2019
Lessen uit de algemene conferentie toepassen
Oktober 2019


Boodschap van de gebiedsleiding

Lessen uit de algemene conferentie toepassen

Ik heb me vaak afgevraagd hoe mensen zouden reageren als ze kaartjes konden kopen om Adam te horen spreken in het Wembley-stadion, Abraham in het Stade de France-stadion of Mozes in het Santiago-Bernabéu-stadion. De meesten zouden daar best naartoe willen, en zouden waarschijnlijk zelfs bereid zijn om er veel geld voor neer te tellen. Als heiligen der laatste dagen worden we uitgenodigd om ons elke zes maanden aan de woorden van hedendaagse profeten te vergasten. De algemene conferentie is inmiddels enkele maanden geleden. Wat hebben we aan de uitstekende boodschappen gehad? Hoe is ons leven veranderd? Hoe hebben we de lessen uit de conferentie toegepast? 

Bij het voorbereiden van deze boodschap heb ik familieleden gevraagd welke zegeningen zij hebben ontvangen door de leringen uit onze afgelopen algemene conferentie toe te passen. Hieronder vindt u hun pareltjes van wijsheid. Wat hebt ú geleerd?

  • ‘Vroeger leidde ik mijn status voor de Heer af van mijn behoefte om mij te bekeren: als ik mij niet hoefde te bekeren, dan moest ik wel op het juiste pad zijn omdat ik niets verkeerd deed! Ik begrijp nu van de profeet dat het precies omgekeerd is: om een geestelijk succes te zijn, moet ik mij dagelijks op bekering richten.’

  • ‘Na de conferentie voelde ik mij gedrongen om de Schriften bewuster te bestuderen. Als gevolg daarvan kreeg ik veel meer geestelijke ingevingen, die ik probeerde op te volgen.’

  • ‘Ik heb nu een richtlijn ontvangen om te weten wanneer ik mijn bekering als volledig kan beschouwen: als ik de Geest van de Heer voel, betekent dit dat ik ofwel vergeven ben, of dat ik op de weg naar vergeving ben.’

  • ‘Tijdens de conferentie nam mijn verlangen om meer tijd uit te trekken voor persoonlijke openbaring toe. Uiteindelijk leverde me dat meer openbaring en meer ingevingen op, en daar ben ik dankbaar voor.’

  • ‘Ik werd eraan herinnerd dat er geen goede manier is om het verkeerde te doen, en daardoor kon ik verleiding beter weerstaan.’

In deze antwoorden vielen mij drie beginselen op die ertoe kunnen bijdragen dat wij meer uit de algemene conferentie halen:

  1. Er is geen gemakkelijke manier om geestelijke groei door te maken; we moeten ons ervoor inzetten. Hoe opbouwend een conferentie ook is, we maken pas echt geestelijke groei door als we de persoonlijke inspiratie toepassen die we tijdens de conferentie ontvangen.

  2. Concentreren we ons op de tijdens de conferentie ontvangen beloften, dan zijn we beter in staat om de zegeningen van de Heer te herkennen en zijn liefde voor ons te voelen. We zouden verheugd kunnen reageren als er landen opengesteld worden voor het evangelie, zonder te beseffen dat dit deel uitmaakt van de zegeningen die ons beloofd zijn bij de recente profetische oproep om de geopenbaarde correcte naam van de kerk te gebruiken. President Nelson heeft gezegd: ‘Ik beloof u dat [we] als we ons best doen om de juiste naam van de kerk van de Heer in ere te herstellen […] Gods kennis en macht [hebben] om ons te helpen met het brengen van de zegeningen van het herstelde evangelie van Jezus Christus aan elke natie, tong en taal.’1

  3. In de Schriften worden we eraan herinnerd dat het patroon voor geestelijk leren uit herhaling bestaat: om de beginselen uit de algemene conferentie te onthouden, in ons op te nemen en uiteindelijk toe te passen, moeten we ze doorgaans meer dan eens bestuderen. De inhoud één keer bestuderen, zal zelden het gewenste resultaat hebben. Door onze studie bewust te herhalen, gaan de geboden deel van ons uitmaken en worden ze als het ware in ons hart gegrift.

Mogen wij bij onze overpeinzing van de afgelopen conferentie en onze voorbereiding op de volgende eraan herinnerd worden dat de boodschappen ons de kans bieden om onze afstand tot God drastisch te reduceren en Hem bij de hand nemen.

Noten

  1. President Russell M. Nelson, ‘De correcte naam van de kerk’, Liahona, november 2018, 89.

Afdrukken