Jetlag en het woord van wijsheid
Andrew Lee (Nieuw Taipei-Stad
Taiwan)
Illustratie Allen Garns
Ik moet enkele keren per jaar in het kader van mijn werk voor training van Taiwan naar San Francisco (Californië, VS) reizen. Het probleem met de reis tussen die twee plaatsen is het tijdsverschil van 15 uur. Door de jetlag wilde ik overdag slapen en bleef ik ’s nachts wakker.
Collega’s uit de hele wereld wonen die training bij. Ze vertelden me dat ze beter met de jetlag om konden gaan als ze koffie dronken om wakker te blijven, en rode wijn om in slaap te komen.
Enkele collega’s boden me die dranken aan, maar ik vertelde ze beleefd dat ik lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen was en de Heer beloofd had om geen wijn of koffie te drinken. Enkelen van hen plaagden me en zeiden dat die geboden mijn leven moeilijker maakten. Soms leek het wel of ik door de mensen in het grote en ruime gebouw uit Lehi’s droom werd bespot (zie 1 Nephi 8:26–27).
Maar na een tijdje begon ik mijn gehoorzaamheid aan het woord van wijsheid als een last te ervaren. Tijdens een van mijn slapeloze nachten besefte ik dat mijn geloof wankelde. Gelukkig stuurde mijn vrouw me die dag een boodschap om me ondanks mijn omstandigheden aan te moedigen mijn geloof te behouden, op God te vertrouwen en zijn geboden te onderhouden. Met haar aanmoediging begon ik om hulp te bidden en ging ik anders tegen een en ander aankijken.
Op een van die reizen, zag ik dat een collega twee kopjes koffie nam. Ik vroeg hem naar het tweede kopje.
‘Eén kopje is niet sterk genoeg meer om me alert te houden’, antwoordde hij.
En tot mijn verbazing merkte ik dat dit ook gold voor de mensen die wijn dronken. Ze moesten er meer van drinken om in slaap te komen. Soms versliepen ze zich zelfs doordat ze te veel gedronken hadden.
Toen ik zag dat mijn collega’s steeds afhankelijker van alcohol en koffie werden, besefte ik hoe belangrijk het is om je aan de geboden te houden. Als ik ervoor had gekozen om het woord van wijsheid te overtreden, had ik in hetzelfde schuitje kunnen zitten.
Mijn jetlag is nog niet helemaal over, maar de situatie is wel verbeterd. Op een ochtend werd ik na een goede nachtrust wakker en zag de zonsopgang. Toen de zonnestralen door het venster de kamer in schenen, besefte ik dat ik met de hulp van mijn hemelse Vader alle beproevingen, klein en groot, aan kan. Ik hoef alleen maar te blijven gehoorzamen, mijn geloof sterk te houden en tot het einde te volharden.