Mijn geplande leven opgeven

Jeannette Cox (Texas

VS)

Toen ik zes of zeven jaar was, wist ik al dat ik oceanograaf wilde worden. Ik hield dat doel voor ogen, werkte hard en ging naar een goede hogeschool. Ik volgde enkele cursussen zoölogie en vond het fantastisch. Maar toen ik met mijn studie vorderde, raakte ik gefascineerd door het menselijk lichaam, met name op celstructuurniveau. Ik besloot patholoog te worden.

Al gauw ontmoette ik degene die mijn man zou worden, en we besloten te trouwen. Het was altijd mijn plan om kinderen te krijgen, maar hoewel ik wist dat ik een prima arts en een heel goede moeder kon zijn, meende ik dat ik niet in allebei tegelijk echt goed kon zijn. Omdat het gezin een essentieel onderdeel van het heilsplan van de Heer is, besloot ik eerst moeder te worden. Ik ging ervan uit dat ik zelf terug naar school kon gaan zodra mijn kinderen naar school gingen.

Toen mijn jongste kind naar de kleuterschool ging, begon ik aan een aanvraag voor een studie doctor in de wetenschappen aan de universiteit van Texas, in Austin. Vlak voordat ik mijn aanvraag indiende, ontdekte ik dat ik onverwachts in verwachting was van ons zevende kind. Ik was in de 40, en tegen de tijd dat dit kind naar school ging, zou ik bijna 50 zijn.

‘Dat is wat laat om een loopbaan te beginnen waar veel scholing voor nodig is’, dacht ik.

Meteen zag ik in gedachten mijn droom van de loopbaan van mijn leven instorten. Toen ik begon te wanhopen, kwam mij een tekst in gedachten, die mijn hart trof: ‘Niemand heeft een grotere liefde dan deze, namelijk dat iemand zijn leven geeft voor zijn vrienden’ (Johannes 15:13). Ik had deze tekst altijd zo geïnterpreteerd dat het ging om sterven voor iemand anders, maar nu betekent hij zo veel meer.

Ik besefte dat ik geen grotere liefde kon tonen dan het leven dat ik voor mezelf had gepland op te geven en mijn tijd en energie in de opvoeding van mijn kinderen te steken. Ik had het gevoel dat de Heer dit van mij verwachtte. Ja, ik had als arts veel mensen kunnen helpen, maar ik weet ook dat ik een grotere eeuwige invloed op mijn kinderen kan hebben dan op wie dan ook.