Geloofsportret
Libuletswe Gofrey Mokgatle
Gauteng (Zuid-Afrika)
Libuletswe werd blind toen hij 21 jaar was. Hij leerde van alles, maar geen braille. Hij wilde in de Schriften lezen en bad God om hulp.
Fotograaf Cody Bell
In 1991 wilde ik de Heer graag dienen, maar ik wist niet hoe. Ik bad erover en overwoog om mij bij een protestantse kerk aan te sluiten. Ik dacht dat dat het juiste pad voor mij was, maar toen klopten er twee jonge kerels in een wit hemd bij me aan.
Mijn vrouw deed de deur open en zei dat het studenten waren. Maar ze stelden zich voor als zendelingen van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Ze wilden me over het evangelie vertellen. Ik liet ze begaan.
De zendelingen spraken met mij en mijn gezin, waarna ze ons een exemplaar van het Boek van Mormon gaven en ons vroegen om erin te lezen. Ik zei dat mijn gezinsleden het mij zouden moeten voorlezen omdat ik blind was. We maakten een nieuwe afspraak met de zendelingen.
Toen ze terugkwamen, zei ik: ‘Mijn gezinsleden hebben me nog niet uit het Boek van Mormon voorgelezen. Ze hebben het druk en hebben geen tijd voor mij.’
De zendelingen informeerden me dat het Boek van Mormon ook op cassette verkrijgbaar was. Ze vroegen of ik naar de cassettes zou luisteren als ze me die gaven. Ik stemde toe. Bij hun volgende bezoek gaven ze me een doos met cassettes, waarop het Boek van Mormon stond. Ik dacht dat ik ze moest betalen, maar ze waren gratis.
Ik begon de cassettes te beluisteren en genoot ervan. De volgende keer dat de zendelingen me bezochten, hadden ze iemand bij zich. Hij was uit een nabijgelegen dorp bij zijn familie op bezoek. Hij was lid van de kerk en overreedde me om op zondag samen met hem naar de kerk te gaan.
Die eerste zondag hoorde ik het evangelie op een geheel nieuwe manier. Er waren weinig mensen in de kerk, maar ik voelde iets. De lofzangen van de kerk waren anders dan de lofzangen van andere kerken. Ik kreeg het gevoel dat ik naar de kerk moest blijven gaan.
Ik ging geruime tijd naar de kerk en liet me uiteindelijk dopen. Kort daarop werd ik als tweede raadgever in het zondagsschoolpresidium geroepen. Een hogeraadslid gaf me een handboek. Ik vertelde hem dat ik blind was en dus niet kon lezen. Hij zei dat ik het mocht hebben en dat iemand eruit kon voorlezen. ‘Dan weet u wat uw taken als tweede raadgever in het zondagsschoolpresidium zijn’, zei hij.
Ik probeerde iemand te vinden die eruit wilde voorlezen. Een van de zendelingen stelde voor om het handboek voor te lezen en op te nemen. Door naar deze opname te luisteren, ging ik mijn taken begrijpen. Ik was een hele tijd in die roeping werkzaam.
Vervolgens werd ik als tweede raadgever in het quorumpresidium ouderlingen geroepen. Ik kreeg weer een handboek dat ik niet kon lezen. Alle andere leden hadden handboeken die ze konden lezen. Ik wilde hen niet belasten door ze steeds te vragen om mij boeken voor te lezen en ze op te nemen. Ik vroeg mijn Vader in de hemel me te helpen om een oplossing te bedenken, zodat ik het evangelie beter kon begrijpen. Toen ik aan het bidden was, liet de Geest me weten dat ik bergen kon verzetten als ik geloof had.
Tijdens een huisonderwijsbezoek zei ik tegen de zuster die we bezochten: ‘Ik kan niet in de Schriften lezen omdat ik blind ben. Ik wil een cursus braille volgen.’
Haar broer werkte in een school voor blinden. Hij hielp me om me in te schrijven. Ik studeerde elke dag braille. Ik stond zelfs in het midden van de nacht op om te oefenen. Na slechts vier maanden kon ik het al lezen.
Ik voltooide de cursus en vertelde mijn gemeentepresident dat ik braille kon lezen. Hij gaf me een doos met een priesterschapshandboek en de Schriften in braille. Ik wist niet eens dat die bestonden. Toen begon ik het evangelie pas echt te begrijpen en ervan te genieten.
Ik werd als lid van de bisschap geroepen en ben nu ongeveer tien jaar in die roeping werkzaam. Ik kan nu voor een klas staan en door de Geest in het evangelie onderwijzen. Omdat braille lezen heel wat tijd vergt, oefen ik de les thuis, zodat ik zonder handboek kan onderwijzen.
Ik weet dat de Schriften waar zijn. Telkens als ik erin lees, leer ik iets nieuws. Er valt altijd wel iets uit te halen.
Ik pas de leer in de Schriften graag toe. Bijvoorbeeld: ‘Indien u mijn geboden onderhoudt en volhardt tot het einde, zult u het eeuwige leven hebben’ (LV 14:7).
Siphiwe Ndou (links), een teruggekeerde zendeling, spreekt tijdens een gezinsavond met Libuletswe.
Libuletswe heeft nu veel meer mogelijkheden omdat hij braille kan lezen. Voor hem is de belangrijkste dat hij nu het evangelie kan bestuderen.
Libuletswe en zijn vrouw, Makhosazana (uiterst links), vermaken zich tijdens een gezinsavond met Naledi Modige (midden), een lid van hun wijk. De familie Mokgatle heeft graag mensen over de vloer.
Libuletswe en Makhosazana verhuren verschillende kamers van hun huis. Ze genieten van de gesprekken die ze met hun huurders hebben.