken en wat er over deze ziekte in het nieuws kwam, voelde ik dat ik er over moest schrijven. We leven in een maatschappij waar winstbejag vooraan staat. Wij zijn bij ziekte al gauw afgeschreven want wij brengen niets meer op en de kosten voor verzorging zijn hoog. Eens hoorde ik op de radio dat de euthanasiewetgeving ook voor Parkinson versoepeld zou moeten worden. Ik dacht: dat menen jullie toch niet want het zijn wel mensen waarom het draait. Ik had op de middelbare school een leraar die zei: ‘Een maatschappij die niet zorgt voor zijn kinderen en zijn bejaarden is ten ondergang gedoemd’. Dit is mij altijd bijgebleven. Jongeren en oude mensen zijn hulpeloos en het is de taak van de maatschappij hen niet weg te duwen maar voor ze te zorgen. Zorgen voor elkaar, ook al zijn ze dement of hebben ze andere ziekten die hen doen aftakelen. Ik heb dat in het zorgcentrum van mijn vader gezien en kreeg daar de inspiratie om hierover te schrijven. Het is een heel liefdevol boekje geworden, vanuit mijn hart geschreven. Het is geen theologisch of wetenschappelijk boek over Parkinson. Het gaat over de gevoelens van zieken en van de mensen die hen verzorgen. Het kan steun bieden aan anderen die in deze situatie zijn’.
Heeft je boek een religieuze insteek? ‘Ik denk dat mijn geloof met mijn leven is verweven, maar het boek is toegankelijk voor gelovigen en niet-gelovigen. Ik had enige tijd nadat mijn vader was overleden een droom en mijn boek begint met die droom: hij die in de spiegel kijkt en ik die in de spiegel kijk. Ik geef in dit deel van het boek wel aan dat ik in een leven na dit leven geloof. Mijn vader was een heel gelovig mens. Hij heeft dit doorgegeven en hij wilde, toen dit op een bepaald moment werd gevraagd, geen euthanasie. Hij heeft wel dikwijls gevraagd of hij naar ‘huis’ mocht gaan. En het boek sluit hiermee ook af: zullen wij elkaar ontmoeten, aan de andere kant van ’t meer’.